Ustawaz dnia 3 kwietnia 1993 r.Prawo probiercze

Art. 1.

1.

Wyroby z metali szlachetnych przeznaczone do obrotu handlowego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi badania i cechowania przez organy administracji probierczej, którymi są:

1)

Prezes Głównego Urzędu Miar, zwany dalej „Prezesem Urzędu”,

2)

dyrektorzy okręgowych urzędów probierczych,

3)

naczelnicy obwodowych urzędów probierczych.

2.

Organy administracji probierczej wykonują swoje zadania przy pomocy podległych im urzędów.

Art. 2.

Metalami szlachetnymi w rozumieniu ustawy są: platyna, złoto, srebro i metale z grupy platynowców: iryd, osm, pallad, rod i ruten, w stanie czystym albo w stopach z innymi metalami.

Art. 3.

1.

Zawartość metalu szlachetnego w wyrobach określa się próbą.

2.

Próba jest to stosunek masy czystego metalu szlachetnego zawartego w stopie do masy stopu, wyrażony w częściach tysięcznych.

Art. 4.

Wyrób odpowiada danej próbie, jeżeli zawartość metalu szlachetnego nie jest mniejsza od przewidzianej dla danej próby.

Art. 5.

Prezes Urzędu ustali:

1)

próby dla wyrobów z metali szlachetnych,

2)

wymagania, jakim powinny odpowiadać wyroby z metali szlachetnych zgłaszane do badania i cechowania, tryb zgłaszania, metody badania oraz wzory cech probierczych i sposób cechowania tych wyrobów,

3)

sposób postępowania z wyrobami z metali szlachetnych nie odpowiadającymi najniższej próbie, ustalonej zgodnie z pkt 1,

4)

warunki, jakim powinny odpowiadać stopy metali szlachetnych stosowane do wytwarzania wyrobów.

Art. 6.

1.

Wyroby z metali szlachetnych, odpowiadające próbom ustalonym na podstawie art. 5 pkt 1, oznaczane są cechą probierczą, właściwą dla metalu szlachetnego i próby.

2.

Oznaczenie wyrobu cechą probierczą ma charakter decyzji administracyjnej.

Art. 7.

1.

Do obrotu handlowego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej mogą być wprowadzone tylko takie wyroby z metali szlachetnych, które zostały oznaczone polską cechą probierczą.

2.

Prezes Urzędu może zwolnić od obowiązku zgłaszania do badania i cechowania wyroby z metali szlachetnych sprowadzane z zagranicy i oznaczone cechą urzędu probierczego kraju, w którym zostały wyprodukowane, jeżeli zawartość czystego metalu szlachetnego w tych wyrobach nie jest mniejsza od próby najniższej, ustalonej na podstawie art. 5 pkt 1.

3.

Zwolnienie od obowiązku zgłaszania do badania i cechowania wyrobów, o których mowa w ust. 2, następuje w drodze decyzji administracyjnej.

Art. 8.

1.

Obowiązek zgłaszania do badania i cechowania nie dotyczy:

1)

wyrobów dawnego pochodzenia, mających wartość historyczną lub artystyczną,

2)

narzędzi i aparatów lub ich części, służących do celów naukowych, leczniczych i przemysłowych,

3)

odznak, orderów, odznaczeń państwowych i innych,

4)

inkrustacji,

5)

monet, chociażby stanowiły części składowe wyrobów z metali szlachetnych,

6)

surowców i półfabrykatów oraz złomu, w szczególności bloków, sztab, zlewków, blach, taśm, drutu, z zastrzeżeniem art. 11.

2.

Kryteria kwalifikacji wyrobów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, określa Prezes Urzędu w porozumieniu z Ministrem Kultury i Sztuki.

Art. 9.

1.

Wyroby z platyny lub wyroby ze złota o masie mniejszej niż 1 gram oraz wyroby ze srebra o masie mniejszej niż 2 gramy w sztuce lub w dwóch sztukach, gdy w obrocie handlowym stanowią parę - nie podlegają obowiązkowi badania i cechowania. Wyroby te powinny odpowiadać jednej z prób ustalonych na podstawie art. 5 pkt 1.

2.

Wyroby, o których mowa w ust. 1, powinny być zaopatrzone przez wprowadzającego je do obrotu handlowego w informację o ich masie i próbie.

Art. 10.

Przedmioty, o których mowa w art. 8 i 9, mogą być badane i cechowane na wniosek zgłaszającego.

Art. 11.

Przepisy ustawy dotyczące wyrobów z metali szlachetnych stosuje się odpowiednio do półfabrykatów z metali szlachetnych, przeznaczonych do celów dentystycznych.

Art. 12.

Wyroby z metali nieszlachetnych, pokryte powłoką z metali szlachetnych albo z wyglądu przypominające wyroby z metali szlachetnych, powinny być przez wytwórcę lub sprzedawcę oznaczone znakiem „metal” albo„ met”, albo w inny sposób uzgodniony z właściwym miejscowo urzędem probierczym.

Art. 13.

1.

Nowo wytworzone wyroby z metali szlachetnych powinny być oznaczone znakiem wytwórcy.

2.

Wytwórcy wyrobów, o których mowa w ust. 1, są obowiązani uzgodnić swe znaki imienne we właściwych terytorialnie okręgowych urzędach probierczych i zgłosić je w tych urzędach do ewidencji.

Art. 14.

Sprzedawcy wyrobów z metali szlachetnych i złotnicy są obowiązani wywiesić w miejscu widocznym dla klientów wzory cech probierczych.

Art. 15.

1.

Nadzór nad przestrzeganiem przepisów ustawy sprawują organy administracji probierczej,

2.

Upoważnieni pracownicy urzędów probierczych są uprawnieni do sprawowania nadzoru w miejscach wyrobu, przerobu, naprawy lub sprzedaży wyrobów z metali szlachetnych.

Art. 16.

1.

Za czynności urzędów probierczych pobierane są opłaty.

2.

Wysokość opłat określi Prezes Urzędu w porozumieniu z Ministrem Finansów.

3.

Nie uiszczone w terminie należności za czynności urzędów probierczych podlegają ściągnięciu w trybie egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych. Do należności tych stosuje się odpowiednio przepisy o zobowiązaniach podatkowych.

Art. 17.

Kto:

1)

wprowadza do obrotu handlowego nie ocechowane wyroby z metali szlachetnych,

2)

nie dopełnia obowiązku określonego w art. 13 ust. 1 lub 2 albo w art. 14,

3)

wprowadza do obrotu handlowego wyroby nie oznaczone w myśl art. 12
- podlega karze grzywny.

Art. 18.

Orzekanie w sprawach o czyny wymienione w art. 17 następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

Art. 19.

Traci moc ustawa z dnia 29 czerwca 1962 r. - Prawo probiercze   (Dz. U. Nr 39, poz. 173 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192).

Art. 20.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1994 r.