1.
Sejm może postanowić o poddaniu określonej sprawy pod referendum z inicjatywy grupy
obywateli, którzy dla swojego wniosku uzyskają poparcie co najmniej 500 000 osób posiadających
prawo wybierania do Sejmu. Referendum z inicjatywy grupy obywateli nie może dotyczyć
wydatków i dochodów oraz obronności państwa, a także amnestii.
2.
Zgłoszenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, dokonuje na piśmie pełnomocnik, którym
jest osoba wskazana w pisemnym oświadczeniu pierwszych 15 osób, które udzieliły poparcia
wnioskowi.
3.
Do zgłoszenia wniosku załącza się wykaz obywateli popierających zgłoszenie, zawierający
czytelne wskazanie imion, nazwisk, wieku, adresów zamieszkania, serii i numerów dowodów
osobistych lub paszportów osób, które udzielają poparcia, składając na wykazie własnoręczny
podpis. Wzór wykazu ustala Państwowa Komisja Wyborcza.
4.
W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do prawidłowości złożenia wymaganej liczby
podpisów w sposób, o którym mowa w ust. 3, Prezydium Sejmu zwraca się do Państwowej
Komisji Wyborczej o stwierdzenie, czy jest złożona wymagana liczba podpisów.
5.
Jeżeli po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w ust. 4, prawidłowo złożona
liczba podpisów popierających wniosek jest mniejsza niż ustawowo wymagana, Prezydium
Sejmu odmawia przyjęcia wniosku. Uchwałę w tej sprawie wraz z uzasadnieniem doręcza
się niezwłocznie pełnomocnikowi.
6.
Uchwała, o której mowa w ust. 5, może być przez pełnomocnika zaskarżona do Sądu Najwyższego
w terminie 14 dni od daty doręczenia. Sąd Najwyższy rozpoznaje skargę w terminie 30
dni w postępowaniu nieprocesowym, w składzie 3 sędziów. Od postanowienia Sądu Najwyższego
nie przysługuje środek prawny.