1.
Osoba niepełnosprawna wraz z psem asystującym ma prawo wstępu do obiektów użyteczności
publicznej, w szczególności: budynków i ich otoczenia przeznaczonych na potrzeby administracji
publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki,
opieki zdrowotnej, opieki społecznej i socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii,
usług, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym,
morskim lub wodnym śródlądowym, świadczenia usług pocztowych lub telekomunikacyjnych
oraz innych ogólnodostępnych budynków przeznaczonych do wykonywania podobnych funkcji,
w tym także budynków biurowych i socjalnych.
2.
Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również w środkach transportu kolejowego,
drogowego, lotniczego i wodnego oraz w innych środkach komunikacji publicznej.
3.
Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie zwalnia osoby niepełnosprawnej z odpowiedzialności
za szkody wyrządzone przez psa asystującego.
4.
Warunkiem skorzystania z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1 i 2, jest wyposażenie
psa asystującego w uprząż oraz posiadanie przez osobę niepełnosprawną certyfikatu
potwierdzającego status psa asystującego i zaświadczenia o wykonaniu wymaganych szczepień
weterynaryjnych.
5.
Z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1 i 2, może korzystać trener psa szkolonego na
psa asystującego na podstawie zaświadczenia wydanego przez podmiot prowadzący szkolenie
psów asystujących. Przepisy ust. 4 i 6 stosuje się odpowiednio.
6.
Osoba niepełnosprawna nie jest zobowiązana do zakładania psu asystującemu kagańca
oraz prowadzenia go na smyczy.