Wyrok Trybunału Konstytucyjnegoz dnia 24 lutego 2009 r.

Treść wyroku

Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Mazurkiewicz - przewodniczący,
Marian Grzybowski,
Wojciech Hermeliński,
Andrzej Rzepliński,
Mirosław Wyrzykowski - sprawozdawca,
protokolant: Krzysztof Zalecki,
po rozpoznaniu, z udziałem Sejmu oraz Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 24 lutego 2009 r., skargi konstytucyjnej Artura Zielińskiego o zbadanie zgodności art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji   (Dz. U. Nr 133, poz. 882), w brzmieniu obowiązującym do dnia 12 listopada 2004 r., z:
  •   -  
    art. 2 Konstytucji i wywodzoną z niego zasadą poprawnej legislacji, w aspekcie jasności i precyzyjności formułowania przepisów prawa,
  •   -  
    art. 2 Konstytucji i wywodzoną z niego zasadą sprawiedliwości społecznej oraz art. 64 ust. 2 Konstytucji i udzielaną w nim ochroną praw majątkowych,
  •   -  
    art. 77 ust. 1 Konstytucji ustanawiającym zasadę odpowiedzialności państwa za bezprawne działanie jego organów w związku z art. 2 Konstytucji i ustanowioną w nim zasadą sprawiedliwości społecznej,
  •   -  
    art. 32 ust. 1 w związku z art. 2 Konstytucji statuującym zasadę równego traktowania przez władzę publiczną,
orzeka:
Art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji   (Dz. U. Nr 133, poz. 882, ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 12 listopada 2004 r., jest zgodny:

a)

z art. 64 ust. 2 w związku z zasadą poprawnej legislacji, wywodzoną z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

b)

z art. 64 ust. 2 w związku z zasadą sprawiedliwości społecznej, wywodzoną z art. 2 Konstytucji,

c)

z art. 64 ust. 2 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji.
Ponadto postanawia:
na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym   (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.