Treść obwieszczenia

1.

Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 197, poz. 1172 i Nr 232, poz. 1378) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:

1)

ustawą z dnia 23 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 33, poz. 286),

2)

ustawą z dnia 17 grudnia 2004 r. o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych oraz o produktach tradycyjnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 10, poz. 68),

3)

ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398),

4)

ustawą z dnia 18 października 2006 r. o wyrobie napojów spirytusowych oraz o rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych (Dz. U. Nr 208, poz. 1539 oraz z 2008 r. Nr 216, poz. 1368),

5)

ustawą z dnia 9 maja 2007 r. o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 99, poz. 662),

6)

ustawą z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 136, poz. 958),

7)

ustawą z dnia 5 września 2008 r. o zmianie ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 180, poz. 1113),

8)

ustawą z dnia 24 października 2008 r. o zmianie ustawy o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych oraz o produktach tradycyjnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 216, poz. 1368),

9)

ustawą z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505),

10)

ustawą z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. 182, poz. 1228),

11)

ustawą z dnia 23 listopada 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z podwyższeniem wieku emerytalnego (Dz. U. poz. 1544)

oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 16 września 2013 r.

2.

Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje:

1)

art. 2-7 ustawy z dnia z dnia 23 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 33, poz. 286), które stanowią:

„

Art. 2.

Postępowanie przed Urzędem Patentowym, wszczęte w Izbie Odwoławczej i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, toczy się według przepisów ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 3.

Postępowanie sporne przed Urzędem Patentowym, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, toczy się według przepisów ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 4.

Do czasu wydania przepisów wykonawczych, o których mowa w art. 271 ust. 5 i art. 282 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, pozostają w mocy przepisy dotychczasowe.

Art. 5.

Do ekspertów, asesorów i aplikantów eksperckich zatrudnionych w Urzędzie Patentowym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 6.

Przepisy art. 1 pkt 1, 9 lit. d, pkt 12, 19 lit. b oraz pkt 20 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.

Art. 7.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

”

;

2)

art. 63 i art. 64 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych oraz o produktach tradycyjnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 10, poz. 68), które stanowią:

„

Art. 63.

1.

Zgłoszenia oznaczeń i nazw, o których mowa w art. 179¹ ustawy - Prawo własności przemysłowej, dokonane, a nieprzekazane do Komisji Europejskiej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zwane dalej „zgłoszeniami”, rozpatruje się zgodnie z przepisami niniejszej ustawy.

2.

Zgłoszenia wraz z aktami Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej przekaże ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

3.

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej o przekazaniu ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych zgłoszeń poinformuje niezwłocznie podmioty, które ich dokonały.

4.

Termin, w którym dokonuje się oceny wniosków o rejestrację, stosuje się odpowiednio do zgłoszeń, z tym że liczy się go od dnia otrzymania zgłoszenia przez ministra właściwego do spraw rynków rolnych.

5.

Od zgłoszeń nie pobiera się opłaty za dokonanie oceny wniosku o rejestrację.

Art. 64.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

”

;

3)

6)

art. 3-9 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 136, poz. 958), które stanowią:

„

Art. 3.

W sprawach zakończonych orzeczeniem Komisji Odwoławczej przy Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, utworzonej na podstawie art. 115 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770), z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, właściwy jest Urząd Patentowy działający we właściwym trybie.

Art. 4.

Zgłoszenia znaków towarowych, wynikające ze zmiany, dokonanych przed dniem 1 maja 2004 r. zgłoszeń lub rejestracji wspólnotowych znaków towarowych w trybie art. 108 i art. 109 rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. Urz. WE L 11 z 14.01.1994, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 17, t. 1, str. 146, z późn. zm.), korzystają w Rzeczypospolitej Polskiej z daty zgłoszenia 1 maja 2004 r. i pierwszeństwa do uzyskania prawa ochronnego określonego według tej daty.

Art. 5.

Przepisy art. 33 ust. 3 i 4 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do zgłoszeń wynalazków i wzorów użytkowych dokonanych przed dniem wejścia w życie ustawy i nierozpatrzonych.

Art. 6.

Przepisy art. 106¹ ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się również do praw z rejestracji wzorów przemysłowych udzielonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 7.

1.

W postępowaniu spornym przed Urzędem Patentowym, wszczętym i niezakończonym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, sprawy rozpatrywane są przez kolegium orzekające w składzie określonym według przepisów dotychczasowych.

2.

Przedstawicielom organizacji społecznych, do których zakresu działania należą sprawy popierania własności przemysłowej, wyznaczonym do orzekania w sprawach spornych, o których mowa w ust. 1, przysługują uprawnienia według dotychczasowych przepisów.

art. 202, art. 203 i art. 216 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505), które stanowią:

„

Art. 202.

W okresie 10 lat od dnia wejścia w życie ustawy warunek posiadania kompetencji kierowniczych na stanowiskach, o których mowa w art. 52 oraz w ustawach zmienianych w art. 135-139, 141-143, 145-147, 149-156, 158, 159, 161-185 oraz 187-189, uważa się za spełniony przez osoby, które:

1)

uzyskały świadectwo potwierdzające kwalifikacje do pracy na wysokim stanowisku państwowym, wydane na podstawie art. 7 ust. 5 lub art. 8 ust. 7 ustawy uchylanej w art. 214;

2)

w wyniku postępowania kwalifikacyjnego dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie w służbie cywilnej osiągnęły miejsce uprawniające do mianowania na podstawie ustawy uchylanej w art. 215.

Art. 203.

W okresie 1 roku od dnia wejścia w życie ustawy, przy przeprowadzaniu naboru na wyższe stanowiska w służbie cywilnej, do osób, o których mowa w art. 202, nie stosuje się warunków określonych w art. 53 pkt 4 i 5.

Art. 1.

1.

Ustawa normuje:

1)

stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych;

2)

zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty racjonalizatorskie i wynagradzać ich twórców;

3)

zadania i organizację Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej „Urzędem Patentowym”.

2.

Przepisy ustawy nie uchybiają ochronie przedmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przewidzianej w innych ustawach.

Art. 2.

Zwalczanie nieuczciwej konkurencji reguluje odrębna ustawa.

Art. 3.

1.

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1)

osobie - rozumie się przez to osobę fizyczną lub prawną;

2)

osobie zagranicznej - rozumie się przez to osobę niemającą obywatelstwa polskiego i odpowiednio miejsca zamieszkania albo siedziby bądź poważnego przedsiębiorstwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej;

3)

przedsiębiorcy - rozumie się przez to osobę prowadzącą w celach zarobkowych działalność wytwórczą, budowlaną, handlową lub usługową, zwaną dalej „działalnością gospodarczą”;

4)

umowie międzynarodowej - rozumie się przez to umowę międzynarodową, której stroną jest Rzeczpospolita Polska;

5)

Konwencji paryskiej - rozumie się przez to Akt sztokholmski zmieniający Konwencję paryską o ochronie własności przemysłowej z dnia 20 marca 1883 r. (Dz. U. z 1975 r. Nr 9, poz. 51);

6)

projektach wynalazczych - rozumie się przez to wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, topografie układów scalonych i projekty racjonalizatorskie;

7¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 136, poz. 958), która weszła w życie z dniem 1 listopada 2007 r.)

Biurze Międzynarodowym - rozumie się przez to Międzynarodowe Biuro Własności Intelektualnej utworzone na podstawie Konwencji o ustanowieniu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej, sporządzonej w Sztokholmie dnia 14 lipca 1967 r. (Dz. U. z 1975 r. Nr 9, poz. 49);

8¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 136, poz. 958), która weszła w życie z dniem 1 listopada 2007 r.)

międzynarodowym znaku towarowym - rozumie się przez to znak towarowy zarejestrowany w trybie określonym w Porozumieniu lub Protokole;

9¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 136, poz. 958), która weszła w życie z dniem 1 listopada 2007 r.)

Porozumieniu - rozumie się przez to Porozumienie madryckie o międzynarodowej rejestracji znaków z dnia 14 kwietnia 1891 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 116, poz. 514 i 515);

10¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 136, poz. 958), która weszła w życie z dniem 1 listopada 2007 r.)

Protokole - rozumie się przez to Protokół do Porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków, sporządzony w Madrycie dnia 27 czerwca 1989 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 13, poz. 129 i 130);

11¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 136, poz. 958), która weszła w życie z dniem 1 listopada 2007 r.)

Konwencji o patencie europejskim - rozumie się przez to Konwencję o udzielaniu patentów europejskich, sporządzoną w Monachium dnia 5 października 1973 r., zmienioną aktem zmieniającym artykuł 63 Konwencji z dnia 17 grudnia 1991 r. oraz decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej z dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r., 20 października 1995 r., 5 grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r., wraz z Protokołami stanowiącymi jej integralną część (Dz. U. z 2004 r. Nr 79, poz. 737 i 738).

2.

Przepisy ustawy dotyczące przedsiębiorców stosuje się odpowiednio również do osób prowadzących działalność inną niż gospodarcza, a także do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej.

Art. 4²⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 33, poz. 286), która weszła w życie z dniem 17 marca 2004 r.; stosuje się od dnia 1 maja 2004 r., stosownie do art. 6 tej ustawy..

1³⁾Oznaczenie ust. 1 nadane przez art. 1 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Jeżeli umowa międzynarodowa lub przepisy prawa Unii Europejskiej obowiązujące bezpośrednio w krajach członkowskich określają szczególny tryb udzielania ochrony na wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe, oznaczenia geograficzne lub topografie układów scalonych, w sprawach nieuregulowanych w tej umowie lub w tych przepisach albo pozostawionych w kompetencji organów krajowych przepisy ustawy stosuje się odpowiednio.

2⁴⁾Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Umowa międzynarodowa lub przepisy, o których mowa w ust. 1, rozstrzygają w szczególności o tym, w jakim języku prowadzone jest postępowanie związane z udzielaniem ochrony i w jakim języku powinna być sporządzona dokumentacja zgłoszeń wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych.

Art. 5.

1.

Osoby zagraniczne korzystają z uprawnień wynikających z ustawy na podstawie umów międzynarodowych.

2.

Osoby zagraniczne mogą, jeżeli nie narusza to postanowień umów międzynarodowych, korzystać z uprawnień wynikających z ustawy na zasadzie wzajemności. Przesłanki wzajemności, dla celów postępowania przed Urzędem Patentowym, stwierdza - po zasięgnięciu opinii właściwego ministra - Prezes Urzędu Patentowego.

Art. 6.

1.

Na warunkach określonych w ustawie udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

2.

W sprawach, o których mowa w ust. 1, właściwy jest Urząd Patentowy.

Art. 7.

1.

Przedsiębiorcy mogą przewidzieć przyjmowanie projektów racjonalizatorskich na warunkach określonych w ustalanym przez siebie regulaminie racjonalizacji.

2⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Przedsiębiorca może uznać za projekt racjonalizatorski, w rozumieniu ustawy, każde rozwiązanie nadające się do wykorzystania, niebędące wynalazkiem podlegającym opatentowaniu, wzorem użytkowym, wzorem przemysłowym lub topografią układu scalonego.

3.

W regulaminie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca określa co najmniej, jakie rozwiązania i przez kogo dokonane uznaje się w przedsiębiorstwie za projekty racjonalizatorskie, a także sposób załatwiania zgłoszonych projektów i zasady wynagradzania twórców tych projektów.

Art. 8.

1.

Na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

1)

uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji;

2)

wynagrodzenia;

3)

wymieniania go jako twórcy w opisach, rejestrach oraz w innych dokumentach i publikacjach.

W umowie pomiędzy przedsiębiorcami może być określony podmiot, któremu przysługiwać będą prawa, o których mowa w ust. 1, w razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w związku z wykonywaniem tej umowy.

5.

W razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez twórcę przy pomocy przedsiębiorcy, przedsiębiorca ten może korzystać z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego we własnym zakresie. W umowie o udzielenie pomocy strony mogą ustalić, że przedsiębiorcy przysługuje w całości lub części prawo, o którym mowa w ust. 1.

Art. 12.

1.

Prawo do uzyskania patentu na wynalazek, prawa ochronnego na wzór użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego jest zbywalne i podlega dziedziczeniu.

2.

Umowa o przeniesienie prawa, o którym mowa w ust. 1, wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.

Art. 21.

W przypadku przekazania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego do korzystania zgodnie z art. 20, z dniem jego przedstawienia na piśmie następuje przejście na przedsiębiorcę prawa do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, pod warunkiem przyjęcia wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez przedsiębiorcę do wykorzystania i zawiadomienia o tym twórcy w terminie 1 miesiąca, chyba że strony ustalą inny termin.

Art. 22.

1.

Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego ma prawo do wynagrodzenia za korzystanie z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez przedsiębiorcę, gdy prawo korzystania z niego bądź prawo do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje przedsiębiorcy na podstawie art. 11 ust. 3 i 5 lub art. 21.

2.

Jeżeli strony nie uzgodniły wysokości wynagrodzenia, wynagrodzenie to ustala się w słusznej proporcji do korzyści przedsiębiorcy z wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego, z uwzględnieniem okoliczności, w jakich wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy został dokonany, a w szczególności zakresu udzielonej twórcy pomocy przy dokonaniu wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego oraz zakresu obowiązków pracowniczych twórcy w związku z dokonaniem wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego.

3.

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, wynagrodzenie wypłaca się w całości, najpóźniej w ciągu dwóch miesięcy po upływie roku od dnia uzyskania pierwszych korzyści z wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego, lub w częściach, w ciągu dwóch miesięcy po upływie każdego roku od uzyskania tych korzyści, jednak nie dłużej niż przez 5 lat.

Art. 23.

Wynagrodzenie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego, określone i wypłacone na podstawie przepisów art. 22 ust. 2 i 3, powinno być podwyższone, jeżeli korzyści osiągnięte przez przedsiębiorcę okażą się znacząco wyższe od korzyści przyjętych za podstawę do ustalenia wypłaconego wynagrodzenia.

Dział II

Wynalazki i patenty

Rozdział 1

Wynalazek

Art. 24¹¹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Patenty są udzielane - bez względu na dziedzinę techniki - na wynalazki, które są nowe, posiadają poziom wynalazczy i nadają się do przemysłowego stosowania.

Art. 25.

1.

Wynalazek uważa się za nowy, jeśli nie jest on częścią stanu techniki.

2.

Przez stan techniki rozumie się wszystko to, co przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu, zostało udostępnione do wiadomości powszechnej w formie pisemnego lub ustnego opisu, przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób.

3.

Za stanowiące część stanu techniki uważa się również informacje zawarte w zgłoszeniach wynalazków lub wzorów użytkowych, korzystających z wcześniejszego pierwszeństwa, nieudostępnione do wiadomości powszechnej, pod warunkiem ich ogłoszenia w sposób określony w ustawie.

4.

Przepisy ust. 1-3 nie wyłączają możliwości udzielenia patentu na wynalazek dotyczący nowego zastosowania substancji stanowiącej część stanu techniki lub użycia takiej substancji do uzyskania wytworu mającego nowe zastosowanie.

Art. 26.

1.

Wynalazek uważa się za posiadający poziom wynalazczy, jeżeli wynalazek ten nie wynika dla znawcy, w sposób oczywisty, ze stanu techniki.

2.

Przy ocenie poziomu wynalazczego nie uwzględnia się zgłoszeń, o których mowa w art. 25 ust. 3.

Art. 27.

Wynalazek uważany jest za nadający się do przemysłowego stosowania, jeżeli według wynalazku może być uzyskiwany wytwór lub wykorzystywany sposób, w rozumieniu technicznym, w jakiejkolwiek działalności przemysłowej, nie wykluczając rolnictwa.

Art. 28.

Za wynalazki, w rozumieniu art. 24, nie uważa się w szczególności:

1)

odkryć, teorii naukowych i metod matematycznych;

2)

wytworów o charakterze jedynie estetycznym;

3)

planów, zasad i metod dotyczących działalności umysłowej lub gospodarczej oraz gier;

4)

wytworów, których niemożliwość wykorzystania może być wykazana w świetle powszechnie przyjętych i uznanych zasad nauki;

5)

programów do maszyn cyfrowych;

6)

przedstawienia informacji.

Art. 29.

Z zastrzeżeniem art. 93⁶ ust. 1, opis wynalazku, o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 2, powinien przedstawiać wynalazek na tyle jasno i wyczerpująco, aby znawca mógł ten wynalazek urzeczywistnić. W szczególności opis powinien zawierać tytuł odpowiadający przedmiotowi wynalazku, określać dziedzinę techniki, której wynalazek dotyczy, a także znany zgłaszającemu stan techniki oraz przedstawiać w sposób szczegółowy przedmiot rozwiązania, z objaśnieniem figur rysunków (jeżeli zgłoszenie zawiera rysunki) i przykładem lub przykładami realizacji bądź stosowania wynalazku.

2.

(uchylony).

3¹³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Zastrzeżenia patentowe, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 3, powinny być w całości poparte opisem wynalazku i określać w sposób zwięzły, lecz jednoznaczny, przez podanie cech technicznych rozwiązania, zastrzegany wynalazek oraz zakres żądanej ochrony patentowej. Przepis art. 93⁶ ust. 1 stosuje się odpowiednio.

3¹¹⁴⁾Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Każde zastrzeżenie powinno być ujęte jasno, w jednym zdaniu lub równoważniku zdania.

4¹⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Oprócz zastrzeżenia niezależnego lub zastrzeżeń niezależnych, które powinny przedstawiać ogół cech zgłaszanego wynalazku bądź kilku wynalazków, ujętych zgodnie z art. 34 w jednym zgłoszeniu, w zgłoszeniu może występować odpowiednia liczba zastrzeżeń zależnych dla przedstawienia wariantów wynalazku lub sprecyzowania cech wymienionych w zastrzeżeniu niezależnym lub innym zastrzeżeniu zależnym.

4¹¹⁶⁾Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Wzajemne powiązanie w układzie zastrzeżenia niezależnego i zastrzeżeń zależnych powinno być wyraźnie przedstawione w zgłoszeniu.

5.

Skrót opisu, o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 4, powinien zawierać zwięzłą i jasną informację określającą przedmiot i charakterystyczne cechy techniczne wynalazku oraz wskazanie jego przeznaczenia, jeżeli nie wynika to z określenia samego przedmiotu. Przepis art. 93⁶ ust. 1 stosuje się odpowiednio.

6.

Rysunki, o których mowa w art. 31 ust. 2, powinny w sposób czytelny, w połączeniu z opisem i zastrzeżeniami patentowymi, odtwarzać przedmiot wynalazku w ujęciu schematycznym, bez tekstu, z wyjątkiem pojedynczych wyrazów, gdy są one konieczne. Zgłoszenie może zawierać kilka arkuszy rysunków. Na jednym arkuszu może znajdować się więcej niż jedna figura, lecz wyraźnie oddzielona jedna od drugiej.

Art. 34.

1.

Zgłoszenie wynalazku może obejmować jeden lub więcej wynalazków połączonych ze sobą w taki sposób, że stanowią wyraźnie jeden pomysł wynalazczy (jednolitość wynalazku).

2.

Kilka wynalazków ujętych w jednym zgłoszeniu spełnia wymóg jednolitości, jeżeli połączenie ich ze sobą opiera się na jednej lub wielu wspólnych bądź wzajemnie sobie odpowiadających cechach technicznych spośród tych, które określają zastrzegane wynalazki i decydują o wkładzie wnoszonym przez nie do stanu techniki.

Art. 35.

1.

Jeżeli zgłaszający chce skorzystać z uprzedniego pierwszeństwa, powinien w podaniu złożyć stosowne oświadczenie oraz dołączyć dowód potwierdzający zgłoszenie wynalazku we wskazanym państwie bądź wystawienie go na określonej wystawie. Dowód taki może być również złożony w ciągu trzech miesięcy od daty zgłoszenia. Późniejsze złożenie takiego oświadczenia albo dowodu nie skutkuje przyznaniem pierwszeństwa.

2.

(uchylony).

3.

(uchylony).

4¹⁷⁾Dodany przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Zgłaszający obowiązany jest w terminie trzech miesięcy od daty zgłoszenia wynalazku nadesłać tłumaczenie dowodu, o którym mowa w ust. 1, na język polski lub na inny język, jeżeli wynika to z umowy międzynarodowej lub przepisów, o których mowa w art. 4.

