1.
W przypadku przyznania obligatariuszom, zgodnie z art. 23a ust. 1, prawa do zaspokojenia
swoich roszczeń z przychodów z określonego przedsięwzięcia, wszystkie przychody z
takiego przedsięwzięcia powinny wpływać na rachunek bankowy, przeznaczony wyłącznie
do ich gromadzenia i dokonywania wypłat, zgodnie z ust. 2 i 3.
2.
Emitent nie może dokonywać wypłat środków z tego rachunku dla celów innych niż zaspokojenie
roszczeń obligatariuszy, z zastrzeżeniem ust. 3. W odniesieniu do środków znajdujących
się na rachunku bankowym, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje prawo potrącenia.
3.
Emitent może dokonywać wypłat z rachunku bankowego, o którym mowa w ust. 1, w innych
celach niż zaspokojenie roszczeń obligatariuszy wyłącznie kwot przewyższających kwotę
wystarczającą do zaspokojenia ich roszczeń wynikających z obligacji w okresie następnych
12 miesięcy, o ile możliwość taką przewidziano w warunkach emisji.
4.
Środki zgromadzone na rachunku, o którym mowa w ust. 1, nie podlegają egzekucji prowadzonej
z rachunku emitenta do wysokości kwoty zobowiązania emitenta wobec obligatariuszy.
5.
W przypadku egzekucji przeprowadzanej ze składników majątkowych przedsięwzięcia, zajęciu
nie podlega kwota w wysokości niezbędnej do zaspokojenia roszczeń obligatariuszy.
Kwota ta przekazywana jest na rachunek bankowy, o którym mowa w ust. 1, i nie może
być wypłacana na inne cele niż zaspokojenie roszczeń obligatariuszy.
6.
W przypadku egzekucji wszczętej celem zaspokojenia roszczeń z obligacji przychodowych,
ust. 5 nie stosuje się.
7.
Środków, o których mowa w ust. 2, oraz świadczeń emitenta należnych obligatariuszom
od emitenta obligacji w wykonaniu zobowiązań wynikających z tych obligacji nie uwzględnia
się przy ustalaniu ograniczeń zadłużenia jednostek samorządu terytorialnego, o których
mowa w art. 113 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U.
Nr 155, poz. 1014, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49, poz. 485, Nr 70, poz. 778 i Nr
110, poz. 1255 oraz z 2000 r. Nr 6, poz. 69, Nr 12, poz. 136 i Nr 48, poz. 550).