1.
W 1996 r. emerytury i renty podlegają waloryzacji poprzez podwyższenie kwoty świadczenia
przysługującego w dniu 31 sierpnia 1996 r. wskaźnikiem waloryzacji określonym w ustawie
budżetowej na 1996 r.
2.
Wskaźnik waloryzacji, o którym mowa w ust. 1, ustala się w taki sposób, aby zapewnił
on w 1996 r., w porównaniu do 1995 r., realny wzrost emerytur i rent wynoszący co
najmniej 2,5%, po uwzględnieniu wzrostu kwoty bazowej, przewidzianego w art. 7 ust.
10.
3.
Podwyżki, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się od dnia 1 września 1996 r.
4.
Równocześnie z podwyższeniem emerytury i renty następuje podwyższenie podstawy jej
wymiaru wskaźnikiem waloryzacji, o którym mowa w ust. 1.
5.
Jeżeli realny wzrost przeciętnej emerytury i renty w 1996 r., w porównaniu do 1995 r.,
wyniesie mniej niż 2,5%, w marcu 1997 r. nastąpi jednorazowa wypłata w wysokości zapewniającej
osiągnięcie tego wzrostu. Ustalenie kwoty jednorazowej wypłaty następuje przez pomnożenie
kwoty zwaloryzowanej w 1996 r. emerytury i renty przez wskaźnik weryfikacyjny. Kwota
jednorazowej wypłaty będzie oprocentowana planowanym wskaźnikiem wzrostu cen towarów
i usług konsumpcyjnych na I kwartał 1997 r.
6.
Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wskaźnik weryfikacyjny oraz
szczegółowe zasady jednorazowej wypłaty, o których mowa w ust. 5.
7.
Wzrost, o którym mowa w ust. 5, liczony jest jako iloraz wskaźnika nominalnego wzrostu
przeciętnej emerytury i renty brutto przez średnioroczny wskaźnik wzrostu cen towarów
i usług konsumpcyjnych ogłoszony przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
8.
Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłosi w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej „Monitor Polski” w terminie do dnia 15 lutego 1997 r. realny wzrost emerytur
i rent w 1996 r.