Ustawaz dnia 29 czerwca 1995 r.o obligacjach

Art. 1.

Ustawa określa zasady emisji, zbywania, nabywania i wykupu obligacji.

Art. 2.

1.

Obligacje mogą emitować:

1)

podmioty prowadzące działalność gospodarczą, posiadające osobowość prawną,

2)

gminy, związki międzygminne (związki komunalne) oraz miasto stołeczne Warszawa,

3)

inne podmioty posiadające osobowość prawną, upoważnione do emisji obligacji na podstawie innych ustaw,
zwane dalej „emitentami”.

2.

Banki emitują obligacje na zasadach określonych ustawą z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe   (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 18), a w zakresie w niej nie uregulowanym mają odpowiednie zastosowanie przepisy niniejszej ustawy.

Art. 3.

Przepisy ustawy nie mają zastosowania do obligacji emitowanych przez:

1)

Skarb Państwa,

2)

Narodowy Bank Polski.

Art. 4.

1.

Obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia (wykupu obligacji).

2.

Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, może mieć charakter pieniężny lub napieniężny.

3.

Świadczenie pieniężne polega na zapłacie należności głównej lub należności ubocznych (odsetek) w sposób i w terminach określonych w warunkach emisji. Za należności uboczne uważa się również różnicę między ceną nominalną a ceną emisyjną obligacji.

4.

Świadczenie napieniężne może w szczególności polegać na realizacji przyznanego obligatariuszowi:

1)

prawa do udziałów w przyszłych zyskach emitenta,

2)

prawa do zamiany obligacji na akcje spółki będącej emitentem tych obligacji (obligacje zamienne),

3)

prawa pierwszeństwa do objęcia emitowanych w przyszłości akcji spółki będącej emitentem tych obligacji (obligacje z prawem pierwszeństwa).

Art. 5.

1.

Obligacja powinna zawierać w szczególności:

1)

powołanie podstawy prawnej emisji,

2)

nazwę (firmę) i siedzibę emitenta, miejsce i numer wpisu do właściwego rejestru lub wskazanie gminy będącej emitentem,

3)

nazwę obligacji i cel jej wyemitowania,

4)

wartość nominalną i numer kolejny obligacji oraz serię,

5)

oznaczenie obligatariusza - przy obligacji imiennej,

6)

ewentualny zakaz lub ograniczenie zbywania obligacji imiennej,

7)

datę, od której nalicza się oprocentowanie, wysokość oprocentowania, terminy jego wypłaty i miejsce płatności - jeżeli warunki emisji przewidują oprocentowanie, oraz warunki wykupu,

8)

wysokość i zasady udzielania gwarancji oraz oznaczenie podmiotu gwarantującego,

9)

zakres i formę zabezpieczenia albo informację o jego braku,

10)

miejsce i datę wystawienia obligacji oraz datę nabycia obligacji,

11)

podpisy osób uprawnionych do zaciągania zobowiązań w imieniu emitenta, przy czym podpisy te mogą być odtwarzane sposobem mechanicznym.

2.

Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, w stosunku do obligacji dopuszczonych do publicznego obrotu uważa się za spełniony przez wystawienie świadectwa depozytowego określającego te dane.

3.

Emitenci obligacji zabezpieczonych całkowicie, w sposób, o którym mowa w art. 6 ust. 2, mają obowiązek i wyłączne prawo używania w nazwie obligacji wyrazu „zabezpieczona”.

4.

Do obligacji dołącza się arkusz kuponowy oprocentowania, jeśli warunki emisji to przewidują, oraz arkusz wykupu obligacji.

Art. 6.

1.

Wynikające z obligacji wierzytelności mogą być zabezpieczone całkowicie lub częściowo albo nie zabezpieczone.

2.