5¹⁷⁾Dodany przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Urząd Patentowy wzywa postanowieniem, pod rygorem odmowy przyznania uprzedniego pierwszeństwa, do uzupełnienia zgłoszenia wynalazku w wyznaczonym terminie, jeżeli stwierdzi, że nie zawiera ono tłumaczenia, o którym mowa w ust. 4.

6¹⁷⁾Dodany przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Zgłaszający, który nabył prawo do korzystania z uprzedniego pierwszeństwa przysługującego ze zgłoszenia bądź wystawienia wynalazku dokonanego przez inną osobę, powinien w terminie trzech miesięcy od daty zgłoszenia wynalazku nadesłać oświadczenie o podstawie korzystania z uprzedniego pierwszeństwa. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.

Art. 36.

Do zgłoszenia dokonanego w celu uzyskania patentu zgłaszający powinien dołączyć również inne niż wymienione w art. 31, 32 i 35 dokumenty i oświadczenia, jeżeli jest to niezbędne do uzasadnienia twierdzeń i żądań zawartych w zgłoszeniu. Wszystkie części zgłoszenia mogą być złożone w jednym egzemplarzu, z wyjątkiem opisu wynalazku, zastrzeżeń patentowych, rysunków oraz skrótu opisu, składanych w liczbie i formie uzasadnionej potrzebą postępowania oraz ujednolicenia dokumentacji.

Art. 37.

1¹⁸⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Rozdział 3

Rozpatrywanie zgłoszenia wynalazku

1)

dotyczy ono wynalazku tajnego;

2)

przed terminem ogłoszenia wydana została decyzja ostateczna o umorzeniu postępowania albo o odmowie udzielenia patentu.

3.

W przypadkach, o których mowa w ust. 2, w razie ustania przyczyn uzasadniających nieogłaszanie o zgłoszeniu wynalazku, Urząd Patentowy dokona ogłoszenia niezwłocznie po wszczęciu lub wznowieniu postępowania w sprawie.

Art. 44²²⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

1.

Od dnia ogłoszenia o zgłoszeniu wynalazku osoby trzecie mogą zapoznać się z opisem zgłoszeniowym wynalazku. Osoby te mogą do czasu wydania decyzji w sprawie udzielenia patentu zgłaszać do Urzędu Patentowego uwagi co do istnienia okoliczności uniemożliwiających jego udzielenie.

2.

W opisie zgłoszeniowym zamieszcza się zmiany zastrzeżeń patentowych, z określeniem daty ich wprowadzenia, jeżeli wpłynęły one do Urzędu Patentowego co najmniej jeden miesiąc przed ogłoszeniem o zgłoszeniu wynalazku.

Art. 45.

1.

W okresie poprzedzającym ogłoszenie o zgłoszeniu wynalazku akta dotyczące tego zgłoszenia nie mogą być bez zgody zgłaszającego ujawnione ani udostępnione osobom nieuprawnionym.

2.

Urząd Patentowy może, jeżeli zgłaszający wyrazi na to zgodę w podaniu o udzielenie patentu, udostępnić osobom trzecim wyłącznie informację o dokonaniu tego zgłoszenia, ujawniając numer, datę, tytuł zgłoszenia oraz zgłaszającego.

3.

W toku badania takiego zgłoszenia Urząd Patentowy może, bez zgody zgłaszającego, zasięgać niezbędnych opinii. Osoby uczestniczące w przygotowaniu i wydawaniu opinii są obowiązane do nieujawniania danych dotyczących zgłoszenia.

Art. 46.

1²³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W uzasadnionych przypadkach Urząd Patentowy, sprawdzając, czy spełnione zostały ustawowe warunki wymagane do uzyskania patentu, może wezwać zgłaszającego postanowieniem do nadesłania w wyznaczonym terminie, pod rygorem umorzenia postępowania, dokumentów i wyjaśnień dotyczących tego zgłoszenia oraz do wprowadzenia określonych poprawek lub uzupełnień w dokumentacji zgłoszenia, a także do nadesłania rysunków, które nie są niezbędne do zrozumienia wynalazku, jeżeli jest to potrzebne dla należytego przedstawienia wynalazku lub konieczne z innych względów.

2.

Jeżeli po wszczęciu postępowania zgłaszający wprowadził do zgłoszenia uzupełnienia lub poprawki niezgodnie z przepisami ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

3.

Urząd Patentowy może, z zastrzeżeniem ust. 4, wprowadzić poprawki w dokumentacji zgłoszenia jedynie w celu usunięcia oczywistych pomyłek i błędów językowych.

4.

Urząd Patentowy może w skrócie opisu wynalazku wprowadzić również inne niż określone w ust. 3 poprawki.

Art. 47.

1.

Urząd Patentowy sporządza dla każdego zgłoszenia wynalazku podlegającego ogłoszeniu sprawozdanie o stanie techniki, obejmujące wykaz publikacji, które będą brane pod uwagę przy ocenie zgłoszonego wynalazku.

2.

Niezwłocznie po sporządzeniu sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, Urząd Patentowy przekazuje je zgłaszającemu.

Art. 48.

Urząd Patentowy wydaje postanowienie o odmowie przyznania uprzedniego pierwszeństwa w całości lub w części, jeżeli stwierdzi, że:

1)

zgłaszający nie jest uprawniony do korzystania z uprzedniego pierwszeństwa;

2)

zgłoszenie dokonane za granicą, na którym zgłaszający opiera swoje zastrzeżenie uprzedniego pierwszeństwa, nie jest pierwszym zgłoszeniem w rozumieniu przepisu art. 14;

3)

wystawa, na której wystawienie jest podstawą zastrzeżenia uprzedniego pierwszeństwa przez zgłaszającego, nie spełnia wymagań określonych w art. 15;

4)

wynalazek zgłoszony w Urzędzie Patentowym lub odpowiednia część tego wynalazku różni się od wynalazku, do którego zgłaszającemu przysługuje uprzednie pierwszeństwo;

5)

zgłaszający uchybił przewidzianym w art. 14 i 15 terminom dla dokonania zgłoszenia albo terminowi dla złożenia dowodu pierwszeństwa lub innego dokumentu bądź oświadczenia wymaganego do uzyskania pierwszeństwa lub

6)

zgłaszający złożył, z naruszeniem przepisu art. 35, oświadczenie o korzystaniu z uprzedniego pierwszeństwa.

Art. 49.

1²⁴⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi, że wynalazek nie spełnia ustawowych warunków wymaganych do uzyskania patentu, wydaje decyzję o odmowie jego udzielenia.

2.

Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, Urząd Patentowy wyznacza zgłaszającemu termin do zajęcia stanowiska co do zebranych dowodów i materiałów mogących świadczyć o istnieniu przeszkód do uzyskania patentu. Dowody i materiały mogą wykraczać poza wykaz objęty sprawozdaniem o stanie techniki.

Art. 50.

1.

Przepisy art. 49 stosuje się także, z zastrzeżeniem ust. 2, gdy brak ustawowych warunków wymaganych do uzyskania patentu dotyczy tylko części zgłoszenia, a zgłaszający nie ograniczy zakresu przedmiotowego żądanej ochrony.

2²⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W przypadku gdy brak ustawowych warunków wymaganych do uzyskania patentu dotyczy tylko niektórych wynalazków, ujętych w jednym zgłoszeniu, a zgłaszający nie ograniczy zakresu żądanej ochrony, Urząd Patentowy w pierwszej kolejności odmawia udzielenia patentu na te wynalazki. Po uprawomocnieniu się decyzji w tej sprawie Urząd Patentowy wydaje postanowienie wzywające zgłaszającego, pod rygorem umorzenia postępowania, do dokonania odpowiednich zmian w opisie zgłoszeniowym.

Art. 51.

Decyzję, o której mowa w art. 49 ust. 1, Urząd Patentowy może wydać przed ogłoszeniem o zgłoszeniu.

Art. 52.

1²⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

1)

powinna nastąpić ponowna publikacja opisu;

2)

uprawniony jest obowiązany pokryć koszty związane z ponowną publikacją opisu.

3.

Informację o sprostowaniu opisu patentowego ogłasza się w „Wiadomościach Urzędu Patentowego”.

Rozdział 4

Wynalazek tajny

Art. 56.

1.

3.

Jeżeli strony nie uzgodniły wysokości i warunków wypłaty odszkodowania, o którym mowa w ust. 1, odszkodowanie to, ustalone odpowiednio przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, wypłaca się ze środków budżetu Państwa jednorazowo lub w częściach co roku, jednak nie dłużej niż przez 5 lat.

Art. 60.

1.

O uznaniu, że wynalazek przestał być wynalazkiem tajnym, postanawia odpowiednio Minister Obrony Narodowej, minister właściwy do spraw wewnętrznych lub Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. W tym przypadku, na wniosek właściwego organu, Urząd Patentowy wszczyna albo wznawia postępowanie o udzielenie patentu, jeżeli nie upłynął jeszcze okres 20 lat od daty zgłoszenia wynalazku.

2.

Zgłoszenia wynalazków tajnych uważa się za niebyłe po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1.

Art. 61.

Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje wynalazków dotyczących obronności lub bezpieczeństwa Państwa oraz tryb postępowania z takimi wynalazkami, zarówno przed stwierdzeniem przez właściwy organ, czy są to wynalazki tajne, jak też po wydaniu postanowienia o ich tajności.

Art. 62.

1.

Urząd Patentowy przesyła Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w zakresie dokonanych uzgodnień, wykazy zgłoszonych wynalazków mogących dotyczyć obronności albo bezpieczeństwa Państwa, a także - na żądanie tych organów - opisy i rysunki wynalazków. Przepis art. 45 ust. 3 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

2.

Akta dotyczące zgłoszenia wynalazku tajnego mogą być udostępnione do wglądu tylko osobom upoważnionym przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

korzystanie z wynalazku, w niezbędnym zakresie, dla wykonania czynności, jakie na podstawie przepisów prawa są wymagane dla uzyskania rejestracji bądź zezwolenia, stanowiących warunek dopuszczenia do obrotu niektórych wytworów ze względu na ich przeznaczenie, w szczególności produktów leczniczych;

5)

wykonanie leku w aptece na podstawie indywidualnej recepty lekarskiej.

2.

Decyzję o korzystaniu z wynalazku w sytuacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podejmuje w zależności od okoliczności właściwy minister lub wojewoda i niezwłocznie zawiadamia o tym uprawnionego. W decyzji określa się zakres i okres korzystania z wynalazku.

3.

Na decyzję, o której mowa w ust. 2, służy skarga do sądu administracyjnego.

4.

Osobie, której wynalazek jest wykorzystywany dla celów państwowych, przysługuje prawo do wynagrodzenia ze środków budżetu Państwa, w wysokości odpowiadającej wartości rynkowej licencji.

5.

Uzyskanie rejestracji bądź zezwolenia, o których mowa w ust. 1 pkt 4, nie wpływa na odpowiedzialność cywilną za wprowadzenie wyrobów do obrotu bez zgody uprawnionego, jeżeli taka zgoda jest potrzebna.

Art. 70.

1.

Patent nie rozciąga się na działania dotyczące wyrobu według wynalazku lub wytworzonego sposobem według wynalazku, polegające w szczególności na jego oferowaniu do sprzedaży lub dalszym wprowadzaniu do obrotu, jeżeli wyrób ten został uprzednio wprowadzony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez uprawnionego lub za jego zgodą.

2.

Nie stanowi również naruszenia patentu import na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz inne działania, o których mowa w ust. 1, dotyczące wyrobu wprowadzonego uprzednio do obrotu na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego przez uprawnionego lub za jego zgodą.

Art. 71.

1.

Korzystający w dobrej wierze z wynalazku na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, w chwili stanowiącej o pierwszeństwie do uzyskania patentu, może z niego nadal bezpłatnie korzystać w swoim przedsiębiorstwie w zakresie, w jakim korzystał dotychczas. Prawo to przysługuje również temu, kto w tej samej chwili przygotował już wszystkie istotne urządzenia potrzebne do korzystania z wynalazku.

2.

Prawa określone w ust. 1 podlegają, na wniosek zainteresowanego, wpisowi do rejestru patentowego. Prawa te mogą zostać przeniesione na inną osobę tylko łącznie z przedsiębiorstwem.

Art. 72.

1.

Współuprawniony z patentu może, bez zgody pozostałych współuprawnionych, korzystać z wynalazku we własnym zakresie oraz dochodzić roszczeń z powodu naruszenia patentu.

2.

W razie uzyskania korzyści z wynalazku przez jednego ze współuprawnionych każdy z pozostałych współuprawnionych ma prawo, o ile umowa nie stanowi inaczej, do odpowiedniej części z jednej czwartej tych korzyści po potrąceniu nakładów, stosownie do swego udziału w patencie.

3.

W zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, o ile umowa o wspólności patentu nie stanowi inaczej, przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasności w częściach ułamkowych.

4.

Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do wspólności prawa do uzyskania patentu.

Art. 73.

Uprawniony z patentu może wskazać, w szczególności przez stosowne oznaczenie na towarach, że jego wynalazek korzysta z ochrony.

Art. 74.

W razie zgłoszenia wynalazku albo uzyskania na wynalazek patentu przez osobę nieuprawnioną, uprawniony może żądać umorzenia postępowania albo unieważnienia patentu. Może również żądać udzielenia mu patentu albo przeniesienia na niego już udzielonego patentu za zwrotem kosztów zgłoszenia wynalazku lub uzyskania patentu.

Art. 75.

1.

Osoba, która w dobrej wierze uzyskała albo nabyła patent, przeniesiony następnie na podstawie art. 74 na rzecz osoby uprawnionej, albo uzyskała w dobrej wierze licencję, a korzystała z wynalazku co najmniej przez rok przed wszczęciem postępowania o przeniesienie patentu lub w tym okresie przygotowała wszystkie istotne urządzenia potrzebne do korzystania z wynalazku, może z tego wynalazku korzystać w swoim przedsiębiorstwie w zakresie, w jakim z niego korzystała w chwili wszczęcia tego postępowania, z zastrzeżeniem obowiązku uiszczania uprawnionemu ustalonego wynagrodzenia.

2.

Prawo do korzystania z wynalazku określone w ust. 1 podlega, na wniosek zainteresowanego, wpisowi do rejestru patentowego. Prawo to może zostać przeniesione na inną osobę tylko łącznie z przedsiębiorstwem.

Rozdział 5

Dodatkowe prawo ochronne

Art. 75¹.

Na warunkach określonych w przepisach o ustanowieniu w Unii Europejskiej dodatkowych świadectw ochronnych dla produktów leczniczych oraz produktów ochrony roślin udzielane są w Rzeczypospolitej Polskiej dodatkowe prawa ochronne.

Art. 75².

1³¹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Wniosek o udzielenie dodatkowego prawa ochronnego, zwany dalej „wnioskiem”, składa się w Urzędzie Patentowym. Przepisy art. 13 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.

2.

Do postępowania o udzielenie dodatkowego prawa ochronnego stosuje się odpowiednio przepisy tytułu VI.

Art. 75³.

Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu dodatkowego prawa ochronnego po stwierdzeniu, że zostały spełnione warunki do jego udzielenia. Przepisy art. 42 i 46 stosuje się odpowiednio.

Art. 75⁴.

1.

Udzielenie dodatkowego prawa ochronnego stwierdza się przez wydanie dodatkowego świadectwa ochronnego. Przepis art. 73 stosuje się odpowiednio.

2.

Udzielone dodatkowe prawa ochronne podlegają wpisowi do rejestru patentowego.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakim powinien odpowiadać wniosek o udzielenie dodatkowego prawa ochronnego, oraz szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania wniosków, uwzględniając w szczególności miejsce i sposób ogłoszenia o złożeniu wniosku, sposób dokonywania wpisów w rejestrze patentowym, a także dane, jakie powinno zawierać dodatkowe świadectwo ochronne. Określenie wymogów, jakim powinien odpowiadać wniosek, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla wnioskodawcy.

Rozdział 6

Umowy licencyjne

Art. 76.

1.

Umowa licencyjna wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.

2.

W umowie licencyjnej można ograniczyć korzystanie z wynalazku (licencja ograniczona). Jeżeli w umowie licencyjnej nie ograniczono zakresu korzystania z wynalazku, licencjobiorca ma prawo korzystania z wynalazku w takim samym zakresie jak licencjodawca (licencja pełna).

3.

Licencja wygasa najpóźniej z chwilą wygaśnięcia patentu. Strony mogą przewidzieć dłuższy okres obowiązywania umowy w zakresie postanowień innych niż licencja, obejmujących w szczególności odpłatne świadczenia konieczne do korzystania z wynalazku.

4.

Jeżeli umowa licencyjna nie zastrzega wyłączności korzystania z wynalazku w określony sposób, udzielenie licencji jednej osobie nie wyklucza możliwości udzielenia licencji innym osobom, a także jednoczesnego korzystania z wynalazku przez uprawnionego z patentu (licencja niewyłączna).

5.

Uprawniony z licencji może udzielić dalszej licencji (sublicencja) tylko za zgodą uprawnionego z patentu; udzielenie dalszej sublicencji jest niedozwolone.

6.

Licencja podlega, na wniosek zainteresowanego, wpisowi do rejestru patentowego. Uprawniony z licencji wyłącznej wpisanej do rejestru może na równi z uprawnionym z patentu dochodzić roszczeń z powodu naruszenia patentu, chyba że umowa licencyjna stanowi inaczej.

Art. 77.

Jeżeli umowa licencyjna nie stanowi inaczej, licencjodawca jest obowiązany do przekazania licencjobiorcy wszystkich posiadanych przez niego w chwili zawarcia umowy licencyjnej informacji i doświadczeń technicznych potrzebnych do korzystania z wynalazku.

Art. 78.

W razie przejścia patentu obciążonego licencją, umowa licencyjna jest skuteczna wobec następcy prawnego.

Art. 79.

Do umowy o korzystanie z wynalazku zgłoszonego w Urzędzie Patentowym, na który nie udzielono jeszcze patentu, jak również do umowy o korzystanie z wynalazku niezgłoszonego, a stanowiącego tajemnicę przedsiębiorcy, stosuje się odpowiednio przepisy o umowie licencyjnej, chyba że strony postanowiły inaczej.

Art. 80.

Korzystający z wynalazku na podstawie licencji przymusowej jest obowiązany uiścić na rzecz uprawnionego opłatę licencyjną.

2.

Urząd Patentowy określa zakres i czas trwania licencji przymusowej oraz szczegółowe warunki jej wykonywania, a także, odpowiednio do wartości rynkowej licencji, wysokość opłaty licencyjnej oraz sposób i terminy jej zapłaty.

Art. 85.

Licencja przymusowa może zostać przeniesiona tylko łącznie z przedsiębiorstwem lub tą jego częścią, w której jest ona wykonywana. Licencja przymusowa dotycząca patentu wcześniejszego może być przeniesiona na inną osobę tylko łącznie z patentem zależnym.

Art. 86.

W szczególnie uzasadnionych przypadkach decyzja o udzieleniu licencji przymusowej, w części dotyczącej zakresu i czasu trwania licencji bądź też wysokości opłaty licencyjnej, może być po upływie dwóch lat od jej wydania zmieniona na wniosek zainteresowanego.

Art. 87.

Licencja przymusowa oraz licencja wzajemna podlegają na wniosek zainteresowanego wpisowi do rejestru patentowego.

Art. 88.

Przepisy o udzieleniu licencji przymusowej w przypadku, o którym mowa w art. 82 ust. 1 pkt 3, stosuje się odpowiednio do wzoru użytkowego, z którego korzystanie wkraczałoby w zakres patentu wcześniejszego.

Rozdział 8

Unieważnienie i wygaśnięcie patentu

Art. 89.

1.

Patent może być unieważniony w całości lub w części, na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny, jeżeli wykaże ona, że nie zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do uzyskania patentu.

2.

Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezes Urzędu Patentowego może w interesie publicznym wystąpić z wnioskiem o unieważnienie patentu albo przystąpić do toczącego się postępowania w sprawie.

Art. 90.

1.

