Ustawaz dnia 8 stycznia 1993 r.o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym

Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy stanowią dochód budżetu państwa.

Opodatkowaniu podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Opodatkowaniu podlega również eksport i import towarów lub usług.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do:

Czynności określone w ust. 1-3 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne:

Za zgodą urzędu skarbowego podatnikami mogą być również zakłady (oddziały) osoby prawnej wykonujące czynności, o których mowa w art. 2, jeżeli samodzielnie sporządzają bilans.

Sprzedażą towarów dokonywaną przez podatników, o których mowa w ust. 2, jest także odpłatne przekazywanie towarów oraz świadczenie usług innym zakładom (oddziałom) osoby prawnej samodzielnie sporządzającym bilans.

W przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje sprzedaży tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności odbiorcy, przyjmuje się, że sprzedaży dokonał każdy z podmiotów biorących udział w obrocie.

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania (dostarczenia), przekazania, zamiany, darowizny towaru lub wykonania usługi, o których mowa w art. 2, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Jeżeli podatnik wysyła towar odbiorcy lub wskazanej przez niego osobie trzeciej, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru jednej z tych osób.

Jeżeli podatnik wydaje towar podmiotowi, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 2, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez podatnika zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dnia wykonania usługi przez ten podmiot.

Jeżeli sprzedaż towaru lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone rachunkiem (fakturą), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia rachunku (faktury), nie później jednak niż w 7 dniu od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do rachunków (faktur) za częściowe wykonanie usługi.

W eksporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez graniczny urząd celny wywozu towaru poza państwową granicę Rzeczypospolitej Polskiej.

W imporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dopuszczenia towaru do obrotu na polskim obszarze celnym w rozumieniu przepisów o prawie celnym.

Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi pobrano co najmniej połowę ceny (przedpłata, zaliczka, zadatek, rata), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia zapłaty.

W przypadku dokonywania sprzedaży towarów za pośrednictwem automatów, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wyjęcia pieniędzy lub żetonów z automatów, nie później jednak niż w ostatnim dniu miesiąca kalendarzowego.

Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia:

Zwalnia się od podatku od towarów i usług oraz od podatku akcyzowego:

Zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 4, nie stosuje się, jeżeli na podstawie przepisów o prawie celnym powstaje obowiązek uiszczenia cła. Obowiązek podatkowy powstaje w momencie powstania obowiązku uiszczenia cła.

Podatnicy, o których mowa w art. 5, są obowiązani, nie później niż na 30 dni przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 2, złożyć w urzędzie skarbowym zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Urząd skarbowy potwierdza zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, i nadaje podatnikowi numer identyfikacyjny.

Podatnicy zwolnieni od podatku od towarów i usług na podstawie art. 14 ust. 1 i 6 lub wykonujący wyłącznie czynności, o których mowa w art. 7 ust. 1, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne i uzyskać numer identyfikacyjny.

Jeżeli podatnik zarejestrowany na podstawie ust. 2 zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, obowiązany jest zgłosić zaprzestanie działalności urzędowi skarbowemu, który dokonał rejestracji; zgłoszenie to stanowi podstawę dla urzędu skarbowego do wykreślenia podatnika z rejestru.

Jeżeli zaprzestanie działalności następuje w wyniku likwidacji lub upadłości albo śmierci podatnika, urząd skarbowy unieważnia również nadany podatnikowi numer identyfikacyjny. Zgłoszenia o zaprzestaniu działalności w wyniku śmierci podatnika dokonuje jego następca prawny.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do zarejestrowanych podatników, którzy następnie zostali zwolnieni od podatku na podstawie art. 14 ust. 1, 2 i 5, z tym że podatnik nie jest wykreślany z rejestru.

W przypadku połączenia zarejestrowanych podatników nie będących osobami fizycznymi, urząd skarbowy nadaje numer identyfikacyjny nowo powstałemu podatnikowi. Numery łączących się podatników ulegają unieważnieniu.

Podatnik zarejestrowany obowiązany jest posługiwać się numerem identyfikacyjnym w toku załatwiania wszelkich spraw z zakresu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a także umieszczać ten numer na rachunkach (fakturach) oraz ofertach.

Podatnik, który w terminie 30 dni od dnia złożenia zgłoszenia rejestracyjnego nie otrzymał numeru identyfikacyjnego, jest obowiązany posługiwać się numerem tymczasowym.

Jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegają zmianom, podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani zgłosić zmianę do urzędu skarbowego, nie później niż do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła zmiana.

Minister Finansów, w drodze zarządzenia:

Podatnicy obowiązani są składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe dla podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w terminach, o których mowa w art. 26 i art. 38 ust. 2 pkt 2.

Zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że urząd skarbowy ustali je w innej wysokości.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników wykonujących wyłącznie czynności, o których mowa w art. 7 ust. 1, oraz zwolnionych od podatku od towarów i usług na podstawie art. 14, chyba że podatnikom tym przysługuje zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 21, art. 22 lub art. 23 pkt 2.

Minister Finansów określi, w drodze zarządzenia, wzór deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1.

Podatnicy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3, obowiązani są wpłacać podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy w terminie i na warunkach określonych dla zapłaty cła.

Urząd celny w decyzji o dopuszczeniu towarów importowanych do obrotu na polskim obszarze celnym obowiązany jest określić kwotę podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego należnego od tych towarów. Urząd celny obowiązany jest również do poboru tych podatków oraz do ich wpłaty na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę urzędu celnego za okresy pięciodniowe, w terminie 3 dni po upływie każdego okresu.

Zabezpieczenie należności z tytułu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego dokonywane jest w trybie stosowanym przy zabezpieczeniu majątkowym należności celnych.

W zakresie nie uregulowanym w ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio przepisy prawa celnego dotyczące rozliczeń z tytułu cła.

Zwalnia się od podatku podatników:

Podatnicy, u których wartość sprzedaży towarów, w tym także wartość eksportu towarów i usług, w poprzednim roku podatkowym wynosiła ponad 600 mln zł do 4 mld zł, będą zwolnieni od podatku, jeżeli w terminie do ostatniego dnia pierwszego miesiąca roku podatkowego złożą urzędowi skarbowemu oświadczenie według ustalonego wzoru.

Jeżeli wartość sprzedaży towarów u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 2 przekroczy kwotę 4 mld zł, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

W przypadku podatników, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 2, przez wartość sprzedaży towarów określoną w ust. 1 pkt 1 i ust. 2 rozumie się:

Podatnicy będący zakładami pracy chronionej w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych mogą wybrać zwolnienie od podatku, bez względu na wartość sprzedaży towarów, pod warunkiem złożenia przez podatnika oświadczenia, o którym mowa w ust. 2.

Podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 2 w ciągu roku podatkowego może wybrać zwolnienie od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży towarów określona w złożonym oświadczeniu nie przekroczy - w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży - kwot wymienionych w ust. 1 pkt 1 lub ust. 2. Podatnik składa oświadczenie w urzędzie skarbowym przed upływem 30 dni od dnia dokonania pierwszej sprzedaży (świadczenia usługi).

Jeżeli wartość sprzedaży towarów określona zgodnie z ust. 6 zostanie przekroczona w ciągu roku podatkowego, zwolnienie traci moc od momentu przekroczenia tej wartości. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną zgodnie z ust. 6, a obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przekroczenia tej wartości.

W przypadku podatników określonych w ust. 6, którzy w złożonym oświadczeniu określili wartość sprzedaży towarów na kwotę nie przekraczającą 600 mln zł w proporcji do okresu dokonanej sprzedaży, a następnie w ciągu roku przekroczyli tę kwotę, mogą wybrać zwolnienie od podatku na podstawie ust. 2, z tym że oświadczenie musi być złożone do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło przekroczenie tej kwoty.

Jeżeli podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przekroczyli określoną w tym przepisie wartość sprzedaży towarów w okresie pierwszych 6 miesięcy roku podatkowego, mogą podlegać podatkowi po złożeniu oświadczenia według ustalonego wzoru.

Jeżeli podatnicy określeni w ust. 1 pkt 1 lub zwolnieni od podatku na podstawie ust. 2, wykorzystując związki z kontrahentami, tak układają swoje interesy, że uzyskują wartość sprzedaży towarów znacznie wyższą niż uzyskaliby w przypadku, gdyby związek ten nie istniał, a w wyniku tych związków nastąpiło zmniejszenie wpływów podatkowych, zwolnienie od podatku traci moc od początku roku podatkowego.

