Ustawaz dnia 19 września 1992 r.o zmianie ustawy o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń

Art. 1.

W ustawie z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń   (Dz. U. z 1991 r. Nr 1, poz. 1 i z 1992 r. Nr 21, poz. 85) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 1 w ust. 2:

a)

w pkt 5 po wyrazach „oraz fundacji” dodaje się wyrazy „i stowarzyszeń”,

b)

w pkt 7 skreśla się wyrazy „powstałych do dnia 31 grudnia 1990 r. i”,

c)

pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„ 

9)

spółek, z wyjątkiem takich, w których:

a)

co najmniej 50% udziałów lub akcji należy do Skarbu Państwa, przedsiębiorstw państwowych, gmin lub związków międzygminnych,

b)

co najmniej 50% udziałów lub akcji należy do Skarbu Państwa, przedsiębiorstw państwowych, gmin, związków międzygminnych lub spółek, o których mowa w lit. a),
 ”

d)

dodaje się pkt 14, 15 i 16 w brzmieniu:
„ 

14)

spółek wodnych, wodno-ściekowych i wodno-melioracyjnych oraz ich związków w odniesieniu do działalności statutowej, finansowanej ze składek członków oraz dotacji budżetowych,

15)

instytucji kultury i instytucji filmowych,

16)

kopalni soli „Wieliczka” i kopalni soli „Bochnia” w zakresie prowadzonych prac zabezpieczająco-remontowych, obsługi ruchu turystycznego i utylizacji wycieków podziemnych wód zasolonych.
 ”
 ,

2)

w art. 2 w ust. 4 dodaje się pkt 26-38 w brzmieniu:
„ 

26)

świadczeń przysługujących pracownikom czasowo przeniesionym według zasad i w wysokości określonej w odrębnych przepisach dla pracowników przedsiębiorstw państwowych,

27)

dopłat do biletów na dojazdy do pracy zakupione przez podatnika u przewoźników obcych oraz do kosztów dowozu pracowników własnym transportem,

28)

dopłat do żywienia przyzakładowego prowadzonego w stołówkach własnych podatnika lub zleconego do prowadzenia jednostce wyspecjalizowanej albo innemu zakładowi pracy,

29)

kwoty strawnego wypłacanej załogom pływającym w zamian za bezpłatne wyżywienie, do wysokości nie przekraczającej dodatku za rozłąkę wypłacanego pracownikom czasowo przeniesionym, o którym mowa w pkt 26,

30)

dopłat kalorycznych dla personelu latającego i pokładowego w lotnictwie cywilnym, do wysokości obowiązującej w jednostkach wojsk lotniczych,

31)

dodatków dewizowych należnych za grudzień 1991 r. w żegludze i rybołówstwie morskim podwyższonych o 25% odpowiednio w tych częściach, które w latach 1992 i 1993 podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a następnie uaktualnianych w każdym kolejnym miesiącu na podstawie kursu dolara amerykańskiego, ustalanego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień miesiąca, zwiększanych w sposób określony w art. 5,

32)

dopłat do lokali w hotelach pracowniczych i kwater najmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania oraz do czynszów za mieszkania zakładowe w wysokości wynikającej z proporcji dopłat stosowanych w 1991 r.,

33)

wartości ubioru służbowego (umundurowania), jeżeli jego używanie należy do obowiązków pracownika,

34)

wartości wyżywienia junaków, uczestników Ochotniczych Hufców Pracy oraz poborowych odbywających zastępczą służbę poborowych lub wypłacanych w zamian za wyżywienie równoważników pieniężnych,

35)

wynagrodzeń wypłacanych z tytułu przyuczenia bezrobotnych do pracy lub przekwalifikowania zawodowego,

36)

wynagrodzeń wypłacanych z tytułu prowadzonej edukacyjnej działalności gospodarczej w zakresie nauki, oświaty i kultury, ochrony zdrowia i opieki społecznej oraz ochrony środowiska w jednostkach wymienionych w art. 1 ust. 2 pkt 5,

37)

wynagrodzeń wypłacanych z tytułu uczestnictwa w akcji przeciwdziałania i usuwania skutków klęsk żywiołowych,

38)

wypłat z zakładowego funduszu nagród do wysokości odpisu podstawowego odniesionego w ciężar kosztów.
 ”
 ,

3)

w art. 2 ust. 6 pkt 2, w art. 3 ust. 1 pkt 2 i w art. 15 ust. 1 pkt 4 wyrazy „zysku brutto” zastępuje się wyrazami „zysku netto”,

4)

w art. 3:

a)

w ust. 2:
  •   -  
    w pkt 1 wyraz „dwukrotność” zastępuje się wyrazem „trzykrotność”,
  •   -  
    w pkt 2 wyraz „czterokrotność” zastępuje się wyrazem „sześciokrotność”,

b)

ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„ 

3.