Patent wygasa na skutek:

1)

upływu okresu, na który został udzielony;

2)

zrzeczenia się patentu przez uprawnionego przed Urzędem Patentowym, za zgodą osób, którym służą prawa na patencie;

3)

nieuiszczenia w przewidzianym terminie opłaty okresowej albo

4)

trwałej utraty możliwości korzystania z wynalazku, z zastrzeżeniem art. 93⁷, z powodu braku potrzebnego do tego materiału biologicznego, który stał się niedostępny i nie może być odtworzony na podstawie opisu.

2.

W sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, Urząd Patentowy wydaje decyzje stwierdzające wygaśnięcie patentu.

3.

Patent wygasa, z zastrzeżeniem ust. 4, w dniu, w którym nastąpiło zdarzenie, z jakim ustawa wiąże skutek wygaśnięcia patentu. Data wygaśnięcia patentu powinna być potwierdzona w decyzji.

4.

Wygaśnięcie patentu z powodu nieuiszczenia w przewidzianym terminie opłaty okresowej następuje w dniu, w którym upłynął poprzedni okres ochrony wynalazku.

Art. 91.

Wraz z patentem głównym tracą moc patenty dodatkowe. Jeżeli patent główny traci moc z przyczyny niemającej wpływu na wynalazek będący przedmiotem patentu dodatkowego, patenty dodatkowe do patentu głównego stają się patentami i zachowują moc przez okres, na który został udzielony patent główny.

Art. 92.

Unieważnienie albo wygaśnięcie patentu podlega wpisowi do rejestru patentowego.

Art. 92¹³²⁾Dodany przez art. 1 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Przepisy art. 89, 91 i 92 stosuje się odpowiednio do unieważnienia patentu europejskiego udzielonego w trybie określonym w Konwencji o patencie europejskim.

Art. 93.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie wynalazku, szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania oraz badania zgłoszeń w Urzędzie Patentowym, uwzględniając w szczególności sposób i formę ogłoszenia o zgłoszeniu wynalazku, zakres, w jakim Urząd Patentowy może dokonywać poprawek w skrócie opisu, a także formę sporządzanego sprawozdania o stanie techniki i sposób oraz termin udostępniania go osobom trzecim. Określenie wymogów, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.

Rozdział 9

Przepisy szczególne dotyczące wynalazków biotechnologicznych

Art. 93¹.

Ilekroć w rozdziale jest mowa o:

1)

wynalazku biotechnologicznym - rozumie się przez to wynalazek w rozumieniu art. 24, dotyczący wytworu składającego się z materiału biologicznego lub zawierającego taki materiał albo sposobu, za pomocą którego materiał biologiczny jest wytwarzany, przetwarzany lub wykorzystywany;

2)

materiale biologicznym - rozumie się przez to materiał zawierający informację genetyczną i zdolny do samoreprodukcji albo nadający się do reprodukcji w systemie biologicznym;

3)

sposobie mikrobiologicznym - rozumie się przez to sposób, w którym bierze udział lub który został dokonany na materiale mikrobiologicznym albo wynikiem którego jest ten materiał.

Art. 93².

1.

Za wynalazki biotechnologiczne, na które mogą być udzielane patenty, uważa się w szczególności wynalazki:

1)

stanowiące materiał biologiczny, który jest wyizolowany ze swojego naturalnego środowiska lub wytworzony sposobem technicznym, nawet jeżeli poprzednio występował w naturze;

2)

stanowiące element wyizolowany z ciała ludzkiego lub w inny sposób wytworzony sposobem technicznym, włącznie z sekwencją lub częściową sekwencją genu, nawet jeżeli budowa tego elementu jest identyczna z budową elementu naturalnego;

3)

dotyczące roślin lub zwierząt, jeżeli możliwości techniczne stosowania wynalazku nie ograniczają się do szczególnej odmiany roślin lub rasy zwierząt.

2.

Zgłoszenie wynalazku dotyczącego sekwencji lub częściowej sekwencji genu powinno ujawniać ich przemysłowe zastosowanie.

Art. 93³.

1.

Za wynalazek nie uważa się ciała ludzkiego, w różnych jego stadiach formowania się i rozwoju oraz zwykłego odkrycia jednego z jego elementów, włącznie z sekwencją lub częściową sekwencją genu.

2.

Za wynalazki biotechniczne, których wykorzystywanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami w rozumieniu art. 29 ust. 1 pkt 1, lub moralnością publiczną, uważa się w szczególności:

1)

sposoby klonowania ludzi;

2)

sposoby modyfikacji tożsamości genetycznej linii zarodkowej człowieka;

3)

stosowanie embrionów ludzkich do celów przemysłowych lub handlowych;

4)

sposoby modyfikacji tożsamości genetycznej zwierząt, które mogą powodować u nich cierpienia, nie przynosząc żadnych istotnych korzyści medycznych dla człowieka lub zwierzęcia, oraz zwierzęta będące wynikiem zastosowania takich sposobów.

Art. 93⁴.

1.

Patent na materiał biologiczny posiadający określone w zastrzeżeniu lub zastrzeżeniach patentowych cechy charakterystyczne będące wynikiem wynalazku obejmuje każdy materiał biologiczny otrzymany z danego materiału biologicznego przez reprodukcję w identycznej lub odmiennej formie i posiadający te same cechy charakterystyczne.

2.

Patent na sposób, który umożliwia wytworzenie materiału biologicznego posiadającego określone w zastrzeżeniu lub zastrzeżeniach patentowych cechy charakterystyczne będące wynikiem wynalazku, obejmuje także materiał biologiczny otrzymany bezpośrednio tym sposobem oraz każdy inny materiał biologiczny pochodzący z materiału biologicznego uzyskanego bezpośrednio przez reprodukcję w identycznej lub odmiennej formie i posiadający te same cechy charakterystyczne.

3.

Patent na wytwór zawierający lub posiadający informację genetyczną obejmuje wszystkie materiały, do których został włączony wytwór i w których została zawarta informacja genetyczna spełniająca w tym materiale swoją funkcję, z wyjątkiem materiałów, o których mowa w art. 93³ ust. 1.

Art. 93⁵.

1.

Patent nie rozciąga się na materiał biologiczny otrzymany przez jednokrotną reprodukcję materiału biologicznego wprowadzonego do obrotu przez uprawnionego z patentu lub za jego zgodą, jeżeli reprodukcja jest nieodzownym następstwem wykorzystywania materiału biologicznego.

2³³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Osoba, która nabyła lub w inny sposób uzyskała od uprawnionego z patentu lub za jego zgodą chroniony patentem materiał roślinny, do wykorzystania w działalności rolniczej, upoważniona jest do jego wykorzystywania dla wielokrotnej reprodukcji w ramach własnego gospodarstwa rolnego, z uwzględnieniem takich samych ograniczeń, jakie są przewidziane dla korzystania, bez zgody hodowcy, z materiału siewnego odmiany rośliny chronionej na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. Nr 137, poz. 1300, z późn. zm.).

3.

Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do inwentarza hodowlanego lub innego zwierzęcego materiału zarodowego.

Art. 93⁶.

1.

Jeżeli do urzeczywistnienia wynalazku potrzebne jest użycie materiału biologicznego, który nie jest powszechnie dostępny ani nie może być przedstawiony w opisie patentowym w taki sposób, aby umożliwić znawcy zastosowanie wynalazku, ujawnienie go może polegać na powołaniu się na dokonane, najpóźniej w dacie zgłoszenia, zdeponowanie tego materiału w kolekcji uznanej na podstawie umowy międzynarodowej lub w kolekcji krajowej, wskazanej przez Prezesa Urzędu Patentowego w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

2.

O nadaniu statusu kolekcji krajowej, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu Patentowego obwieszcza po uzyskaniu, na wniosek zainteresowanej instytucji, pozytywnego stanowiska ministra właściwego ze względu na przedmiot deponowanych materiałów biologicznych.

3.

W przypadku dokonania depozytu, o którym mowa w ust. 1, zgłaszający powinien dołączyć do zgłoszenia poświadczenie instytucji depozytowej. Poświadczenie takie powinno zawierać co najmniej nazwę instytucji, datę zdeponowania oraz numer, pod którym jest dostępny materiał biologiczny.

4.

Poświadczenie instytucji depozytowej może być złożone w ciągu 6 miesięcy od daty zgłoszenia. Późniejsze złożenie poświadczenia nie skutkuje uznania zdeponowania materiału biologicznego za równoznaczne z jego ujawnieniem w zgłoszeniu.

5.

Dostęp do depozytu, o którym mowa w ust. 1, przed ogłoszeniem o zgłoszeniu wynalazku, ograniczony jest do osób wskazanych w art. 251 ust. 1. Na wniosek zgłaszającego, złożony w Urzędzie Patentowym przed ogłoszeniem o zgłoszeniu wynalazku, powyższe ograniczenie rozciąga się na cały okres rozpatrywania zgłoszenia.

6.

Od ogłoszenia o zgłoszeniu wynalazku, jeżeli nie został złożony wniosek, o którym mowa w ust. 5, oraz po udzieleniu patentu nie można odmówić dostępu do depozytu osobie trzeciej, z zachowaniem warunku, o którym mowa w ust. 7. Przepis stosuje się odpowiednio także w przypadku unieważnienia bądź wygaśnięcia patentu.

7.

Warunkiem udostępnienia próbki materiału biologicznego ubiegającej się o to osobie jest zobowiązanie się jej na piśmie wobec zgłaszającego lub uprawnionego z patentu, że w trakcie pozostawania patentu w mocy:

1)

nie udostępni osobom trzecim próbki ani żadnej substancji z niej pochodzącej,

2)

będzie wykorzystywała próbkę lub substancję z niej pochodzącą jedynie do celów doświadczalnych

- chyba że zgłaszający lub uprawniony z patentu wyraźnie odstąpi od tego zobowiązania.

8.

Jeżeli Urząd Patentowy wyda decyzję o odmowie udzielenia patentu albo umorzeniu postępowania, na wniosek zgłaszającego złożony w terminie określonym w ust. 5, przez okres 20 lat od daty dokonania zgłoszenia, dostęp do depozytu materiału biologicznego będzie ograniczony do osób, o których mowa w ust. 5. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Art. 93⁷.

Jeżeli materiał biologiczny zdeponowany zgodnie z art. 93⁶ przestał być dostępny w kolekcji, nowego depozytu można dokonać na warunkach określonych w umowie międzynarodowej.

Zgłoszenie wzoru użytkowego może obejmować tylko jedno rozwiązanie.

4.

Wymóg, o którym mowa w ust. 3, nie ogranicza ujęcia w zgłoszeniu różnych postaci przedmiotu, posiadających te same istotne cechy techniczne zastrzeganego rozwiązania, jak również przedmiotu składającego się z części organicznie lub funkcjonalnie związanych ze sobą.

Art. 98.

Udzielone prawa ochronne na wzory użytkowe podlegają wpisowi do rejestru wzorów użytkowych.

Art. 99.

1.

Udzielenie prawa ochronnego na wzór użytkowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego.

2.

Częścią składową świadectwa ochronnego jest opis ochronny wzoru użytkowego obejmujący opis tego wzoru, zastrzeżenia ochronne i rysunki. Opis ochronny wzoru użytkowego jest udostępniany osobom trzecim i podlega rozpowszechnianiu przez Urząd Patentowy.

Art. 100.

1³⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Do wzorów użytkowych i praw ochronnych na wzory użytkowe stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 2, przepisy art. 25, 28, 29, 35-37, 39-52, 55-60, 62, 66-75, 76-90 i 92.

2.

W przypadku wzoru użytkowego okres przewidziany w art. 60 wynosi dziesięć lat.

Art. 101.

1.

Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje wzorów użytkowych dotyczących obronności lub bezpieczeństwa Państwa oraz tryb postępowania z takimi wzorami zarówno przed stwierdzeniem przez właściwy organ, czy są to wzory użytkowe tajne, jak i po wydaniu postanowienia o ich tajności.

2.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie wzoru użytkowego, szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania oraz badania zgłoszeń w Urzędzie Patentowym, uwzględniając w szczególności sposób i formę ogłoszenia o zgłoszeniu wzoru użytkowego, zakres, w jakim Urząd Patentowy może dokonywać poprawek w skrócie opisu, formę sporządzanego sprawozdania o stanie techniki i sposób oraz termin udostępniania go osobom trzecim, a także sposób udostępniania i rozpowszechniania opisów ochronnych wzorów użytkowych. Określenie wymogów, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.

Dział IV

Wzory przemysłowe i prawa z rejestracji wzorów przemysłowych

Art. 102.

1.

Wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację.

2.

Wytworem jest każdy przedmiot wytworzony w sposób przemysłowy lub rzemieślniczy, obejmujący w szczególności opakowanie, symbole graficzne oraz kroje pisma typograficznego, z wyłączeniem programów komputerowych.

3.

Za wytwór uważa się także:

1)

przedmiot składający się z wielu wymienialnych części składowych umożliwiających jego rozłożenie i ponowne złożenie (wytwór złożony);

2)

część składową, jeżeli po jej włączeniu do wytworu złożonego pozostaje widoczna w trakcie jego zwykłego używania, przez które rozumie się każde używanie, z wyłączeniem konserwacji, obsługi lub naprawy;

3)

część składową, jeżeli może być przedmiotem samodzielnego obrotu.

4.

W przypadku wzoru stosowanego lub zawartego w części składowej wytworu złożonego, w rozumieniu ust. 3 pkt 1, ocena nowości i indywidualnego charakteru dotyczy tylko jego widocznych cech.

Art. 103.

1.

Wzór przemysłowy uważa się za nowy, jeżeli przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, identyczny wzór nie został udostępniony publicznie przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób, z zastrzeżeniem ust. 2. Wzór uważa się za identyczny z udostępnionym publicznie także wówczas, gdy różni się od niego jedynie nieistotnymi szczegółami.

2.

Wzoru nie uważa się za udostępniony publicznie, w rozumieniu ust. 1, jeżeli nie mógł dotrzeć do wiadomości osób zajmujących się zawodowo dziedziną, której wzór dotyczy.

3.

Przepis ust. 1 nie wyłącza możliwości udzielenia prawa z rejestracji, jeżeli wzór przemysłowy:

1)

został ujawniony osobie trzeciej, która w sposób wyraźny lub dorozumiany była zobowiązana do zachowania poufności;

2)

został ujawniony w ciągu 12 miesięcy przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, jeżeli ujawnienie nastąpiło przez twórcę, jego następcę prawnego lub - za zgodą uprawnionego - przez osobę trzecią, a także jeżeli ujawnienie nastąpiło w wyniku nadużycia popełnionego wobec twórcy lub jego następcy prawnego.

Art. 104.

1.

Wzór przemysłowy odznacza się indywidualnym charakterem, jeżeli ogólne wrażenie, jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku, różni się od ogólnego wrażenia wywołanego na nim przez wzór publicznie udostępniony przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo.

2.

Przy ocenie indywidualnego charakteru wzoru przemysłowego bierze się pod uwagę zakres swobody twórczej przy opracowywaniu wzoru.

Art. 105.

1.

Na wzór przemysłowy udziela się prawa z rejestracji.

2.

Przez uzyskanie prawa z rejestracji uprawniony nabywa prawo wyłącznego korzystania z wzoru przemysłowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

3.

Uprawniony może zakazać osobom trzecim wytwarzania, oferowania, wprowadzania do obrotu, importu, eksportu lub używania wytworu, w którym wzór jest zawarty bądź zastosowany, lub składowania takiego wytworu dla takich celów.

4.

Prawo z rejestracji wzoru przemysłowego obejmuje każdy wzór, który na zorientowanym użytkowniku nie wywołuje odmiennego ogólnego wrażenia. Art. 104 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

5.

Prawo z rejestracji wzoru przemysłowego ogranicza się do wytworów tego rodzaju, dla których nastąpiło zgłoszenie.

6.

Prawa z rejestracji wzoru udziela się na 25 lat od daty dokonania zgłoszenia w Urzędzie Patentowym, podzielone na pięcioletnie okresy, z zastrzeżeniem art. 111.

Art. 106.

1.

Praw z rejestracji nie udziela się na wzory przemysłowe, których wykorzystywanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami; korzystania z wzoru przemysłowego nie uważa się za sprzeczne z porządkiem publicznym tylko dlatego, że jest zabronione przez prawo.

2.

Praw z rejestracji nie udziela się również, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, na wzory przemysłowe zawierające oznaczenia, o których mowa w art. 131 ust. 2 pkt 2-5.

Art. 106¹³⁶⁾Dodany przez art. 1 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

1.

Ochrona z tytułu prawa z rejestracji wzoru nie przysługuje wytworowi, który stanowi część składową wytworu złożonego, używaną do naprawy tego wytworu w taki sposób, by przywrócić mu jego wygląd początkowy.

2.

Osoby trzecie mogą korzystać z wytworu, o którym mowa w ust. 1, poprzez jego wytwarzanie, oferowanie, wprowadzanie do obrotu, import, eksport lub używanie wytworu, w którym wzór jest zawarty bądź zastosowany, lub poprzez składowanie takiego wytworu dla takich celów.

Art. 107.

1.

Prawo z rejestracji wzoru przemysłowego nie obejmuje cech wytworu:

1)

wynikających wyłącznie z jego funkcji technicznej;

2)

które muszą być odtworzone w dokładnej formie i wymiarach w celu umożliwienia mechanicznego połączenia go lub współdziałania z innym wytworem.

2.

Przepisy ust. 1 nie stoją na przeszkodzie rejestracji wzoru przemysłowego przeznaczonego do wielokrotnego składania lub łączenia wzajemnie wymienialnych wytworów w ramach systemu modularnego.

Art. 108.

1³⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Zgłoszenie wzoru przemysłowego w celu uzyskania prawa z rejestracji powinno obejmować:

1)

podanie zawierające co najmniej oznaczenie zgłaszającego, określenie przedmiotu zgłoszenia oraz wniosek o udzielenie prawa z rejestracji;

2)

ilustrację wzoru przemysłowego;

3)

opis wyjaśniający ilustrację wzoru przemysłowego.

2³⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Ilustrację wzoru przemysłowego stanowią w szczególności rysunki, fotografie lub próbki materiału włókienniczego.

3³⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Opis wyjaśniający ilustrację wzoru przemysłowego powinien przedstawiać wzór przemysłowy na tyle jasno i wyczerpująco, aby na podstawie ilustracji można było wzór odtworzyć w każdej przedstawionej w zgłoszeniu odmianie. W szczególności opis powinien zawierać określenie wzoru przemysłowego, ze wskazaniem przeznaczenia, określać figury ilustracji lub numery próbek, zawierać ponumerowany wykaz odmian wzoru przemysłowego, jeżeli zgłoszenie obejmuje takie odmiany, oraz wskazywać na końcu te cechy postaciowe, które wyróżniają zgłoszony wzór od innych znanych już wzorów i stanowią podstawę do jego identyfikacji.

4.

Jednym zgłoszeniem wzoru przemysłowego mogą być objęte odrębne postacie wytworu mające wspólne cechy istotne (odmiany wzoru przemysłowego).

5³⁸⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Liczba odmian wzoru przemysłowego, jakie mogą być ujęte w jednym zgłoszeniu, nie może przekraczać dziesięciu, chyba że odmiany te tworzą w całości komplet wytworów. Na jednym rysunku lub fotografii, o których mowa w ust. 2, powinny być przedstawione w figurach wszystkie odmiany wzoru ujęte w zgłoszeniu.

6³⁹⁾Dodany przez art. 1 pkt 23 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Zgłoszenie wzoru przemysłowego, które obejmuje co najmniej podanie oraz część wyglądającą zewnętrznie na ilustrację wzoru przemysłowego i na opis wyjaśniający tę ilustrację, daje podstawę do uznania zgłoszenia za dokonane.

7³⁹⁾Dodany przez art. 1 pkt 23 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Urząd Patentowy wzywa postanowieniem, pod rygorem umorzenia postępowania, do uzupełnienia zgłoszenia w wyznaczonym terminie, jeżeli stwierdzi, że nie zawiera ono wszystkich części, o których mowa w ust. 1. Zgłoszenie uważa się za dokonane w dniu wpłynięcia do Urzędu Patentowego ostatniej brakującej części.

Udzielenie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego stwierdza się przez wydanie świadectwa rejestracji.

2.

