1.
Aktywa i pasywa wycenia się nie rzadziej niż na dzień bilansowy w sposób następujący:
1)
środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne - według cen nabycia lub kosztów
wytworzenia, lub wartości przeszacowanej (po aktualizacji wyceny środków trwałych),
pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe, a także o odpisy z tytułu trwałej
utraty wartości,
2)
środki trwałe w budowie - w wysokości ogółu kosztów pozostających w bezpośrednim związku
z ich nabyciem lub wytworzeniem, pomniejszonych o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości,
3)
udziały w innych jednostkach oraz inne inwestycje zaliczone do aktywów trwałych -
według ceny nabycia pomniejszonej o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości lub według
wartości godziwej; wartość w cenie nabycia można przeszacować do wartości w cenie
rynkowej, a różnicę z przeszacowania rozliczyć zgodnie z art. 35 ust. 4,
4)
udziały w jednostkach podporządkowanych - według zasad określonych w pkt 3, z tym
że udziały zaliczane do aktywów trwałych mogą być wycenione metodą praw własności,
z uwzględnieniem zasad wyceny określonych w art. 63,
5)
inwestycje krótkoterminowe - według ceny (wartości) rynkowej albo według ceny nabycia
lub ceny (wartości) rynkowej, zależnie od tego, która z nich jest niższa, a krótkoterminowe
inwestycje, dla których nie istnieje aktywny rynek w inny sposób określonej wartości
godziwej,
6)
rzeczowe składniki aktywów obrotowych - według cen nabycia lub kosztów wytworzenia
nie wyższych od cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy,
7)
należności i udzielone pożyczki - w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem ostrożności,
8)
zobowiązania - w kwocie wymagającej zapłaty, przy czym zobowiązania finansowe, których
uregulowanie zgodnie z umową następuje drogą wydania aktywów finansowych innych niż
środki pieniężne lub wymiany na instrumenty finansowe - według wartości godziwej,
9)
rezerwy - w uzasadnionej, wiarygodnie oszacowanej wartości,
10)
kapitały (fundusze) własne oraz pozostałe aktywa i pasywa - w wartości nominalnej.
2.
Cena nabycia, o której mowa w ust. 1, to cena zakupu składnika aktywów, obejmująca
kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług
oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze
publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem
składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie
z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia
do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski. Jeżeli
nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia składnika aktywów, a w szczególności przyjętego
nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny - jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży
takiego samego lub podobnego przedmiotu.
3.
Koszt wytworzenia produktu obejmuje koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym
produktem oraz uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem tego
produktu. Koszty bezpośrednie obejmują wartość zużytych materiałów bezpośrednich,
koszty pozyskania i przetworzenia związane bezpośrednio z produkcją i inne koszty
poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się
znajduje w dniu wyceny. Do uzasadnionej, odpowiedniej do okresu wytwarzania produktu,
części kosztów pośrednich zalicza się zmienne pośrednie koszty produkcji oraz tę część
stałych, pośrednich kosztów produkcji, które odpowiadają poziomowi tych kosztów przy
normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych. Za normalny poziom wykorzystania
zdolności produkcyjnych uznaje się przeciętną, zgodną z oczekiwaniami w typowych warunkach,
wielkość produkcji za daną liczbę okresów lub sezonów, przy uwzględnieniu planowych
remontów. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie kosztu wytworzenia produktu, jego wyceny
dokonuje się według ceny sprzedaży netto takiego samego lub podobnego produktu, pomniejszonej
o przeciętnie osiągany przy sprzedaży produktów zysk brutto ze sprzedaży, a w przypadku
produktu w toku - także z uwzględnieniem stopnia jego przetworzenia.
Do kosztów wytworzenia produktu nie zalicza się kosztów:
1)
będących konsekwencją nie wykorzystanych zdolności produkcyjnych i strat produkcyjnych,
2)
ogólnego zarządu, które nie są związane z doprowadzaniem produktu do postaci i miejsca,
w jakich się znajduje na dzień wyceny,
3)
magazynowania wyrobów gotowych i półproduktów, chyba że poniesienie tych kosztów jest
niezbędne w procesie produkcji,
4)
kosztów sprzedaży produktów.
Koszty te wpływają na wynik finansowy okresu sprawozdawczego, w którym zostały poniesione.
4.
W przypadkach uzasadnionych niezbędnym, długotrwałym przygotowaniem towaru lub produktu
do sprzedaży bądź długim okresem wytwarzania produktu, cenę nabycia lub koszt wytworzenia
można zwiększyć o koszty obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania zapasu
towarów lub produktów w okresie ich przygotowania do sprzedaży bądź wytworzenia i
związanych z nimi różnic kursowych, pomniejszone o przychody z tego tytułu.
5.
Za cenę (wartość) sprzedaży netto składnika aktywów przyjmuje się możliwą do uzyskania
na dzień bilansowy cenę jego sprzedaży, bez podatku od towarów i usług i podatku akcyzowego,
pomniejszoną o rabaty, opusty i inne podobne zmniejszenia oraz koszty związane z przystosowaniem
składnika aktywów do sprzedaży i dokonaniem tej sprzedaży, a powiększoną o należną
dotację przedmiotową. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny sprzedaży netto danego
składnika aktywów, należy w inny sposób określić jego wartość godziwą na dzień bilansowy.
6.
Za wartość godziwą przyjmuje się kwotę, za jaką dany składnik aktywów mógłby zostać
wymieniony, a zobowiązanie uregulowane na warunkach transakcji rynkowej, pomiędzy
zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi, niepowiązanymi ze sobą stronami. Wartość
godziwą instrumentów finansowych znajdujących się w obrocie na aktywnym rynku stanowi
cena rynkowa pomniejszona o koszty związane z przeprowadzeniem transakcji, gdyby ich
wysokość była znacząca. Cenę rynkową aktywów finansowych posiadanych przez jednostkę
oraz zobowiązań finansowych, które jednostka zamierza zaciągnąć, stanowi zgłoszona
na rynku bieżąca oferta kupna, natomiast cenę rynkową aktywów finansowych, które jednostka
zamierza nabyć, oraz zaciągniętych zobowiązań finansowych stanowi zgłoszona na rynek
bieżąca oferta sprzedaży.
7.
Trwała utrata wartości zachodzi wtedy, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że kontrolowany
przez jednostkę składnik aktywów nie przyniesie w przyszłości w znaczącej części lub
w całości przewidywanych korzyści ekonomicznych. Uzasadnia to dokonanie odpisu aktualizującego
doprowadzającego wartość składnika aktywów wynikającą z ksiąg rachunkowych do ceny
sprzedaży netto, a w przypadku jej braku - do ustalonej w inny sposób wartości godziwej.
8.
Cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych w budowie, środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę
za okres budowy, montażu, przystosowania i ulepszenia, do dnia bilansowego lub przyjęcia
do używania, w tym również:
1)
nie podlegający odliczeniu podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy,
2)
koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich finansowania i związane z nimi różnice
kursowe, pomniejszony o przychody z tego tytułu.
9.
Lokaty, których ryzyko ponosi ubezpieczający, są wyceniane przez zakład ubezpieczeń
na życie według wartości godziwych ustalonych na dzień bilansowy. Różnice między wartością
godziwą a wartością według cen nabycia albo kosztu wytworzenia tych lokat odpowiednio
zwiększają lub zmniejszają rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe na życie, których ryzyko
lokaty ponosi ubezpieczający. Wartość godziwą nieruchomości określa rzeczoznawca majątkowy
co najmniej raz na 5 lat. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie wartości godziwej innych
lokat niż nieruchomości, to ich wycena następuje po cenach nabycia albo kosztach wytworzenia.
Wartość godziwą nieruchomości położonych za granicą oraz zagranicznych instrumentów
finansowych ustala się według zasad obowiązujących w kraju ich pochodzenia.
10.
W ubezpieczeniach majątkowych i osobowych dopuszcza się stosowanie dyskonta lub odpisów
wyłącznie przy ustalaniu rezerw na skapitalizowaną wartość rent, rezerw w dziale ubezpieczeń
na życie, rezerw w dziale ubezpieczeń na życie, gdy ryzyko lokaty (inwestycyjne) ponosi
ubezpieczający, oraz rezerw na premie i rabaty (bonifikaty) dla ubezpieczonych w związku
z osiąganymi dochodami z lokat stanowiących pokrycie tych rezerw. Szczegółowe warunki
stosowania dyskonta określa rozporządzenie ministra właściwego do spraw instytucji
finansowych.
11.
Na dzień nabycia lub powstania ujmuje się w księgach rachunkowych nabyte lub powstałe:
1)
zapasy rzeczowych składników aktywów obrotowych - według cen nabycia lub kosztów wytworzenia,
2)
należności i zobowiązania, w tym również z tytułu pożyczek - według wartości nominalnej.
12.
Przepis ust. 11 pkt 2 nie dotyczy banków.