po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie
w dniu 1 grudnia 2009 r., wniosku Naczelnej Rady Adwokackiej o zbadanie zgodności:
2)
art. 13a ustawy - Prawo o adwokaturze, dodanego przez art. 1 pkt 2 ustawy z 29 marca
2007 r. powołanej w punkcie 1, z art. 2, art. 17 ust. 1 Konstytucji oraz z jej preambułą w części odnoszącej się do zasady pomocniczości,
3)
art. 90 ust. 2 ustawy - Prawo o adwokaturze, w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt
12 ustawy z 29 marca 2007 r. powołanej w punkcie 1 oraz art. 95c pkt 1 ustawy - Prawo
o adwokaturze,
w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 18 ustawy z 29 marca 2007 r. powołanej w punkcie
1, w zakresie, w jakim odwołuje się do art. 90 ust. 2 ustawy - Prawo o adwokaturze,
z art. 17 ust. 1 i art. 42 ust. 2 Konstytucji,
2.
Art. 13a ustawy powołanej w punkcie 1 jest zgodny z art. 2 i art. 17 ust. 1 Konstytucji.
3.
Art. 90 ust. 2 ustawy powołanej w punkcie 1, w części obejmującej zwrot „albo postępowania
przed sądem dyscyplinarnym”, oraz art. 95c pkt 1 ustawy powołanej w punkcie 1, w części
obejmującej zwrot „z zastrzeżeniem art. 90 ust. 2”, są niezgodne z art. 42 ust. 2 Konstytucji oraz nie są niezgodne z art. 17 ust. 1 Konstytucji.
na podstawie
art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym
(Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070, z 2005 r. Nr 169, poz. 1417 oraz z 2009 r. Nr 56, poz. 459) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie ze względu na niedopuszczalność wydania
wyroku.