Ustawaz dnia 25 maja 2001 r.o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2001-2006

Art. 1.

1.

Ustawa określa kierunki przebudowy i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2001-2006 oraz źródła i wydatki budżetowe na finansowanie Sił Zbrojnych.

2.

Celem ustawy jest zapewnienie warunków do osiągnięcia przez co najmniej 1/3 Sił Zbrojnych pełnej interoperacyjności w ramach Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego oraz standardów pozostałych państw członków tej organizacji w zakresie uzbrojenia, wyposażenia, mobilności i możliwości prowadzenia działań wojskowych w każdych warunkach.

Art. 2.

Ustala się następujące kierunki przebudowy i modernizacji Sił Zbrojnych:

1)

wyposażenie Sił Zbrojnych w nowoczesne uzbrojenie i sprzęt wojskowy, w tym w szczególności w samoloty wielozadaniowe, środki walki wojsk lądowych i sprzęt pływający,

2)

dostosowanie, w celu osiągnięcia pełnej interoperacyjności w ramach Traktatu Północnoatlantyckiego, systemów rozpoznania, dowodzenia, obrony powietrznej i zabezpieczenia logistycznego,

3)

dostosowanie składu bojowego oraz poszczególnych elementów Sił Zbrojnych do potrzeb obronnych państwa,

4)

modernizacja oraz poprawa stanu technicznego eksploatowanego sprzętu wojskowego,

5)

modernizacja oraz poprawa stanu technicznego infrastruktury wojskowej,

6)

zwiększenie możliwości manewrowych wojsk oraz możliwości ich przerzutu w oddalone rejony działań,

7)

stopniowe odtwarzanie zapasów środków bojowych i materiałowych,

8)

wycofanie przestarzałego i nieperspektywicznego sprzętu wojskowego,

9)

przekazanie Agencji Mienia Wojskowego zbędnej dla Sił Zbrojnych infrastruktury wojskowej,

10)

zmiana struktury etatowych stanowisk służbowych, w tym zmniejszenie liczby stanowisk przeznaczonych dla oficerów,

11)

dostosowanie systemu szkolnictwa wojskowego do potrzeb Sił Zbrojnych.

Art. 3.

1.

Liczebność Sił Zbrojnych w dniu 31 grudnia 2003 r. nie przekroczy stu pięćdziesięciu tysięcy stanowisk etatowych żołnierzy.

2.

Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, strukturę etatową Sił Zbrojnych, przy uwzględnieniu, że nie mniej niż 1/2 stanowisk, o których mowa w ust. 1, przeznacza się dla żołnierzy zawodowych, z czego nie więcej niż 1/3 dla oficerów.

Art. 4.

1.

Minister Obrony Narodowej wprowadzi program przebudowy i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych w latach 2001-2006, zwany dalej „programem”, uwzględniający w szczególności zadania poszczególnych rodzajów Sił Zbrojnych.

2.

Program określa w szczególności:

1)

zadania dotyczące modernizacji wyposażenia Sił Zbrojnych przede wszystkim w zakresie:

a)

sprzętu rozpoznania i walki radioelektronicznej,

b)

sprzętu dowodzenia i łączności,

c)

sprzętu i wyposażenia systemu obrony powietrznej,

d)

zestawów przeciwpancernych pocisków kierowanych,

e)

kołowych transporterów opancerzonych,

f)

średnich samolotów transportowych,

g)

okrętów i sprzętu morskiego,

h)

sprzętu elektronicznego, w związku ze zwolnieniem częstotliwości na potrzeby operatorów telefonii ruchomej typu komórkowego trzeciej generacji,

i)

czołgów,

2)

zamierzenia w zakresie:

a)

systemów obronnych Sił Zbrojnych,

b)

zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych,

c)

gromadzenia i utrzymywania zapasów środków bojowych i materiałowych dla Sił Zbrojnych,

d)

szkolenia Sił Zbrojnych,

e)

dyslokacji jednostek wojskowych i infrastruktury wojskowej,

f)

polityki kadrowej, rekonwersyjnej, kształcenia kadr w systemie szkolnictwa wojskowego,

3)

liczebność oraz skład bojowy poszczególnych elementów Sił Zbrojnych.

