Ustawaz dnia 11 kwietnia 1990 r.o uchyleniu ustawy o kontroli publikacji i widowisk, zniesieniu organów tej kontroli oraz o zmianie ustawy - Prawo prasowe

Art. 1.

W ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe   (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z 1988 r. Nr 41, poz. 324 i z 1989 r. Nr 34, poz. 187) wprowadza się następujące zmiany:

1)

art. 1 otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 1.

Prasa, zgodnie z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, korzysta z wolności wypowiedzi i urzeczywistnia prawo obywateli do ich rzetelnego informowania, jawności życia publicznego oraz kontroli i krytyki społecznej.
 ”
 ;

2)

w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„ 

1.

Prasa jest zobowiązana do prawdziwego przedstawiania omawianych zjawisk.
 ”
 ;

3)

w art. 9 w pkt 3 wyrazy „komisji arbitrażowych” skreśla się;

4)

w art. 12 w ust. 1 w pkt 2 wyrazy „kierując się dobrem społecznym” skreśla się;

5)

w art. 14 w ust. 6 wyrazy „wymaga tego obrona społecznie uzasadnionego interesu lub” skreśla się;

6)

w art. 17 ust. 2-6 otrzymują brzmienie:
„ 

2.

Rada Prasowa działa przy Prezesie Rady Ministrów. Członków Rady powołuje Prezes Rady Ministrów na okres 3 lat.

3.

Rada Prasowa wybiera ze swego grona przewodniczącego, jego zastępcę oraz sekretarza Rady.

4.

Rada Prasowa ma charakter opiniodawczy i wnioskujący w sprawach dotyczących prasy i jej roli w życiu społeczno-politycznym kraju.

5.

Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa tryb powoływania i działania Rady Prasowej oraz nadaje jej statut.

6.

W składzie Rady Prasowej powinny być reprezentowane stowarzyszenia i związki dziennikarskie lub zrzeszające dziennikarzy.
 ”
 ;

7)

art. 18 skreśla się;

8)

art. 20-22 otrzymują brzmienie:
„ 

Art. 20.

1.

Wydawanie dziennika lub czasopisma wymaga rejestracji w sądzie wojewódzkim właściwym miejscowo dla siedziby wydawcy, zwanym dalej „organem rejestracyjnym”. Do postępowania w tych sprawach stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym, ze zmianami wynikającymi z niniejszej ustawy.

2.

Wniosek o rejestrację, o której mowa w ust. 1, powinien zawierać:

1)

tytuł dziennika lub czasopisma oraz siedzibę i dokładny adres redakcji,

2)

dane osobowe redaktora naczelnego,

3)

określenie wydawcy, jego siedzibę i dokładny adres,

4)

częstotliwość ukazywania się dziennika lub czasopisma.

3.

Postanowienia zarządzające wpis do rejestru sąd uzasadnia tylko na wniosek.

4.

Wydawanie dziennika lub czasopisma można rozpocząć, jeżeli organ rejestracyjny nie rozstrzygnął wniosku o rejestrację w ciągu 30 dni od jego zgłoszenia.

5.

O zmianie danych, o których mowa w ust. 2, należy zawiadomić niezwłocznie organ rejestracyjny.

Art. 21.

Organ rejestracyjny odmówi rejestracji, jeżeli wniosek nie zawiera danych, o których mowa w art. 20 ust. 2, lub jej udzielenie stanowiłoby naruszenie prawa do ochrony nazwy istniejącego już tytułu prasowego.

Art. 22.

Organ rejestracyjny może zawiesić wydawanie dziennika lub czasopisma na czas określony, nie dłuższy niż rok, jeżeli w ciągu roku co najmniej trzykrotnie w tym dzienniku lub czasopiśmie zostało popełnione przestępstwo.
 ”
 ;

9)

w art. 23 oznaczenie „pkt 1” oraz pkt 2 skreśla się;

10)

po art. 23 dodaje się art. 23a w brzmieniu:
„ 

Art. 23a.

Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór i sposób prowadzenia rejestru dzienników i czasopism.
 ”
 ;

11)

w art. 25 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„ 

4a.