Poczynając od 1994 r. kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 1, i pierwsza kwota wymieniona w ust. 2 ulegają corocznie podwyższeniu w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi cen konsumpcyjnych towarów i usług w okresie pierwszych trzech kwartałów roku poprzedzającego rok kalendarzowy w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego; w stosunku do drugiej kwoty wymienionej w ust. 2 coroczne podwyższenie tej kwoty odpowiada połowie wzrostu wskaźników tych cen.

Zwolnień, o których mowa w ust. 1, 2, 5 i 6, nie stosuje się do podatników określonych w art. 5 ust. 2 oraz do importu towarów.

Minister Finansów w porozumieniu z Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego ustala do 30 listopada roku poprzedzającego rok podatkowy, w drodze obwieszczenia, kwoty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2, z uwzględnieniem zasady określonej w ust. 11, zaokrąglając te kwoty do pełnych 10 mln zł.

Podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem, z zastrzeżeniem art. 16 i 17, jest kwota należna z tytułu sprzedaży towarów, pomniejszona o kwotę podatku. W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, o których mowa w art. 6 ust. 8, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Jeżeli należność określona jest w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość świadczenia obliczona na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, zmniejszonych o podatek. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, upustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów oraz zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach, a także kwot wynikających z dokonanych korekt rachunków (faktur). Rabaty pomniejszają obrót, gdy zostały przyznane w ciągu roku od dnia wydania towaru lub świadczenia usługi. Rabaty udzielone z tytułu i w okresie gwarancji lub rękojmi pomniejszają obrót, nawet gdy zostały przyznane po upływie roku od dnia wydania towaru lub świadczenia usługi.

Podstawą opodatkowania czynności określonych w art. 2 ust. 3 jest wartość towarów lub usług obliczona według cen sprzedaży stosowanych w obrotach z głównym odbiorcą (odbiorcami), a w przypadku braku odbiorcy - według przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku z dnia przekazania, zamiany lub darowizny, zmniejszona o kwotę podatku.

Podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło; jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, wartość celną powiększoną o należne cło zwiększa się również o ten podatek.

Podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić.

Przepisu ust. 5 nie stosuje się, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów wartość usługi zwiększa wartość celną importowanego towaru oraz w przypadku, gdy podatek został pobrany od podatnika, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4.

W przypadku sprzedaży przez podatnika towaru podlegającego podatkowi akcyzowemu, podstawą opodatkowania objęta jest również kwota tego podatku.

Podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi:

Przepis ust. 1 ma odpowiednie zastosowanie w przypadku, gdy w wykonaniu umów agencyjnych, zlecenia, komisu lub innych umów o podobnym charakterze dokonywany jest import towarów, z tym że podstawę opodatkowania dla importera ustala się zgodnie z art. 15 ust. 4 i 5.

W przypadku gdy:

- organ podatkowy określa wysokość obrotu na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, pomniejszonych o podatek, jeżeli okaże się, że przypadki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Związek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów.

Pod pojęciem powiązań rodzinnych, o których mowa w ust. 2, rozumie się małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia.

Pod pojęciem powiązań kapitałowych, o których mowa w ust. 2, rozumie się sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada lub dysponuje, bezpośrednio lub pośrednio, prawem głosu wynoszącym co najmniej 5% wszystkich praw głosu.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się w obrotach między zakładami samodzielnie sporządzającymi bilans, o których mowa w art. 5 ust. 2.

Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku wynosi 7%.

W eksporcie towarów i usług, w tym również w eksporcie towarów i usług, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2, oraz w eksporcie towarów i usług dokonywanym przez podatników określonych w art. 14 ust. 1 pkt 2, stawka podatku wynosi 0%, pod warunkiem prowadzenia przez podatnika ewidencji określonej w art. 27 ust. 4.

Podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w rachunkach (fakturach) stwierdzających nabycie towarów lub usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 15 ust. 2, a w przypadku importu - suma kwot podatku wynikająca z dokumentów odprawy celnej.

Obniżenie kwoty podatku należnego, o której mowa w ust. 1, następuje w rozliczeniu za miesiąc, w którym podatnik otrzymał rachunek (fakturę) lub dokument odprawy celnej.

Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 3, podatnik nie wykonał czynności podlegającej opodatkowaniu, podatek naliczony za ten okres podlega rozliczeniu w najbliższym okresie, w którym czynności te zostaną wykonane.

