Ustawaz dnia 27 lipca 1990 r.o zmianie ustawy o zatrudnieniu

Art. 1.

W ustawie z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu   (Dz. U. Nr 75, poz. 446 i z 1990 r. Nr 9, poz. 57) w art. 15 wprowadza się następujące zmiany:

a)

ust. 1 i nowy ust. 2 otrzymują brzmienie:
„ 

1.

Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu z dniem zarejestrowania, jeżeli:

1)

nie ma dla niego propozycji odpowiedniej pracy, propozycji przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania, skierowania do prac interwencyjnych lub na utworzone dodatkowe miejsce pracy oraz

2)

w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania pozostawał w stosunku pracy co najmniej 180 dni lub podlegał ubezpieczeniu społecznemu z tytułu innej działalności przez okres co najmniej 180 dni.

2.

Warunku określonego w ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do bezrobotnych:

1)

z którymi rozwiązano stosunek pracy w trybie i na zasadach ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw   (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298),

2)

do ukończenia 18 roku życia,

3)

absolwentów,

4)

którzy są jedynymi żywicielami rodziny lub utracili swojego żywiciela w okresie 12 miesięcy wymienionym w ust. 1 pkt 2,

5)

osób zwolnionych z zasadniczej albo okresowej służby wojskowej, służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, zasadniczej służby w obronie cywilnej lub służby zastępczej - zarejestrowanych jako bezrobotne w okresie 3 miesięcy po zwolnieniu ze służby,

6)

osób po urlopach wychowawczych,

7)

osób, u których ustało prawo do świadczeń rentowych,

8)

których współmałżonek pobiera zasiłek dla bezrobotnych,

9)

osób zwolnionych z zakładów karnych, zarejestrowanych jako bezrobotne w okresie 3 miesięcy po zwolnieniu z zakładu,

10)

których poprzedni okres zatrudnienia wynosił dla mężczyzn co najmniej 20 lat, a dla kobiet 15 lat.
 ”
 ,

b)

dotychczasowy ust. 2 otrzymuje oznaczenie ust. 3,

c)

dotychczasowy ust. 3 otrzymuje oznaczenie ust. 4 i brzmienie:
„ 

4.

Zasiłek nie może być niższy od 95% najniższego wynagrodzenia i przekraczać przeciętnego wynagrodzenia.
 ”
 ,

d)

dotychczasowy ust. 4 skreśla się,

e)

ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„ 

5.

Bezrobotnym:

1)

podlegającym ubezpieczeniu społecznemu z tytułu innej działalności przez okres co najmniej 180 dni poprzedzających dzień zarejestrowania zasiłek ustala się od dochodu stanowiącego podstawę obliczenia składki ubezpieczeniowej, a gdy to nie jest możliwe - od przeciętnego wynagrodzenia, z zastrzeżeniem przepisów ust. 3 i 4,

2)

do ukończenia 18 roku życia przysługuje zasiłek w wysokości 95% najniższego wynagrodzenia.

3)

absolwentom przez okres 6 miesięcy przysługuje zasiłek w wysokości:
  •   -  
    125% najniższego wynagrodzenia - absolwentom szkół wyższych,
  •   -  
    110% najniższego wynagrodzenia - absolwentom szkół zawodowych,
  •   -  
    110% najniższego wynagrodzenia - absolwentom szkół ogólnokształcących;
po upływie 6 miesięcy zasiłek przysługuje w wysokości 95% najniższego wynagrodzenia,

4)

wymienionym w ust. 2 pkt 4, 5, 6, 8, 9 i 10 zasiłek przysługuje w wysokości 95% najniższego wynagrodzenia,

5)

którym ustało prawo do świadczeń rentowych przysługuje zasiłek obliczony od renty za miesiąc poprzedzający rejestrację, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.
 ”

Art. 2.

1.

Zasiłki przyznane bezrobotnym na mocy dotychczasowych przepisów, którzy nie spełniają warunków określonych w art. 1 lit. a) niniejszej ustawy, wypłaca się na dotychczasowych zasadach przez okres do 3 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, chyba że zajdą wcześniej okoliczności powodujące ich utratę.

2.

Zasiłki, o których mowa w ust. 1, nie podlegają podwyższeniu w przypadku zmiany wysokości najniższego i przeciętnego wynagrodzenia.

Art. 3.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1990 r.