Do kwoty wypłat oraz równowartości świadczeń rzeczowych wypłacanych z funduszu socjalnego, o których mowa w ust. 2, nie zalicza się środków przekazanych na utrzymanie i prowadzenie działalności ośrodków wczasowych i kolonijnych, domów wypoczynkowych, sanatoriów, ogrodów działkowych, żłobków, przedszkoli, a także dopłat do indywidualnych skierowań zorganizowanego wypoczynku dla dzieci i młodzieży.
 ”
 ,

c)

dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„ 

4.

Do kwoty wypłat pieniężnych oraz równowartości świadczeń rzeczowych wypłacanych z funduszu mieszkaniowego, o których mowa w ust. 2, zalicza się także pożyczki udzielane z tego funduszu. Kwotę wypłat pieniężnych oraz równowartość świadczeń rzeczowych z funduszu mieszkaniowego zmniejsza się o:

1)

środki, w tym pożyczki, przekazane na zakładowe budownictwo mieszkaniowe i do spółdzielni mieszkaniowych na uzupełnienie wkładów oraz zakup budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego od jednostek, które wybudowały budynek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,

2)

kwotę zwróconych w roku podatkowym pożyczek wraz z ich oprocentowaniem.
 ”
 ,

5)

art. 4 otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 4.

1.

Podstawę ustalenia normy przeciętnego wynagrodzenia na styczeń 1992 r. stanowi przeciętne wynagrodzenie wynikające z normy za grudzień 1991 r., ustalone na podstawie dotychczasowych przepisów o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń.

2.

Podstawę ustalenia normy przeciętnego wynagrodzenia na styczeń roku następnego stanowi przeciętne wynagrodzenie wynikające z normy grudnia roku poprzedniego.

3.

Podstawę ustalenia normy przeciętnego wynagrodzenia, o której mowa w ust. 2, zwiększa się o 1/12 kwoty, obliczonej w sposób określony w art. 8, za rok poprzedni.

4.

Podatnicy, którzy w 1992 r. powiększali normę przeciętnego wynagrodzenia zgodnie z art. 9, zwiększają podstawę ustalenia normy przeciętnego wynagrodzenia, o której mowa w ust. 2, o 1/12 tego powiększenia.

5.

Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może podwyższyć podstawę ustalenia normy przeciętnego wynagrodzenia, o której mowa w ust. 1 i 2.
 ”
 ,

6)

w art. 5:

a)

ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„ 

1.

Miesięczną normę przeciętnych wynagrodzeń w styczniu 1992 r. stanowi kwota przeciętnego wynagrodzenia, o której mowa w art. 4 ust. 1, powiększona o kwotę wynikającą z pomnożenia tego wynagrodzenia przez procentowy wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych w styczniu 1992 r. oraz współczynnik korygujący.
 ”
 ,

b)

ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„ 

2.

Miesięczną normę przeciętnych wynagrodzeń w każdym następnym miesiącu stanowi miesięczna norma z miesiąca poprzedniego, powiększona o kwotę wynikającą z pomnożenia normy z miesiąca poprzedniego przez procentowy przyrost wynagrodzeń w tym miesiącu.
 ”
 ,

c)

ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„ 

4.

Miesięczną normę przeciętnych wynagrodzeń w styczniu każdego następnego roku podatkowego stanowi podstawa normy przeciętnego wynagrodzenia ustalona według zasad określonych w art. 4 ust. 2-4, powiększona o kwotę wynikającą z pomnożenia normy z grudnia roku poprzedniego przez procentowy przyrost wynagrodzeń w styczniu roku podatkowego.
 ”
 ,

d)

ust. 9 otrzymuje brzmienie:
„ 

9.

Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, ustala miesięczne procentowe przyrosty wynagrodzeń na poszczególne kwartały roku podatkowego w terminie do dnia 15 pierwszego miesiąca danego kwartału.
 ”
 ,

e)

skreśla się ust. 10 i 11,

7)

w art. 6:

a)

w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„ 

2)

kwot przyrostów wynagrodzeń wynikających z pomnożenia kwoty określonej w pkt 1 przez procentowe przyrosty wynagrodzeń w roku podatkowym za miesiące poprzedzające i miesiąc podjęcia działalności w tym roku,
 ”
 ,

b)

ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„ 

2.

Podatnikom, którzy podjęli działalność w roku podatkowym, a nie zatrudnili pracowników na podstawie umowy o pracę, urząd skarbowy może określić na pierwszy miesiąc działalności kwotową normę wynagrodzeń na podstawie przedłożonego programu działania jednostki.
 ”
 ,

c)

ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„ 

3.

Miesięczne normy przeciętnych wynagrodzeń w każdym następnym miesiącu ustala się zgodnie z art. 5 ust. 2, a dla roku (okresu) podatkowego - zgodnie z art. 5 ust. 3.
 ”
 ,

d)

dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„ 

4.

Miesięczną normę wynagrodzeń dla podatników, o których mowa w ust. 2, w każdym następnym miesiącu stanowi miesięczna norma z miesiąca poprzedniego, powiększona o kwotę wynikającą z pomnożenia tej normy przez procentowy przyrost wynagrodzeń w tym miesiącu.
 ”
 ,

e)

dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„ 

5.

Normę wynagrodzeń roku (okresu) podatkowego stanowi suma kwot miesięcznych norm wynagrodzeń.
 ”
 ,

f)

dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
„ 

6.

Za przekroczenie sumy miesięcznych norm wynagrodzeń w roku (okresie) podatkowym podatek od wzrostu wynagrodzeń ustala się według skali określonej w art. 13 ust. 2 pkt 1.
 ”
 ,

g)

dotychczasowe ust. 4 i 5 otrzymują oznaczenie ust. 7 i 8,

8)

w art. 7 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„ 

4.

Przyjętą miesięczną normę przeciętnych wynagrodzeń, o której mowa w ust. 1-3, powiększa się o kwotę przyrostu wynikającego z pomnożenia tej normy przez procentowy przyrost wynagrodzeń w pierwszym miesiącu działalności po dokonanych zmianach organizacyjnych.
 ”
 ,

9)

art. 8 otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 8.

1.

Podatnicy, u których wystąpi zmniejszenie przeciętnego zatrudnienia w roku (okresie) podatkowym w stosunku do przeciętnego zatrudnienia w roku poprzednim, mogą zwiększyć normę przeciętnego wynagrodzenia roku (okresu) podatkowego o 1/2 kwoty wynikającej z normy wynagrodzeń stanowiącej oszczędność z tytułu zmniejszenia zatrudnienia.

2.

Zmniejszenie zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1, ustala się w 1992 r. jako różnicę między przeciętnym zatrudnieniem z grudnia roku poprzedniego a przeciętnym miesięcznym zatrudnieniem wyliczonym narastająco za okres od stycznia do końca roku (okresu) podatkowego.

3.

Od dnia 1 stycznia 1993 r. zmniejszenie zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1, ustala się jako różnicę między przeciętnym zatrudnieniem z roku poprzedniego a przeciętnym miesięcznym zatrudnieniem wyliczonym narastająco za okres od stycznia do końca roku (okresu) podatkowego.

4.

Przy ustalaniu wielkości zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w ust. 2 i 3, nie uwzględnia się zmniejszenia zatrudnienia spowodowanego:

a)

rozwiązaniem stosunku pracy na podstawie przepisu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw   (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106, poz. 457 i Nr 113, poz. 491 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 84),

b)

zmianami organizacyjnymi, o których mowa w art. 7 ust. 1, w wyniku których podatnicy tracą ciągłość rozliczania podatku od wzrostu wynagrodzeń od początku roku,

c)

likwidacją jednostki organizacyjnej,

d)

przekazaniem w dzierżawę lub agencję zakładów, wydziałów, działów lub innych organizacyjnie i ewidencyjnie wyodrębnionych obiektów produkcyjnych, usługowych i handlowych.

5.

Przepis ust. 1 ma zastosowanie do podatników, którzy terminowo regulują w roku i za rok podatkowy zobowiązania wobec budżetu.

6.

