po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie
w dniu 14 grudnia 2010 r., wniosku Krajowej Rady Komorniczej o zbadanie zgodności
art. 37b oraz art. 85 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach
sądowych i egzekucji
(Dz. U. z 2006 r. Nr 167, poz. 1191, ze zm.), w brzmieniu nadanym przez
ustawę z dnia 24 maja 2006 r. o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji
(Dz. U. Nr 135, poz. 949), z preambułą
Konstytucji w części odnoszącej się do zasady pomocniczości oraz z art. 17 ust. 1 w związku z
art. 21 ust. 1 i art. 31 ust. 3 Konstytucji,
Art. 37b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji
(Dz. U. z 2006 r. Nr 167, poz. 1191, z 2007 r. Nr 25, poz. 162, Nr 44, poz. 288, Nr 85, poz. 571 i Nr 112, poz. 769, z 2009 r. Nr 26, poz. 156, Nr 81, poz. 687, Nr 105, poz. 879 i Nr 223, poz. 1777 oraz z 2010 r. Nr 40, poz. 228 i Nr 155, poz. 1038) jest zgodny z art. 17 ust. 1 w związku z
art. 21 ust. 1 i art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
2)
na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie ze względu na niedopuszczalność wydania
wyroku.