1.
Osobom fizycznym będącym w dniu 26 maja 1990 r. oraz w dniu wejścia w życie ustawy
użytkownikami wieczystymi lub współużytkownikami wieczystymi nieruchomości położonych
na obszarach Państwa Polskiego, wymienionych w
dekrecie z dnia 6 września 1951 r. o ochronie i uregulowaniu własności osadniczych
gospodarstw chłopskich na obszarze Ziem Odzyskanych
(Dz. U. Nr 46, poz. 340, z 1957 r. Nr 39, poz. 172, z 1969 r. Nr 13, poz. 95 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668):
1)
zabudowanych na cele mieszkaniowe,
2)
stanowiących nieruchomości rolne
przysługuje roszczenie o nieodpłatne nabycie prawa własności tych nieruchomości.
2.
Na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1, a także osoby fizycznej będącej jej następcą
prawnym, złożony nie później niż w ciągu roku od dnia wejścia w życie ustawy, starosta
- w odniesieniu do nieruchomości Skarbu Państwa lub przewodniczący zarządu jednostki
samorządu terytorialnego - w odniesieniu do nieruchomości będącej jej własnością,
wydaje decyzję o nabyciu prawa własności nieruchomości.
3.
Ostateczna decyzja, o której mowa w ust. 2, stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej.
4.
W przypadku niezłożenia wniosku w terminie, o którym mowa w ust. 2, roszczenie o nieodpłatne
nabycie prawa własności nieruchomości wygasa.
5.
Ustala się opłatę sądową z tytułu założenia i wpisu do księgi wieczystej prawa własności
nieruchomości nabytych na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 2, w wysokości 1/3
najniższego wynagrodzenia ogłaszanego przez ministra właściwego do spraw pracy na
podstawie Kodeksu pracy, od jednej nieruchomości.
6.
Koszty pomiarów oraz opracowań geodezyjnych i kartograficznych związanych z postępowaniem
w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 2, pokrywają osoby zainteresowane.