1.
Znakowaniu, o którym mowa w art. 18 ust. 4 ustawy wymienionej w art. 1, nie podlegają
plastyczne materiały wybuchowe, wytworzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
do dnia 25 listopada 2009 r., jeżeli stanowią integralną część uzbrojenia będącego
w posiadaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego
Biura Antykorupcyjnego, Biura Ochrony Rządu, Policji, Służby Więziennej, Straży Granicznej
oraz Państwowej Straży Pożarnej.
2.
Przechowywane nieznakowane plastyczne materiały wybuchowe niestanowiące integralnej
części uzbrojenia, o którym mowa w ust. 1, a znajdujące się w posiadaniu służb wymienionych
w ust. 1, należy do dnia 25 listopada 2021 r. wykorzystać do celów, które nie są sprzeczne
z Konwencją w sprawie znakowania plastycznych materiałów wybuchowych w celu ich wykrywania, podpisaną w Montrealu dnia 1 marca
1991 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 135, poz. 948), nieodwracalnie unieszkodliwić lub poddać
znakowaniu.
4.
Koszty nieodwracalnego unieszkodliwienia lub znakowania nieznakowanych plastycznych
materiałów wybuchowych ponoszą służby wymienione w ust. 1 oraz podmioty wymienione
w ust. 3, posiadające plastyczne materiały wybuchowe.