Częścią składową świadectwa rejestracji jest opis ochronny wzoru przemysłowego obejmujący opis tego wzoru, rysunek oraz zawarte w zgłoszeniu fotografie i próbki materiału włókienniczego. Opis ochronny wzoru przemysłowego jest udostępniany osobom trzecim i podlega rozpowszechnianiu przez Urząd Patentowy.

Art. 115.

Uprawniony z rejestracji wzoru przemysłowego nie może zakazać osobie trzeciej korzystania z wzoru:

1)

do użytku osobistego lub niezwiązanego z działalnością gospodarczą;

2)

w celu doświadczalnym;

3)

polegającego na jego odtworzeniu do celów cytowania lub nauczania, jeżeli nie narusza dobrych obyczajów i nie utrudnia uprawnionemu w sposób nieuzasadniony korzystania z wzoru oraz wskazuje na źródło jego pochodzenia;

4)

stosowanego lub zawartego w urządzeniach znajdujących się na środkach transportu lądowego i zarejestrowanych w innych państwach statkach morskich lub powietrznych, które czasowo znajdują się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej;

5)

przez import części zamiennych i akcesoriów, w których wzór jest stosowany lub zawarty w celu napraw statków, o których mowa w pkt 4;

6)

wykonywania napraw statków, o których mowa w pkt 4;

7)

przez wykonanie na indywidualne zamówienie naprawy związanej z odtworzeniem części składowej wytworu złożonego, w celu przywrócenia mu pierwotnego wyglądu.

Art. 116.

Ochrona praw majątkowych do utworu, przewidziana w przepisach prawa autorskiego, nie ma zastosowania do wytworów wytworzonych według wzoru przemysłowego i wprowadzonych do obrotu po wygaśnięciu prawa z rejestracji udzielonego na taki wzór.

Art. 117.

1.

Do unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego przepisy art. 89 stosuje się odpowiednio.

2.

Podstawą do unieważnienia prawa z rejestracji może być również stwierdzenie, że wykorzystywanie wzoru przemysłowego narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich.

Art. 118.

1⁴³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Do wzorów przemysłowych i praw z rejestracji wzorów przemysłowych stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 2, przepisy art. 32, 35-37, 39, 39¹, 41, 42, 46, 50, 55, art. 66 ust. 2, art. 67, 70-75, 76-79, 81-88, 90 i 92.

2.

Zmiany dokonywane w zgłoszeniu w toku jego rozpatrywania nie mogą dotyczyć samego wzoru i jego odmian przedstawionych w opisie i na rysunku oraz na fotografiach. Zakaz ten nie obejmuje przypadków dokonania korekty zastrzeganej postaci wytworu, jeżeli nie spowoduje to zmiany tożsamości wzoru i bez której uzyskanie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego byłoby niemożliwe.

Art. 119.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie wzoru przemysłowego, oraz szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania zgłoszeń, uwzględniając w szczególności sposób udostępniania i rozpowszechniania opisów ochronnych wzorów przemysłowych. Określenie wymogów, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.

Tytuł III

Znaki towarowe i oznaczenia geograficzne

Dział I

Znaki towarowe i prawa ochronne

Rozdział 1

Znak towarowy

Art. 120.

1⁴⁴⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

2.

Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

3.

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1)

znakach towarowych - rozumie się przez to także znaki usługowe;

2)

towarach - rozumie się przez to w szczególności wyroby przemysłowe, rzemieślnicze, płody rolne oraz produkty naturalne, zwłaszcza wody, minerały, surowce, a także, z zastrzeżeniem art. 174 ust. 3, usługi;

3⁴⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 2.)

znakach towarowych podrobionych - rozumie się przez to użyte bezprawnie znaki identyczne lub takie, które nie mogą być odróżnione w zwykłych warunkach obrotu od znaków zarejestrowanych, dla towarów objętych prawem ochronnym;

4⁴⁶⁾Dodany przez art. 1 pkt 7 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 2.)

znakach wcześniejszych - rozumie się przez to znaki zgłoszone lub zarejestrowane z wcześniejszym pierwszeństwem.

Art. 121.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne.

Art. 122.

1.

Przepis art. 120 ust. 1 nie wyklucza uznania za znak towarowy oznaczenia przeznaczonego do równoczesnego używania przez kilku przedsiębiorców, którzy zgłosili go wspólnie, jeżeli używanie takie nie jest sprzeczne z interesem publicznym i nie ma na celu wprowadzenia odbiorców w błąd, w szczególności co do charakteru, przeznaczenia, jakości, właściwości lub pochodzenia towarów (wspólne prawo ochronne).

2.

Zasady używania znaku towarowego na podstawie wspólnego prawa ochronnego określa regulamin znaku przyjęty przez przedsiębiorców, o których mowa w ust. 1.

1.

Pierwszeństwo, o którym mowa w art. 124 i art. 125 (uprzednie pierwszeństwo), jest zbywalne i podlega dziedziczeniu.

2.

Umowa o przeniesienie pierwszeństwa, o którym mowa w ust. 1, wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.

Art. 128.

Na wniosek zgłaszającego znak towarowy Urząd Patentowy wydaje, w celu zastrzeżenia pierwszeństwa za granicą, dowód dokonania zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (dowód pierwszeństwa). Przepisy art. 19 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 129.

1.

Nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, które:

1)

nie mogą być znakiem towarowym;

2)

nie mają dostatecznych znamion odróżniających.

2.

Z zastrzeżeniem art. 130 nie mają dostatecznych znamion odróżniających oznaczenia, które:

1)

nie nadają się do odróżniania w obrocie towarów, dla których zostały zgłoszone;

2)

składają się wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania w szczególności rodzaju towaru, jego pochodzenia, jakości, ilości, wartości, przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, funkcji lub przydatności;

3)

weszły do języka potocznego lub są zwyczajowo używane w uczciwych i utrwalonych praktykach handlowych.

Art. 130.

Przy ocenie, czy oznaczenie ma dostateczne znamiona odróżniające, należy uwzględnić wszystkie okoliczności związane z oznaczaniem nim towarów w obrocie. Odmowa udzielenia prawa ochronnego na podstawie przepisu art. 129 ust. 1 pkt 2 nie może nastąpić w szczególności, jeżeli przed datą zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym znak ten nabrał, w następstwie jego używania, charakteru odróżniającego w przeciętnych warunkach obrotu.

nazwa ta nie jest używana jako znak towarowy powszechnie znany na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej dla towarów tego samego rodzaju lub

2)

w chwili zgłoszenia znaku nie było konfliktu interesów, w szczególności ze względu na różny profil działalności, lokalny jej zasięg lub odmienne formy używania obu oznaczeń.

Art. 132.

1⁵³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy dla towarów identycznych lub podobnych, jeżeli znak ten jest identyczny lub podobny do:

1)

zarejestrowanego oznaczenia geograficznego, chyba że zgłaszający jest uprawniony do używania tego oznaczenia, a udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy nie ograniczy nadmiernie możliwości używania zarejestrowanego oznaczenia geograficznego przez innych uprawnionych;

1¹⁵⁴⁾Dodany przez art. 60 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych oraz o produktach tradycyjnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 10, poz. 68), która weszła w życie z dniem 17 lutego 2005 r.; w brzmieniu ustalonym przez art. 46 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 18 października 2006 r. o wyrobie napojów spirytusowych oraz o rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych (Dz. U. Nr 208, poz. 1539), która weszła w życie z dniem 22 grudnia 2006 r.)

zarejestrowanego oznaczenia geograficznego lub nazwy pochodzenia produktu rolnego lub środka spożywczego, o których mowa w rozporządzeniu Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (Dz. Urz. UE L 93 z 31.03.2006, str. 12);

1²⁵⁵⁾Dodany przez art. 46 pkt 1 lit. b ustawy wymienionej jako druga w odnośniku 54; w brzmieniu ustalonym przez art. 2 ustawy z dnia 24 października 2008 r. o zmianie ustawy o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych oraz o produktach tradycyjnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 216, poz. 1368), która weszła w życie z dniem 5 stycznia 2009 r.)

zarejestrowanego oznaczenia geograficznego napoju spirytusowego, o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych oraz uchylającym rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89 (Dz. Urz. WE L 39 z 13.02.2008, str. 16), oraz oznaczenia geograficznego wpisanego na krajową listę chronionych oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych na podstawie ustawy z dnia 18 października 2006 r. o wyrobie napojów spirytusowych oraz o rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 144);

2)

znaku, który przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego, był powszechnie znany i używany jako znak towarowy dla towarów pochodzących od innej osoby;

3)

wcześniej zarejestrowanego w Rzeczypospolitej Polskiej znaku towarowego, którego ochrona wygasła, jeżeli od daty wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy do dnia zgłoszenia podobnego znaku przez inną osobę nie upłynął, z zastrzeżeniem art. 133, okres 2 lat.

2.

Nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy:

1)

identyczny do znaku towarowego zarejestrowanego lub zgłoszonego do rejestracji (o ile znak taki zostanie zarejestrowany) z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla identycznych towarów;

2⁵⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.)

identyczny lub podobny do znaku towarowego, na który udzielono prawa ochronnego lub zgłoszonego w celu uzyskania prawa ochronnego (o ile na znak taki zostanie udzielone prawo ochronne) z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem wcześniejszym;

Do zgłoszenia wspólnego znaku towarowego, wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego lub zgłoszenia znaku w celu uzyskania wspólnego prawa ochronnego dołącza się regulamin znaku.

4.

Regulamin, o którym mowa w ust. 3, powinien w szczególności określać sposób używania znaku, wspólne właściwości towarów, dla których oznaczania znak ten jest przeznaczony, zasady kontroli tych właściwości oraz skutki naruszenia postanowień regulaminu. Regulamin wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego powinien dodatkowo określać szczegółowe kryteria oraz tryb uznawania przez uprawnioną organizację prawa przedsiębiorców do używania znaku.

Art. 139.

Jeżeli zgłaszający chce skorzystać z uprzedniego pierwszeństwa, powinien w zgłoszeniu znaku towarowego złożyć stosowne oświadczenie oraz dołączyć dowód potwierdzający dokonanie zgłoszenia znaku towarowego we wskazanym państwie bądź wystawienie towaru oznaczonego tym znakiem na określonej wystawie. Dowód taki może być również złożony w ciągu trzech miesięcy od daty zgłoszenia. Późniejsze złożenie takiego oświadczenia albo dowodu nie skutkuje przyznaniem pierwszeństwa.

Art. 140.

1.

Do czasu wydania decyzji zgłaszający może dokonywać w zgłoszeniu uzupełnień i poprawek, które nie mogą prowadzić do zmiany istoty znaku towarowego ani rozszerzać wykazu towarów, dla których znak ten został zgłoszony.

1¹⁶²⁾Dodany przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Do czasu wydania decyzji zgłaszający może złożyć wniosek o usunięcie ze znaku towarowego oznaczeń, o których mowa w art. 129. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. Wraz z wnioskiem, zgłaszający powinien nadesłać odpowiednio zmienione fotografie lub odbitki znaku towarowego, o ile są one w zgłoszeniu wymagane.

2.

Zgłaszający może, z zastrzeżeniem ust. 1, podzielić zgłoszenie w stosunku do wskazanych towarów, z zachowaniem daty pierwszeństwa.

Art. 141.

1.

Wskazując w zgłoszeniu znaku towarowego towary, dla których znak jest przeznaczony, zgłaszający powinien używać polskiej terminologii technicznej oraz określeń jednoznacznych, a wykaz towarów przedstawić w formie uporządkowanej, stosownie do przyjętej klasyfikacji. Wykazy obejmujące więcej niż 15 wyrazów należy sporządzić na odrębnym arkuszu.

2⁶³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Do zgłoszenia znaku towarowego stosuje się odpowiednio przepisy art. 36. Zgłoszenie znaku przedstawionego lub wyrażonego w szczególnej formie graficznej powinno zawierać dołączone fotografie lub odbitki przedstawiające lub wyrażające ten znak. Zgłoszenie znaku dźwiękowego powinno zawierać dołączone nagranie dźwięku na informatycznym nośniku danych w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

Art. 142.

Urząd Patentowy może wprowadzić poprawki w dokumentacji zgłoszenia jedynie w celu usunięcia oczywistych pomyłek i błędów językowych. Ograniczenie to nie dotyczy wykazu towarów i ich klasyfikacji, pod warunkiem że poprawki nie będą prowadzić do zmiany zakresu żądanej ochrony.

Rozdział 4

Rozpatrywanie zgłoszenia znaku towarowego

Art. 143.

O zgłoszeniu znaku towarowego Urząd Patentowy dokonuje ogłoszenia niezwłocznie po upływie 3 miesięcy od daty dokonania zgłoszenia. Od dnia ogłoszenia osoby trzecie mogą zapoznać się ze wskazanym w zgłoszeniu znakiem towarowym oraz wykazem towarów, dla których znak jest przeznaczony, jak też zgłaszać do Urzędu Patentowego uwagi co do istnienia okoliczności uniemożliwiających udzielenie prawa ochronnego.

Art. 144.

Wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa.

Art. 144¹⁶⁵⁾Dodany przez art. 1 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Jeżeli po wszczęciu postępowania zgłaszający wprowadził do zgłoszenia znaku towarowego uzupełnienia lub poprawki, których nie dopuszczają przepisy ustawy, Urząd Patentowy wydaje postanowienie odmawiające uwzględnienia takich uzupełnień i poprawek.

Art. 145.

1.

Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi brak ustawowych warunków do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy, wydaje, z zastrzeżeniem ust. 2, decyzję o odmowie jego udzielenia.

2. 3⁶⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W przypadku gdy brak ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy dotyczy tylko niektórych towarów, Urząd Patentowy w pierwszej kolejności odmawia udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy dla tych towarów. Po uprawomocnieniu się decyzji w tej sprawie Urząd Patentowy udziela prawa ochronnego na znak towarowy dla towarów, dla których może być ono udzielone.

Art. 146.

1.

Jeżeli dwie lub więcej osób korzystających z tej samej daty pierwszeństwa zgłosiło podobne znaki towarowe dla towarów tego samego rodzaju, niedające się łatwo odróżnić, udzielenie praw ochronnych może nastąpić pod warunkiem dokonania zmian pozwalających na łatwe odróżnianie znaków w obrocie. W przeciwnym wypadku Urząd Patentowy wyda decyzję o odmowie udzielenia praw ochronnych.

2.

W uzasadnionych przypadkach Urząd Patentowy może wskazać, kto ze zgłaszających powinien dokonać zmian pozwalających na łatwe odróżnianie znaków w obrocie.

3.

Spełnienie warunku, o którym mowa w ust. 1, nie może prowadzić do udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy, który nie jest podobny do znaku pierwotnie zgłoszonego, ani do naruszenia pierwszeństwa do uzyskania prawa ochronnego przez inną osobę.

Art. 147.

1.

Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego, jeżeli nie stwierdzi braku ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy.

2.

Udzielenie prawa ochronnego następuje pod warunkiem uiszczenia opłaty za dziesięcioletni okres ochrony. W razie nieuiszczenia opłaty w wyznaczonym terminie Urząd Patentowy stwierdza wygaśnięcie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego.

3⁶⁷⁾Dodany przez art. 1 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; stosuje się od 1 maja 2004 r.; stosownie do art. 6 tej ustawy..

Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku udzielenia prawa ochronnego na wniosek o zamianę, na zgłoszenie krajowe, rejestracji znaku towarowego uzyskanej na warunkach określonych w przepisach Unii Europejskiej o wspólnotowym znaku towarowym, z tym że dla ustalenia wymagalności opłat dziesięcioletni okres ochrony znaku towarowego biegnie od daty złożenia wniosku o zamianę.

Art. 148⁶⁸⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Przy rozpatrywaniu zgłoszeń znaków towarowych przepisy art. 35 ust. 4-6, art. 39¹ ust. 2, art. 41, 42, art. 43 ust. 2 pkt 2 i ust. 3, art. 45 ust. 1, art. 46 ust. 1, art. 48 i 55 stosuje się odpowiednio.

Art. 149.

Udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych.

Art. 150.

Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy.

Art. 151.

Uprawniony może wskazać, że jego znak został zarejestrowany, poprzez umieszczenie w sąsiedztwie znaku towarowego litery „R” wpisanej w okrąg.

Art. 152.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie znaku towarowego, oraz szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania zgłoszeń, uwzględniając w szczególności zakres informacji ujawnianej publicznie po upływie okresu, o którym mowa w art. 143, i sposób jej udostępniania, a także zakres, w jakim Urząd Patentowy może wprowadzać poprawki w wykazie towarów i ich klasyfikacji. Określenie wymogów, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.

Rozdział 4

Postępowanie w sprawie ochrony międzynarodowych znaków towarowych

Art. 152¹.

Urząd Patentowy prowadzi postępowanie w sprawie ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowych znaków towarowych, w zakresie przewidzianym Porozumieniem lub Protokołem.

Art. 152².

1.

Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi brak ustawowych warunków do uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego, wydaje, z zastrzeżeniem ust . 2, decyzję o definitywnej odmowie uznania ochrony.

2.

Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, Urząd Patentowy w trybie, formie i języku przewidzianych Porozumieniem lub Protokołem przekazuje do Biura Międzynarodowego notę, w której zawiadamia o powodach uniemożliwiających uznanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego (wstępna odmowa uznania ochrony), a także wyznacza uprawnionemu z rejestracji międzynarodowego znaku towarowego termin do zajęcia stanowiska w sprawie.

Art. 152³.

W przypadku gdy brak ustawowych warunków do uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego dotyczy tylko niektórych towarów, Urząd Patentowy wydaje decyzję o definitywnej odmowie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego w odniesieniu do tych towarów. Przepis art. 152² ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 152⁴.

Przepisy art. 152² ust. 1, art. 152³ oraz art. 152⁵ stosuje się odpowiednio, gdy w toku postępowania, po wstępnej odmowie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego, ustanowiony w sprawie pełnomocnik powiadomi Urząd Patentowy o rezygnacji uprawnionego z rejestracji międzynarodowego znaku towarowego z ubiegania się o ochronę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowego znaku towarowego.

Art. 152⁵.

Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego notę o definitywnej odmowie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego w trybie, formie i języku przewidzianych Porozumieniem lub Protokołem oraz w przypadku ustanowienia pełnomocnika w sprawie doręcza mu decyzję o definitywnej odmowie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego.

Art. 152⁶.

W przypadku gdy Urząd Patentowy, w wyniku rozpoznania stanowiska uprawnionego z rejestracji międzynarodowego znaku towarowego, stwierdzi brak powodów uniemożliwiających uznanie ochrony międzynarodowego znaku towarowego, potwierdza to notą przesłaną do Biura Międzynarodowego w trybie, formie i języku przewidzianych Porozumieniem lub Protokołem, a także powiadamia o tym pełnomocnika, o ile został on w tej sprawie ustanowiony.

Art. 152⁷.

1.

Od decyzji Urzędu Patentowego o definitywnej odmowie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego uprawnionemu z rejestracji tego znaku służy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Przepisy art. 244 ust. 1-1⁴ oraz 5 stosuje się odpowiednio.

2.

Termin do złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, wynosi 2 miesiące od dnia doręczenia przez Biuro Międzynarodowe uprawnionemu z rejestracji międzynarodowego znaku towarowego noty Urzędu Patentowego o definitywnej odmowie uznania ochrony, o której mowa w art. 152⁵.

Art. 152⁸.

Jeżeli w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Urząd Patentowy utrzyma w mocy zaskarżoną decyzję o definitywnej odmowie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego, to doręcza taką decyzję uprawnionemu z rejestracji międzynarodowego znaku towarowego.

Art. 152⁹.

Przepis art. 152⁶ stosuje się odpowiednio, gdy po wydaniu decyzji o definitywnej odmowie uznania ochrony, o której mowa w art. 152² ust. 1, w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, Urząd Patentowy uchylił w całości zaskarżoną decyzję.

Art. 152¹⁰.

W przypadku gdy po wydaniu decyzji o definitywnej odmowie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego, w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, Urząd Patentowy uchylił zaskarżoną decyzję w odniesieniu do niektórych towarów, Urząd Patentowy wydaje decyzję o definitywnej odmowie uznania ochrony w odniesieniu do niektórych towarów, o której mowa w art. 152³. Przepis art. 152⁵ stosuje się odpowiednio.

Art. 152¹¹.

1.

