Ustawaz dnia 26 września 1991 r.o zmianie ustawy budżetowej na rok 1991 oraz o zasadach wykonywania budżetu państwa w 1991 r.

Art. 1.

W ustawie budżetowej na rok 1991 z dnia 23 lutego 1991 r.   (Dz. U. Nr 21, poz. 89) wprowadza się następujące zmiany:

1)

art. 4 otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 4.

1.

Jeżeli przebieg realizacji dochodów budżetu państwa będzie wskazywał na pogłębienie niedoboru budżetu, o którym mowa w art. 1 ust. 3, udziela się Radzie Ministrów nadzwyczajnych upoważnień do:

1)

dokonania stosownych zmian w dochodach i wydatkach budżetowych,

2)

zwiększenie niedoboru budżetowego do wysokości 26.000.000 mln zł na koniec 1991 r. i ustalenia źródeł pokrycia zwiększonego niedoboru, z tym że zadłużenie Skarbu Państwa z tytułu emisji bonów skarbowych nie może przekroczyć kwoty 16.439.000 mln zł.

2.

Rada Ministrów o dokonanych zmianach, o których mowa w ust. 1, poinformuje Sejm i Senat w terminie do dnia 15 listopada 1991 r.
 ”
 ;

2)

art. 6 skreśla się;

3)

w art. 8 w ust. 2 wyrazy „4% planowanych rocznych wydatków budżetu państwa” zastępuje się wyrazami „30.000.000 mln zł”;

4)

art. 9 i art. 10 skreśla się;

5)

art. 16 otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 16.

1.

Ustala się łączną kwotę zobowiązań, które mogą być objęte gwarancjami udzielonymi na podstawie art. 23 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe   (Dz. U. Nr 4, poz. 18 i Nr 34, poz. 150) oraz gwarancjami udzielonymi przez Ministra Finansów instytucjom ubezpieczeniowym na wypłaty z budżetu państwa odszkodowań z tytułu umów ubezpieczenia należności eksportowych, w wysokości nie przekraczającej 30.000.000 mln zł.

2.

Minister Finansów określi instytucje ubezpieczeniowe oraz zasady i tryb udzielania tym instytucjom gwarancji na wypłaty odszkodowań, o których mowa w ust. 1.
 ”
 ;

6)

art. 25 skreśla się;

7)

w art. 26 po wyrazie „podlega” dodaje się wyrazy „z zastrzeżeniem art. 26a”;

8)

dodaje się art. 26a w brzmieniu:
„ 

Art. 26a.

Państwowe jednostki budżetowe zaliczane do działów: oświata i wychowanie oraz ochrona zdrowia mogą przeznaczać dochody uzyskane po dniu 1 września 1991 r. na środek specjalny, z którego mogą pokrywać:

1)

koszty działalności podstawowej, z wyłączeniem wynagrodzeń i pochodnych od wynagrodzeń,

2)

koszty uzyskania dodatkowych przychodów, do wysokości tych przychodów.
 ”
 ;

9)

art. 29 i art. 31 skreśla się;

10)

w art. 36 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„ 

3.

W spółdzielniach, w których dokonano podziału nadwyżki bilansowej za 1990 r. przed dniem 1 kwietnia 1991 r. bez uwzględnienia składek na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy od wypłaconych nagród i premii dla pracowników, a w spółdzielniach pracy także dla członków z tytułu wkładu pracy - składki te obciążają dochód roku 1991 po opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Składki powinny być wpłacone do końca 1991 r.
 ”

Art. 2.

1.

Upoważnia się Radę Ministrów do zwiększenia niedoboru ponad kwotę 26.000.000 min zł, w wypadku zaciągnięcia i wykorzystania w 1991 r. kredytu zagranicznego na wydatki służby zdrowia, o wartość zaciągniętego kredytu, jednak nie więcej niż o równowartość 200 mln USD.

2.

