Rozporządzenie Ministra Środowiskaz dnia 1 października 2012 r.zmieniające rozporządzenie w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku

Spis treści

Treść rozporządzenia

§ 1.

W rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku   (Dz. U. Nr 120, poz. 826) w załączniku Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku wprowadza się następujące zmiany:

1)

tabela 1 „Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku powodowanego przez poszczególne grupy źródeł hałasu, z wyłączeniem hałasu powodowanego przez starty, lądowania i przeloty statków powietrznych oraz linie elektroenergetyczne, wyrażone wskaźnikami LAeq D i LAeq N, które to wskaźniki mają zastosowanie do ustalania i kontroli warunków korzystania ze środowiska, w odniesieniu do jednej doby” otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia;

2)

tabela 3 „Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku powodowanego przez poszczególne grupy źródeł hałasu, z wyłączeniem hałasu powodowanego przez starty, lądowania i przeloty statków powietrznych oraz linie elektroenergetyczne, wyrażone wskaźnikami LDWN i LN, które to wskaźniki mają zastosowanie do prowadzenia długookresowej polityki w zakresie ochrony przed hałasem” otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia.

§ 2.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 111, poz. 708, Nr 138, poz. 865, Nr 154, poz. 958, Nr 171, poz. 1056, Nr 199, poz. 1227, Nr 223, poz. 1464 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 19, poz. 100, Nr 20, poz. 106, Nr 79, poz. 666, Nr 130, poz. 1070 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 21, poz. 104, Nr 28, poz. 145, Nr 40, poz. 227, Nr 76, poz. 489, Nr 119, poz. 804, Nr 152, poz. 1018 i 1019, Nr 182, poz. 1228, Nr 229, poz. 1498 i Nr 249, poz. 1657, z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 63, poz. 322, Nr 94, poz. 551, Nr 99, poz. 569, Nr 122, poz. 695, Nr 152, poz. 897, Nr 178, poz. 1060 i Nr 224, poz. 1341 oraz z 2012 r. poz. 460 i 951.

Załącznik nr 1   -   Tabela 1: Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku powodowanego przez poszczególne grupy źródeł hałasu, z wyłączeniem hałasu powodowanego przez starty, lądowania i przeloty statków powietrznych oraz linie elektroenergetyczne, wyrażone wskaźnikami LAeq D i LAeq N, które to wskaźniki mają zastosowanie do ustalania i kontroli warunków korzystania ze środowiska, w odniesieniu do jednej doby


Lp.
Rodzaj terenu
Dopuszczalny poziom hałasu w [dB]
Drogi lub linie kolejowe1)
Pozostałe obiekty i działalność będąca źródłem hałasu
LAeq D
przedział czasu odniesienia równy 16 godzinom
LAeq N
przedział czasu odniesienia równy 8 godzinom
LAeq D
przedział czasu odniesienia równy 8 najmniej korzystnym godzinom dnia kolejno po sobie następującym
LAeq N
przedział czasu odniesienia równy 1 najmniej korzystnej godzinie nocy
1
  a)   Strefa ochronna „A” uzdrowiska
50
45
45
40
 
  b)   Tereny szpitali poza miastem
       
 
  a)   Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej
       
2
  b)   Tereny zabudowy związanej ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży2)
61
56
50
40
 
  c)   Tereny domów opieki społecznej
       
 
  d)   Tereny szpitali w miastach
       
 
  a)   Tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i zamieszkania zbiorowego
       
3
  b)   Tereny zabudowy zagrodowej
65
56
55
45
 
  c)   Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe2)
       
 
  d)   Tereny mieszkaniowo-usługowe
       
4
Tereny w strefie śródmiejskiej miast powyżej 100 tys. mieszkańców3)
68
60
55
45
           

Objaśnienia:
1) Wartości określone dla dróg i linii kolejowych stosuje się także dla torowisk tramwajowych poza pasem drogowym i kolei linowych.
2) W przypadku niewykorzystywania tych terenów, zgodnie z ich funkcją, w porze nocy, nie obowiązuje na nich dopuszczalny poziom hałasu w porze nocy.
3) Strefa śródmiejska miast powyżej 100 tys. mieszkańców to teren zwartej zabudowy mieszkaniowej z koncentracją obiektów administracyjnych, handlowych i usługowych. W przypadku miast, w których występują dzielnice o liczbie mieszkańców powyżej 100 tys., można wyznaczyć w tych dzielnicach strefę śródmiejską, jeżeli charakteryzuje się ona zwartą zabudową mieszkaniową z koncentracją obiektów administracyjnych, handlowych i usługowych.

Załącznik nr 2   -   Tabela 3: Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku powodowanego przez poszczególne grupy źródeł hałasu, z wyłączeniem hałasu powodowanego przez starty, lądowania i przeloty statków powietrznych oraz linie elektroenergetyczne, wyrażone wskaźnikami LDWN i LN, które to wskaźniki mają zastosowanie do prowadzenia długookresowej polityki w zakresie ochrony przed hałasem


Lp.
Rodzaj terenu
Dopuszczalny długookresowy średni poziom dźwięku A w dB
   
Drogi lub linie kolejowe1)
Pozostałe obiekty i działalność będąca źródłem hałasu
   
LDWN
przedział czasu odniesienia równy wszystkim dobom w roku
LN
przedział czasu odniesienia równy wszystkim porom nocy
LDWN
przedział czasu odniesienia równy wszystkim dobom w roku
LN
przedział czasu odniesienia równy wszystkim porom nocy
 
  a)   Strefa ochronna „A” uzdrowiska
50
45
45
40
1
  b)   Tereny szpitali poza miastem
 
  a)   Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej
       
2
  b)   Tereny zabudowy związanej ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży
64
59
50
40
 
  c)   Tereny domów opieki społecznej
       
 
  d)   Tereny szpitali w miastach
       
 
  a)   Tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i zamieszkania zbiorowego
       
3
  b)   Tereny zabudowy zagrodowej
68
59
55
45
 
  c)   Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe
       
 
  d)   Tereny mieszkaniowo-usługowe
       
4
Tereny w strefie śródmiejskiej miast powyżej 100 tys. mieszkańców2)
70
65
55
45
           

Objaśnienia:
1) Wartości określone dla dróg i linii kolejowych stosuje się także dla torowisk tramwajowych poza pasem drogowym i kolei linowych.
2) Strefa śródmiejska miast powyżej 100 tys. mieszkańców to teren zwartej zabudowy mieszkaniowej z koncentracją obiektów administracyjnych, handlowych i usługowych. W przypadku miast, w których występują dzielnice o liczbie mieszkańców powyżej 100 tys., można wyznaczyć w tych dzielnicach strefę śródmiejską, jeżeli charakteryzuje się ona zwartą zabudową mieszkaniową z koncentracją obiektów administracyjnych, handlowych i usługowych.