Ustawaz dnia 28 maja 1994 r.o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie ustawy o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych innych ustaw

Art. 1.

W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych   (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482, Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163 i Nr 80, poz. 368) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 12 w ust. 1 w pkt 4 skreśla się wyrazy „zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 34”;

2)

w art. 16:

a)

w ust. 1:
  •   -  
    pkt 25 otrzymuje brzmienie:
    „ 

    25)

    wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem:

    a)

    wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2,

    b)

    udzielonych przez jednostki organizacyjne uprawnione, na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania do udzielania kredytów (pożyczek) - straconych kredytów (pożyczek), pomniejszonych o kwotę nie spłaconych odsetek i równowartość rezerw na te kredyty (pożyczki), zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, a w bankach - pomniejszonych także o połowę tej części funduszu ryzyka, w jakiej pokryto nim stracone kredyty (pożyczki),
     ”
  •   -  
    pkt 26 otrzymuje brzmienie:
    „ 

    26)

    rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z wyjątkiem tych rezerw utworzonych na pokrycie:

    a)

    wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne,

    b)

    straconych kredytów (pożyczek) w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w pkt 25 lit. b), z wyjątkiem rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, jeśli stanowiące ich podstawę kredyty zostały udzielone z naruszeniem prawa, przy czym naruszenie to powinno być stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu,
     ”
  •   -  
    skreśla się pkt 34,

b)

ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„ 

2.

Za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1)

postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo

2)

postanowieniem sądu o:

a)

oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości, gdy majątek masy nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego, lub

b)

umorzeniu postępowania upadłościowego, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub

c)

ukończeniu postępowania upadłościowego.
 ”
 ,

c)

po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
„ 

2a.

Nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną:

1)

w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26 lit. a), w szczególności jeżeli:

a)

dłużnik został postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość, albo

b)

na wniosek dłużnika wszczęte zostało postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków albo postępowanie układowe w rozumieniu przepisów o postępowaniu układowym, albo

c)

wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo

d)

wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego,

2)

w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26 lit. b), jeżeli:

a)

spełniony jest warunek określony w pkt 1 lit. a) albo lit. b), lub

b)

opóźnienie w spłacie kapitału kredytu (pożyczki) lub odsetek przekracza 6 miesięcy, a ponadto:
  •   -  
    spełniony jest warunek określony w pkt 1 lit. d) albo
  •   -  
    wierzytelność została skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
  •   -  
    miejsce pobytu dłużnika jest nieznane i nie został ujawniony jego majątek mimo podjęcia przez wierzyciela działań zmierzających do ustalenia tego miejsca i majątku.

2b.

Rezerwy na kredyty (pożyczki) stracone, uznawane za koszt uzyskania przychodów w jednostkach, o których mowa w ust. 1 pkt 25 lit. b), nie mogą przekraczać kwoty udzielonych kredytów (pożyczek), pomniejszonej o wartość zobowiązań dotyczących należności objętych rezerwą, wynikających z:

1)

gwarancji bądź poręczeń Skarbu Państwa lub Narodowego Banku Polskiego,

2)

gwarancji banków krajowych należących do Organizacji Współpracy i Rozwoju Gospodarczego (OECD) lub banków współpracujących z tą organizacją,

3)

ustanowionej blokady na rachunku bankowym, gdy rachunek ten umiejscowiony jest w banku posiadającym należność objętą rezerwą celową,

4)

gwarancji banków krajowych,

5)

zastawu na prawach z papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski:

a)

w odniesieniu do papierów wartościowych będących w obrocie giełdowym według ich aktualnej wartości rynkowej,

b)

w odniesieniu do papierów wartościowych nie będących w obrocie giełdowym według ich aktualnej wartości, określonej metodami stosowanymi dla odpowiednich rodzajów papierów wartościowych (papiery kuponowe, dyskontowe),

6)

zastawu na prawach z papierów wartościowych, których emitentem jest rząd lub bank centralny kraju należącego do OECD, według ich aktualnej wartości rynkowej,

7)

zastawu na prawach z bankowych papierów wartościowych, które zostały zdeponowane w banku,

8)

ustanowienia hipoteki na nieruchomości nie zamieszkanej i nie obciążonej żadnym ograniczonym prawem rzeczowym, w wysokości nie wyższej niż 50% wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę, jednak do wysokości nie wyższej niż 50% zabezpieczonej kwoty,

9)

zastawu na prawach z papierów wartościowych będących w obrocie giełdowym, z wyjątkiem wymienionych w pkt 5 lit. a), w wysokości nie wyższej niż 30% ich aktualnej wartości rynkowej, jednak do wysokości nie wyższej niż 50% zabezpieczonej kwoty.
 ”

Art. 2.

1.

W 1994 r. za koszt uzyskania przychodów w bankach, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, uważa się przyrost rezerw w tym roku na pokrycie kredytów straconych w porównaniu ze stanem rezerw, jaki banki miały obowiązek utworzyć na te kredyty i faktycznie je utworzyły na dzień 31 grudnia 1993 r. w wysokości 100% tych kredytów, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w tym dniu.

2.

W bankach, które na dzień 31 grudnia 1993 r., zgodnie z przepisami wydanymi po tym dniu, miały obowiązek utworzyć rezerwy na pokrycie kredytów straconych w wysokości 70% tych kredytów, za koszt uzyskania przychodów w 1994 r. uważa się przyrost rezerw ponad ich stan obowiązujący w dniu 31 grudnia 1993 r.

3.

W bankach, które na dzień 31 grudnia 1993 r. utworzyły rezerwy na pokrycie straconych kredytów w wysokości wyższej niż 70% tych kredytów, za koszt uzyskania przychodów w 1994 r. uważa się przyrost rezerw ponad tę wysokość.

4.

W 1994 r. nie uważa się za koszt uzyskania przychodów przyrostu rezerw na pokrycie kredytów straconych, jeżeli przyrost ten wynika z obniżenia stanu rezerw, o którym mowa w ust. 1-3.

Art. 3.

W ustawie z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych innych ustaw   (Dz. U. Nr 28, poz. 127 i Nr 86, poz. 405) w art. 15 skreśla się ust. 5.

Art. 4.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1994 r., z tym że wymóg skierowania na drogę postępowania egzekucyjnego, o którym mowa w art. 1 pkt 2 lit. c) dotyczącym dodanego ust. 2a pkt 1 lit. c), wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.