Podatnik dokonujący jednocześnie sprzedaży towarów podlegających opodatkowaniu i zwolnionych od podatku obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną od podatku.

Podatnik może zmniejszyć podatek należny o kwotę podatku naliczonego, związaną ze sprzedażą opodatkowaną.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może także zmniejszyć podatek należny o taką część podatku naliczonego, która odpowiada procentowemu udziałowi wartości sprzedaży towarów opodatkowanych podatkiem w wartości sprzedaży ogółem.

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 19 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo, z zastrzeżeniem ust. 2-9, do obniżenia o tę różnicę podatku należnego za następne okresy.

Różnica podatku, o której mowa w ust. 1, podlega zwrotowi przez urząd skarbowy, gdy całość lub część sprzedaży towarów opodatkowanych jest stawką niższą niż stawka określona w art. 18 ust. 1.

Podatnikom dokonującym sprzedaży towarów opodatkowanych wyłącznie stawką, o której mowa w art. 18 ust. 1, u których podatek naliczony jest wyższy od podatku należnego, przysługuje zwrot różnicy podatku z urzędu skarbowego w kwocie nie wyższej od kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które na podstawie odrębnych przepisów zaliczane są przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W przypadku gdy kwota zwrotu różnicy podatku dla podatnika dokonującego sprzedaży towarów opodatkowanych stawką niższą niż stawka określona w art. 18 ust. 1 przekracza kwotę wynoszącą 22% całości obrotów opodatkowanych tymi stawkami, urząd skarbowy może ograniczyć jej wysokość w miesiącu dokonywania zwrotu do wysokości tej kwoty.

Przepisu ust. 4 nie stosuje się, gdy wysokość zwrotu różnicy podatku jest uzasadniona charakterem działalności podatnika, jej sezonowością lub nabyciem towarów i usług, o których mowa w ust. 3.

Zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika w ciągu 15 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika. Rozliczenie powinno być złożone w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wystąpiła sytuacja uzasadniająca zwrot różnicy podatku.

Różnicę podatku nie zwróconą przez urząd skarbowy w terminie, o którym mowa w ust. 6, traktuje się jako nadpłatę podatku podlegającą oprocentowaniu w rozumieniu przepisów o zobowiązaniach podatkowych.

W przypadku gdy podatnik otrzymał zwrot różnicy podatku z tytułu eksportu towarów i następnie całość lub część tego towaru powróciła do podatnika, a czynność ta powoduje powrót towaru do kraju, podatnik obowiązany jest zwrócić całość lub odpowiednią część otrzymanego zwrotu w ciągu 14 dni od dnia przekroczenia towaru przez państwową granicę Rzeczypospolitej Polskiej. Podatnik może zwiększyć o tę kwotę podatek naliczony, począwszy od najbliższego okresu rozliczeniowego.

Minister Finansów, w drodze rozporządzenia:

W przypadku dokonywania sprzedaży towarów zwolnionych od podatku, zwrot różnicy podatku za nabycie towarów i usług, o których mowa w art. 21 ust. 3, przysługuje częściowo, jeżeli nabyte towary lub usługi służą jednocześnie czynności opodatkowanej i zwolnionej od podatku - w części podlegającej opodatkowaniu.

Przepisy art. 21 ust. 6, 7 i 9 pkt 1 stosuje się odpowiednio.

W przypadku nabycia towarów lub usług, o których mowa w art. 21 ust. 3, przed powstaniem obowiązku podatkowego, zwrot podatku naliczonego dokonywany jest w formie zaliczki.

Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb wypłaty zaliczki, o której mowa w ust. 1, oraz przypadki zwrotu zaliczki wraz z oprocentowaniem.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:

Przepis ust. 1 pkt 3 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 21 ust. 3, darowizn określonych w art. 2 ust. 3 pkt 4 oraz tej części wydatków, która nie została zaliczona do kosztów uzyskania przychodów z powodu przekroczenia norm w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie dokonali zgłoszenia rejestracyjnego lub zostali wykreśleni z rejestru, o którym mowa w art. 9.

Podatnicy są obowiązani bez wezwania przez urząd skarbowy do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku, na rachunek właściwego urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 11.

