po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2002 r. sprawy z wniosku Rzecznika
Praw Obywatelskich, z udziałem przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawcy,
Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i Prokuratora Generalnego, o stwierdzenie, że:
1)
art. 51 i art. 52 w związku z art. 90e ust. 1 i 6 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej
(Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 z późn. zm.) nie określając charakteru prawnego Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, a tym
samym nie wskazując procedury (karnej, cywilnej czy administracyjnej) i nie stanowiąc
jej w zaskarżonej ustawie, wedle której Fundusz nakłada na podmioty zobowiązane do
zawarcia obowiązkowej umowy ubezpieczenia - opłaty karne za niezawarcie tej umowy,
egzekwując ją własnym tytułem wykonawczym w trybie egzekucji administracyjnej, pozbawiając
tym samym podmiot, na który została nałożona taka opłata karna, z możliwości korzystania
z procesowo określonych środków odwoławczych przed wszczęciem postępowania egzekucyjnego
- są niezgodne z art. 2, art. 7 i art. 78 Konstytucji RP, nie zapewniają bowiem należytych gwarancji proceduralnych,
2)
art. 90e ust. 1 i 1a ustawy wskazanej w pkt 1 - nie dokonując zróżnicowania wysokości
opłaty karnej wedle faktycznego zawinienia osoby zobowiązanej do zawarcia obowiązkowej
umowy ubezpieczenia, przewidując taką samą opłatę karną dla podmiotów, które nie zawarły
umowy, jak i dla podmiotów, które opóźniły się w zawarciu umowy choćby o 1 dzień -
narusza zasadę sprawiedliwości społecznej, o której stanowi art. 2 Konstytucji RP,
2)
art. 90e ust. 1a ustawy wskazanej w pkt 1 nie jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.