W
ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r.
(Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 i z 1990 r. Nr 14, poz. 84) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 2 wyrazy „art. 37” zastępuje się wyrazami „art. 37 § 1”;
2)
w art. 10 wyrazy „5 000 złotych” zastępuje się wyrazami „200 000 złotych” i skreśla się zdanie drugie;
3)
po art. 12 dodaje się art. 121 w brzmieniu:
„
Art. 121.
§ 1.
Zastępcza kara pozbawienia wolności nie może przekroczyć górnej granicy kary pozbawienia
wolności, przewidzianej za dane przestępstwo; wymierza się ją w latach, miesiącach
i dniach.
§ 2.
Jeżeli ustawa nie przewiduje za dane przestępstwo kary pozbawienia wolności, górna
granica zastępczej kary pozbawienia wolności nie może przekroczyć 6 miesięcy.
”
;
4)
w art. 24 w § 1 wyrazy „50 000 złotych” zastępuje się wyrazami „5 000 000 złotych”, a wyrazy „25 000 złotych” - wyrazami „2 500 000 złotych”;
5)
w art. 25 w § 2 skreśla się wyrazy „oraz w sprawach o przestępstwa określone w art. 49”;
6)
w art. 41 wyrazy „od 400 złotych do 20 000 złotych” zastępuje się wyrazami „od 20 000 złotych do 1 000 000 złotych”;
7)
art. 42 otrzymuje brzmienie:
„
Art. 42.
§ 1.
Wymierzając karę pieniężną powyżej 100 000 złotych, można orzec na wypadek jej nieuiszczenia
zastępczą karę pozbawienia wolności, przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za
równoważny karze pieniężnej od 10 000 zł do 30 000 złotych.
§ 2.
Kara zastępcza nie może przekroczyć 30 dni; wymierza się ją w miesiącach i dniach.
Łączny czas trwania kar zastępczych nie może przekroczyć 3 miesięcy.
”
;
8)
w części I w dziale II - Przepisy szczegółowe rozdział 1 otrzymuje brzmienie:
„
Rozdział 1
Przestępstwa i wykroczenia dewizowe
Art. 47.
§ 1.
Kto wyłudza zezwolenie dewizowe przez podstępne wprowadzenie w błąd organu uprawnionego
do udzielania takich zezwoleń,
podlega karze grzywny do 50 000 000 złotych lub karze pozbawienia wolności do roku
albo obu tym karom łącznie.
§ 2.
Kto dokumentu, o którym mowa w § 1, używa,
podlega karze grzywny do 50 000 000 złotych.
Art. 48.
§ 1.
Kto bez wymaganego zezwolenia dewizowego lub wbrew jego warunkom wywozi za granicę
wartości dewizowe,
podlega karze grzywny do 50 000 000 złotych.
§ 2.
Jeżeli wartość przedmiotu wywozu nie przekracza 5 000 000 złotych, sprawca
podlega karze pieniężnej.
Art. 49.
Osoba krajowa, która bez wymaganego zezwolenia dewizowego lub wbrew jego warunkom
prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych
albo na pośrednictwie w kupnie i sprzedaży tych wartości,
podlega karze grzywny do 50 000 000 złotych.
Art. 50.
Osoba krajowa, która wbrew obowiązkowi określonemu w ustawie nie odprzedaje niezwłocznie
bankowi dewizowemu uzyskanych wpływów w walutach obcych,
podlega karze grzywny do 25 000 000 złotych.
Art. 51.
§ 1.
Kto bez wymaganego zezwolenia dewizowego lub wbrew jego warunkom dokonuje w kraju
przeniesienia między osobą krajową a zagraniczną własności wartości dewizowych znajdujących
się w kraju albo przeniesienia wierzytelności lub zobowiązania, których przedmiotem
są wartości dewizowe znajdujące się w kraju,
podlega karze grzywny do 25 000 000 złotych.
§ 2.
Jeżeli wartość przedmiotu obrotu nie przekracza 5 000 000 złotych, sprawca
podlega karze pieniężnej.
Art. 52.
Osoba krajowa, która bez wymaganego zezwolenia dewizowego lub wbrew jego warunkom
udziela lub zaciąga pożyczkę albo kredyt w obrocie dewizowym z zagranicą,
podlega karze grzywny do 50 000 000 złotych.
Art. 53.