Izba skarbowa, właściwa dla podatnika, w szczególnie uzasadnionych przypadkach może uznać spełnienie warunku, o którym mowa w ust. 5, w przypadku niewielkich opóźnień w regulowaniu zobowiązań.
 ”
 ,

10)

w art. 9:

a)

ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„ 

1.

Podatnicy w roku (okresie) podatkowym:

1)

mogą powiększać normę przeciętnego wynagrodzenia, o której mowa w art. 5 ust. 3, o dodatkową kwotę, która nie spowoduje zmniejszenia relacji wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności powiększonych o zysk brutto do wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności za ten okres w stosunku do relacji z roku poprzedniego,

2)

od dnia 1 stycznia 1993 r. do ustalenia relacji, o których mowa w pkt 1, przyjmują wynagrodzenia obciążające koszty całokształtu działalności łącznie z wypłatami z funduszu socjalnego ustalonymi zgodnie z art. 3 ust. 3 i funduszu mieszkaniowego ustalonymi zgodnie z art. 3 ust. 4.
 ”
 ,

b)

skreśla się ust. 4,

c)

dodaje się ust. 9 w brzmieniu:
„ 

9.

W 1992 r. do ustalenia relacji wymienionej w ust. 1 pkt 1 przyjmuje się wynagrodzenia osobowe obciążające koszty całokształtu działalności w 1991 r., powiększone o 25% tych wynagrodzeń.
 ”
 ,

11)

w art. 12:

a)

ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„ 

2.

Normę dla wypłat nagród i premii z zysku netto za 1991 r. stanowi kwota wynosząca 8,5% wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności w 1991 r., powiększonych o wynagrodzenia osób wymienionych w art. 2 ust. 4 pkt 1-6 i 17 i pomniejszonych o wynagrodzenia bezosobowe, a w spółdzielniach pracy - o wynagrodzenia bezosobowe osób fizycznych nie będących członkami tych spółdzielni.
 ”
 ,

b)

dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„ 

3.

W 1992 r. podatnicy mogą dokonywać, za zgodą pracowników, zaliczkowych wypłat nagród i premii z zysku netto za rok podatkowy wyłącznie w formie akcji nabytych od Skarbu Państwa przy zachowaniu warunków wynikających z przepisów regulujących obrót tymi akcjami. Kwota odpowiadająca 50% wartości akcji przekazanych pracownikom zwiększa normę, o której mowa w ust. 1. Wartość akcji przyjmuje się według ceny ofertowej w pierwszym dniu ich sprzedaży, a w przypadku rozpoczęcia notowań w obrocie giełdowym - według ostatniego kursu giełdowego tych akcji. Jeżeli wypłata następuje w dniu notowania, podstawą obliczenia wartości akcji jest poprzednie notowanie.
 ”
 ,

12)

w art. 13:

a)

ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„ 

1.

Dla ustalenia przekroczenia normy przeciętnych wynagrodzeń w roku (okresie) podatkowym kwotę wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności danego okresu (roku) podatkowego pomniejsza się o wypłaty nagród jubileuszowych i odpraw emerytalnych naliczanych na podstawie zasad określonych w odrębnych przepisach, obowiązujących przed dniem 30 czerwca 1992 r., a następnie dzieli się przez przeciętne miesięczne zatrudnienie w tym okresie.
 ”
 ,

b)

ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„ 

2.

Podatek od wzrostu wynagrodzeń ustala się według następującej skali opodatkowania:

1)

za przekroczenie normy przeciętnych wynagrodzeń w roku (okresie) podatkowym:

a)

w roku 1992:
Lp.
Przekroczenie normy
Stawka podatku za każdy kolejny procent przekroczenia normy
1
do 3%
100%
2
ponad 3% do 5%
200%
3
ponad 5%
400%
     

b)

w roku 1993:
Lp.
Przekroczenie normy
Stawka podatku za każdy kolejny procent przekroczenia normy
1
do 3%
100%
2
ponad 3% do 6%
200%
3
ponad 6%
300%
     

2)

za przekroczenie normy wypłat, o której mowa w art. 12:

a)

w 1992 r. w wysokości 500% kwoty przekroczenia,

b)

w 1993 r., w zakresie dotyczącym nagród z zysku za 1992 r.:
Lp.
Przekroczenie normy
Stawka podatku za każdy kolejny procent przekroczenia normy
1
do 50%
40%
2
ponad 50% do 100%
100%
3
ponad 100%
300%”
     

c)

w ust. 5 skreśla się pkt 2 oraz oznaczenie pkt 1 i wyrazy „spełniają następujące warunki:”,

13)

w art. 15 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„ 

2.