Zabezpieczenie całkowite polega na:

1)

ustanowieniu zastawu lub hipoteki albo

2)

udzieleniu gwarancji przez Narodowy Bank Polski lub bank posiadający kapitał własny w wysokości nie niższej niż równowartość 10 000 000 ECU w walucie polskiej, albo

3)

udzieleniu zabezpieczenia przez Skarb Państwa, albo

4)

udzieleniu zabezpieczenia przez bank zagraniczny lub międzynarodową instytucję finansową posiadające kapitał własny w wysokości nie niższej niż równowartość 10 000 000 ECU, albo

5)

udzieleniu poręczenia przez gminy, z zastrzeżeniem ust. 5
- i obejmuje wartość nominalną emitowanych obligacji wraz z sumą należnego oprocentowania.

3.

Emitentem obligacji nie zabezpieczonych zgodnie z ust. 2 może być podmiot, który sporządził sprawozdanie finansowe za ostatnie trzy kolejne lata obrotowe, a wartość jego kapitału i funduszy własnych wynosi co najmniej pięciokrotność minimalnego kapitału akcyjnego określonego przepisami Kodeksu handlowego. W przypadku gdy emitentem obligacji jest spółka akcyjna, wymóg ten dotyczy opłaconej części kapitału akcyjnego, a gdy spółdzielnia - opłaconej części funduszu udziałowego.

4.

Wymagania, o których mowa w ust. 3, nie dotyczą:

1)

gmin, związków międzygminnych (związków komunalnych) oraz miasta stołecznego Warszawy,

2)

banków, które emitują obligacje w ramach programu postępowania uzdrawiającego zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 2, ust. 2, a ich nabywcą jest Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski.

5.

Gminy oraz miasto stołeczne Warszawa mogą poręczać zobowiązania wynikające z obligacji emitowanych przez:

1)

inne gminy oraz związki, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2,

2)

spółki prawa handlowego, w których dana gmina lub miasto stołeczne Warszawa dysponuje ponad 50% głosów na zgromadzeniu wspólników lub walnym zgromadzeniu akcjonariuszy,

3)

przedsiębiorstwa, dla których organem założycielskim jest dana gmina lub miasto stołeczne Warszawa,
do wysokości 15% dochodów gminy planowanych w roku, w którym następuje udzielenie poręczenia.
Udzielenie poręczenia wymaga uchwały organu stanowiącego gminy lub Rady miasta stołecznego Warszawy.

Art. 7.

1.

Do ustanowienia hipoteki, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1, wystarcza oświadczenie woli właściciela nieruchomości. Wpis w księdze wieczystej powinien wskazywać w szczególności:

1)

uchwałę lub oświadczenie emitenta o emisji obligacji i jej datę,

2)

sumę, na którą ustanawia się hipotekę,

3)

liczbę, serie, numery i wartość nominalną obligacji,

4)

sposób i wysokość oprocentowania obligacji, o ile jest ono przewidziane,

5)

terminy i sposób wykupu obligacji.
Obligatariuszy imiennie się nie oznacza.

2.

Protokół umorzenia wykupionych obligacji, sporządzony przez notariusza, jest tytułem do wykreślenia hipoteki, ustanowionej w celu zabezpieczenia wierzytelności obligatariuszy.

3.

Do przeniesienia obligacji zabezpieczonej hipoteką przepisu art. 2451 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Art. 8.

1.

Emitent odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania wynikające z obligacji.

2.

Podmioty, które udzieliły zabezpieczeń, o których mowa w art. 6 ust. 2, odpowiadają do wysokości udzielonego zabezpieczenia.

Art. 9.

1.

Emisja obligacji może nastąpić poprzez:

1)

publiczną subskrypcję,

2)

propozycję nabycia skierowaną do indywidualnych adresatów, w liczbie nie większej niż 300 osób.

2.

Do publicznej subskrypcji i publicznego obrotu obligacjami, w zakresie nie uregulowanym przepisami niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych   (Dz. U. z 1994 r. Nr 58, poz. 239, Nr 71, poz. 313 i Nr 121, poz. 591).

Art. 10.

1.