Osoba krajowa, która bez wymaganego zezwolenia dewizowego lub wbrew jego warunkom
nabywa papiery wartościowe wystawione za granicą, w tym udziały i akcje w spółkach
i innych przedsiębiorstwach z siedzibą za granicą,
podlega karze grzywny do 50 000 000 złotych.
Art. 54.
Osoba krajowa, która bez wymaganego zezwolenia dewizowego lub wbrew jego warunkom
otwiera lub posiada rachunek bankowy w banku za granicą,
podlega karze grzywny do 50 000 000 złotych.
Art. 55.
§ 1.
Osoba krajowa, która wbrew obowiązkowi wynikającemu z ustawy nie pobiera w kraju zapłaty
w walucie obcej za świadczone na rzecz osób zagranicznych usługi przewozu osób, usługi
spedycji, przewozu i ubezpieczenia przesyłek na trasach zagranicznych oraz usługi
portowe w portach morskich, a także za inne usługi świadczone za granicą,
podlega karze grzywny do 10 000 000 złotych.
§ 2.
Osoba krajowa, która w obrocie z zagranicą towarami i usługami, wbrew obowiązkowi
określonemu w ustawie, nie ustala i nie dokonuje płatności w walucie obcej albo nie
pobiera należności pieniężnych w tej walucie za pośrednictwem banku dewizowego,
podlega karze grzywny do 25 000 000 złotych.
§ 3.
Jeżeli wartość przedmiotu obrotu nie przekracza 5 000 000 złotych, sprawca podlega
karze pieniężnej.
Art. 56.
§ 1.
Kto bez wymaganego zezwolenia dewizowego lub wbrew jego warunkom przywozi do kraju
walutę polską, z wyjątkiem waluty wywiezionej uprzednio za takim zezwoleniem,
podlega karze grzywny do 10 000 000 złotych.
§ 2.
Jeżeli przywożona waluta polska nie przekracza 5 000 000 złotych, sprawca
podlega karze pieniężnej.
Art. 57.
§ 1.
Kto w obrocie dewizowym, rozrachunkach i rozliczeniach nie stosuje, z zastrzeżeniem
wyjątków wskazanych w ustawie, ustalonych przez Narodowy Bank Polski kursów walut
obcych w złotych albo kursów innych wartości dewizowych wyrażonych w walutach obcych,
podlega karze grzywny do 25 000 000 złotych.
§ 2.
Jeżeli wartość przedmiotu obrotu, rozrachunku lub rozliczenia nie przekracza 5000000
złotych, sprawca
podlega karze pieniężnej.
Art. 58.
§ 1.
Osoba krajowa, która wbrew obowiązkowi określonemu w ustawie nie sprowadza niezwłocznie
do kraju wartości dewizowych stanowiących jej własność,
podlega karze grzywny do 25 000 000 złotych.
§ 2.
Krajowa osoba fizyczna, która wbrew obowiązkowi określonemu w ustawie nie sprowadza
do kraju w wymaganym ustawowo terminie wartości dewizowych uzyskanych w czasie pobytu
za granicą,
podlega karze grzywny do 10 000 000 złotych.
§ 3.
Jeżeli kwota wartości dewizowych, o których mowa w § 1 lub § 2, nie przekracza 5000000
złotych, sprawca
podlega karze pieniężnej.
Art. 59.
§ 1.
Osoba krajowa będąca podmiotem gospodarczym, która wbrew obowiązkowi określonemu w
ustawie nie pobiera w terminie należności pieniężnych z zagranicy lub nie sprowadza
ich niezwłocznie do kraju,
podlega karze grzywny do 25 000 000 złotych.
§ 2.
Tej samej karze podlega osoba krajowa będąca podmiotem gospodarczym, która w umowach
z osobami zagranicznymi ustala w sposób inny, niż to przewiduje ustawa, terminy wymagalności
należności pieniężnych z tytułu sprzedaży za granicą towarów i usług.
Art. 60.
§ 1.
Kto wbrew przepisom ustawy nie udziela ustnych lub pisemnych wyjaśnień albo nie udostępnia
wymaganych dokumentów w sprawach objętych kontrolą dewizową,
podlega karze pieniężnej.
§ 2.
Tej samej karze podlega osoba dokonująca przywozu z zagranicy lub wywozu za granicę
wartości dewizowych, która wbrew przepisom ustawy nie zgłasza lub na żądanie nie przedstawia
posiadanych wartości dewizowych do kontroli.
§ 3.
Karze przewidzianej w § 1 podlega, kto wbrew przepisom ustawy odmawia podania informacji
o obrotach i stanach na bankowych rachunkach w walutach obcych.