Art. 5.

1.

Realizację programu powierza się Ministrowi Obrony Narodowej. W trakcie realizacji programu Minister Obrony Narodowej zasięga opinii odpowiednio ministra właściwego do spraw gospodarki oraz ministra właściwego do spraw nauki, w zakresie zadań, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1.

2.

W celu realizacji programu:

1)

mogą być zawierane umowy wieloletnie, do których nie stosuje się przepisu art. 29 ust. 6 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych   (Dz. U. Nr 155, poz. 1014, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49, poz. 485, Nr 70, poz. 778 i Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 6, poz. 69, Nr 12, poz. 136, Nr 48, poz. 550, Nr 95, poz. 1041, Nr 119, poz. 1251 i Nr 122, poz. 1315 oraz z 2001 r. Nr 45, poz. 497 i Nr 46, poz. 499) i art. 73 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych   (Dz. U. z 1998 r. Nr 119, poz. 773, z 1999 r. Nr 45, poz. 437, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 93, poz. 1027 i Nr 110, poz. 1167 oraz z 2001 r. Nr 56, poz. 580),

2)

nie stosuje się art. 18 ust. 4 ustawy o finansach publicznych, w zakresie konieczności uzgadniania z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa decyzji o przeznaczeniu mienia likwidowanych jednostek budżetowych w przypadku, gdy mienie to przekazywane jest między jednostkami budżetowymi Ministerstwa Obrony Narodowej.

3.

Minister Obrony Narodowej, po upływie każdego roku realizacji programu, przedstawia ministrowi właściwemu do spraw Skarbu Państwa informację z realizacji decyzji o przeznaczeniu mienia likwidowanych jednostek budżetowych Ministerstwa Obrony Narodowej.

4.

Rada Ministrów sprawuje nadzór nad realizacją programu, składając Sejmowi coroczną informację o realizacji programu łącznie z projektem ustawy budżetowej albo projektem ustawy o prowizorium budżetowym.

Art. 6.

1.

Źródłami finansowania programu są:

1)

budżet państwa,

2)

środek specjalny, o którym mowa w art. 11,

3)

przychody z prywatyzacji przemysłowego potencjału obronnego, o których mowa w art. 12.

2.

Źródłami finansowania programu mogą być również:

1)

darowizny,

2)

zapisy i spadki.

Art. 7.

1.

Z budżetu państwa przeznacza się corocznie na realizację programu - w latach 2002-2006 - wydatki budżetowe w wysokości nie niższej niż 1,95% Produktu Krajowego Brutto. Wielkość wydatków budżetowych nie może być jednak mniejsza niż 16,1 mld zł w 2002 r., 17 mld zł w 2003 r., 17,9 mld zł w 2004 r., 19 mld zł w 2005 r. i 20,2 mld zł w 2006 r.

2.

Wydatki budżetowe, o których mowa w ust. 1, w każdym roku realizacji programu ustala się z uwzględnieniem prognozowanych średniorocznych wskaźników cen towarów i usług konsumpcyjnych.

3.

Udział wydatków majątkowych w wielkościach, o których mowa w ust. 1, wyniesie co najmniej 19% w 2003 r. i co najmniej 23% w 2006 r.

4.

Kryteria określone w ust. 1-3 są uwzględniane przez Radę Ministrów w projektach ustaw budżetowych albo projektach ustaw o prowizorium budżetowym.

5.

Wydatki budżetowe, o których mowa w ust. 1, nie obejmują wydatków na sfinansowanie wyposażenia Sił Zbrojnych w samoloty wielozadaniowe, realizowanych na podstawie odrębnych przepisów.

6.

Środki nieuwzględnione w budżecie, a niezbędne dla wykonania zadań poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przez jednostki organizacyjne Sił Zbrojnych powinny pochodzić z rezerw celowych lub rezerwy ogólnej Rady Ministrów.

Art. 8.

Agencja Mienia Wojskowego przekazuje corocznie - w latach 2002-2006 - na finansowanie programu co najmniej 93% uzyskanego dochodu.

Art. 9.

1.