Każdy może wnieść umotywowany sprzeciw wobec uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego. Przepisy art. 246 ust. 1 oraz art. 247, z zastrzeżeniem ust. 2, stosuje się odpowiednio.

2.

W przypadku gdy uprawniony z rejestracji międzynarodowego znaku towarowego nie udzieli odpowiedzi na sprzeciw, o którym mowa w ust. 1, lub zgodzi się z tym sprzeciwem, Urząd Patentowy wydaje decyzję o unieważnieniu uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego w stosunku do wszystkich lub niektórych towarów.

3.

Od decyzji Urzędu Patentowego, o której mowa w ust. 2, służy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Przepisy art. 244 ust. 1-1⁴ oraz ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

Art. 152¹².

Prawo ochronne na znak towarowy nie rozciąga się na działania dotyczące towarów ze znakiem, polegające w szczególności na ich oferowaniu do sprzedaży lub dalszym wprowadzaniu do obrotu towarów oznaczonych tym znakiem, jeżeli towary te zostały uprzednio wprowadzone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez uprawnionego lub za jego zgodą.

2.

Nie stanowi również naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy import oraz inne działania, o których mowa w ust. 1, dotyczące towarów oznaczonych tym znakiem towarowym, jeżeli towary te zostały uprzednio wprowadzone do obrotu na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego przez uprawnionego lub za jego zgodą.

3.

Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli przemawiają za tym uzasadnione względy, które pozwalają uprawnionemu sprzeciwić się dalszej dystrybucji towarów, w szczególności jeżeli po wprowadzeniu do obrotu zmieni się lub pogorszy stan towarów.

Art. 156.

1.

Prawo ochronne na znak towarowy nie daje uprawnionemu prawa zakazywania używania przez inne osoby w obrocie:

1⁷¹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.)

ich nazwisk lub adresu;

2)

oznaczeń wskazujących w szczególności na cechy i charakterystykę towarów, ich rodzaj, ilość, jakość, przeznaczenie, pochodzenie czy datę wytworzenia lub okres przydatności;

3)

zarejestrowanego oznaczenia lub oznaczenia podobnego, jeżeli jest to konieczne dla wskazania przeznaczenia towaru, zwłaszcza gdy chodzi o oferowane części zamienne, akcesoria lub usługi;

4)

1²⁷³⁾Dodany przez art. 1 pkt 38 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Przeniesienie prawa ochronnego, o którym mowa w ust. 1¹, może nastąpić tylko za zgodą osób, którym służą na nim prawa.

1³⁷³⁾Dodany przez art. 1 pkt 38 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Wpis do rejestru znaków towarowych o przeniesieniu prawa ochronnego, o którym mowa w ust. 1¹, może nastąpić po złożeniu regulaminu znaku, o którym mowa w art. 122 ust. 2, art. 136 ust. 2 lub art. 137 ust. 1.

1⁴⁷³⁾Dodany przez art. 1 pkt 38 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Wspólne prawo ochronne może być przeniesione na rzecz jednej osoby jako prawo ochronne na znak towarowy.

2.

(uchylony).

3⁷⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Prawo ochronne na wspólny znak towarowy może być przeniesione jako wspólne prawo ochronne na przedsiębiorców zrzeszonych w organizacji, o której mowa w art. 136. Umowa o przeniesienie prawa powinna określać zasady używania takiego znaku w takim zakresie, jaki jest przewidziany dla regulaminu, o którym mowa w art. 122 ust. 2.

3¹⁷⁶⁾Dodany przez art. 1 pkt 38 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Wspólne prawo ochronne może być przeniesione na rzecz organizacji, o których mowa w art. 136 i 137, jako wspólny znak towarowy lub wspólny znak towarowy gwarancyjny. Umowa o przeniesienie prawa powinna określać zasady używania takiego znaku, w takim zakresie, jaki jest przewidywany dla regulaminu, o którym mowa odpowiednio w art. 136 ust. 2 oraz art. 137 ust. 1.

4⁷⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Prawo ochronne na znak towarowy może być również przeniesione w stosunku do niektórych towarów, dla których prawo jest udzielone, jeżeli towary, dla których znak pozostaje zarejestrowany na rzecz zbywcy, nie są tego samego rodzaju. Z chwilą przeniesienia prawo to traktuje się jako niezależne od prawa przysługującego zbywcy.

5⁷⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Do ważności umowy o przeniesienie udziału we wspólnym prawie ochronnym jest potrzebna zgoda wszystkich współuprawnionych.

6⁷⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Przepisy ust. 1 oraz ust. 3-5 stosuje się odpowiednio do praw z dokonanego w Urzędzie Patentowym zgłoszenia, na które nie zostało jeszcze udzielone prawo ochronne.

Art. 163.

1.

Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może udzielić innej osobie upoważnienia do używania znaku, zawierając z nią umowę licencyjną. Do umowy tej stosuje się odpowiednio przepisy art. 76 oraz art. 78 i 79.

2.

Licencjobiorca może udzielić sublicencji na używanie znaku towarowego w zakresie udzielonego mu upoważnienia.

3.

Licencjobiorca może wskazać, że korzysta z licencji na używanie znaku towarowego, poprzez umieszczenie oznaczenia „lic.” w sąsiedztwie znaku towarowego.

4.

W przypadku korzystania z licencji na używanie znaku towarowego, licencjobiorca jest obowiązany, na żądanie licencjodawcy, wskazać na używanie znaku na podstawie licencji przez umieszczenie oznaczenia, o którym mowa w ust. 3.

Rozdział 6

Unieważnienie i wygaśnięcie prawa ochronnego na znak towarowy

Art. 164.

Prawo ochronne na znak towarowy może być unieważnione, w całości lub w części, na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny, jeżeli wykaże ona, że nie zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do uzyskania tego prawa.

Art. 165.

1.

Z wnioskiem o unieważnienie prawa ochronnego nie można wystąpić:

1)

z powodu kolizji z wcześniejszym znakiem bądź naruszenia praw osobistych lub majątkowych wnioskodawcy, jeżeli przez okres pięciu kolejnych lat używania zarejestrowanego znaku wnioskodawca, będąc świadomym jego używania, nie sprzeciwiał się temu;

2)

po upływie pięciu lat od udzielenia prawa ochronnego, jeżeli prawo to udzielone zostało z naruszeniem przepisów art. 129, lecz znak w wyniku używania nabrał charakteru odróżniającego;

3⁷⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.)

z powodu kolizji ze znakiem towarowym powszechnie znanym, jeżeli przez okres pięciu kolejnych lat używania zarejestrowanego znaku towarowego, uprawniony do znaku towarowego powszechnie znanego, będąc świadomym jego używania, nie sprzeciwiał się temu.

2.

Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli uprawniony uzyskał prawo, działając w złej wierze.

Art. 166.

1.

Prawo ochronne na znak towarowy nie może być unieważnione na tej podstawie, że znak jest podobny do wcześniejszego znaku towarowego, jeżeli ten ostatni nie był używany w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1, ust. 4 i 5.

2.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1, zarzut nieużywania znaku towarowego może zostać podniesiony tylko łącznie z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego. Zarzut ten podlega łącznemu rozpoznaniu wraz z wnioskiem o unieważnienie.

Art. 167.

Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezes Urzędu Patentowego może, w interesie publicznym, wystąpić z wnioskiem o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy albo przystąpić do toczącego się postępowania w sprawie.

Art. 168.

1.

Prawo ochronne na znak towarowy wygasa na skutek:

1)

upływu okresu, na który zostało udzielone;

2)

zrzeczenia się prawa przez uprawnionego przed Urzędem Patentowym, za zgodą osób, którym służą na nim prawa.

2.

Zrzeczenie się prawa, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może również dotyczyć tylko niektórych towarów, dla których prawo to zostało udzielone (ograniczenie wykazu towarów).

3.

Zrzeczenie się udziału we wspólnym prawie powoduje przejście tego udziału na pozostałych współuprawnionych, odpowiednio do ich udziałów.

4.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, z zastrzeżeniem ust. 3, Urząd Patentowy wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie prawa ochronnego.

Art. 169.

1.

Prawo ochronne na znak towarowy wygasa również na skutek:

1⁷⁸⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

nieużywania zarejestrowanego znaku towarowego w sposób rzeczywisty dla towarów objętych prawem ochronnym w ciągu nieprzerwanego okresu pięciu lat, po dniu wydania decyzji o udzieleniu prawa ochronnego, chyba że istnieją ważne powody jego nieużywania;

2⁷⁹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 2.)

utraty przez znak znamion odróżniających przez to, że na skutek działań lub zaniedbań uprawnionego stał się w obrocie zwyczajowym oznaczeniem - składającym się wyłącznie z elementów, które mogą służyć w obrocie do oznaczania w szczególności rodzaju towaru, jego jakości, ilości, ceny, przeznaczenia, sposobu, czasu lub miejsca wytworzenia, składu, funkcji lub przydatności - w stosunku do towarów, dla których był zarejestrowany;

3⁸⁰⁾Dodany przez art. 1 pkt 18 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 2.)

działań uprawnionego lub, za jego zgodą, osób trzecich, gdy znak towarowy może wprowadzać odbiorców w błąd, w szczególności co do charakteru, właściwości lub pochodzenia geograficznego towaru;

4⁸¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 39 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

wykreślenia z właściwego rejestru podmiotu mającego osobowość prawną, któremu przysługiwało prawo ochronne na znak towarowy.

2.

Urząd Patentowy wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie prawa ochronnego na znak towarowy w przypadkach, o których mowa w ust. 1, na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny.

2¹⁸²⁾Dodany przez art. 1 pkt 18 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, Urząd Patentowy wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie prawa ochronnego na znak towarowy także na wniosek:

1)

krajowych lub regionalnych organizacji, których celem statutowym jest ochrona interesów:

a)

konsumentów,

b)

przedsiębiorców;

2)

Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów;

3)

powiatowego (miejskiego) rzecznika konsumentów.

3.

Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezes Urzędu Patentowego może, w interesie publicznym, wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy lub przystąpić do toczącego się postępowania.

4.

Przez używanie znaku, w rozumieniu ust. 1, rozumie się również używanie znaku:

1)

różniącego się od znaku, na który udzielono prawa ochronnego, w elementach, które nie zmieniają jego odróżniającego charakteru;

2)

przez umieszczanie znaku na towarach lub ich opakowaniach wyłącznie dla celów eksportu;

3)

przez osobę trzecią za zgodą uprawnionego;

4)

przez osobę upoważnioną do używania znaku wspólnego albo znaku wspólnego gwarancyjnego.

5.

Nie uważa się za używanie znaku w sposób rzeczywisty używania znaku w reklamie towaru, który nie jest dostępny na rynku krajowym ani nie jest w kraju wytwarzany na potrzeby eksportu.

6.

W przypadku wszczęcia postępowania w sprawie o wygaśnięcie prawa ochronnego, obowiązek wykazania używania znaku towarowego lub istnienia ważnych powodów usprawiedliwiających nieużywanie znaku spoczywa na uprawnionym z tytułu prawa ochronnego.

7.

Na zasadach, o których mowa w ust. 1-6, a także w razie nieprzestrzegania regulaminu znaku, może być wydana decyzja stwierdzająca wygaśnięcie prawa w stosunku do współuprawnionego. Przepis ten stosuje się odpowiednio do prawa ochronnego na wspólny znak towarowy i wspólny znak towarowy gwarancyjny.

Art. 170.

1.

Urząd Patentowy oddala, z zastrzeżeniem ust. 2, wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego w przypadku, o którym mowa w art. 169 ust. 1 pkt 1, jeżeli przed złożeniem tego wniosku rozpoczęło się lub zostało wznowione rzeczywiste używanie znaku.

2.

Rozpoczęcie lub wznowienie używania znaku towarowego, po upływie nieprzerwanego pięcioletniego okresu jego nieużywania i w okresie trzech miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego, nie zostanie jednak uwzględnione, jeżeli przygotowania do rozpoczęcia lub wznowienia używania mają miejsce tuż po tym, jak uprawniony dowiedział się, że taki wniosek może być złożony.

3.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadkach, o których mowa w art. 169 ust. 7.

4.

Nie wydaje się decyzji stwierdzającej wygaśnięcie prawa ochronnego na znak towarowy z powodu utraty uprawnienia do używania zawartego w nim oznaczenia bądź symbolu, o którym mowa w art. 131 ust. 2, jeżeli przed złożeniem wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia tego prawa nastąpiło zaniechanie używania oznaczenia bądź symbolu w znaku towarowym.

Art. 171.

Jeżeli przyczyna wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy dotyczy jedynie niektórych towarów, wygaśnięcie prawa odnosi się tylko do tych towarów.

Art. 172.

Prawo ochronne na znak towarowy wygasa, z zastrzeżeniem art. 170, w dniu, w którym nastąpiło zdarzenie, z którym ustawa wiąże skutek wygaśnięcia prawa ochronnego. Data wygaśnięcia prawa ochronnego powinna być potwierdzona w decyzji.

Art. 173.

Unieważnienie albo wygaśnięcie prawa ochronnego podlega wpisowi do rejestru znaków towarowych.

Dział II

Oznaczenia geograficzne

Rozdział 1

Przepisy wstępne

Art. 174.

1.

Oznaczeniami geograficznymi, w rozumieniu ustawy, są oznaczenia słowne odnoszące się bezpośrednio lub pośrednio do nazwy miejsca, miejscowości, regionu lub kraju (teren), które identyfikują towar jako pochodzący z tego terenu, jeżeli określona jakość, dobra opinia lub inne cechy towaru są przypisywane przede wszystkim pochodzeniu geograficznemu tego towaru.

2.

Na zagraniczne oznaczenia geograficzne można uzyskać w Polsce ochronę tylko, gdy oznaczenie korzysta z ochrony w kraju jego pochodzenia.

3⁸³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 46 pkt 2 ustawy wymienionej jako druga w odnośniku 54..

Ilekroć w przepisach niniejszego działu jest mowa o towarach, nie dotyczy to usług, produktów rolnych przeznaczonych do spożycia przez ludzi wymienionych w załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, produktów rolnych i środków spożywczych wymienionych w załącznikach do rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych oraz napojów spirytusowych, których oznaczenia geograficzne podlegają wpisowi na krajową listę chronionych oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 132 ust. 1 pkt 1².

Art. 175.

1.

Oznaczeniami geograficznymi są:

1)

nazwy regionalne jako oznaczenia służące do wyróżniania towarów, które:

a)

pochodzą z określonego terenu oraz

b)

posiadają szczególne właściwości, które wyłącznie lub w przeważającej mierze zawdzięczają oddziaływaniu środowiska geograficznego obejmującego łącznie czynniki naturalne oraz ludzkie - których wytworzenie lub przetworzenie następuje na tym terenie;

2)

oznaczenia pochodzenia jako oznaczenia służące do wyróżniania towarów:

a)

pochodzących z określonego terenu oraz

b)

posiadających pewne szczególne właściwości albo inne cechy szczególne przypisywane pochodzeniu geograficznemu, czyli terenowi, gdzie zostały one wytworzone lub przetworzone.

2.

Przez oznaczenia geograficzne rozumie się także oznaczenia stosowane dla towarów, które są wytworzone z surowców lub półproduktów pochodzących z określonego terenu, większego niż teren wytworzenia lub przetworzenia towaru, jeżeli są one przygotowywane w szczególnych warunkach i istnieje system kontroli przestrzegania tych warunków.

3.

Za oznaczenia geograficzne uznaje się również, z zachowaniem warunków określonych w ust. 2, określenia o charakterze geograficznym nieodpowiadające dosłownie terenowi, z którego towar pochodzi, lub inne określenia używane tradycyjnie, jeżeli są one stosowane dla towarów pochodzących z danego terenu.

Rozdział 2

Zgłoszenie i rozpatrywanie zgłoszenia oznaczenia geograficznego

Art. 176.

1⁸⁴⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Zgłoszenie oznaczenia geograficznego powinno zawierać:

1)

dokładne określenie zgłaszanego oznaczenia geograficznego;

2)

wskazanie towaru, dla którego jest ono przeznaczone;

3)

dokładne określenie granic terenu, do którego się ono odnosi;

4)

określenie szczególnych cech lub właściwości towaru, w szczególności obejmujące główne fizyczne, chemiczne, mikrobiologiczne lub organoleptyczne cechy charakterystyczne towaru oraz określenie szczegółów, z których wynika związek tych cech ze środowiskiem geograficznym lub pochodzeniem geograficznym;

5)

warunki korzystania z oznaczenia geograficznego obejmujące sposób wytwarzania, szczególne cechy lub właściwości towaru, inne przesłanki, które muszą być spełnione przez osoby chcące używać takiego oznaczenia, oraz, jeżeli jest to wymagane, metody ich kontroli;

6)

wskazanie przedsiębiorców, którzy używają lub będą używać tego oznaczenia.

1¹⁸⁵⁾Dodany przez art. 1 pkt 40 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Zgłoszenie oznaczenia geograficznego może dotyczyć tylko jednego oznaczenia i tylko jednego towaru. Przepisy art. 39 i art. 42 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

2.

Zgłoszenia może dokonać organizacja upoważniona do reprezentowania interesów producentów, działająca na danym terenie.

3.

Organizacja, o której mowa w ust. 2, powinna dołączyć do zgłoszenia oznaczenia geograficznego potwierdzenie swojej legitymacji do działania.

4.

Zgłoszenia może dokonać także organ administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, właściwy ze względu na teren, do którego odnosi się oznaczenie geograficzne.

5.

Osoby dokonujące zgłoszeń zagranicznych oznaczeń geograficznych, w przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 4, powinny wskazać lub dołączyć do zgłoszenia dowód ochrony oznaczenia w kraju pochodzenia. Dowodem takim może być w szczególności każda umowa międzynarodowa, na podstawie której oznaczenie geograficzne podlega ochronie.

Art. 177.

1.

Udzielenie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne, którego używanie naruszałoby prawo ochronne na znak towarowy, może nastąpić, jeżeli uprawniony z prawa ochronnego zrzeknie się swojego prawa.

2.

Zrzeczenie się prawa ochronnego na znak towarowy nie jest wymagane, jeżeli zgłoszenie oznaczenia geograficznego do rejestracji, dokonane w uzgodnieniu z uprawnionym do znaku, obejmuje go jako osobę, która tego oznaczenia może używać, a utrzymanie w mocy tego prawa nie ograniczy nadmiernie możliwości używania oznaczenia geograficznego przez innych uprawnionych.

3.

Przy ocenie, czy ochrona znaku towarowego nie ograniczy nadmiernie możliwości używania oznaczenia geograficznego przez innych uprawnionych, bierze się w szczególności pod uwagę możliwości używania tego oznaczenia w innych formach niż to przedstawia znak towarowy.

Art. 178.

1⁸⁶⁾Oznaczenie ust. 1 nadane przez art. 1 pkt 19 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Nie udziela się prawa z rejestracji na oznaczenia prawdziwe w sensie dosłownym co do terenu, z którego towar pochodzi, które mogłyby wprowadzić nabywców w błąd, że towar pochodzi z innego, słynącego z danych wyrobów terenu. W przypadku homonimicznych oznaczeń geograficznych ochrona może być przyznana, z tym że Urząd Patentowy wezwie zgłaszającego, który dokonał zgłoszenia później, do dokonania w oznaczeniu odpowiednich zmian pozwalających na odróżnienie go od oznaczenia zarejestrowanego lub wcześniej zgłoszonego.

2⁸⁷⁾Dodany przez art. 1 pkt 19 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2; stosuje się od dnia 1 maja 2004 r., stosownie do art. 6 tej ustawy; w brzmieniu ustalonym przez art. 46 pkt 3 ustawy wymienionej jako druga w odnośniku 54..

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku gdy oznaczenie geograficzne zostało zarejestrowane w trybie, o którym mowa w art. 4, lub zostało wpisane na krajową listę chronionych oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 132 ust. 1 pkt 1².

Art. 179.

Nie może być udzielone prawo z rejestracji na oznaczenie, które w następstwie jego powszechnego używania dla oznaczenia rodzaju towarów stało się nazwą rodzajową, chyba że przemawia za tym interes publiczny bądź ochrona oznaczenia wynika z umowy międzynarodowej.

Art. 179¹.

(uchylony).

Art. 180.

Urząd Patentowy, w toku rozpatrywania zgłoszenia oznaczenia geograficznego, wydaje postanowienia wzywające zgłaszającego, pod rygorem umorzenia postępowania, do uzupełnienia zgłoszenia lub usunięcia, w wyznaczonym terminie, wskazanych braków i istotnych usterek.

Art. 181.

W okresie poprzedzającym rejestrację oznaczenia geograficznego Urząd Patentowy nie udziela osobom nieuprawnionym informacji o zgłoszeniu bez zgody zgłaszającego.

Art. 182.

1.

Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne po stwierdzeniu, że zgłoszenie zostało sporządzone prawidłowo.

2.

Zgłoszenia nie uważa się za sporządzone prawidłowo, jeżeli oznaczenie nie informuje, albo informuje w sposób nieprawdziwy, o pochodzeniu towaru, a także jeżeli nie spełnia warunków udzielenia prawa z rejestracji, o których mowa w art. 174 ust. 2 i art. 176-179. Przepisy art. 49 stosuje się odpowiednio.

3.

Udzielenie prawa z rejestracji następuje pod warunkiem uiszczenia opłaty za ochronę. W razie nieuiszczenia opłaty w wyznaczonym terminie Urząd Patentowy stwierdza wygaśnięcie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji.

4.

Udzielone prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne podlegają wpisowi do rejestru oznaczeń geograficznych.

5.

Udzielenie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne stwierdza się przez wydanie świadectwa rejestracji.

Art. 183.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie oznaczenia geograficznego, a także szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania zgłoszeń. Określenie wymogów, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.

Rozdział 3

Prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne

Art. 184.

1.

Na oznaczenie geograficzne może być udzielone prawo z rejestracji.

2.

Ochrona oznaczenia geograficznego jest bezterminowa i trwa od dnia dokonania wpisu do rejestru oznaczeń geograficznych, prowadzonego przez Urząd Patentowy.

Art. 185.

1.

Oznaczenie geograficzne, na które udzielono prawa z rejestracji, nie może być używane na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, których towary nie spełniają warunków będących podstawą udzielenia prawa z rejestracji. Przepisy art. 154, 155 i 156 stosuje się odpowiednio.

2.

4.

W sprawach zagranicznych oznaczeń geograficznych podstawą do dokonania zmiany, o której mowa w ust. 1, może być tylko przedstawiony przez uprawnionego z tytułu prawa z rejestracji dowód odpowiedniej zmiany warunków korzystania z oznaczenia w kraju jego pochodzenia.

Art. 189.

Uprawniony z tytułu prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne może przenieść swoje uprawnienia na inną organizację lub organ na podstawie porozumienia, z zachowaniem warunków, o których mowa w art. 176 ust. 2-4. Wpisu do rejestru powyższej zmiany dokonuje się na wniosek.

Art. 190.

Uprawnieni do oznaczania towarów zarejestrowanym oznaczeniem geograficznym mogą wskazać, że oznaczenie to zostało zarejestrowane poprzez umieszczenie na towarze określenia: „Zarejestrowane oznaczenie geograficzne” albo litery „G” wpisanej w okrąg w sąsiedztwie tego oznaczenia.

Rozdział 4

Unieważnienie i wygaśnięcie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne

Art. 191.

Prawo z rejestracji na oznaczenie geograficzne może być unieważnione na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny, jeżeli wykaże ona, że nie zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do uzyskania tego prawa.

Art. 192.

1.

Osoba, która ma w tym interes prawny, może, z zastrzeżeniem ust. 3, żądać wydania decyzji stwierdzającej wygaśnięcie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne, które przestało spełniać ustawowe warunki przewidziane dla uzyskania ochrony albo nie było używane przez okres pięciu lat i nie istnieją ważne powody jego nieużywania.

2.

Obowiązek wykazania używania oznaczenia geograficznego lub istnienia przyczyn usprawiedliwiających nieużywanie oznaczenia spoczywa na uprawnionym z tytułu prawa z rejestracji.

3.

Do oznaczeń, których ochrona wynika z umowy międzynarodowej, przepisu ust. 1 nie stosuje się.

4.

Używanie w obrocie nazwy regionalnej jako nazwy rodzajowej dla podobnych towarów nie może stanowić przyczyny unieważnienia prawa z rejestracji tego oznaczenia ani stwierdzenia jego wygaśnięcia.

5.

Prawo z rejestracji na oznaczenie geograficzne wygasa również na skutek zrzeczenia się prawa przez uprawnionego przed Urzędem Patentowym, za zgodą osób ujawnionych w rejestrze jako uprawnionych do używania oznaczenia.

6.

W przypadku, o którym mowa w ust. 5, Urząd Patentowy wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie prawa z rejestracji.

Art. 193.

Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezes Urzędu Patentowego może, w interesie publicznym, wystąpić z wnioskiem o unieważnienie prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne bądź o wydanie decyzji stwierdzającej wygaśnięcie tego prawa albo przystąpić do toczącego się postępowania.

Art. 194.

Prawo z rejestracji na oznaczenie geograficzne wygasa w dniu, w którym nastąpiło zdarzenie, z którym ustawa wiąże skutek wygaśnięcia prawa z rejestracji. Data wygaśnięcia prawa z rejestracji powinna być potwierdzona w decyzji.

Art. 195.

Unieważnienie albo wygaśnięcie prawa z rejestracji podlega wpisowi do rejestru oznaczeń geograficznych.

Tytuł IV

Topografie układów scalonych

Dział I

Przepisy wstępne

Art. 196.

1.

Przez topografię układu scalonego, zwaną dalej „topografią”, rozumie się rozwiązanie polegające na przestrzennym, wyrażonym w dowolny sposób, rozplanowaniu elementów, z których co najmniej jeden jest elementem aktywnym, oraz wszystkich lub części połączeń układu scalonego.

2.

Przez układ scalony rozumie się jedno- lub wielowarstwowy wytwór przestrzenny, utworzony z elementów z materiału półprzewodnikowego tworzącego ciągłą warstwę, ich wzajemnych połączeń przewodzących i obszarów izolujących, nierozdzielnie ze sobą sprzężonych, w celu spełniania funkcji elektronicznych.

Art. 197.

1.

Na topografię udzielane jest prawo z rejestracji.

2.

Prawo z rejestracji topografii może być udzielone, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, na topografię oryginalną.

3.

Nie udziela się prawa z rejestracji topografii, jeżeli przed zgłoszeniem w Urzędzie Patentowym była ona wykorzystywana jawnie w celach handlowych w okresie dłuższym niż dwa lata.

4.

Nie może być udzielone prawo z rejestracji topografii, jeżeli od jej dokonania i utrwalenia w dowolnej formie minęło 15 lat i nie była ona wykorzystywana w celach handlowych.

Art. 198.

1.

Topografię uznaje się za oryginalną, jeżeli jest wynikiem pracy intelektualnej twórcy i nie jest powszechnie znana w chwili jej powstania.

2.

Na topografię składającą się z elementów powszechnie znanych udziela się prawa z rejestracji tylko w takim zakresie, w jakim kombinacja tych elementów jest oryginalna.

Art. 199.

Nie udziela się prawa z rejestracji na topografię jednoznacznie wynikającą z funkcji układu scalonego, w którym jest stosowana.

Art. 200.

Uprawnionym do uzyskania prawa z rejestracji topografii jest twórca, jego następca prawny albo osoba, z którą twórca jest związany stosunkiem pracy bądź inną umową lub która udzieliła twórcy pomocy przy powstaniu topografii. Przepisy art. 11, 12, 20 i 21 stosuje się odpowiednio.

Art. 201.

Twórca topografii ma prawo do wynagrodzenia za korzystanie z tej topografii przez przedsiębiorcę. Przepisy art. 22 i 23 stosuje się odpowiednio.

Dział II

Zgłoszenie i rozpatrywanie zgłoszenia topografii

Art. 202.

1.

Zgłoszenie topografii powinno zawierać:

1)

podanie;

2)

Do zgłoszenia i rozpatrywania zgłoszenia topografii stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 2, przepisy art. 31 ust. 4, art. 32, 36-37, 39, 41, 42 i 46.

2.

Wprowadzanie zmian w zgłoszeniu w toku jego rozpatrywania nie może dotyczyć zmian dokonanych w samej topografii.

Art. 210.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie topografii, oraz szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania zgłoszeń. Określenie wymogów, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszającego.

Dział III

Prawa z rejestracji topografii

Art. 211.

Przez uzyskanie prawa z rejestracji nabywa się prawo do wyłącznego korzystania z topografii w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 212.

1.

Prawo z rejestracji narusza osoba, która bez zgody uprawnionego:

1)

reprodukuje w całości lub części chronioną topografię, z wyjątkiem reprodukowania tej części, która nie spełnia wymogu oryginalności określonego w art. 198;

2)

importuje, sprzedaje lub w jakikolwiek inny sposób wprowadza do obrotu kopię chronionej topografii, układy scalone wytworzone przy użyciu takiej kopii, a także wyroby zawierające takie układy scalone.

2.

Reprodukowanie topografii polega na jej odtworzeniu w układzie scalonym na podstawie wzorca, dokumentacji lub analizy.

Art. 213.

Nie narusza się prawa z rejestracji przez zastosowanie topografii układu scalonego w środkach komunikacji i ich częściach lub urządzeniach, które znajdują się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej czasowo, a także w produktach, które znajdują się na tym obszarze w komunikacji tranzytowej.

Art. 214.

Nie narusza prawa z rejestracji osoba, która kopiuje bez zgody uprawnionego chronioną topografię, jeżeli czyni to w celach osobistych albo wyłącznie w celu oceny, analizy, badania lub nauczania.

Art. 215.

Nie narusza prawa z rejestracji osoba, która na podstawie oceny lub analizy chronionej topografii opracuje topografię spełniającą wymóg oryginalności, o którym mowa w art. 198.

Art. 216.

Nie narusza się prawa z rejestracji przez korzystanie, w niezbędnym wymiarze, z topografii dla celów państwowych bez prawa wyłączności, jeżeli jest to konieczne dla zapobieżenia lub usunięcia stanu zagrożenia ważnych interesów Państwa, w szczególności w zakresie bezpieczeństwa i porządku publicznego. Przepisy art. 69 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.

Art. 217.

Nie stanowi naruszenia prawa z rejestracji topografii import lub wprowadzenie do obrotu produktu zawierającego bezprawnie wykorzystaną topografię przez osobę działającą w dobrej wierze. Po uzyskaniu informacji o istnieniu ochrony tej topografii dalsze prowadzenie działalności handlowej w tym zakresie jest możliwe tylko za zgodą uprawnionego. Towary posiadane lub zamówione przed uzyskaniem takiej informacji można wprowadzić do obrotu pod warunkiem zapłaty uprawnionemu kwoty odpowiadającej opłacie licencyjnej.

Art. 218.

2.

Opłata jednorazowa za zgłoszenie może być również uiszczona w ciągu jednego miesiąca od daty doręczenia wezwania Urzędu Patentowego.

3.

Jeżeli w wyniku złożonego wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego zostało uchylone, opłata uiszczona od tego wniosku podlega zwrotowi.

4⁹²⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 43 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W razie nieuiszczenia w terminie opłat, które powinny być uiszczone z góry, Urząd Patentowy wzywa do wniesienia tych opłat w terminie 14 dni. W razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu, postępowanie wszczęte w wyniku dokonania zgłoszenia lub złożenia wniosku podlega umorzeniu bądź czynność uzależniona od opłaty zostaje zaniechana.

Art. 224.

1.

Termin do uiszczenia opłaty jednorazowej za ochronę lub opłaty za pierwszy okres ochrony, określonej w decyzji o udzieleniu patentu, prawa ochronnego lub odpowiednio prawa z rejestracji, wynosi trzy miesiące od daty doręczenia wezwania. Jednocześnie zgłaszający może uiścić opłatę za dalsze rozpoczęte okresy ochrony lub opłatę wymaganą do przedłużenia ochrony na okresy rozpoczęte przed tym terminem.

2.

Opłaty za dalsze okresy ochrony są uiszczane, z zastrzeżeniem ust. 1, z góry, nie później niż w dniu, w którym upływa poprzedni okres ochrony.

3.

Opłaty okresowe, o których mowa w ust. 2, mogą być uiszczone w ciągu jednego roku przed terminem określonym w ust. 2. Opłaty te podlegają zwrotowi, jeżeli przed tym terminem udzielone prawo zostanie unieważnione lub wygaśnie. Opłaty za okresy ubiegłe i za okres bieżący nie podlegają zwrotowi.

4.

Opłaty, o których mowa w ust. 2, można uiszczać również w terminie sześciu miesięcy po upływie terminu określonego w ust. 2, przy równoczesnym uiszczeniu opłaty dodatkowej w wysokości 30% opłaty należnej. Termin ten nie podlega przywróceniu.

5.

W razie udzielenia patentu dodatkowego pobiera się za ochronę wynalazku opłatę jednorazową.

6.

Jeżeli patent dodatkowy stanie się patentem, pobiera się opłaty okresowe, poczynając od okresu ochrony następującego po ustaniu patentu głównego, w wysokości, jaka przypadałaby za ten okres i dalsze okresy ochrony wynalazku stanowiącego przedmiot patentu głównego.

7⁹³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Do opłat okresowych za ochronę produktu leczniczego i produktu ochrony roślin na podstawie dodatkowego prawa ochronnego przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 8.

8.

W przypadku wydania decyzji o udzieleniu dodatkowego prawa ochronnego, jeżeli upływa lub upłynął okres, na jaki udzielony był patent podstawowy, należna opłata za ochronę może być uiszczona w ciągu 3 miesięcy od otrzymania decyzji.

Art. 225.

1.

Termin do uiszczenia opłaty, o którym mowa w art. 223 ust. 2 lub art. 224 ust. 1, może być, z zastrzeżeniem ust. 3, przywrócony na wniosek zgłaszającego, jeżeli w ciągu dwóch miesięcy od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, nie później jednak niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym termin ten upłynął, uprawdopodobni on, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Jednocześnie ze złożeniem takiego wniosku zgłaszający powinien uiścić zaległą opłatę.

2.

Przywrócenie terminu do złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, jest niedopuszczalne.

3.

Jeżeli została wydana decyzja o umorzeniu postępowania z powodu nieuiszczenia opłaty, o której mowa w art. 223 ust. 2, albo decyzja stwierdzająca wygaśnięcie decyzji o udzieleniu patentu, prawa ochronnego lub odpowiednio prawa z rejestracji z powodu nieuiszczenia opłaty, o której mowa w art. 224 ust. 1, decyzja taka może zostać uchylona na wniosek zgłaszającego o ponowne rozpatrzenie sprawy, w którym uprawdopodobni on, że uchybienie nastąpiło bez jego winy, i po jednoczesnym uiszczeniu zaległej opłaty.

4.

Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio w przypadku nieuiszczenia, w terminie wskazanym w art. 224 ust. 1 zdanie drugie, opłaty za dalsze rozpoczęte okresy ochrony lub opłaty wymaganej do przedłużenia ochrony na okresy rozpoczęte przed tym terminem.

Art. 226.

1⁹⁴⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 45 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W przypadku gdy zgłaszający wykaże, że nie jest w stanie ponieść w pełnej wysokości opłaty za zgłoszenie wynalazku lub wzoru użytkowego, Urząd Patentowy, na wniosek zgłaszającego, zwalnia go częściowo od tej opłaty. Pozostała część opłaty nie może być niższa niż 30% opłaty należnej.

2.

W przypadku gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść w pełnej wysokości opłaty od wniosku o wydanie decyzji w postępowaniu spornym oraz od wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, Urząd Patentowy zwalnia go częściowo lub całkowicie od tej opłaty.

3.

Przepis ust. 2 ma zastosowanie także do opłat okresowych za ochronę wynalazku lub wzoru użytkowego oraz opłaty jednorazowej za ochronę wynalazku stanowiącego przedmiot patentu dodatkowego. Nie dotyczy to opłat za okresy przekraczające dziesięć lat od zgłoszenia.

3¹⁹⁵⁾Dodany przez art. 1 pkt 45 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, Urząd Patentowy może, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia, wezwać zgłaszającego lub wnioskodawcę do złożenia oświadczenia o stanie rodzinnym i majątkowym osób pozostających ze zgłaszającym lub wnioskodawcą we wspólnym gospodarstwie domowym.

4.

Na uzasadniony wniosek zgłaszającego, wniesiony przed upływem wyznaczonego terminu, termin do uiszczenia opłat, o których mowa w art. 224 ust. 1, może być przez Urząd Patentowy odroczony, nie dłużej jednak niż o 6 miesięcy. Odroczony termin nie ulega przywróceniu.

5.

W sprawach, o których mowa w ust. 1-4, Urząd Patentowy wydaje postanowienia. W przypadku odmowy zwolnienia lub częściowego zwolnienia od opłaty, wyznacza się termin jej uiszczenia.

6.

Zwalnia się od opłaty za wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w związku z wydanym postanowieniem, o którym mowa w ust. 5.

Art. 227.

Urząd Patentowy pobiera jednorazową opłatę za zamieszczenie w „Wiadomościach Urzędu Patentowego” informacji o udzieleniu patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego, prawa z rejestracji oraz za publikację tych części zgłoszenia, które podlegają publikacji, a także za wydanie dokumentu stwierdzającego udzielenie prawa (opłata za publikację). Zgłaszający obowiązany jest uiścić opłatę po otrzymaniu decyzji o udzieleniu prawa, w terminie trzech miesięcy od doręczenia wezwania. W tym przypadku art. 223 ust. 4 nie stosuje się.

Art. 227¹⁹⁶⁾Dodany przez art. 1 pkt 46 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Urząd Patentowy wstrzyma wydanie dokumentu patentowego, dodatkowego świadectwa ochronnego, świadectwa ochronnego lub świadectwa rejestracji do dnia uiszczenia opłaty za publikację, o której mowa w art. 227.

Dział II

Rejestry i dokumenty

Art. 228.

1.

Dla dokonywania wpisów o udzielonych patentach, dodatkowych prawach ochronnych, prawach ochronnych i prawach z rejestracji Urząd Patentowy prowadzi:

1)

rejestr patentowy;

2)

rejestr wzorów użytkowych;

3)

rejestr wzorów przemysłowych;

4)

rejestr znaków towarowych;

5)

rejestr oznaczeń geograficznych;

6)

rejestr topografii układów scalonych.

1¹⁹⁸⁾Dodany przez art. 1 pkt 47 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Rejestr, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, oprócz wpisów o stanie prawnym udzielonych patentów, zawiera również wpisy o stanie prawnym udzielonych dodatkowych praw ochronnych oraz wyodrębnioną część obejmującą wpisy patentów europejskich w rozumieniu ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o dokonywaniu europejskich zgłoszeń patentowych oraz skutkach patentu europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 65, poz. 598 oraz z 2007 r. Nr 136, poz. 958).

2.

(uchylony).

3¹⁰⁰⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 47 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Rejestry, o których mowa w ust. 1, są jawne.

4.

Domniemywa się, że wpisy w rejestrach, o których mowa w ust. 1, są prawdziwe i że każdemu jest znana ich treść.

5¹⁰¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 47 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Na potwierdzenie danych zawartych w rejestrach prowadzonych przez Urząd Patentowy wydaje się wyciągi.

Art. 229.

1.

W sprawach, w których wpis do rejestru jest uzależniony od złożenia wniosku, wpisu dokonuje się na podstawie decyzji.

1¹¹⁰²⁾Dodany przez art. 1 pkt 48 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1)

oznaczenie wnioskodawcy i jego adres;

2)

wyraźnie określone żądanie;

3)

podpis wnioskodawcy albo jego przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika oraz datę wniosku;

4)

wykaz załączników.

1²¹⁰²⁾Dodany przez art. 1 pkt 48 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Do wniosku należy dołączyć:

1)

pełnomocnictwo, jeżeli wnioskodawca ustanowił pełnomocnika;

2)

dowód uiszczenia należnej opłaty od wniosku;

3)

dokumenty uzasadniające wydanie decyzji o dokonaniu wpisu w rejestrze.

1³¹⁰²⁾Dodany przez art. 1 pkt 48 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Jeżeli wniosek nie odpowiada wymaganiom, o których mowa w ust. 1¹ lub 1², Urząd Patentowy wzywa wnioskodawcę postanowieniem do jego uzupełnienia lub poprawienia w terminie, o którym mowa w art. 242 ust. 1, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.

2.

Rozpatrując wniosek, o którym mowa w ust. 1, Urząd Patentowy bada, czy złożone dokumenty, mające uzasadnić wydanie decyzji o dokonaniu wpisu do rejestru, nie naruszają ustawy i odpowiadają co do formy obowiązującym przepisom.

2¹¹⁰³⁾Dodany przez art. 1 pkt 48 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Urząd Patentowy wydaje decyzję o odmowie dokonania wpisu do rejestru, gdy złożone dokumenty oraz wyjaśnienia nie uzasadniają wydania decyzji o dokonaniu takiego wpisu. Przed wydaniem decyzji Urząd Patentowy wzywa wnioskodawcę postanowieniem do usunięcia braków bądź złożenia wyjaśnień, w terminie, o którym mowa w art. 242 ust. 1, pod rygorem umorzenia postępowania.

3.

Wpisy, o których mowa w ust. 1, nie wiążą organu, do którego kompetencji, zgodnie z przepisami prawa, należy rozstrzyganie w sprawie dokumentu będącego podstawą decyzji o wpisie do rejestru bądź w sprawie, której wynik mógłby mieć wpływ na decyzję Urzędu Patentowego o dokonaniu wpisu w rejestrze.

Art. 230¹⁰⁴⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestrów, warunki i tryb dokonywania w nich wpisów, sposób i tryb przeglądania rejestrów oraz wydawania z nich wyciągów. Określenie tego sposobu, warunków i trybu powinno sprzyjać wykorzystaniu nowoczesnych technik udostępniania informacji, jednakże nie może tworzyć nadmiernych, ponad potrzebę utrudnień dla uprawnionego z patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji.

Art. 231.

1.

Dokumenty stwierdzające udzielenie patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego, prawa z rejestracji oraz dowody pierwszeństwa opatruje się pieczęcią okrągłą z wizerunkiem orła w koronie i napisem w otoku: „Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej”.

2¹⁰⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 50 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Urząd Patentowy na wniosek uprawnionego wydaje duplikat dokumentu, o którym mowa w ust. 1.

Dział III

Ogłoszenia urzędowe

Art. 232.

1¹⁰⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

O udzielonych patentach, dodatkowych prawach ochronnych, prawach ochronnych, prawach z rejestracji, ochronie międzynarodowych znaków towarowych i złożonych tłumaczeniach patentów europejskich ogłasza się w „Wiadomościach Urzędu Patentowego”.

2.

Ogłoszeniu w „Wiadomościach Urzędu Patentowego” podlegają również, z zastrzeżeniem ust. 3, dokonywane wpisy i zmiany w rejestrach dotyczące udzielonych praw.

3.

Nie ogłasza się o wygaśnięciu patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, jeśli nastąpiło ono na skutek upływu okresu, na jaki prawo zostało udzielone.

Art. 233¹⁰⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W „Wiadomościach Urzędu Patentowego” ogłasza się także informacje o podjętych decyzjach odmawiających udzielenia patentu, dodatkowego prawa ochronnego bądź prawa ochronnego, umarzających postępowanie albo stwierdzających wygaśnięcie decyzji o udzieleniu patentu, dodatkowego prawa ochronnego bądź prawa ochronnego, a także o złożonych wnioskach o udzielenie prawa ochronnego na wzór użytkowy (art. 38), w sprawach wynalazków i wzorów użytkowych oraz znaków towarowych, o których zgłoszeniu Urząd Patentowy uprzednio dokonał ogłoszenia w sposób przewidziany w ustawie, oraz o adresach, oprogramowaniu i formacie danych używanych w Urzędzie Patentowym dla zgłoszeń w postaci elektronicznej lub na informatycznym nośniku danych, a także o dokumentach, które mogą być przesłane w postaci elektronicznej lub na informatycznym nośniku danych.

Art. 233¹¹⁰⁸⁾Dodany przez art. 1 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

O zgłoszeniu wynalazku, wzoru użytkowego i znaku towarowego ogłasza się w „Biuletynie Urzędu Patentowego”.

Art. 234¹⁰⁹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Inne niż wymienione w art. 232, art. 233 i art. 233¹ ogłoszenia określone w ustawie, akty o charakterze urzędowym oraz komunikaty zamieszcza się w „Wiadomościach Urzędu Patentowego”.

Rzecznik patentowy może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa.

5.

W razie nieuiszczenia należnej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, Urząd Patentowy wzywa pełnomocnika do jej uiszczenia, a na wypadek nieuiszczenia, wzywa również stronę do potwierdzenia czynności dokonanych przez pełnomocnika, wyznaczając w tym celu odpowiedni termin. W razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu, przepis art. 223 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Art. 238.

1.

1)

za pomocą telefaksu przepisy art. 13 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio;

2)

w postaci elektronicznej przepisy art. 13 ust. 6 i 7 stosuje się odpowiednio.

3.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki techniczne dokonywania zgłoszeń oraz prowadzenia korespondencji, o których mowa w ust. 1, w postaci elektronicznej. Określenie warunków, jakim powinno odpowiadać zgłoszenie oraz korespondencja dokonane w postaci elektronicznej, nie może prowadzić do tworzenia nadmiernych, ponad potrzebę, utrudnień dla zgłaszających.

Art. 242.

1¹¹⁴⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 56 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

O ile ustawa nie stanowi inaczej, w toku postępowania w sprawach związanych z rozpatrywaniem zgłoszeń oraz utrzymaniem ochrony wynalazków, produktów leczniczych, produktów ochrony roślin, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych, a także w postępowaniu w sprawie dokonywania wpisów w rejestrach prowadzonych przez Urząd Patentowy, o których mowa w art. 228 ust. 1, Urząd Patentowy wyznacza stronie do dokonania określonych czynności terminy nie krótsze niż:

1)

miesiąc, gdy strona ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej;

2)

2 miesiące, gdy strona ma miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą.

2.

W uzasadnionych przypadkach Urząd Patentowy wyznacza odpowiednio dłuższy termin, o którym mowa w ust. 1, lecz nie więcej niż o 3 miesiące.

3.

Czynność może być dokonana w ciągu 2 miesięcy po upływie terminu wyznaczonego zgodnie z ust. 1 lub 2, jeżeli przed jego upływem strona zawiadomi Urząd Patentowy na piśmie o przyczynach niedotrzymania tego terminu.

Art. 243.

1.

Jeżeli w toku rozpatrywania sprawy uchybiono terminowi do dokonania czynności warunkującej, zgodnie z ustawą, bieg postępowania, Urząd Patentowy może na wniosek strony, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, przywrócić termin, o ile strona uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jej winy.

2.

Z zastrzeżeniem ust. 4 wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do Urzędu Patentowego w ciągu 2 miesięcy od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, nie później jednak niż w ciągu 6 miesięcy od dnia, w którym termin ten upłynął. Jednocześnie wnioskodawca powinien dopełnić czynności, dla której termin ten został wyznaczony.

3.

Przywrócenie terminu do złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2, jest niedopuszczalne.

4.

Jeżeli została wydana decyzja o umorzeniu postępowania na skutek uchybienia terminu do dokonania określonej czynności, może ona zostać uchylona, jeżeli strona złoży wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, w którym uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jej winy, i jednocześnie dokona czynności, dla której termin został wyznaczony.

5.

Jeżeli termin dokonania zgłoszenia w celu zachowania uprzedniego pierwszeństwa lub termin złożenia dokumentu przypada na dzień, w którym Urząd Patentowy jest nieczynny dla interesantów, doręczenie zgłoszenia lub dokumentu w pierwszym dniu otwarcia Urzędu Patentowego traktuje się jako dokonane w terminie.

6.

Do terminów, do których nie ma zastosowania przepis ust. 1, uchybionych z powodu nadzwyczajnych okoliczności, stosuje się odpowiednio przepisy o zawieszeniu biegu przedawnienia z powodu siły wyższej. W sprawach tych Urząd Patentowy wydaje, po przedstawieniu przez zainteresowanego odpowiednich dowodów, postanowienia.

7.

Niezależnie od przepisu ust. 5 i 6 Urząd Patentowy zapewnia przyjmowanie w każdym czasie przesyłek doręczanych przez osoby zainteresowane, bez względu na porę dnia.

Art. 244.

1¹¹⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Od decyzji Urzędu Patentowego stronie służy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego.

1¹¹¹⁶⁾Dodany przez art. 1 pkt 27 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Do postępowania o ponowne rozpatrzenie sprawy stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1²-1⁴, przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące rozpatrywania odwołania od decyzji.

1²¹¹⁶⁾Dodany przez art. 1 pkt 27 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wymaga uzasadnienia.

1³¹¹⁶⁾Dodany przez art. 1 pkt 27 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Rozprawę przeprowadza się w przypadku, o którym mowa w art. 89 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, również na wniosek zgłaszającego.

1⁴¹¹⁶⁾Dodany przez art. 1 pkt 27 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Do ponownego rozpatrzenia sprawy Prezes Urzędu Patentowego wyznacza eksperta.

2.

(uchylony).

3¹¹⁸⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Przepisy ust. 1 oraz ust. 1¹-1⁴ stosuje się odpowiednio do postanowień.

4.

Termin do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją wynosi 2 miesiące, a zakończonej postanowieniem - 1 miesiąc od dnia doręczenia stronie decyzji lub postanowienia.

5.

Przed upływem terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy decyzja nie podlega wykonaniu.

Art. 244¹¹¹⁹⁾Dodany przez art. 1 pkt 57 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Jeżeli wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy nie spełnia wymogów formalnych, Urząd Patentowy wzywa wnioskodawcę postanowieniem do usunięcia braków w terminie 30 dni pod rygorem umorzenia postępowania.

Art. 245.

1¹²⁰⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Art. 248.

Na decyzje oraz postanowienia Urzędu Patentowego stronie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Art. 249¹²¹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

1.

Prezes Urzędu Patentowego wyznacza eksperta do rozpatrzenia zasadności otrzymanej skargi.

2.

W wyniku rozpatrzenia skargi Urząd Patentowy uwzględnia ją w całości albo przekazuje sądowi administracyjnemu odpowiedź na skargę wraz z aktami sprawy.

Art. 250.

Wykonanie decyzji lub postanowienia może być na skutek wniesienia skargi, o której mowa w art. 248, wstrzymane przez Prezesa Urzędu Patentowego również wtedy, gdy wstrzymanie takie nie nastąpiło z mocy prawa albo w wyniku postanowienia sądu administracyjnego.

Art. 251.

1.

Urząd Patentowy udziela informacji o zgłoszeniu wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego, oznaczenia geograficznego i topografii układu scalonego oraz udostępnia akta zgłoszenia w każdym stadium postępowania:

1)

zgłaszającemu i jego pełnomocnikowi;

2)

organom ścigania i wymiaru sprawiedliwości - w związku z prowadzonymi przez nie sprawami;

3)

innym osobom, które przedstawią na piśmie zgodę zgłaszającego.

2.

Po upływie terminów zastrzeżonych dla nieujawniania informacji o zgłoszeniach, o których mowa w ust. 1, Urząd Patentowy może na wniosek osoby, która ma w tym interes prawny, udostępnić jej dokumenty zawarte w aktach zgłoszenia.

3.

O udzieleniu niejawnej informacji o zgłoszeniu oraz o udostępnieniu akt zgłoszenia dokonuje się adnotacji w aktach zgłoszenia.

4.

Przepisy ust. 1-3 nie mają zastosowania do zgłoszeń tajnych wynalazków i tajnych wzorów użytkowych.

5.

Do zgłoszeń topografii układów scalonych przepisy ust. 2 i 3 stosuje się z zachowaniem warunków, o których mowa w art. 207 ust. 2 i 3.

Art. 252¹²²⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania przed Urzędem Patentowym stosuje się, z zastrzeżeniem art. 253, odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Art. 253¹²²⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

1.

Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o terminach załatwiania sprawy nie stosuje się do rozpatrywania zgłoszeń dokonanych w celu uzyskania patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji.

2.

Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o wznowieniu postępowania i stwierdzeniu nieważności decyzji nie stosuje się, jeżeli okoliczności uzasadniające wznowienie postępowania bądź stwierdzenie nieważności decyzji mogą być podniesione w sporze o unieważnienie udzielonego patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji.

Art. 254.

Na prawomocne orzeczenie Urzędu Patentowego, kończące postępowanie w sprawie, a rażąco naruszające prawo, Prezes Urzędu Patentowego, Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej oraz Rzecznik Praw Obywatelskich mogą wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie 6 miesięcy od dnia doręczenia stronie orzeczenia.

Tytuł VII

Postępowanie sporne

Art. 255.

1¹²³⁾Oznaczenie ust. 1 nadane przez art. 1 pkt 31 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Urząd Patentowy - w trybie postępowania spornego - rozstrzyga sprawy o:

1)

unieważnienie patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji;

1¹¹²⁵⁾Dodany przez art. 1 pkt 58 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

unieważnienie patentu europejskiego, udzielonego w trybie określonym w Konwencji o patencie europejskim;

1²¹²⁵⁾Dodany przez art. 1 pkt 58 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

unieważnienie uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego;

2)

stwierdzenie wygaśnięcia patentu na wynalazek dotyczący materiału biologicznego lub jego użycia, w przypadku określonym w art. 90 ust. 1 pkt 4;

2¹)

stwierdzenie wygaśnięcia dodatkowego prawa ochronnego, w przypadkach określonych w art. 75⁶ ust. 3;

3)

stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy, w przypadkach określonych w art. 169;

3¹¹²⁶⁾Dodany przez art. 1 pkt 58 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

stwierdzenie wygaśnięcia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego w przypadkach określonych w art. 169;

4)

stwierdzenie wygaśnięcia prawa z rejestracji oznaczenia geograficznego, w przypadku określonym w art. 192 ust. 1;

5)

stwierdzenie wygaśnięcia prawa z rejestracji topografii, w przypadkach określonych w art. 221 ust. 2;

6¹²⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 58 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

udzielenie licencji przymusowej na korzystanie z wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego albo topografii;

6¹¹²⁸⁾Dodany przez art. 1 pkt 58 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

udzielenie licencji przymusowej na korzystanie z wynalazku, na który udzielono patentu w trybie określonym w Konwencji o patencie europejskim;

7)

zmianę decyzji o udzieleniu licencji przymusowej;

8)

stwierdzenie bezzasadności zmiany warunków korzystania z oznaczenia geograficznego, w przypadku określonym w art. 188 ust. 3;

9)

unieważnienie patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji na skutek złożonego sprzeciwu uznanego przez uprawnionego za bezzasadny.

2¹²⁹⁾Dodany przez art. 1 pkt 31 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Sprawy, o których mowa w ust. 1, rozpatrują kolegia orzekające do spraw spornych.

3¹²⁹⁾Dodany przez art. 1 pkt 31 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Do spraw rozpatrywanych przez Urząd Patentowy w trybie postępowania spornego nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o terminach załatwiania spraw. Urząd Patentowy dąży do rozstrzygnięcia sprawy w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku.

4¹²⁹⁾Dodany przez art. 1 pkt 31 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Urząd Patentowy rozstrzyga sprawy w trybie postępowania spornego w granicach wniosku i jest związany podstawą prawną wskazaną przez wnioskodawcę.

Art. 255¹¹³⁰⁾Dodany przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

1.

Postępowanie sporne w sprawach, o których mowa w art. 255 ust. 1 pkt 1-8, wszczyna się na pisemny wniosek.

2.

Od wniosku o wszczęcie postępowania należy wnieść opłatę.

3.

Wniosek powinien zawierać:

1)

oznaczenie stron i ich adresy;

2)

zwięzłe przedstawienie sprawy;

3)

wyraźnie określone żądanie;

4)

wskazanie podstawy prawnej;

5)

wskazanie środków dowodowych;

6)

podpis wnioskodawcy i datę.

4.

Do wniosku należy dołączyć:

1)

pełnomocnictwo, jeżeli wniosek składa pełnomocnik;

2)

odpisy wniosku w liczbie odpowiadającej liczbie stron postępowania spornego;

3)

dowód uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 2.

5.

Urząd Patentowy bada, czy wniosek o wszczęcie postępowania spornego spełnia wymogi formalne, o których mowa w ust. 3 i 4.

6.

Jeżeli wniosek nie spełnia wymogów formalnych, Urząd Patentowy wzywa wnioskodawcę do usunięcia usterek lub braków w terminie 30 dni pod rygorem umorzenia postępowania.

Art. 255²¹³⁰⁾Dodany przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

1.

Urząd Patentowy doręcza stronom postępowania spornego odpisy wniosku, wyznaczając jednocześnie termin do nadesłania pisemnej odpowiedzi na wniosek.

2.

Strona wezwana do udzielenia odpowiedzi na wniosek dołącza do odpowiedzi odpisy w liczbie odpowiadającej liczbie stron postępowania spornego.

3¹³¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 59 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do innych pism składanych przez strony postępowania spornego.

Art. 255³¹³⁰⁾Dodany przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

1.

Po upływie terminu wyznaczonego stronie do udzielenia odpowiedzi na wniosek Urząd Patentowy wyznacza termin rozprawy, o czym zawiadamia strony lub ich pełnomocników, doręczając im jednocześnie odpis odpowiedzi na wniosek, jeżeli została udzielona.

2.

W sprawach wymienionych w art. 255¹ ust. 6, w art. 255⁴, w art. 255⁵ ust. 2, w art. 255⁶ ust. 3, a także w przypadku przywrócenia terminu określonego w art. 255¹ ust. 6, Urząd Patentowy może orzekać na posiedzeniach niejawnych.

3.

W zawiadomieniu o rozprawie określa się termin, miejsce i przedmiot rozprawy.

4.

Zawiadomienie o rozprawie powinno być doręczone stronom nie później niż 7 dni przed wyznaczonym terminem.

5¹³²⁾Dodany przez art. 1 pkt 60 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W przypadku nadmiernego przewlekania postępowania przez strony Urząd Patentowy może wyznaczyć stronom postępowania w toku prowadzonego postępowania, także na posiedzeniu niejawnym, termin na podanie wszystkich twierdzeń oraz dodatkowych dowodów na ich poparcie, pod rygorem utraty prawa powoływania ich w toku postępowania, chyba że strona wykaże, że ich powołanie w wyznaczonym terminie nie było możliwe albo że potrzeba powołania wynikła później.

Art. 255⁴¹³⁰⁾Dodany przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

1.

Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi, że nie jest właściwy do rozpatrzenia wniosku w trybie postępowania spornego, wydaje w tej sprawie postanowienie.

2.

Jeżeli wnioskodawca wycofał wniosek przed rozprawą, Urząd Patentowy wydaje decyzję o umorzeniu postępowania.

Art. 255⁵¹³⁰⁾Dodany przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

1.

Rozprawa jest jawna, chyba że postępowanie sporne dotyczy wynalazku tajnego lub wzoru użytkowego tajnego.

2.

Jeżeli rozpatrzenie sprawy wymaga powoływania się przez strony na informacje prawnie chronione na podstawie odrębnych przepisów, jawność rozprawy może być wyłączona - w drodze postanowienia - w całości lub w części. Wyłączenie nie może obejmować obecności stron na rozprawie.

7)

rozstrzygnięcie co do kosztów postępowania;

8)

Art. 255¹²¹³⁰⁾Dodany przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Przepisy art. 255¹-255¹¹ stosuje się odpowiednio do spraw, o których mowa w art. 255 ust. 1 pkt 9, z wyłączeniem przepisów dotyczących wniosku o wszczęcie postępowania spornego.

Art. 256.

1¹³³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Do postępowania spornego przed Urzędem Patentowym w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

2.

W kwestii kosztów postępowania stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym.

3.

Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o ponownym rozpatrywaniu, na wniosek strony, spraw załatwionych przez wydanie decyzji, od której nie służy odwołanie, nie stosuje się do decyzji rozstrzygającej sprawę co do jej istoty i wydanej po przeprowadzeniu rozprawy.

