Wyrok Trybunału Konstytucyjnegoz dnia 16 kwietnia 2008 r.

Treść wyroku

Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Stępień - przewodniczący,
Zbigniew Cieślak,
Maria Gintowt-Jankowicz,
Wojciech Hermeliński,
Adam Jamróz,
Marek Kotlinowski,
Teresa Liszcz,
Ewa Łętowska,
Marek Mazurkiewicz - sprawozdawca,
Janusz Niemcewicz,
Andrzej Rzepliński,
Mirosław Wyrzykowski,
Bohdan Zdziennicki,
protokolant: Grażyna Szałygo,
po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2008 r., wniosku Krajowej Rady Sądownictwa o zbadanie zgodności:

1)

art. 2a ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa   (Dz. U. Nr 100, poz. 1082, ze zm.), w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 marca 2007 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz o zmianie niektórych innych ustaw   (Dz. U. Nr 73, poz. 484), z art. 2, art. 178 ust. 1, art. 183 ust. 1, art. 186 i art. 187 ust. 4 Konstytucji,

2)

art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. powołanej w punkcie 1, w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 16 marca 2007 r. powołanej w punkcie 1, z art. 187 ust. 1 i 4 Konstytucji,

3)

art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. powołanej w punkcie 1, w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16 marca 2007 r. powołanej w punkcie 1, z art. 2 i art. 187 ust. 1 i 4 Konstytucji,

4)

art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. powołanej w punkcie 1, w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 16 marca 2007 r. powołanej w punkcie 1, z art. 2 i art. 186 ust. 1 Konstytucji,
orzeka:

1.

Art. 2a ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa   (Dz. U. Nr 100, poz. 1082, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 228, poz. 2256, z 2005 r. Nr 169, poz. 1410 i Nr 249, poz. 2104 oraz z 2007 r. Nr 25, poz. 162, Nr 73, poz. 484 i Nr 227, poz. 1680) jest niezgodny z art. 2, art. 178 ust. 1, art. 183 ust. 1, art. 186 ust. 1 i art. 187 ust. 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie jest niezgodny z art. 186 ust. 2 Konstytucji.

2.

Art. 3 ust. 4 ustawy powołanej w punkcie 1 jest zgodny z art. 187 ust. 1 i 4 Konstytucji.

3.

Art. 4 ust. 2 ustawy powołanej w punkcie 1, w części obejmującej zwrot „. Przedstawiciel może wyrażać stanowisko w każdej sprawie,”, jest niezgodny z art. 2 i art. 187 ust. 1 i 4 Konstytucji.

4.

Art. 12 ust. 4 ustawy powołanej w punkcie 1, w części obejmującej zwrot „w głosowaniu jawnym”, jest niezgodny z art. 2 i art. 186 ust. 1 Konstytucji.