Do dnia 31 grudnia 2006 r. Minister Obrony Narodowej może przekazać Agencji Mienia Wojskowego do prowadzenia dalszej działalności gospodarczej, na czas oznaczony lub nieoznaczony, jednostkę organizacyjną podporządkowaną lub nadzorowaną przez tego ministra, stanowiącą przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego.

2.

Przy przekazaniu jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, mają zastosowanie przepisy art. 231 Kodeksu pracy.

Art. 10.

Do dnia 31 grudnia 2006 r. mienie pozostałe po jednostkach organizacyjnych podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej w likwidowanych garnizonach, przekazane Agencji Mienia Wojskowego do zagospodarowania, może być w pierwszej kolejności udostępniane, w trybie przetargu ograniczonego, przedsiębiorcom, których jedynym właścicielem są żołnierze zwolnieni z zawodowej służby wojskowej w wyniku likwidacji tych jednostek po dniu 31 grudnia 2000 r. lub pracownicy zatrudnieni w tych jednostkach, z którymi stosunek pracy został rozwiązany po dniu 31 grudnia 2000 r.

Art. 11.

1.

Tworzy się środek specjalny Ministra Obrony Narodowej na realizację celów określonych w programie.

2.

Środek, o którym mowa w ust. 1, stanowią dochody:

1)

z wpływów za udostępnianie poligonów na rzecz wojsk obcych, w części nieprzeznaczonej na zmniejszenie poniesionych wydatków budżetowych,

2)

z wpływów za specjalistyczne usługi wojskowe wykonywane w czasie realizacji zadań szkoleniowych,

3)

określone w art. 8.

Art. 12.

Na finansowanie programu, niezależnie od wysokości określonych w art. 7 ust. 1, przeznacza się w latach 2002-2006 co najmniej 35% całości kwoty, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o wspieraniu restrukturyzacji przemysłowego potencjału obronnego i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej   (Dz. U. Nr 83, poz. 932 i z 2000 r. Nr 119, poz. 1250).

Art. 13.

Do dnia 31 grudnia 2006 r. nie stosuje się przepisu art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych   (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 28, poz. 153, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1117 oraz z 1999 r. Nr 1, poz. 7) w stosunku do oficerów zawodowych, którzy nie nabyli uprawnień do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat w wysokości 75% podstawy wymiaru emerytury wojskowej, z zastrzeżeniem, że wyznaczenie tych oficerów na niższe stanowisko służbowe może dotyczyć wyłącznie stanowisk, których stopień etatowy nie jest niższy od posiadanego przez oficera stopnia wojskowego.

Art. 14.

1.

Do dnia 31 grudnia 2003 r. okres wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez właściwy organ wojskowy, określony w przepisach ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, może być, na wniosek żołnierza, skrócony, nie więcej jednak niż do jednego miesiąca.

2.

Z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, żołnierzom zwalnianym z zawodowej służby wojskowej przysługuje jednorazowe odszkodowanie w wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, za każdy miesiąc skrócenia okresu wypowiedzenia.

3.

Jednorazowe odszkodowanie, o którym mowa w ust. 2, wypłaca organ wojskowy właściwy do wypłaty należności pieniężnych w związku ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, na zasadach określonych w odrębnych przepisach dla celów wypłaty uposażenia przez okres roku po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej.

4.

Jednorazowe odszkodowanie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje niezależnie od należności pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym zwalnianym z zawodowej służby wojskowej.

5.

Terminem wypłaty jednorazowego odszkodowania, o którym mowa w ust. 2, i innych należności pieniężnych, o których mowa w ust. 4, jest ostatni dzień skróconego okresu wypowiedzenia.

6.

Dla celów emerytalnych dniem zwolnienia z zawodowej służby wojskowej jest ostatni dzień okresu, za który wypłacone zostało jednorazowe odszkodowanie, o którym mowa w ust. 2. Okres ten traktowany jest jako równorzędny ze służbą wojskową.

7.

Przepisy ust. 1-6 stosuje się również do żołnierzy zawodowych, którym organ wojskowy wypowiedział stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej po dniu 31 grudnia 2000 r., a którzy do dnia wejścia w życie ustawy nie zostali zwolnieni z tej służby.

Art. 15.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 11, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r.