Propozycja nabycia, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2, zawiera dane, które stosownie do rodzaju emitenta i obligacji pozwalają na ocenę sytuacji finansowej emitenta. Emitent zobowiązany jest do udostępnienia informacji dotyczących w szczególności:

1)

celów emisji - określenia przedsięwzięcia, na które będą przeznaczane środki pochodzące z emisji,

2)

wielkości emisji,

3)

wartości nominalnej i ceny emisyjnej obligacji,

4)

warunków wykupu,

5)

warunków wypłaty oprocentowania,

6)

wysokości i formy ewentualnego zabezpieczenia i oznaczenia podmiotu udzielającego zabezpieczenia,

7)

zysku bilansowego osiągniętego w roku poprzedzającym emisję i perspektywy kształtowania wyników finansowych emitenta w wyniku realizacji przedsięwzięcia sfinansowanego z emisji obligacji do czasu całkowitego ich wykupu,

8)

danych umożliwiających potencjalnym nabywcom obligacji orientację w efektach przedsięwzięcia, które ma być sfinansowane z emisji obligacji, oraz zdolności emitenta do wywiązania się z zobowiązań wynikających z obligacji,

9)

zasad przeliczania wartości świadczenia napieniężnego na świadczenie pieniężne.

2.

W przypadku ustanowienia zastawu lub hipoteki jako zabezpieczenia wierzytelności wynikających z obligacji, emitent zobowiązany jest poddać przedmiot zastawu lub hipoteki wycenie przez uprawnionego biegłego. Wycena przedmiotu zastawu lub hipoteki powinna być udostępniona wraz z danymi, o których mowa w ust. 1.

3.

Emitent zobowiązany jest udostępnić osobom, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2, sprawozdanie finansowe za ostatni rok obrotowy, wraz z opinią biegłego rewidenta.

4.

Emitent zobowiązany jest do udostępniania obligatariuszom sprawozdań finansowych i rocznych sprawozdań wraz z opinią biegłego rewidenta w okresie od dokonania emisji do czasu całkowitego wykupu obligacji.

5.

W przypadku emisji obligacji przez gminy, związki międzygminne (związki komunalne) oraz miasto stołeczne Warszawę wymagania określone w ust. 1 pkt 7 oraz w ust. 3 i 4 uważa się za spełnione poprzez udostępnienie sprawozdania z wykonania budżetu gminy za rok poprzedzający emisję obligacji wraz z opinią regionalnej izby obrachunkowej.

Art. 11.

1.

Informacje wskazane w art. 10 emitent udostępnia w warunkach emisji ogłaszanych w dwóch dziennikach ogólnopolskich, w przypadku gdy termin realizacji praw z obligacji emitowanych w sposób, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1, jest krótszy niż rok od daty emisji, a obligacje te nie znajdują się w publicznym obrocie.

2.

W przypadku emisji obligacji, o których mowa w ust. 1, obowiązki informacyjne określone w art. 13 ust. 3 pkt 1 i art. 20 ust. 6 uważa się za spełnione poprzez opublikowanie informacji w dwóch dziennikach ogólnopolskich, w których ogłoszone zostały warunki emisji.

Art. 12.

1.

Termin do zapisywania się na obligacje nie może być dłuższy niż trzy miesiące od dnia otwarcia publicznej subskrypcji.

2.

W ciągu dwóch tygodni od dnia zamknięcia publicznej subskrypcji emitent dokona przydziału obligacji, zgodnie z zasadami określonymi w warunkach emisji.

3.

W przypadku emisji, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2:

1)

termin na przyjęcie propozycji nabycia wynosi trzy tygodnie od dnia jej otrzymania,

2)

termin kierowania kolejnych propozycji nabycia obligacji nie może być dłuższy niż sześć tygodni od skierowania pierwszej propozycji,

3)

termin na dokonanie przydziału obligacji wynosi sześć tygodni od dnia skierowania ostatniej propozycji nabycia.

Art. 13.

1.

Emisję uważa się za niedoszłą do skutku, jeżeli w terminie wyznaczonym do zapisywania się na obligacje nie zostanie subskrybowane co najmniej 80% emisji. W przypadku emisji obligacji zabezpieczonych całkowicie, w warunkach emisji emitent może określić inny próg dojścia subskrypcji do skutku.

2.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do emisji obligacji, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2.

3.

