2.
Podmioty pobierające opłaty z wykorzystaniem systemów elektronicznego poboru opłat
powinny umożliwiać świadczenie europejskiej usługi opłaty elektronicznej, począwszy
od daty określonej w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 6, jednak nie wcześniej
niż od dnia:
1)
1 stycznia 2009 r. - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nie mniejszej niż
3,5 tony oraz pojazdów samochodowych przewożących więcej niż 9 pasażerów;
2)
1 stycznia 2011 r. - dla pozostałych pojazdów samochodowych.
4.
Urządzenia, o których mowa w ust. 3, powinny być interoperacyjne i zdolne do komunikowania
się między systemami elektronicznego poboru opłat na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
oraz wszystkimi systemami używanymi na terytorium pozostałych państw członkowskich
Unii Europejskiej.
5.
Urządzenia, o których mowa w ust. 3, mogą być również wykorzystywane do innych celów
w transporcie drogowym, pod warunkiem że nie prowadzi to do dodatkowych obciążeń użytkowników
lub stworzenia dyskryminacji między nimi. Urządzenia mogą być połączone z zainstalowanym
w pojeździe samochodowym tachografem.
6.
Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
łączności, po wydaniu przez Komisję Europejską przepisów w sprawie europejskiej usługi
opłaty elektronicznej, określi, w drodze rozporządzenia:
1)
szczegółowe wymagania techniczne lub operacyjne dla systemów elektronicznego poboru
opłat,
2)
szczegółowe wymagania techniczne dla urządzeń, o których mowa w ust. 3,
3)
datę udostępnienia europejskiej usługi opłaty elektronicznej dla pojazdów samochodowych,
z zachowaniem przepisu ust. 2
- mając na uwadze zapewnienie interoperacyjności systemów elektronicznego poboru opłat
oraz zapewnienie możliwie szerokiego i niedyskryminacyjnego dostępu do systemów elektronicznego
poboru opłat dla użytkowników.