Uznaje się zasługi osób, które z narażeniem życia, zdrowia lub wolności ukrywały i
ratowały osoby ścigane przez okupacyjne władze niemieckie lub sowieckie, a także przez
polskie władze okresu powojennego do 1956 r. z powodu ich działalności na rzecz suwerenności
i niepodległości Polski oraz z przyczyn narodowościowych, religijnych i rasowych.
W dowód uznania tych zasług Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
występuje, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, z wnioskiem do Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej o nadanie odznaczeń przewidzianych w
ustawie z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach
(Dz. U. Nr 90, poz. 450).