O niedojściu emisji do skutku emitent:

1)

informuje poprzez ogłoszenie w dwóch dziennikach, wskazanych w treści prospektu emisyjnego lub memorandum informacyjnego - w terminie dwóch tygodni od upływu terminu, o którym mowa w art. 12 ust. 1, albo

2)

zawiadamia listami poleconymi indywidualnych adresatów propozycji nabycia, wzywając do odbioru wpłaconych kwot - w terminie dwóch tygodni od upływu terminu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 pkt 1.

Art. 14.

Obligacje mogą być imienne lub na okaziciela.

Art. 15.

Obligacje nie mogą być wydawane przed ustanowieniem zabezpieczeń przewidzianych w warunkach emisji.

Art. 16.

1.

Obligację można zbyć jedynie bezwarunkowo.

2.

Emitent może, w warunkach emisji, wprowadzić zakaz lub ograniczenie zbywania obligacji imiennych.

Art. 17.

Obligacje z tej samej emisji dają obligatariuszom jednakowe uprawnienia wynikające z obligacji.

Art. 18.

Do oprocentowania obligacji nie stosuje się przepisów o odsetkach maksymalnych.

Art. 19.

1.

Szczegółowe zasady ustalania udziału obligatariuszy w zyskach emitenta powinny być określone w warunkach emisji i zgłoszone celem wpisania do właściwego rejestru.

2.

Zakazany jest podział, wypłata lub inne dysponowanie zyskami, o których mowa w ust. 1, jeżeli miałoby to sprzeciwiać się warunkom emisji obligacji.

Art. 20.

1.

Emisja obligacji zamiennych jest dopuszczalna, o ile statut spółki - emitenta tak stanowi.

2.

Obligacje zamienne nie mogą być emitowane poniżej wartości nominalnej i nie mogą być wydawane przed pełną wpłatą.

3.

Uchwała o emisji obligacji zamiennych podlega wpisowi do rejestru handlowego. Uchwała przed zarejestrowaniem nie wywołuje skutków prawnych.

4.

Uchwała o emisji obligacji zamiennych powinna określać w szczególności:

1)

zakres przyznawanego prawa oraz warunki jego realizacji, w tym rodzaj akcji wydawanych w zamian za obligacje,

2)

sposób przeliczenia obligacji na akcje, z tym jednak, że na każdy jeden złoty wartości nominalnej obligacji może przypadać najwyżej jeden złoty wartości nominalnej akcji,

3)

maksymalną wysokość podwyższenia kapitału akcyjnego w drodze zamiany obligacji na akcje.

5.

Termin zamiany obligacji na akcje nie może być dłuższy niż termin wykupu obligacji. Uchwała o emisji obligacji może określić krótszy termin.

6.

Emitent obligacji zamiennych obowiązany jest w warunkach emisji określić szczegółowo:

1)

termin, w jakim zamiana będzie dopuszczalna,

2)

sposób przeliczenia obligacji na akcje,

3)

sposób postępowania w przypadku przekształcenia lub likwidacji emitenta lub zmiany wartości nominalnej akcji przed dniem, gdy roszczenie do zamiany stanie się wymagalne,

4)

informację o obowiązku zgłoszenia przez obligatariuszy Urzędowi Antymonopolowemu zamiaru nabycia akcji w drodze zamiany obligacji na akcje oraz o skutkach jego niedopełnienia, wynikającym z ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym   (Dz. U. z 1995 r. Nr 80, poz. 405).

7.

Oświadczenie obligatariusza o zmianie obligacji na akcje wymaga formy pisemnej i powinno zostać złożone spółce. Do podwyższenia kapitału akcyjnego w drodze zamiany obligacji na akcje stosuje się odpowiednio przepis art. 439 Kodeksu handlowego. Do zgłoszenia podwyższenia kapitału akcyjnego do rejestru handlowego należy dołączyć oświadczenia obligatariuszy o zamianie obligacji na akcje.

Art. 21.

1.

Opłacenie podwyższanego kapitału akcyjnego w drodze zamiany obligacji na akcje następuje sukcesywnie do oświadczeń obligatariuszy o zamianie obligacji na akcje.

2.

Oświadczenie obligatariusza o zamianie obligacji na akcje stanowi potrącenie wierzytelności obligatariusza z wierzytelności spółki z tytułu opłacenia kapitału akcyjnego.

3.

Do akcji wydawanych w zamian za obligacje zamienne przepisu art. 347 Kodeksu handlowego nie stosuje się.

4.

W przypadku emisji obligacji zamiennych na akcje przepisu art. 432 § 2 Kodeksu handlowego nie stosuje się.

5.

Nie zalicza się do przychodu spółki kwoty kapitału akcyjnego opłaconego w drodze zamiany obligacji na akcje.

Art. 22.

Uprawnienia obligatariuszy wynikające z przyznanego prawa pierwszeństwa wygasają z dniem rozpoczęcia wykupu obligacji. Uchwała o emisji obligacji może określić krótszy termin.

Art. 23.

Uchwała o emisji obligacji z prawem pierwszeństwa i obligacji zamiennych powinna przewidywać, że stosowne podwyższenie kapitału akcyjnego spółki nastąpi z wyłączeniem dotychczasowych akcjonariuszy w całości albo w odpowiedniej części od prawa poboru akcji nowej emisji w trybie art. 435 § 2 Kodeksu handlowego. Uchwała powinna określać zakres przyznawanego prawa oraz warunki jego realizacji, a w szczególności liczbę akcji przypadających na jedną obligację oraz cenę akcji lub sposób jej ustalenia.

Art. 24.

1.

Z chwilą wykupu obligacje podlegają umorzeniu.

2.

Jeżeli emitent nie wypełni w terminie zobowiązań wynikających z obligacji, obligacje mogą podlegać natychmiastowemu wykupowi, po przedstawieniu ich do wykupu w trybie określonym w art. 35 ust. 2 pkt 2.

3.

W razie likwidacji emitenta obligacje stają się płatne z dniem otwarcia likwidacji, chociażby termin ich wykupu jeszcze nie nastąpił. W przypadku zniesienia lub podziału gminy będącej emitentem obligacji, odpowiedzialność za zobowiązania wynikające z emisji obligacji ponoszą solidarnie gminy, które przejęły jej mienie.

4.

Jeżeli emitent obligacji zobowiązał się do spełnienia świadczenia niepieniężnego, opóźnienie w jego spełnieniu powoduje przekształcenie się tego świadczenia w świadczenie pieniężne. Zasady przeliczania wartości takiego świadczenia pieniężnego określają warunki emisji.

Art. 25.

1.

Emitent może nabywać własne obligacje jedynie w celu ich umorzenia.

2.

Emitent nie może nabywać własnych obligacji po upływie terminu do spełnienia wszystkich zobowiązań z obligacji, określonego w warunkach emisji.

Art. 26.

W razie utraty obligacji imiennej, podlega ona odtworzeniu przez sąd, w trybie właściwym dla umarzania utraconych dokumentów.

Art. 27.

Czynności związane ze zbywaniem, wykupem oraz wypłatą oprocentowania obligacji, wyemitowanych zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2, emitent może powierzyć bankowi w drodze umowy.

Art. 28.

Środków pochodzących z emisji obligacji emitent nie może przeznaczyć na inne cele niż określone w warunkach emisji.

Art. 29.

1.

Dla ochrony interesów obligatariuszy emitent powinien przed rozpoczęciem emisji obligacji zawrzeć z bankiem umowę o reprezentację obligatariuszy wobec emitenta, zwaną dalej „umową o reprezentację”.

2.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się do obligacji, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2, oraz do obligacji, dla których termin realizacji praw jest krótszy niż rok od daty emisji.

Art. 30.

1.

Bank, o którym mowa w art. 29 ust. 1, zwany dalej „bankiem-reprezentantem”, pełni funkcję przedstawiciela ustawowego obligatariuszy na zasadach określonych w ustawie oraz w umowie o reprezentację.

2.

Przy wykonywaniu obowiązków wobec obligatariuszy bank-reprezentant powinien działać z zachowaniem najwyższej staranności zawodowej.

Art. 31.