W wypadku gdy redaktor naczelny uzyskuje immunitet procesowy, obowiązany jest wskazać redaktora, który ponosi odpowiedzialność określoną w art. 49a.
 ”
 ;

12)

art. 26 skreśla się;

13)

w art. 27 w ust. 1 pkt 5 skreśla się;

14)

art. 28-30 skreśla się;

15)

w art. 33 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„ 

2)

zawierają treść karalną lub naruszają dobra osobiste osób trzecich
 ”
 ;

16)

po art. 37 dodaje się art. 37a i 37b w brzmieniu:
„ 

Art. 37a.

W razie skazania za przestępstwo popełnione przez opublikowanie materiału prasowego, sąd może orzec jako karę dodatkową przepadek materiału prasowego.

Art. 37b.

Sąd przekazuje właściwemu organowi rejestracyjnemu zawiadomienie o wyroku skazującym za przestępstwa, o których mowa w niniejszym rozdziale, niezwłocznie po uprawomocnieniu.
 ”
 ;

17)

art. 45 otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 45.

Kto wydaje dziennik lub czasopismo bez rejestracji albo zawieszone - podlega karze grzywny.
 ”
 ;

18)

dodaje się art. 48 w brzmieniu:
„ 

Art. 48.

Kto rozpowszechnia materiał prasowy objęty przepadkiem lub prasę zabezpieczoną jako dowód rzeczowy - podlega karze pozbawienia wolności do 6 miesięcy lub karze grzywny.
 ”
 ;

19)

po art. 49 dodaje się art. 49a w brzmieniu:
„ 

Art. 49a.

Redaktor, który nieumyślnie dopuścił do opublikowania materiału prasowego zawierającego znamiona przestępstwa, o którym mowa w art. 37a - podlega karze grzywny.
 ”
 ;

20)

art. 51 skreśla się;

21)

w art. 53:

a)

w ust. 1 i 2 wyrazy „w art. 45-49” zastępuje się wyrazami „w art. 45-49a”,

b)

dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„ 

3.

W sprawach o przestępstwa popełnione przez opublikowanie materiału prasowego lub przestępstwa określone w niniejszej ustawie właściwość miejscową sądu ustala się według siedziby redakcji, a następnie wydawnictwa, a gdy ta siedziba nie jest znana lub znajduje się za granicą - według miejsca ujawnienia lub rozpowszechniania materiału prasowego. Jeżeli w tej samej sprawie wszczęto postępowanie w kilku sądach, właściwy jest ten sąd, w którym najpierw wszczęto postępowanie.
 ”
 ;

22)

po art. 54 dodaje się art. 54a i 54b w brzmieniu:
„ 

Art. 54a.

W razie uniewinnienia lub umorzenia postępowania z powodu braku w czynie popełnionym znamion czynu zabronionego, przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie w wysokości rzeczywiście poniesionych strat.

Art. 54b.

Przepisy o odpowiedzialności prawnej i postępowaniu w sprawach prasowych stosuje się odpowiednio do naruszeń prawa związanych z przekazywaniem myśli ludzkiej za pomocą innych niż prasa środków przeznaczonych do rozpowszechniania, niezależnie od techniki przekazu, w szczególności publikacji nieperiodycznych oraz innych wytworów druku, wizji i fonii.
 ”

Art. 2.

1.

Znosi się Główny Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk oraz okręgowe urzędy kontroli publikacji i widowisk.

2.

Postępowania w sprawach przed organami, o których mowa w ust. 1, umarza się. Postępowania ze skarg w sprawach z zakresu kontroli publikacji i widowisk, toczące się przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, podlegają umorzeniu.

3.

Rejestr dzienników i czasopism, prowadzony dotychczas w Głównym Urzędzie Kontroli Publikacji i Widowisk, zostanie przekazany w ciągu 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy właściwym sądom wojewódzkim.

4.

Dzienniki i czasopisma zarejestrowane do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy uważa się za zarejestrowane w rozumieniu jej przepisów.

5.

Postępowania w sprawach rejestracji dzienników lub czasopism, toczące się w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy w Głównym Urzędzie Kontroli Publikacji i Widowisk, oraz postępowania ze skarg w tych sprawach, toczące się przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, będą prowadzić właściwe sądy.

Art. 3.

Traci moc ustawa z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk   (Dz. U. Nr 20, poz. 99, z 1983 r. Nr 44, poz. 204, z 1984 r. Nr 5, poz. 24, z 1987 r. Nr 37, poz. 209 oraz z 1989 r. Nr 34, poz. 178 i 186).

Art. 4.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.