Producent wyrobów akcyzowych obowiązany jest do obliczania i wpłacania podatku od tych wyrobów w terminach płatności podatku akcyzowego.

Podatnicy zwolnieni od podatku, na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 1, ust. 2, 5 i 6, są obowiązani do zaewidencjonowania sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

W przypadku stwierdzenia, że podatnik nie prowadzi ewidencji, o której mowa w ust. 1, lub prowadzi ją w sposób nierzetelny, organ podatkowy określa wartość nie zaewidencjonowanej sprzedaży w drodze oszacowania i ustala podatek przy zastosowaniu stawki 22% - bez prawa obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 19.

W przypadku stwierdzenia, że podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 14 ust. 5 nie spełniał warunków określonych w przepisach o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych, organ podatkowy określi wartość sprzedaży w drodze oszacowania i ustali podatek przy zastosowaniu stawki 22% - bez prawa obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 19.

Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności określone w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 14 ust. 1, 2, 5 i 6, są obowiązani do prowadzenia ewidencji zawierającej; kwoty określone w art. 20, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającego podatek należny oraz kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W przypadku stwierdzenia, że podatnik narusza obowiązki, o których mowa w ust. 4, dotyczące określenia:

Podatnicy świadczący usługi, w tym również w zakresie handlu i gastronomii, na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Podatnicy naruszający obowiązek określony w ust. 1, do czasu zainstalowania kas rejestrujących, tracą prawo do obniżania podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

Minister Finansów, w drodze rozporządzenia:

Minister Finansów w porozumieniu z Prezesem Polskiego Komitetu Normalizacji, Miar i Jakości określi, w drodze rozporządzenia, kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunki ich stosowania przez podatników.

Podatnicy świadczący usługi w zakresie handlu, którzy dokonują sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej od podatku lub opodatkowanej różnymi stawkami, a nie są obowiązani do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 29 ust. 1, mogą w celu obliczenia podatku należnego dokonać podziału sprzedaży w danym miesiącu w proporcjach wynikających z udokumentowanych zakupów z tego miesiąca, w którym dokonano zakupu.

W przypadku gdy podatnik podjął lub wznowił działalność wymienioną w ust. 1, podział obrotu może być dokonany przy zastosowaniu do obrotu danego miesiąca procentowych wskaźników podziału udokumentowanych zakupów, dokonanych w okresie przed zakończeniem miesiąca, w którym rozpoczęto lub wznowiono działalność.

Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, obowiązani są wystawiać rachunek (fakturę) stwierdzający sprzedaż towarów, jej datę, cenę jednostkową bez podatku, wartość sprzedaży, kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Podatnicy świadczący usługi, w tym również w zakresie handlu i gastronomii, nie mają obowiązku wystawiania rachunków (faktur), o których mowa w ust. 1, osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia rachunku uproszczonego.

W uproszczonym rachunku zamiast stawki określonej w art. 18 ust. 1 podatek może być obliczony według stawki 18,03% kwoty należności, a dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy - według stawki 6,54% kwoty należności.

Sprostowanie pomyłki w cenie lub kwocie podatku następuje w drodze wystawienia ponownego, prawidłowego rachunku, pod warunkiem zwrotu przez nabywcę rachunku wadliwego.

Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, zasady wystawiania rachunków (faktur), rachunków uproszczonych, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania, a także może określić wzory tych rachunków dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności.

W przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi rachunek (fakturę) albo uproszczony rachunek, w którym wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty także wówczas, gdy dana sprzedaż nie była objęta obowiązkiem podatkowym albo została zwolniona od podatku.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik wystawi rachunek (fakturę) albo uproszczony rachunek, w którym wykaże kwotę podatku wyższą od podatku należnego.

Opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, podlegają czynności określone w art. 2, dotyczące towarów wymienionych w załączniku nr 6 do ustawy, zwanych dalej „wyrobami akcyzowymi”.

Akcyzie podlegają również nadmierne ubytki lub zawinione niedobory niektórych wyrobów akcyzowych. Za nadmierne ubytki lub zawinione niedobory wyrobów akcyzowych uważa się ubytki (niedobory) powstałe w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu, zmniejszone o powstające w czasie tych czynności dopuszczalne ubytki (niedobory) obliczone na podstawie obowiązujących norm.

