Rozporządzenie Ministra Gospodarkiz dnia 4 września 2012 r.w sprawie sposobu obliczania ilości energii pierwotnej odpowiadającej wartości świadectwa efektywności energetycznej oraz wysokości jednostkowej opłaty zastępczej 2)Niniejsze rozporządzenie dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych oraz uchylającej dyrektywę Rady 93/76/EWG (Dz. Urz. UE L 114 z 27.04.2006, str. 64).

Treść rozporządzenia

Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej   (Dz. U. Nr 94, poz. 551 oraz z 2012 r. poz. 951) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1)

wielkość i sposób obliczania ilości energii pierwotnej odpowiadającej wartości świadectwa efektywności energetycznej, które są obowiązani uzyskać i przedstawić do umorzenia przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca końcowy oraz towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej, zwanej dalej „ustawą”;

2)

sposób uwzględniania w kalkulacji cen energii elektrycznej, ciepła lub gazu ziemnego ustalanych w taryfach przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy:

a)

kosztów uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy, zwanych dalej „świadectwami”,

b)

poniesionej opłaty zastępczej, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwanej dalej „opłatą zastępczą”;

3)

wysokość jednostkowej opłaty zastępczej, o której mowa w art. 12 ust. 5 ustawy;

4)

współczynniki sprawności procesów przetworzenia energii pierwotnej w energię finalną.

§ 2.

1.

Ilość energii pierwotnej odpowiadająca wartości świadectwa, które jest obowiązane uzyskać i przedstawić do umorzenia przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy, oznaczoną symbolem Enp1, wyrażoną w tonach oleju ekwiwalentnego, oblicza się według wzoru:
\( E_{p1}^n = {{u^n \times P^n } \over {100\% \times O_{zj} }} \)
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
un
-
wskaźnik procentowy na dany rok ( n) powstania obowiązku, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, zwany dalej „rokiem rozliczeniowym”, w [%],
Pn
-
kwotę przychodu ze sprzedaży energii elektrycznej, ciepła lub gazu ziemnego odbiorcom końcowym, osiągniętego za rok rozliczeniowy przez dane przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy, pomniejszonego o kwoty i koszty, o których mowa w art. 12 ust. 4 ustawy, w [zł],
Ozj
-
wysokość jednostkowej opłaty zastępczej określoną w § 4, w [zł/toe].

2.

Ilość energii pierwotnej odpowiadająca wartości świadectwa, które jest obowiązany uzyskać i przedstawić do umorzenia odbiorca końcowy, towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy, oznaczoną symbolem Enp2, wyrażoną w tonach oleju ekwiwalentnego, oblicza się według wzoru:
\( E_{p2}^n = {{u^n \times T^n } \over {100\% \times O_{zj} }} \)
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
un
-
wskaźnik procentowy na dany rok rozliczeniowy, w [%],
T n
-
kwotę transakcji, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy, w [zł],
Ozj
-
wysokość jednostkowej opłaty zastępczej określoną w § 4, w [zł/toe].

3.

W celu obliczenia ilości energii pierwotnej, o której mowa w ust. 1 i 2, wskaźnik procentowy, oznaczony symbolem un, na dany rok rozliczeniowy wynosi:

1)

1% w 2013 r.;

2)

1,5% w 2014 r.;

3)

1,5% w 2015 r.

§ 3.

1.

Koszty uzasadnione uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw lub poniesionej opłaty zastępczej uwzględnia się w kalkulacji cen energii elektrycznej, ciepła lub gazu ziemnego ustalanych w taryfach przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy, przyjmując, że każda jednostka energii elektrycznej, ciepła lub gazu ziemnego, dla poszczególnych rodzajów energii, sprzedawana przez dane przedsiębiorstwo energetyczne odbiorcom końcowym jest w tej samej wysokości obciążona tymi kosztami.

2.

Maksymalna wysokość kosztów, o których mowa w ust. 1, uwzględnianych w kalkulacji cen energii elektrycznej, ciepła lub gazu ziemnego ustalanych w taryfach przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy, jest równa wysokości kosztów:

1)

uzyskania świadectw, obliczonych według wzoru:
\( K_m^n = O_{zj} \times E_{pp}^n \)
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Knm
-
maksymalny koszt uzasadniony uzyskania świadectw w danym roku rozliczeniowym, w [zł],
Ozj
-
wysokość jednostkowej opłaty zastępczej określoną w § 4, w [zł/toe],
Enpp
-
ilość energii pierwotnej wynikającą ze świadectw, które dane przedsiębiorstwo energetyczne planuje przedstawić do umorzenia w danym roku rozliczeniowym, w [toe];

2)

opłaty zastępczej poniesionej w roku poprzedzającym rok sporządzania taryfy.

3.

Ilość energii pierwotnej, oznaczonej symbolem Enpp, o której mowa w ust. 2, nie może być większa od ilości energii pierwotnej obliczonej według wzoru, o którym mowa w § 2 ust. 2, pomniejszonej o ilość energii pierwotnej odpowiadającej poniesionej opłacie zastępczej w roku poprzedzającym rok sporządzania taryfy.

§ 4.

Wysokość jednostkowej opłaty zastępczej, o której mowa w art. 12 ust. 5 ustawy, oznaczona symbolem Ozj, wynosi 1000 zł za tonę oleju ekwiwalentnego.

§ 5.

Wartości współczynników sprawności procesów przetworzenia energii pierwotnej w energię finalną, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy, określa się oddzielnie dla energii elektrycznej, ciepła i gazu ziemnego, przyjmując, że są one równe odwrotności współczynników nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej, stosownie do wykorzystywanego paliwa lub źródła energii, i wynoszą:

1)

0,33 - dla energii elektrycznej dostarczanej z sieci elektroenergetycznej;

2)

0,83 - dla ciepła dostarczanego z sieci ciepłowniczej;

3)

0,91 - dla gazu ziemnego.

§ 6.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
2)
Niniejsze rozporządzenie dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych oraz uchylającej dyrektywę Rady 93/76/EWG (Dz. Urz. UE L 114 z 27.04.2006, str. 64).