Art. 61.
§ 1.
Osoba krajowa, która wbrew obowiązkowi określonemu w ustawie nie zgłasza właściwemu
organowi swojego mienia znajdującego się za granicą,
podlega karze pieniężnej.
§ 2.
Tej samej karze podlega osoba zagraniczna, która wbrew obowiązkowi określonemu w ustawie
nie zgłasza właściwemu organowi swojego mienia znajdującego się w kraju.
§ 3.
Karze przewidzianej w § 1 podlega, kto nie zgłasza utraty mienia określonego w § 1
lub 2.
Art. 62.
§ 1.
W wypadkach określonych w art. 48 orzeka się, a w wypadkach określonych w art. 49,
jeżeli sprawca działa bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom, można orzec
przepadek wartości dewizowych oraz przepadek innych rzeczy wymienionych w art. 16
§ 1.
§ 2.
W razie popełnienia przestępstwa określonego w art. 48 § 1, można ponadto orzec przepadek
rzeczy wymienionych w art. 16 § 2 i 3.
Art. 63.
§ 1.
Ilekroć w niniejszym rozdziale używa się określenia „ustawa”, należy przez to rozumieć
ustawę z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe
(Dz. U. Nr 6, poz. 33 i Nr 74, poz. 441).
§ 2.
Użyte w niniejszym rozdziale określenia „osoba krajowa”, „osoba zagraniczna”, „wartość
dewizowa”, „obrót dewizowy”, „waluta obca”, „bank dewizowy”, „wywóz za granicę”, „przywóz
z zagranicy”, „kraj”, „podmiot gospodarczy” mają znaczenie nadane im w ustawie, o
której mowa w § 1.
”
;
9)
w art. 80 wprowadza się następujące zmiany:
a)
w § 1 wyrazy „do 4-krotnej” zastępuje się wyrazami „do 6-krotnej”,
c)
w § 3 wyrazy „lub 2” skreśla się,
d)
w § 4 wyrazy „6 000 złotych” zastępuje się wyrazami „5 000 000 złotych”;
10)
w art. 81 wprowadza się następujące zmiany:
a)
§ 1 otrzymuje brzmienie:
„
§ 1.
Kto uchyla się od obowiązku celnego albo wprowadza w błąd organ właściwy w sprawach
postępowania celnego, a w szczególności zataja rzeczywisty stan rzeczy lub podaje
dane niezgodne z prawdą w zgłoszeniu celnym albo w innym oświadczeniu lub dokumencie
mającym służyć za podstawę odprawy celnej, wydania pozwolenia na przywóz lub wywóz
towarów, poświadczenia certyfikatu importowego lub certyfikatu weryfikacji dostawy,
albo mogącym mieć znaczenie dla kontroli celnej, jeżeli przez to następuje lub może
nastąpić naruszenie ograniczeń przywozu, wywozu, przewozu lub wykorzystania towaru,
podlega karze grzywny w wysokości do 6-krotnej wartości towaru.
”
c)
w § 3 wyrazy „lub 2” skreśla się,
d)
w § 4 wyrazy „8 000 złotych” zastępuje się wyrazami „5 000 000 złotych”;
14)
w części I w dziale II - Przepisy szczegółowe tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie:
„
Rozdział 3
Przestępstwa i wykroczenia w zakresie zobowiązań podatkowych i dotacji
15)
kwoty podatku narażonego na uszczuplenie, określone w art. 92 § 2 i w art. 93 § 3,
zwiększa się do dziesięciokrotnej wysokości;
16)
w art. 92 w § 4, w art. 94 w § 3, w art. 95 w § 3, w art. 97 w § 4, w art. 98 w §
4, w art. 99 w § 3 i w art. 113 w § 3 wyrazy „4000 złotych” zastępuje się wyrazami „200 000 złotych”;
17)
w art. 92, w art. 97, w art. 98, w art. 102 i w art. 105 skreśla się § 3, a w art.
