po rozpoznaniu, z udziałem Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 11
września 2007 r., pytania prawnego Sądu Apelacyjnego w Lublinie, czy
art. 118 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, ze zm.) jest zgodny z
art. 32 ust. 1 oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji,
Art. 118 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, Nr 64, poz. 593, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252, Nr 121, poz. 1264, Nr 144, poz. 1530, Nr 191, poz. 1954, Nr 210, poz. 2135 i Nr 236, poz. 2355, z 2005 r. Nr 167, poz. 1397 i Nr 169, poz. 1412 i 1421, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 208, poz. 1534 oraz z 2007 r. Nr 17, poz. 95 i Nr 82, poz. 558), rozumiany w ten sposób, że za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej
do wydania decyzji uznaje się dzień wpływu prawomocnego orzeczenia tylko w sytuacji,
gdy za nieustalenie tych okoliczności nie ponosi odpowiedzialności organ rentowy,
jest zgodny z
art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie jest niezgodny z
art. 45 ust. 1 Konstytucji.