1.

Funkcję banku-reprezentanta może pełnić wyłącznie bank posiadający kapitał własny w wysokości nie niższej niż równowartość 10 000 000 ECU w walucie polskiej, utworzony w formie spółki akcyjnej, lub bank państwowy.

2.

Bankiem-reprezentantem w ramach danej emisji obligacji nie może być bank:

1)

którego członkowie organów nadzoru lub zarządu są dłużnikami emitenta,

2)

będący w stosunku do emitenta wprowadzającym papiery wartościowe do publicznego obrotu w rozumieniu art. 2 pkt 2a ustawy, o której mowa w art. 9 ust. 2, lub oferującym w publicznym obrocie papiery wartościowe tego emitenta,

3)

którego więcej niż 20% członków organów nadzoru lub zarządu pełni jednocześnie funkcje członka organu stanowiącego, nadzoru lub zarządu emitenta,

4)

posiadający więcej niż 10% akcji lub udziałów emitenta lub podmiotu dominującego lub zależnego w stosunku do emitenta,

5)

którego więcej niż 10% akcji lub udziałów jest łącznie w posiadaniu emitenta, członków jego organów stanowiących, nadzoru lub zarządu oraz któregokolwiek z właścicieli emitenta, albo gdy więcej niż 10% akcji lub udziałów podmiotu dominującego lub zależnego w stosunku do banku znajduje się w posiadaniu tych podmiotów lub osób.

3.

Ograniczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 5, nie mają zastosowania do posiadanych przez Skarb Państwa akcji lub udziałów:

1)

emitenta,

2)

banku-reprezentanta,

3)

podmiotu dominującego lub zależnego w stosunku do podmiotów określonych w pkt 1 i 2.

4.

W przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 2, bank-reprezentant zobowiązany jest, w terminie 30 dni od ich wystąpienia, do usunięcia powstałych przeszkód. Jeżeli usunięcie tych przeszkód nie jest możliwe, emitent powinien rozwiązać umowę o reprezentację w terminie nie dłuższym niż kolejne 60 dni, nie wcześniej jednak niż przed zawarciem umowy o reprezentację z nowym bankiem.

5.

W terminie 60 dni od zawieszenia działalności banku-reprezentanta lub otwarcia jego likwidacji emitent zobowiązany jest do zawarcia umowy o reprezentację z nowym bankiem. Do chwili zawarcia nowej umowy obowiązki reprezentanta obligatariuszy pełni bank dotychczasowy.

Art. 32.

1.

Umowa o reprezentację powinna określać szczegółowo uprawnienia i obowiązki banku-reprezentanta wobec emitenta oraz obowiązki wobec obligatariuszy, jak również obowiązki emitenta wobec banku-reprezentanta.

2.

Istotne postanowienia umowy z bankiem-reprezentantem powinny być zamieszczone w prospekcie emisyjnym lub memorandum informacyjnym danej emisji obligacji.

Art. 33.

Emitent zobowiązany jest do:

1)

przekazywania bankowi-reprezentantowi informacji bieżących i okresowych przygotowanych zgodnie z art. 52 § 2 ustawy, o której mowa w art. 9 ust. 2,

2)

składania bankowi-reprezentantowi, w odstępach czasu nie dłuższych niż trzy miesiące, okresowego sprawozdania z wypełnienia obowiązków wynikających z warunków emisji,

3)

zawiadamiania banku-reprezentanta - w przypadku ustanowienia zabezpieczenia emisji - o wszelkich zmianach dotyczących ustanowionych zabezpieczeń, w tym także o istotnych zmianach wartości rzeczy lub praw stanowiących podstawę zabezpieczenia.

Art. 34.