Minister Finansów w porozumieniu z właściwymi ministrami określi, w drodze rozporządzenia, wysokość norm dopuszczalnych ubytków (niedoborów).

Obowiązek podatkowy w akcyzie ciąży na producencie oraz importerze wyrobów akcyzowych.

Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, powstaje niezależnie od obowiązku podatkowego określonego w rozdziale 2, z tym że dla wyrobów określonych w załączniku nr 6 do ustawy poz. 1, 13, 14, 15, 17 i 19 obowiązek podatkowy powstaje nie później niż w dniu opuszczenia przez wyrób pomieszczenia producenta.

W przypadku powstania nadmiernych ubytków lub zawinionych niedoborów, obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1, powstaje z dniem ich zaistnienia, a jeżeli tego dnia nie można ustalić - z dniem stwierdzenia tych ubytków.

Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, przypadki, gdy podatnikami akcyzy są osoby lub jednostki inne niż producent lub importer wyrobów akcyzowych.

Podstawę opodatkowania akcyzą stanowi, z zastrzeżeniem ust. 2, obrót wyrobami akcyzowymi.

Przy imporcie wyrobów akcyzowych podstawą opodatkowania akcyzą jest ich wartość celna powiększona o należne cło.

Jeżeli stawki akcyzy ustalane są kwotowo, podstawą opodatkowania jest ilość wyrobów akcyzowych.

W zakresie nie uregulowanym w ust. 1-3 stosuje się odpowiednio art. 15 ust. 1-5.

Stawki akcyzy w stosunku do ceny sprzedaży u producentów, a u importerów wartości celnej powiększonej o należne cło, nie mogą przekroczyć, z zastrzeżeniem ust. 4, odpowiednio u producenta i u importera, dla:

Stawki akcyzy mogą być wyrażone w procencie ceny sprzedaży obniżonej o podatek od towarów i usług lub wartości celnej powiększonej o należne cło lub w kwocie na jednostkę wyrobu albo w formie różnicowej. Stawki akcyzy dla poszczególnych wyrobów mogą być różnicowane.

Minister Finansów ustala:

Minister Finansów, ustalając procentowe stawki akcyzy, o których mowa w ust. 3, w granicach określonych w ust. 1, może ustalić jednocześnie minimalne kwotowe stawki akcyzy dla poszczególnych wyrobów.

Sprzedaż wyrobów akcyzowych na eksport nie podlega akcyzie.

Minister Finansów, w drodze rozporządzenia:

Eksportem usług w rozumieniu ustawy są również:

Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, zakres usług wymienionych w ust. 1, warunki, jakie muszą spełniać podatnicy, aby świadczone przez nich usługi mogły być uznawane na równi z eksportem usług, oraz może wprowadzić odrębne zasady zwrotu różnicy podatku podmiotom świadczącym te usługi.

Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych może, w drodze rozporządzenia, zwolnić od podatku oraz od akcyzy organizacje międzynarodowe, które na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prowadzą działalność w interesie publicznym i są zwolnione od analogicznych podatków w innych krajach.

Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych określi, w drodze zarządzenia, zasady i tryb zwrotu podatku oraz akcyzy przedstawicielstwom dyplomatycznym, urzędom konsularnym oraz członkom personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innym osobom zrównanym z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - o ile zwrot taki wynika z porozumień międzynarodowych lub zasady wzajemności.

Podatnicy, o których mowa w art. 5, wykonujący czynności w okresie między dniem ogłoszenia ustawy a dniem 31 marca 1993 r. dokonują zgłoszenia rejestracyjnego określonego w art. 9 za pośrednictwem poczty, najpóźniej do dnia 31 marca 1993 r.

Urząd skarbowy obowiązany jest potwierdzić zgłoszenie rejestracyjne i nadać numer identyfikacyjny podatnikom, o których mowa w ust. 1, najpóźniej na 14 dni przed dniem wejścia ustawy w życie.

Przepisy art. 9 stosuje się odpowiednio.

Minister Finansów może, w drodze zarządzenia, przedłużyć terminy, o których mowa w ust. 1 i 2.

Termin do złożenia rozliczenia oraz do obliczania i wpłacania podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 6 i art. 26 ust. 1, ustala się:

Termin zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 3, ustala się:

Podatnicy, w okresie 12 miesięcy od dnia wejścia ustawy w życie, mogą otrzymać zwrot różnicy podatku w ciągu 15 dni od dnia złożenia rozliczenia, jeżeli oświadczą, że w ciągu 12 miesięcy przed datą złożenia deklaracji podatkowej terminowo regulowali podatki.