W przypadku ustania obowiązku podatkowego w ciągu miesiąca, podatnik zobowiązany jest do naliczenia i wpłaty podatku od początku roku do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc ustania obowiązku podatkowego.
 ”
 ,

14)

art. 16 otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 16.

1.

Minister Finansów ustali wzory deklaracji dotyczących obliczenia podatku oraz przeciętnego zatrudnienia i oszczędności z tytułu zmniejszenia zatrudnienia, o których mowa w art. 8.

2.

Minister Finansów może wyrazić zgodę na ustalanie normy wynagrodzeń, o których mowa w art. 5 i 6, oraz uiszczanie podatku przez zakłady (oddziały) osób prawnych sporządzające samodzielnie bilans.
 ”
 ,

15)

art. 17 otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 17.

Upoważnia się podatników do dokonywania w 1992 r. zaliczkowych wypłat nagród i premii z zysku netto za 1991 r.:

1)

przed złożeniem pierwszej wersji rocznego sprawozdania finansowego za 1991 r. (bilansu) w wysokości nie przekraczającej 30% kwoty wolnej, ustalonej zgodnie z art. 12 ust. 2,

2)

po złożeniu pierwszej wersji rocznego sprawozdania finansowego za 1991 r. (bilansu), a przed jego weryfikacją, w wysokości nie przekraczającej 70% pozostałej kwoty wolnej, po uwzględnieniu zaliczkowych wypłat, o których mowa w pkt 1.
 ”
 ,

16)

dodaje się art. 17a, 17b i 17c w brzmieniu:
„ 

Art. 17a.

Upoważnia się podatników do dokonania w 1993 r. zaliczkowych wypłat nagród i premii z zysku netto za 1992 r.:

1)

przed złożeniem pierwszej wersji rocznego sprawozdania finansowego za 1992 r. (bilansu) w wysokości nie przekraczającej 30% kwoty wolnej, ustalonej zgodnie z art. 12,

2)

po złożeniu pierwszej wersji rocznego sprawozdania finansowego za 1992 r. (bilansu), a przed jego weryfikacją, w wysokości nie przekraczającej 70% pozostałej kwoty wolnej, po uwzględnieniu zaliczkowych wypłat, o których mowa w pkt 1.

Art. 17b.

1.

Zwalnia się od podatku, z zastrzeżeniem ust. 7, podatników, jeżeli spełnią warunki określone w ust. 2.

2.

Ustala się następujące warunki:

1)

terminowa realizacja zobowiązań wobec budżetu, z uwzględnieniem art. 8 ust. 6,

2)

relacja wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności łącznie z wypłatami z funduszy socjalnego i mieszkaniowego powiększonych o zysk brutto do wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności łącznie z wypłatami z funduszy socjalnego i mieszkaniowego za rok (okres) podatkowy jest nie mniejsza od analogicznej relacji za cały rok poprzedni.

3.

Do wyliczenia relacji w roku (okresie) podatkowym, o której mowa w ust. 2 pkt 2, przyjmuje się:

1)

wynagrodzenia obciążające koszty całokształtu działalności, ustalone zgodnie z art. 2 ust. 6 pkt 1,

2)

wypłaty z funduszu socjalnego, ustalone zgodnie z art. 3 ust. 3,

3)

wypłaty z funduszu mieszkaniowego, ustalone zgodnie z art. 3 ust. 4.

4.

Podatnicy, o których mowa w art. 7, do ustalenia relacji wymienionej w ust. 2 pkt 2 przyjmują wynagrodzenia obciążające koszty całokształtu działalności, wypłaty z funduszy socjalnego i mieszkaniowego oraz zysk brutto w wysokości uwzględniającej zmiany organizacyjne.

5.

Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do podatników, o których mowa w art. 6.

6.

Podatnicy są zobowiązani do przedłożenia we właściwym urzędzie skarbowym informacji o kształtowaniu się relacji, o której mowa w ust. 2 pkt 2, w terminach ustalonych w art. 15 ust. 1 pkt 1-3.

7.

Jeżeli podatnik w ciągu roku podatkowego nie spełni jednego lub obu warunków określonych w ust. 2, dokonuje naliczania i wpłaty podatku od początku do końca roku podatkowego. Wymagalność podatkowa powstaje z chwilą niespełnienia warunków upoważniających do zwolnienia od podatku.

Art. 17c.

1.

Podatnicy, którym właściwa izba skarbowa zaakceptuje zasady kształtowania wynagrodzeń w 1993 r., nie naliczają podatku od wzrostu wynagrodzeń na podstawie art. 3-5 oraz 12 i 13, z zastrzeżeniem ust. 4.

2.

Zasady kształtowania wynagrodzeń, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności:

1)

dopuszczalny limit wzrostu wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności,

2)

udział nagród i premii w kwocie zysku netto oraz zasady ich wypłacania,

3)

wielkość zryczałtowanego podatku od wzrostu wynagrodzeń.

3.

Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia, ramowe zasady kształtowania wynagrodzeń oraz minimalnej kwoty zryczałtowanego podatku od wzrostu wynagrodzeń, określone w ust. 1 i 2.

4.

Jeżeli podatnik narusza zasady kształtowania wynagrodzeń, o których mowa w ust. 1 i 2, lub nie realizuje terminowo zobowiązań wobec budżetu, dokonuje naliczenia i wpłaty podatku od wzrostu wynagrodzeń za cały rok podatkowy. Wymagalność podatkowa powstaje z chwilą niespełnienia warunków upoważniających do nienaliczania podatku od wzrostu wynagrodzeń.
 ”

Art. 2.

1.

Począwszy od dnia 1 sierpnia 1992 r. kwotę podatku od wzrostu wynagrodzeń, określonego w art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy, o której mowa w art. 1, zmniejsza się o kwotę podatku odpowiadającą udziałowi przychodów z tytułu eksportu w całości przychodów podatnika.

2.

Przez przychody, o których mowa w ust. 1, rozumie się przychody podatnika określone dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych.

3.

Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do podatników, którzy nie regulują terminowo zobowiązań wobec budżetu, z tym że podatnicy zalegający ze spłatą zobowiązań wobec budżetu mogą zastosować zmniejszenie podatku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli w terminie 2 miesięcy od daty wejścia w życie ustawy uregulują zaległości.

4.

W 1992 r. zmniejszenie kwoty podatku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do różnicy między podatkiem należnym za 1992 r. a sumą zaliczek za pierwsze 7 miesięcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio przy rozliczaniu zaliczek podatku od wzrostu wynagrodzeń należnych za okres po dniu 31 lipca 1992 r.

Art. 3.

W terminie 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy Rada Ministrów wyda rozporządzenie, o którym mowa w art. 1 pkt 6 lit. d), ustalające miesięczne procentowe przyrosty wynagrodzeń na miesiące pozostałe do końca kwartału po dniu wejścia w życie ustawy.

Art. 4.

Minister Finansów ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolity tekst ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.

Art. 5.

Ustawa wchodzi w życie:

1)

z dniem ogłoszenia, z tym że:

a)

przepisy art. 1 pkt 1 lit. a i d, pkt 2-4, pkt 5 (dotyczący art. 4 ust. 1), pkt 6 lit. a, pkt 7 lit. f, pkt 9 (dotyczący art. 8 ust. 1 i 2 oraz 4-6), pkt 10 lit. a (dotyczący art. 9 ust. 1 pkt 1) i lit. c, pkt 11 lit. a, pkt 12 lit. a i lit. b (dotyczący art. 13 ust. 2 pkt 1 lit. a i pkt 2 lit. a), pkt 13, pkt 14 (dotyczący art. 16 ust. 1) i pkt 15 z mocą od dnia 1 stycznia 1992 r.,

b)

przepisy art. 1 pkt 1 lit. b i c, pkt 6 lit. b, c i e, pkt 7 lit. a-e i g, pkt 8 i pkt 11 lit. b oraz art. 2 z mocą od dnia 1 sierpnia 1992 r.,

2)

z dniem 1 stycznia 1993 r. w zakresie przepisów art. 1 pkt 9 (dotyczącego art. 8 ust. 3), pkt 10 lit. a (dotyczącego art. 9 ust. 1 pkt 2) i lit. b, pkt 12 lit. b (dotyczącego art. 13 ust. 2 pkt 1 lit. b i pkt 2 lit. b) i c oraz pkt 16.