Do obowiązków banku-reprezentanta wobec obligatariuszy należy w szczególności:

1)

okresowa analiza sytuacji finansowej emitenta z punktu widzenia jego zdolności do wykonywania obowiązków wynikających z warunków emisji,

2)

udzielanie odpowiedzi na pytania obligatariuszy dotyczące emisji,

3)

składanie obligatariuszom, nie rzadziej niż raz na sześć miesięcy, oświadczenia o braku okoliczności, o których mowa w art. 31 ust. 2,

4)

niezwłoczne zawiadamianie obligatariuszy o sytuacji finansowej emitenta - przed wystąpieniem okoliczności stanowiących naruszenie obowiązków emitenta ciążących na nim w ramach emisji - o ile zdaniem banku-reprezentanta sytuacja ta stwarza realne zagrożenie dla zdolności wykonywania tych obowiązków przez emitenta.

Art. 35.

1.

Do obowiązków banku-reprezentanta, po stwierdzeniu naruszenia przez emitenta obowiązków wynikających z warunków emisji, należy:

1)

niezwłoczne zawiadomienie obligatariuszy o zaistnieniu okoliczności stanowiących naruszenie obowiązków emitenta wobec obligatariuszy,

2)

zastosowanie środków mających na celu ochronę praw obligatariuszy danej emisji oraz niezwłoczne zawiadomienie obligatariuszy o zastosowanych środkach.

2.

Środki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą obejmować w szczególności:

1)

podjęcie działań mających na celu ustanowienie przez emitenta dodatkowych zabezpieczeń,

2)

zawiadomienie emitenta o wymagalności całego długu głównego na wypadek opóźnienia w spłacie określonej części tego długu lub raty odsetek, jeżeli spłatę taką przewidują warunki emisji, albo

3)

wystąpienie z właściwym powództwem przeciwko emitentowi, albo

4)

zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości emitenta.

Art. 36.

Udostępnienie obligatariuszom przez bank-reprezentanta informacji wymaganych przez ustawę lub umowę o reprezentację obligatariuszy odbywa się w drodze publikacji w co najmniej 2 dziennikach, wskazanych w treści prospektu emisyjnego lub memorandum informacyjnego.

Art. 37.

Wierzytelności banku-reprezentanta wobec emitenta, w tym także roszczenie o wynagrodzenia przewidziane w umowie o reprezentację, nie mogą zostać zaspokojone w stopniu wyższym niż ten, w którym następuje zaspokojenie wierzytelności obligatariuszy wobec emitenta.

Art. 38.

1.

Kto dokonuje emisji obligacji nie będąc do tego uprawnionym lub przy emisji nie zachowuje warunków określonych w ustawie,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5 i grzywny do 5 000 000 zł.

2.

Tej samej karze podlega, kto działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej dopuszcza się czynu określonego w ust. 1.

Art. 39.

1.

Kto, przy emisji obligacji, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2, podaje nieprawdziwe lub zataja prawdziwe dane, które mogą w istotny sposób wpłynąć na ocenę zdolności emitenta do wywiązania się z zobowiązań wynikających z obligacji,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5 i grzywny do 5 000 000 zł.

2.

Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej.

Art. 40.

1.

Kto nie udostępnia sprawozdań finansowych, o których mowa w art. 10 ust. 3 i 4, albo w przypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 5, nie udostępnia rocznego sprawozdania z wykonania budżetu za rok poprzedzający emisję wraz z opinią regionalnej izby obrachunkowej,
podlega karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności albo grzywny.

2.

Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu lub w interesie emitenta.

Art. 41.

Kto przeznacza środki pochodzące z emisji obligacji na inne cele niż określone w warunkach emisji,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2 lub grzywny do 5 000 000 zł albo obu tym karom łącznie.

Art. 42.

1.

Kto wbrew warunkom emisji obligacji dokonuje podziału i wypłaty lub w inny sposób dysponuje zyskami, o których mowa w art. 4 ust. 4 pkt 1,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2 lub grzywny do 5 000 000 zł albo obu tym karom łącznie.

2.

Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej.

Art. 43.

Kto działając w imieniu banku-reprezentanta nie dopełnia obowiązków, o których mowa w art. 35 ust. 1,
podlega karze grzywny do 5 000 000 zł.

Art. 44.

Do obligacji wyemitowanych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 45.

Traci moc ustawa z dnia 27 września 1988 r. o obligacjach   (Dz. U. Nr 34, poz. 254).

Art. 46.

Ustawa wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia.