Ustawaz dnia 6 grudnia 1996 r.o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego

Art. 1.

1)

art. 214 otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 214.

Oskarżony może składać w każdym czasie wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego; w przedmiocie wniosku rozstrzyga najpóźniej w ciągu 3 dni prokurator, a po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu, sąd, przed którym sprawa się toczy. Na postanowienie sądu w przedmiocie wniosku zażalenie nie przysługuje.
 ”
 ;

2)

w art. 222 § 4 otrzymuje brzmienie:
„ 

§ 4.

Przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania na czas oznaczony, przekraczający terminy określone w § 2 i 3, może dokonać tylko Sąd Najwyższy na wniosek sądu, przed którym sprawa się toczy, a w postępowaniu przygotowawczym na wniosek Prokuratora Generalnego - jeżeli konieczność taka powstaje w związku z zawieszeniem postępowania karnego, przedłużającą się obserwacją psychiatryczną oskarżonego, przedłużającym się opracowywaniem opinii biegłego, wykonywaniem czynności dowodowych w sprawie o szczególnej zawiłości lub poza granicami kraju, celowym przewlekaniem postępowania przez oskarżonego, a także z powodu innych istotnych przeszkód, których organy prowadzące postępowanie nie mogły usunąć.
 ”

Art. 2.

1.

Wnioski o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego złożone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpoznaniu według przepisów dotychczasowych.

2.

W razie złożenia, na podstawie art. 222 § 4 w brzmieniu nadanym przez art. 1 niniejszej ustawy, wniosku o przedłużenie tymczasowego aresztowania zastosowanego przed dniem 4 sierpnia 1996 r. - tymczasowe aresztowanie zostaje utrzymane do czasu rozpoznania tego wniosku przez Sąd Najwyższy.

Art. 3.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia