Wyrok Trybunału Konstytucyjnegoz dnia 28 czerwca 2000 r.

Treść wyroku

Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Andrzej Mączyński - przewodniczący,
Stefan J. Jaworski,
Wiesław Johann,
Krzysztof Kolasiński,
Jadwiga Skórzewska-Łosiak - sprawozdawca,
protokolant: Joanna Szymczak,
po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2000 r. na rozprawie sprawy z wniosku grupy posłów, z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Prokuratora Generalnego, o stwierdzenie:

1)

niezgodności art. 65 ust. 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym   (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779, Nr 160, poz. 1086, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872) z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;

2)

niezgodności art. 65 ust. 1-5 Prawa o ruchu drogowym z art. 31 ust. 3, art. 57 i art. 59 ust. 3 Konstytucji RP oraz z art. 2 i art. 21 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167) i z art. 1 i art. 11 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, z 1995 r. Nr 36, poz. 175, 176 i 177 oraz z 1998 r. Nr 147, poz. 962), w zw. z art. 2, 7 i 9 Konstytucji RP;

3)

niezgodności § 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie określenia sposobu zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego podczas trwania imprez na drogach, warunków ich odbywania oraz trybu postępowania w tych sprawach   (Dz. U. Nr 59, poz. 631) z art. 31 ust. 3, art. 57 i art. 59 ust. 3 i 4 Konstytucji RP w związku z art. 146 ust. 4 pkt 7 Konstytucji oraz w związku z art. 1 ustawy o Policji, a także z art. 2 i 21 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167) i z art. 1 i 11 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, z 1995 r. Nr 36, poz. 175, 176 i 177 oraz z 1998 r. Nr 147, poz. 962);

4)

niezgodności § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie określenia sposobu zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego podczas trwania imprez na drogach, warunków ich odbywania oraz trybu postępowania w tych sprawach   (Dz. U. Nr 59, poz. 631) z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP;

5)

niezgodności § 7 pkt 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie określenia sposobu zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego podczas trwania imprez na drogach, warunków ich odbywania oraz trybu postępowania w tych sprawach   (Dz. U. Nr 59, poz. 631) z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP;

6)

niezgodności § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie określenia sposobu zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego podczas trwania imprez na drogach, warunków ich odbywania oraz trybu postępowania w tych sprawach   (Dz. U. Nr 59, poz. 631) z art. 31 ust. 3, art. 57, art. 59 ust. 3 w związku z art. 7 Konstytucji RP, a także z art. 2 i 21 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167) i z art. 1 i 11 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, z 1995 r. Nr 36, poz. 175, 176 i 177 oraz z 1998 r. Nr 147, poz. 962) oraz z art. 9 Konstytucji RP;

7)

niezgodności § 11 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie określenia sposobu zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego podczas trwania imprez na drogach, warunków ich odbywania oraz trybu postępowania w tych sprawach   (Dz. U. Nr 59, poz. 631) z art. 2, art. 7, art. 31, art. 42 ust. 1, art. 57 i art. 88 ust. 1 Konstytucji RP w związku z art. 52 § 1 pkt 2 i art. 90 kodeksu wykroczeń;

8)

niezgodności całego rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie określenia sposobu zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego podczas trwania imprez na drogach, warunków ich odbywania oraz trybu postępowania w tych sprawach   (Dz. U. Nr 59, poz. 631) z art. 2, 7, 8 ust. 2, art. 31 ust. 3 oraz art. 92 ust. 1 i 2 Konstytucji RP oraz z art. 2 i 21 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167) i z art. 1 i 11 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, z 1995 r. Nr 36, poz. 175, 176 i 177 oraz z 1998 r. Nr 147, poz. 962) oraz z art. 9 Konstytucji RP,
orzeka:

1.

Art. 65 ust. 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym   (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872, z 1999 r. Nr 106, poz. 1216 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 43, poz. 483) jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że przekazuje do samodzielnego unormowania w drodze rozporządzenia sprawy o istotnym znaczeniu dla realizacji konstytucyjnych wolności i praw człowieka i obywatela, upoważniając organ władzy wykonawczej do stanowienia norm prawnych wykraczających poza ramy przepisów wydawanych tylko w celu wykonania ustawy, a ponadto nie określa wytycznych dotyczących treści aktu.

2.

Art. 65 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy powołanej w pkt 1 wyroku nie jest niezgodny z art. 31 ust. 3, art. 57 i art. 59 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i nie jest niezgodny z art. 2 i art. 21 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167) oraz z art. 1 i 11 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, z 1995 r. Nr 36, poz. 175, 176 i 177 i z 1998 r. Nr 147, poz. 962).

3.

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie określenia sposobu zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego podczas trwania imprez na drogach, warunków ich odbywania oraz trybu postępowania w tych sprawach   (Dz. U. Nr 59, poz. 631) jest niezgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, ponieważ upoważnienie ustawowe, na podstawie którego zostało wydane, nie odpowiada wymogom określonym w art. 92 ust. 1 Konstytucji.

4.

Na podstawie art. 190 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej utrata mocy obowiązującej przepisu ustawy powołanego w pkt 1 wyroku i rozporządzenia powołanego w pkt 3 wyroku nastąpi z dniem 28 czerwca 2001 r.
Ponadto Trybunał Konstytucyjny
postanawia
na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym   (Dz. U. Nr 102, poz. 643 oraz z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638), uznając wydanie orzeczenia za zbędne, umorzyć postępowanie w zakresie dotyczącym art. 65 ust. 3 ustawy powołanej w pkt 1 wyroku oraz w zakresie pozostałych zarzutów dotyczących rozporządzenia powołanego w pkt 3 wyroku.