Ustawaz dnia 26 czerwca 1997 r.o zmianie ustawy - Prawo przewozowe

Art. 1.

W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe   (Dz. U. z 1995 r. Nr 119, poz. 575 oraz z 1997 r. Nr 23, poz. 117 i Nr 96, poz. 591) art. 33a otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 33a.

1.

Przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona, legitymując się identyfikatorem umieszczonym w widocznym miejscu, może dokonywać kontroli dokumentów przewozu osób lub bagażu.

2.

Identyfikator, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać co najmniej następujące informacje:

1)

nazwę przewoźnika,

2)

numer identyfikacyjny osoby dokonującej kontroli dokumentów przewozu osób lub bagażu,

3)

zdjęcie kontrolującego,

4)

zakres upoważnienia,

5)

okres ważności,

6)

pieczęć i podpis wystawcy (przewoźnika).

3.

W razie stwierdzenia braku odpowiedniego dokumentu przewozu albo dokumentu uprawniającego do przejazdu bezpłatnego lub ulgowego, przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona powinni pobrać właściwą należność i opłatę dodatkową.

4.

Przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona ma prawo:

1)

w razie odmowy zapłacenia należności - żądać okazania dokumentu umożliwiającego stwierdzenie tożsamości podróżnego,

2)

w razie odmowy zapłacenia należności i niemożności ustalenia tożsamości podróżnego - zwrócić się do funkcjonariusza Policji i innych organów porządkowych, które mają, zgodnie z przepisami prawa, uprawnienia do ustalania tożsamości osób, o podjęcie czynności zmierzających do ustalenia tożsamości podróżnego,

3)

w razie uzasadnionego podejrzenia, że dokument przewozu albo dokument uprawniający do przejazdu bezpłatnego lub ulgowego jest podrobiony lub przerobiony - zatrzymać dokument za pokwitowaniem i przesłać go do wystawcy.
 ”

Art. 2.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.