W wypadku wykorzystania upoważnienia, o którym mowa w ust. 1 Rada Ministrów:

1)

dokonuje odpowiednich zmian w określonych w ustawie budżetowej kwotach dochodów i wydatków budżetowych oraz źródeł pokrycia niedoboru budżetowego.

2)

zawiadamia Sejm i Senat o dokonanych zmianach.

Art. 3.

1.

Dysponenci części budżetowych mogą podejmować zobowiązania i ponosić wydatki do wysokości 97% kwot określonych przez Radę Ministrów na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy budżetowej na 1991 r.

2.

Rada Ministrów może znieść ograniczenia, o których mowa w ust. 1.

Art. 4.

Pobranie z rachunku bankowego środków na wynagrodzenia w jednostce budżetowej lub w jednostce gospodarki pozabudżetowej bez jednoczesnego opłacenia należnych składek na rzecz Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i Funduszu Pracy podlega odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny budżetowej.

Art. 5.

1.

Kierownicy jednostek dysponujących rachunkami dochodów budżetu państwa, którzy w trybie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o zniesieniu i likwidacji niektórych funduszy   (Dz. U. Nr 89, poz. 517) przejęli wierzytelności zniesionych funduszy, o których mowa w art. 1 tej ustawy, mogą wymówić warunki umów pożyczkowych zawartych przez dysponentów zniesionych funduszy, jeżeli:

1)

pożyczkobiorca nie spłaca w terminie rat pożyczki,

2)

w umowie określono stałą stopę oprocentowania.

2.

Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również likwidatorom funduszy, o których mowa w art. 5 ustawy wymienionej w ust. 1.

3.

Nowe oprocentowanie pożyczki nie może przekroczyć 50% stopy kredytu refinansowego, określanej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego.

4.

Do poboru nie zwróconych kwot pożyczek, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych   (Dz. U. Nr 27, poz. 111, z 1982 r. Nr 45, poz. 289, z 1984 r. Nr 52, poz. 268, z 1985 r. Nr 12, poz. 50, z 1988 r. Nr 41, poz. 325, z 1989 r. Nr 4, poz. 23, Nr 33, poz. 176, Nr 35, poz. 192 i Nr 74, poz. 443 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198).

Art. 6.

1.

Upoważnia się dysponentów części budżetu państwa, w których zaplanowane zostały niepodatkowe dochody budżetu państwa, do:

1)

zlecania poboru niepodatkowych dochodów budżetu państwa jednostkom innym niż organy administracji państwowej,

2)

przeznaczenia do 0,5% zrealizowanych w trybie określonym w pkt 1 niepodatkowych dochodów budżetu państwa na pokrycie kosztów związanych z poborem tych dochodów.

2.

Jednostkom uczestniczącym w procesie pozyskiwania przychodów stanowiących zagraniczne źródła finansowania wydatków budżetu państwa przysługuje prowizja do 0,5% kwot zrealizowanych kredytów zagraniczych na pokrycie kosztów związanych z pozyskaniem tych kredytów. Prowizja pokrywana jest z bieżących dochodów budżetu państwa.

3.

Minister Finansów określi wysokość prowizji, jednostki uprawnione do jej uzyskania oraz warunki, które muszą spełnić uprawnieni, aby otrzymać prowizję.

4.

Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do ceł i do dochodów ze sprzedaży składników majątkowych Skarbu Państwa.

Art. 7.

Określony w ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe   (Dz. U. Nr 4, poz. 18 i Nr 34, poz. 150):

1)

w art. 31 ust. 1 termin przedłożenia Sejmowi i Senatowi projektu założeń polityki społeczno-gospodarczej ustala się w 1991 r. na dzień 15 listopada,

2)

w art. 33 ust. 1 termin przedłożenia Sejmowi i Senatowi projektu ustawy budżetowej na 1992 r. ustala się na 15 dzień po uchwaleniu przez Sejm założeń polityki społeczno-gospodarczej na 1992 r., a prowizorium budżetowego nie później niż do dnia 16 grudnia 1991 r.

Art. 8.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z zastrzeżeniem art. 1 pkt 8.