Wyrok Trybunału Konstytucyjnegoz dnia 2 grudnia 2008 r.

Treść wyroku

Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Bohdan Zdziennicki - przewodniczący,
Mirosław Granat,
Teresa Liszcz,
Marek Mazurkiewicz - sprawozdawca,
Janusz Niemcewicz,
protokolant: Krzysztof Zalecki,
po rozpoznaniu, z udziałem Sejmu oraz Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 25 listopada 2008 r., pytania prawnego Sądu Rejonowego w Toruniu, czy:

1)

art. 30 § 4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy   (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.) w zakresie, w jakim pomija potrzebę wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas określony, jest zgodny z art. 32 ust. 1 i 2 oraz art. 2 Konstytucji,

2)

art. 50 § 3 ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie, w jakim pomija prawo pracownika do odszkodowania w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony jest nieuzasadnione, jest zgodny z art. 32 ust. 1 i 2 oraz art. 2 Konstytucji,
orzeka:

1.

Art. 30 § 4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy   (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.) w zakresie, w jakim pomija obowiązek wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas określony, nie jest niezgodny z art. 2 oraz art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

2.

Art. 50 § 3 ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie, w jakim pomija prawo pracownika do odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony, nie jest niezgodny z art. 2 oraz art. 32 Konstytucji.