Ustawaz dnia 27 października 1995 r.o zmianie ustawy - Prawo dewizowe
Treść ustawy
Art. 1.
W ustawie z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo dewizowe
(Dz. U. Nr 136, poz. 703) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 2:
a)
w ust. 1 w pkt 1:
-
w lit. a) skreśla się wyrazy „oraz ich oddziały i przedstawicielstwa za granicą, z zastrzeżeniem pkt 2 lit. b)”,
-
w lit. b) na końcu dodaje się wyrazy „z zastrzeżeniem pkt 2 lit. c),”
b)
w ust. 1 w pkt 2:
-
lit. b) otrzymuje brzmienie:
„
b)
oddziały i przedstawicielstwa za granicą osób krajowych, o których mowa w pkt 1 lit.
a),
”
-
dotychczasową treść lit. c) oznacza się jako lit. d),
-
dodaje się nową lit. c) w brzmieniu:
„
c)
oddziały i przedstawicielstwa w kraju osób zagranicznych utworzone na podstawie umów
międzynarodowych zawartych przez rząd polski,
”
c)
w ust. 1 po pkt 17 przecinek zastępuje się kropką,
d)
w ust. 1 skreśla się pkt 18,
e)
skreśla się ust. 2;
2)
w art. 5:
a)
skreśla się ust. 4,
b)
w ust. 5 wyrazy „w ust. 1-4” zastępuje się wyrazami „w ust. 1-3”;
3)
art. 6 otrzymuje brzmienie:
„
Art. 6.
1.
Podmioty gospodarujące, z wyjątkiem osób krajowych, o których mowa w art. 11 ust.
1, mogą sprzedawać zagraniczne środki płatnicze jedynie bankom upoważnionym do dokonywania
ich skupu.
2.
Wykaz banków, o których mowa w ust. 1, ogłasza Prezes Narodowego Banku Polskiego w
drodze obwieszczeń zamieszczanych w Dzienniku Urzędowym Prezesa Narodowego Banku Polskiego.
”
;
4)
w art. 7 w ust. 1 wyrazy „pochodzące z odprzedaży” zastępuje się wyrazami „pochodzące ze sprzedaży”;
5)
art. 8 otrzymuje brzmienie:
„
Art. 8.
Banki, o których mowa w art. 6 ust. 1, mogą sprzedawać zagraniczne środki płatnicze
na cele określone w ustawie lub w zezwoleniu dewizowym.
”
;
6)
w art. 9:
a)
w ust. 1:
-
pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„
3)
udzielanie przez osoby krajowe osobom zagranicznym kredytów i pożyczek o wartościach
dewizowych, a także zaciąganie przez osoby krajowe takich kredytów i pożyczek od osób
zagranicznych, w tym związanych z emisją i obrotem papierami wartościowymi o charakterze
dłużnym,
”
-
w pkt 4 skreśla się wyrazy „a także poręczeń i gwarancji spłaty kredytów handlowych,”
-
pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„
5)
ustalanie oraz dokonywanie w kraju - z wyjątkiem obrotu z zagranicą towarami, usługami
i prawami na dobrach niematerialnych - płatności w wartościach dewizowych za nabywane
towary i nieruchomości, prawa na dobrach niematerialnych lub świadczone usługi oraz
pracę,
”
b)
w ust. 3 po wyrazach „Minister Finansów” dodaje się wyrazy „w porozumieniu z Prezesem Narodowego Banku Polskiego”;
7)
w art. 11:
a)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„
2.
Osoby krajowe mogą uzyskać zezwolenie oraz prowadzić działalność, o której mowa w
ust. 1, pod warunkiem niekaralności za przestępstwo skarbowe, przeciwko mieniu lub
inne przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
”
,
b)
po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„
2a.
Czynności określone w zezwoleniu, o którym mowa w ust. 1, mogą być dokonywane tylko
przez osoby posiadające fachowe przygotowanie.
”
,
c)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„
3.
Osoby, o których mowa w ust. 1, mogą sprzedawać i kupować waluty obce oraz złoto dewizowe
i platynę dewizową osobom i od osób fizycznych krajowych i zagranicznych, a także
zawierać transakcje kupna-sprzedaży tych wartości dewizowych z bankami upoważnionymi
do ich dokonywania.
”
,
d)
w ust. 7 w pkt 2 wyrazy „ust. 2” zastępuje się wyrazami „ust. 2a”;
8)
art. 14 otrzymuje brzmienie:
„
Art. 14.
Prezes Narodowego Banku Polskiego w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze zarządzenia,
może określić maksymalne granice, w jakich kursy, o których mowa w art. 13 ust. 1,
mogą odchylać się od kursu złotego ustalanego w stosunku do koszyka walut wymienialnych
(kursu centralnego).
”
;
9)
w art. 22:
a)
w ust. 1 na końcu skreśla się kropkę i dodaje wyrazy „oraz na podstawie odrębnych przepisów.”,
b)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„
2.
Organy kontroli skarbowej wykonujące kontrolę dewizową są uprawnione, na podstawie
upoważnienia wydanego przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, do żądania
informacji o mieniu podlegającym zgłoszeniu zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 oraz o obrotach
i stanach środków na rachunkach bankowych w walutach obcych i rachunkach zagranicznych
wolnych, z wyjątkiem rachunków oszczędnościowych.
Kto wbrew przepisom ustawy sprzedaje zagraniczne środki płatnicze innej osobie niż
bank upoważniony do dokonywania ich skupu - podlega karze grzywny do 25.00 złotych.
”
;
2)
w art. 60 skreśla się § 2;
3)
art. 62 otrzymuje brzmienie:
„
Art. 62.
Kto będąc w banku odpowiedzialnym za sprzedaż zagranicznych środków płatniczych na
cele określone w ustawie lub w zezwoleniu dewizowym sprzedaje te środki na inne cele
- podlega karze grzywny do 25.00 złotych.
”
Art. 3.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.