Przepis art. 21 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Minister Finansów może, w drodze zarządzenia, ustalić dłuższe terminy składania rozliczenia, obliczania i wpłat podatku niż określone w ust. 1 oraz ustalić krótsze terminy zwrotu różnicy podatku niż określone w ust. 2.

Opodatkowaniu podatkiem według stawki 7% podlega również sprzedaż:

Przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b), rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c), rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Klasyfikacji obiektów budowlanych (symbol 11).

Przez obiekty infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b), rozumie się:

- jeżeli warunkują one oddanie do użytku obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Przepisy art. 31 i 32 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres, tryb oraz sposób ustalania różnicy podatku podlegającej zwrotowi w przypadku, gdy podatnik dokonuje sprzedaży towarów lub świadczenia usług, o których mowa w ust. 1.

Od dnia 1 stycznia 1994 r. obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot należnego podatku przy zastosowaniu kas rejestrujących dotyczy podatników, których wysokość obrotów osiąganych z działalności określonej w art. 29, w ciągu trzech kwartałów poprzedniego roku, przekraczała 20 mld zł.

Minister Finansów w terminie do dnia 30 września 1994 r. określi, w drodze rozporządzenia, kwoty obrotów osiąganych z działalności określonej w art. 29, powodujących powstanie obowiązku stosowania kas rejestrujących w okresie od 1 stycznia 1995 r. i od 1 stycznia 1996 r.

Podatnicy, z wyjątkiem podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 14, świadczący usługi w zakresie handlu i gastronomii dla osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, których sprzedaż na rzecz tych osób w ciągu ostatnich 3 miesięcy przed dniem wejścia ustawy w życie wynosiła ponad 65% sprzedaży ogółem, są obowiązani do ustalenia ilości i wartości zapasów towarów w cenach sprzedaży na podstawie spisu z natury na dzień wejścia ustawy w życie. Jeżeli ewidencja nie jest prowadzona w cenach sprzedaży, do ustalenia wartości zapasów towarów przyjmuje się ceny zakupu powiększone o przeciętną stawkę marży stosowaną przez podatnika w ciągu 3 miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym ma być dokonany spis z natury.

Obowiązek dokonania spisu z natury nie dotyczy podatników, którzy mają możliwość ustalenia wartości zapasów towarów według cen, o których mowa w ust. 1, na podstawie prowadzonej ewidencji.

W okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, licząc od dnia wejścia ustawy w życie, zwalnia się od podatku od towarów i usług sprzedaż towarów objętych spisem z natury lub sprzedaż o wartości nie przekraczającej wartości zapasów towarów ustalonej zgodnie z ust. 1 lub 2.

W okresie, o którym mowa w ust. 3, zwalnia się również od podatku od towarów i usług sprzedaż towarów zakupionych po dniu wejścia ustawy w życie od innych jednostek handlowych, jeżeli na podstawie ust. 3 zakupiony towar zwolniony jest od podatku od towarów i usług.

Sprzedaż towarów zwolnionych od podatku od towarów i usług na podstawie ust. 3 i 4 podlega opodatkowaniu według dotychczasowych zasad i stawek podatku obrotowego.

Minister Finansów określi, w drodze zarządzenia:

Do czasu ustalenia przez Główny Urząd Statystyczny nowych klasyfikacji towarów i usług, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 1995 r., towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 2, nie objęte w: Systematycznym wykazie wyrobów, Klasyfikacji obiektów budowlanych, Scalonej nomenklaturze towarowej handlu zagranicznego oraz Klasyfikacji usług, podlegają opodatkowaniu stawką, o której mowa w art. 18 ust. 1.

Dla celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w imporcie Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą w porozumieniu z Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego określi, w drodze rozporządzenia, wykazy towarów i usług wymienionych w załącznikach nr 1 i 3-6 do ustawy w układzie odpowiadającym Scalonej nomenklaturze towarowej handlu zagranicznego CN.

Tracą moc, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 53 ust. 5:

Przepisy ustaw wymienionych w ust. 1 stosuje się nadal w zakresie usług polegających na skupie i sprzedaży walut obcych, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 1994 r.