99, w art. 100, w art. 103, w art. 107, w art. 109 i w art. 113 skreśla się § 2;
18)
w art. 92 w § 5 wyrazy „działalności wytwórczej, usługowej lub handlowej” zastępuje się wyrazami „działalności gospodarczej”;
19)
w art. 94 w § 1, w art. 95 w § 1 i 2 oraz w art. 105 w § 1 wyrazy „chociażby nieumyślnie” skreśla się;
23)
w art. 99 w § 1 wyrazy „art. 92-98” zastępuje się wyrazami „art. 92-95, 97 i 98”;
26)
w art. 110 w § 1 wyrazy „w art. 92-109” zastępuje się wyrazami „w art. 92-95 i 97-109”;
27)
art. 111 i 112 skreśla się;
28)
w części I w dziale II - Przepisy szczegółowe dokonuje się następujących zmian:
a)
skreśla się tytuł rozdziału 4 „Przestępstwa i wykroczenia w jednostkach gospodarki uspołecznionej w zakresie zobowiązań
podatkowych i rozliczeń z budżetem Państwa”,
b)
dotychczasowy rozdział 5 „Przestępstwa i wykroczenia w zakresie gier losowych i totalizatorów” otrzymuje kolejne oznaczenie jako rozdział 4;
29)
w art. 113 § 1 otrzymuje brzmienie:
„
§ 1.
Kto, pełniąc funkcje w jednostce będącej podmiotem gospodarczym albo w innej jednostce
organizacyjnej, na której ciąży obowiązek podatkowy, przez naruszenie przepisów ustawy
o zobowiązaniach podatkowych bądź przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego w sprawach zobowiązań podatkowych albo przepisów o rachunkowości i kontroli lub o
rozliczeniach z budżetem z tytułu otrzymanych dotacji, naraża Skarb Państwa na uszczuplenie
zobowiązań podatkowych albo wypłatę nienależnych lub nadmiernych
dotacji, podlega karze grzywny do 5 000 000 złotych
”
;
30)
art. 114 otrzymuje brzmienie:
„
Art. 114.
Kto, pełniąc funkcję w jednostce będącej podmiotem gospodarczym albo w innej jednostce
organizacyjnej, na której ciąży obowiązek podatkowy, zgłasza właściwemu organowi niezgodne
z rzeczywistością dane dla ustalenia stawek podatkowych lub stawek dotacji budżetowych,
narażając przez to Skarb Państwa na uszczuplenie zobowiązania podatkowego albo powodując
pobranie nienależnych lub nadmiernych dotacji z budżetu Państwa,
podlega karze grzywny do 5 000 000 złotych.
”
;
32)
art. 116 otrzymuje brzmienie:
„
Art. 116.
§ 1.
Przepisy art. 94, 95, 99, 113 i 114 stosuje się odpowiednio w razie narażenia gminy
na uszczuplenie kwot z tytułu zobowiązań podatkowych.
§ 2.
Przepisy niniejszego rozdziału dotyczące podatków stosuje się odpowiednio do zaliczek
na podatek.
§ 3.
Przez księgi należy rozumieć księgi handlowe, rachunkowe, podatkowe księgi przychodów
i rozchodów, książkę ewidencji sprzedaży oraz inne urządzenia księgowe prowadzone
przy tych księgach.
”
;
33)
w art. 129 w pkt 1 wyrazy „art. 52, 54 § 2-5, art. 55, 56, 80 § 1, 3 i 4, art. 81 § 1, 3 i 4, art. 82 § 1 i 3,
art. 83 § 1 i 3 oraz w art. 84-87” zastępuje się wyrazami „art. 48, 56, 60 i 80-87”;
34)
w art. 160 w § 1 wyrazy „od 200 do 20 000 złotych” zastępuje się wyrazami „do 100 000 złotych”;
35)
w art. 174 w § 2 w pkt 1 wyrazy „art. 52, 54-56 i 80-87” zastępuje się wyrazami „art. 48, 56, 60 i 80-87”;
36)
w art. 235 w § 4 wyrazy „100 złotych” zastępuje się wyrazami „20000 złotych”;
37)
w art. 245 w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„
1)
umarza wykonanie kary grzywny orzeczonej w rozmiarze do 500 000 złotych, a kary pieniężnej
- w rozmiarze do 100 000 złotych
”
;
38)
górne granice grzywien, określone w art. 92 w § 1 i 2, w art. 93 w § 1, w art. 94
w § 1 i 2, w art. 95 w § 1, w art. 97 w §1 i 2, w art. 98 w §1 i 2, w art. 99 w §1,
w art. 100 w § 1, w art. 101, w art. 102 w § 1, w art. 103 w § 1, w art. 105, w §
1, w art. 106, w art. 108 w § 3, w art. 109 w § 1, w art. 117 w § 1 i 2, w art. 118
w § 1, w art. 119 w § 1, w art. 120 w § 1 i w art. 121, ustala się w dziesięciokrotnej
wysokości.