3¹¹³⁴⁾Dodany przez art. 1 pkt 33 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

W sprawach, o których mowa w art. 255³ ust. 2, przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Termin do jego złożenia w przypadku decyzji wynosi 2 miesiące, a w przypadku postanowienia - 1 miesiąc od dnia doręczenia stronie decyzji lub postanowienia.

4.

(uchylony).

Art. 257.

Na decyzje oraz postanowienia Urzędu Patentowego w sprawach, o których mowa w art. 255, stronom przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Art. 258.

Do prawomocnych orzeczeń Urzędu Patentowego w sprawach, o których mowa w art. 255, przepis art. 254 stosuje się odpowiednio.

Tytuł VIII

URZĄD PATENTOWY

Dział I

Zadania i organizacja Urzędu Patentowego

(oznaczenie rozdziału 1 i tytuł - uchylone)

Art. 259.

Centralnym organem administracji rządowej w sprawach z zakresu własności przemysłowej jest Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 260.

1.

Urząd Patentowy podlega Radzie Ministrów. Nadzór nad działalnością Urzędu Patentowego sprawuje z ramienia Rady Ministrów minister właściwy do spraw gospodarki.

2.

Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, nadaje statut Urzędowi Patentowemu, w którym w szczególności określi organizację, strukturę i zasady kierowania Urzędem oraz podział kompetencji, z uwzględnieniem statusu ekspertów, urzędników służby cywilnej i innych pracowników.

Art. 261.

1.

Urząd Patentowy wykonuje zadania w sprawach własności przemysłowej, wynikające z ustawy, z przepisów odrębnych oraz z umów międzynarodowych.

2.

Do zadań Urzędu Patentowego należy w szczególności:

1)

przyjmowanie i badanie zgłoszeń dotyczących wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych oraz topografii układów scalonych, dokonanych w celu uzyskania ochrony;

2)

orzekanie w sprawach udzielania patentów i dodatkowych praw ochronnych na wynalazki, praw ochronnych na wzory użytkowe oraz znaki towarowe, a także praw z rejestracji wzorów przemysłowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych;

3)

rozstrzyganie spraw w postępowaniu spornym w zakresie określonym ustawą;

4)

prowadzenie rejestrów, o których mowa w art. 228;

5)

wydawanie organu urzędowego pod nazwą „Wiadomości Urzędu Patentowego”;

5¹¹³⁹⁾Dodany przez art. 1 pkt 37 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.)

wydawanie „Biuletynu Urzędu Patentowego”;

6)

udział w pracach organów międzynarodowych z tytułu zawartych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych w sprawach z zakresu własności przemysłowej, w szczególności Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej;

7)

prowadzenie centralnego zbioru polskich i zagranicznych opisów patentowych.

3.

Przy wykonywaniu zadań, w szczególności w sprawach dotyczących współpracy międzynarodowej oraz przy opracowywaniu projektów przepisów prawnych dotyczących własności przemysłowej, Urząd Patentowy działa w porozumieniu i we współpracy z zainteresowanymi organami administracji rządowej i samorządowej.

Art. 262.

Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres działania Urzędu Patentowego, uwzględniając w szczególności jego zadania i kompetencje, a także zasady i formy współdziałania Urzędu z innymi organami administracji rządowej oraz z jednostkami samorządu terytorialnego, organizacjami społecznymi i związkami zawodowymi w sprawach objętych jego zakresem działania.

imiona, nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego albo informację o niewyłonieniu kandydata.

13¹⁴¹⁾Dodany przez art. 161 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 140..

Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne.

14¹⁴¹⁾Dodany przez art. 161 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 140..

Zespół przeprowadzający nabór na stanowiska, o których mowa w ust. 3, powołuje Prezes Urzędu Patentowego.

15¹⁴¹⁾Dodany przez art. 161 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 140..

Do sposobu przeprowadzania naboru na stanowiska, o których mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio ust. 4-13.

Art. 264.

1¹⁴²⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Do powołanych przez Prezesa Urzędu Patentowego ekspertów należy orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 261 ust. 2 pkt 2 i 3, a także w sprawach dokonywania wpisów do rejestrów.

2.

Ekspert reprezentuje Urząd Patentowy w postępowaniu przed sądem administracyjnym w sprawach, o których mowa w art. 248 i 257.

3.

Ekspertowi, o którym mowa w ust. 1, mogą być powierzane dodatkowe funkcje, w szczególności kierownicza, koordynacyjna lub kontrolna.

4.

Powierzenie dodatkowej funkcji, o której mowa w ust. 3, może nastąpić na czas nieokreślony lub na czas wykonywania określonej pracy.

Art. 265.

1.

Eksperci współuczestniczą w czynnościach z zakresu zarządzania w Urzędzie Patentowym poprzez Kolegium Ekspertów, stanowiące powszechne ich zgromadzenie.

2.

Kolegium Ekspertów wybiera ze swego grona Rzecznika Interesu Zawodowego, który reprezentuje ekspertów wobec organów władzy i administracji we wszystkich sprawach dotyczących pracy.

3.

Do zadań Kolegium należy:

1¹⁴³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.)

składanie wniosków i wyrażanie opinii co do zadań w zakresie rozpatrywania wpływających zgłoszeń oraz co do środków potrzebnych na ich wykonanie;

2)

ustalanie zasad podziału środków funduszu nagród, tworzonego na podstawie przepisu art. 271 ust. 3;

3)

wyrażanie opinii co do problemów związanych z orzekaniem, w szczególności co do przypadków niejednolitości orzecznictwa, oraz przedstawianie odpowiednich wniosków w tym zakresie;

4)

wyrażanie opinii w innych sprawach, przedstawionych przez Prezesa Urzędu Patentowego lub przez Rzecznika Interesu Zawodowego.

4.

Kolegium Ekspertów zwołuje co najmniej raz w roku, z zastrzeżeniem ust. 5, Prezes Urzędu Patentowego, który mu przewodniczy. Kolegium Ekspertów może również zwołać, w każdym czasie, Rzecznik Interesu Zawodowego, dla przedstawienia sprawy wymagającej wyrażenia opinii przez Kolegium.

5.

Kolegium Ekspertów może również obradować w sekcjach, na które eksperci zostają podzieleni według kryteriów rzeczowo-problemowych, stosownie do wykonywanych zadań. Sekcji może przewodniczyć Prezes Urzędu Patentowego, zastępca Prezesa albo ekspert, któremu powierzona została funkcja kierownicza na podstawie art. 264 ust. 3.

6.

Podział na sekcje i wyznaczenie przewodniczących sekcji należy do Prezesa Urzędu Patentowego.

Art. 265¹¹⁴⁴⁾Dodany przez art. 1 pkt 40 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Pracownicy Urzędu Patentowego na stanowiskach urzędniczych, z wyłączeniem ekspertów, asesorów oraz aplikantów eksperckich, są członkami korpusu służby cywilnej.

Dział II

Eksperci, asesorzy i aplikanci eksperccy

Art. 266.

1.

Uzyskanie uprawnień eksperta wymaga, z zastrzeżeniem ust. 2, posiadania wyższego wykształcenia odpowiadającego zadaniom eksperta, odbycia aplikacji eksperckiej, zwanej dalej „aplikacją”, oraz asesury.

2.

Ekspertem może być osoba, która:

1)

jest obywatelem polskim i korzysta z pełni praw publicznych;

2)

nie była karana za przestępstwo umyślne;

3)

posiada znajomość języków obcych w zakresie i stopniu określonym potrzebą spełnienia warunków niezbędnych do wykonywania zadań eksperta, z uwzględnieniem umów międzynarodowych, nie mniej jednak niż jednego języka obcego;

4)

jest nieskazitelnego charakteru;

5)

ma stan zdrowia oraz predyspozycje pozwalające na powierzenie jej zadań eksperta;

6¹⁴⁶⁾Dodany przez art. 1 pkt 61 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; w brzmieniu ustalonym przez art. 127 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 27.)

posiada odpowiednie do zakresu zadań poświadczenie bezpieczeństwa upoważniające do dostępu do informacji niejawnych, wydane na podstawie ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228).

3¹⁴⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 42 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Od aplikanta eksperckiego, który powinien posiadać znajomość więcej niż jednego języka obcego, można nie wymagać znajomości jednego z potrzebnych języków, jeżeli brak ten uzupełni on w czasie przeznaczonym na aplikację.

Art. 267¹⁴⁸⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 43 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

1.

Prezes Urzędu Patentowego organizuje nabór na aplikację przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie Urzędu Patentowego, a także przez opublikowanie go w „Wiadomościach Urzędu Patentowego”.

2.

Prezes Urzędu Patentowego przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne. Kandydaci powinni posiadać wyższe wykształcenie i spełniać wymagania, o których mowa w art. 266 ust. 2 i 3.

3.

Aplikacja trwa 3 lata, z tym że w uzasadnionych przypadkach, na wniosek aplikanta eksperckiego, może być skrócona do 1 roku i 6 miesięcy.

4.

Stosunek pracy aplikanta eksperckiego nawiązuje Prezes Urzędu Patentowego na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

5.

Aplikantowi eksperckiemu może być powierzane wykonywanie określonych czynności związanych z orzekaniem, bez prawa podejmowania decyzji.

6.

Aplikacja kończy się egzaminem. Powtórny egzamin może być złożony tylko raz, nie wcześniej niż po 6 miesiącach i nie później niż po roku od daty pierwszego egzaminu.

7.

Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez Prezesa Urzędu Patentowego. Za udział w pracach komisji przysługuje wynagrodzenie.

8.

W przypadku nieprzystąpienia, bez usprawiedliwienia, do egzaminu lub niezdania powtórnego egzaminu Urząd Patentowy rozwiązuje z aplikantem eksperckim, za wypowiedzeniem, umowę o pracę.

9¹⁴⁹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 62 ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Za naruszenie obowiązków służbowych aplikant ekspercki odpowiada dyscyplinarnie. Do odpowiedzialności dyscyplinarnej stosuje się odpowiednio przepisy działu III.

Art. 268.

1.

Po złożeniu egzaminu pracownikowi powierza się wykonywanie zadań w charakterze asesora przez okres nie krótszy niż 2 lata.

2.

Asesorowi powierza się wykonywanie czynności eksperta, które podlega ocenie na zasadach określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 8.

3.

W przypadku pozytywnej oceny przebiegu asesury, asesor uzyskuje uprawnienia eksperta.

4¹⁵⁰⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 127 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 27..

Przy powołaniu ekspert składa ślubowanie wobec Prezesa Urzędu Patentowego według następującej roty: „Ślubuję uroczyście na powierzonym mi stanowisku eksperta sumiennie wykonywać zadania, orzekać bezstronnie i zgodnie z przepisami prawa, dochować tajemnicy prawnie chronionej, a w postępowaniu kierować się zasadami godności i uczciwości.”.

5.

Ekspert, który przechodzi na inne stanowisko eksperckie, nie składa ponownie ślubowania.

6.

Przepisy ustawy dotyczące ekspertów stosuje się odpowiednio, o ile ustawa nie stanowi inaczej, do asesorów.

7.

Prezes Urzędu Patentowego może odwołać asesora ze stanowiska, jeżeli po upływie 2 lat asesury nie zostanie on powołany na stanowisko eksperta. Odwołanie jest równoznaczne z wypowiedzeniem umowy o pracę.

8.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, zakres i tryb odbywania aplikacji i asesury, a także składania egzaminów, z uwzględnieniem wynagrodzenia dla osób przeprowadzających egzamin.

Art. 269.

1.

W zakresie orzekania eksperci podlegają tylko ustawom.

2.

Do ekspertów nie stosuje się w zakresie, o którym mowa w ust. 1, przewidzianych w odrębnych ustawach przepisów o obowiązku wykonywania poleceń służbowych przełożonego, jak też przepisów przewidujących dokonywanie okresowych bądź doraźnych ocen pracownika dotyczących wykonywania przez niego zadań.

3.

Orzekając w sprawie, ekspert obowiązany jest uwzględnić dyrektywy interpretacyjne ustalone w ogólnych wytycznych Prezesa Urzędu Patentowego, wydawanych w trybie określonym w ust. 4 i 5.

4.

Ogólne wytyczne, o których mowa w ust. 3, Prezes Urzędu Patentowego wydaje po zasięgnięciu opinii lub na wniosek Kolegium Ekspertów.

5.

Ogólne wytyczne Prezesa, o których mowa w ust. 3, podaje się do wiadomości publicznej.

6.

Ogólne wytyczne Prezesa, o których mowa w ust. 3, wiążą wyłącznie ekspertów przy rozpatrywaniu sprawy i nie mogą być powoływane jako podstawa prawna wydanej decyzji bądź postanowienia.

7.

Na zasadach określonych w odrębnych przepisach eksperci korzystają z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.

8.

Bezpośredni nadzór nad działalnością komórek organizacyjnych, w których orzekają eksperci, sprawuje Prezes Urzędu Patentowego lub z jego upoważnienia zastępca Prezesa. Nadzór ten nie może wkraczać w zakres orzekania.

Art. 270.

1.

Ekspert jest obowiązany postępować zgodnie ze złożonym ślubowaniem, a w szczególności:

1)

przestrzegać Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i innych przepisów prawa;

2)

przestrzegać przy orzekaniu ogólnych wytycznych Prezesa Urzędu Patentowego, o których mowa w art. 269 ust. 3;

3)

rzetelnie, bezstronnie, sprawnie i terminowo wykonywać powierzone zadania;

4¹⁵¹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 127 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 27.)

dochowywać tajemnicy prawnie chronionej;

5)

godnie zachowywać się w pracy oraz poza nią.

2.

Ekspert nie może tworzyć ani być członkiem związków zawodowych lub partii politycznych. W dniu powołania eksperta na stanowisko jego członkostwo w związkach zawodowych i partiach politycznych ustaje z mocy prawa.

3.

6.

Przepisy ust. 3-5 nie mają zastosowania do asesorów.

Art. 272¹¹⁵⁵⁾Dodany przez art. 1 pkt 46 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

1¹⁵⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 161 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 140..

Do ekspertów i aplikantów eksperckich mają odpowiednio zastosowanie przepisy art. 72 i art. 78 ust. 3, a do aplikantów eksperckich również przepisy art. 91, art. 92 i art. 94 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505, z późn. zm.).

2.

W sprawach wynikających ze stosunku pracy ekspertów i aplikantów eksperckich nieuregulowanych w ustawie i przepisach wskazanych w ust. 1 stosuje się ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.).

Dział III

Odpowiedzialność dyscyplinarna.

Zawieszenie oraz rozwiązanie stosunku pracy z ekspertem

Art. 273.

1.

Za naruszenie obowiązków służbowych ekspert odpowiada dyscyplinarnie.

2.

Do prowadzenia postępowania i orzekania w sprawach, o których mowa w ust. 1, Prezes Urzędu Patentowego powołuje, spośród ekspertów, rzecznika dyscyplinarnego oraz członków Komisji Dyscyplinarnej Ekspertów i Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Ekspertów, w liczbie umożliwiającej tworzenie składów orzekających.

3.

W przypadkach uzasadnionych potrzebą, gdy rzecznik dyscyplinarny, o którym mowa w ust. 2, nie może działać w sprawie, Prezes Urzędu Patentowego może powołać doraźnie zastępcę rzecznika dyscyplinarnego.

4.

Karami dyscyplinarnymi są:

1)

upomnienie;

2)

nagana;

3)

zakaz zajmowania stanowisk kierowniczych w Urzędzie Patentowym;

4)

zakaz pełnienia funkcji eksperta.

5.

W sprawach nieunormowanych w niniejszej ustawie do odpowiedzialności dyscyplinarnej ekspertów stosuje się odpowiednio przepisy o odpowiedzialności dyscyplinarnej urzędników służby cywilnej.

Art. 274.

1.

Prezes Urzędu Patentowego odwołuje eksperta ze stanowiska w razie utraty przez eksperta zdolności fizycznej lub psychicznej do pracy, potwierdzonej orzeczeniem lekarskim wydanym dla celów emerytalno-rentowych lub orzeczeniem o utracie zdolności do pracy na zajmowanym stanowisku, wydanym przez lekarza uprawnionego do przeprowadzania badań lekarskich pracowników Urzędu Patentowego.

2.

Prezes Urzędu Patentowego może odwołać eksperta ze stanowiska w razie:

1)

złożenia przez eksperta oświadczenia o rezygnacji ze stanowiska;

2)

potrzeby zmniejszenia stanu zatrudnienia ekspertów w wyniku zmiany zakresu zadań Urzędu Patentowego bądź trwałego zmniejszenia ilości spraw do rozpatrzenia;

3)

nieprzedłożenia przez eksperta w terminie orzeczenia uprawnionego lekarza o zachowaniu przez niego zdolności fizycznej i psychicznej do pracy, w sytuacji, o której mowa w art. 270 ust. 6;

4)

(uchylony);

5)

nieobecności eksperta w pracy z powodu choroby lub odosobnienia ze względu na chorobę zakaźną, trwającej dłużej niż okres pobierania zasiłku, a także w razie usprawiedliwionej nieobecności w pracy z innych przyczyn, po upływie okresów przewidzianych w art. 53 Kodeksu pracy;

6¹⁶¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 63 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.)

utraty uprawnienia, o którym mowa w art. 266 ust. 2 pkt 6.

3.

Stosunek pracy eksperta tymczasowo aresztowanego ulega z mocy prawa zawieszeniu.

4.

Prezes Urzędu Patentowego może zawiesić eksperta w pełnieniu obowiązków, jeżeli zostało wszczęte przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne lub karne.

5.

W przypadku zawieszenia, o którym mowa w ust. 3 i 4, ekspertowi przysługuje wynagrodzenie oraz inne uprawnienia i świadczenia odpowiednio na zasadach określonych w ustawie o służbie cywilnej.

6.

Stosunek pracy eksperta wygasa w przypadkach określonych w Kodeksie pracy oraz przepisach szczególnych, a także w razie:

1)

utraty obywatelstwa polskiego;

2)

prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej zakazu pełnienia funkcji eksperta;

3)

prawomocnego orzeczenia przez sąd pozbawienia eksperta praw publicznych bądź zakazu zajmowania przez niego stanowiska eksperta;

4¹⁶²⁾Dodany przez art. 1 pkt 48 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.)

odmowy złożenia ślubowania;

5¹⁶²⁾Dodany przez art. 1 pkt 48 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.)

prawomocnego skazania za przestępstwo popełnione umyślnie.

7.

Jeżeli w odwołaniu nie określono inaczej, odwołanie eksperta ze stanowiska następuje z chwilą doręczenia mu zawiadomienia o odwołaniu; osobie odwołanej ze stanowiska można wyznaczyć na okres do rozwiązania stosunku pracy inne zadania do wykonywania, odpowiadające jej kwalifikacjom.

8.

Wygaśnięcie stosunku pracy z ekspertem jest równoznaczne z odwołaniem go ze stanowiska eksperta z chwilą wygaśnięcia stosunku pracy.

9¹⁶³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 160..

Odwołanie eksperta ze stanowiska w przypadkach, o których mowa w ust. 1 oraz ust. 2 pkt 2 i 3, a także w razie złożenia przez eksperta oświadczenia o rezygnacji ze stanowiska jest równoznaczne, z zastrzeżeniem ust. 11, z wypowiedzeniem umowy o pracę lub jej rozwiązaniem za porozumieniem stron.

10.

Odwołanie eksperta ze stanowiska w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 5, jest równoznaczne, z zastrzeżeniem ust. 11, z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia.

11.

Odwołanie eksperta ze stanowiska nie może naruszać przepisów dotyczących szczególnej ochrony pracowników w zakresie wypowiedzenia i rozwiązania stosunku pracy.

12.

Ograniczenie w zakresie rozwiązania stosunku pracy z ekspertem nie dotyczy odwołania z dodatkowej funkcji, o której mowa w art. 264 ust. 3. Odwołanie z dodatkowej funkcji przed wykonaniem powierzonej pracy lub z funkcji powierzonej ekspertowi na czas nieokreślony jest równoznaczne z wypowiedzeniem warunków pracy lub płacy.

Rozdział 4

(uchylony)

Dział IV

Kolegia orzekające do spraw spornych

Art. 279¹⁶⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

1.

Kolegia orzekające do spraw spornych, zwane dalej „kolegiami”, działają w Urzędzie Patentowym.

2.

Kolegia rozpatrują sprawy należące do ich właściwości w składzie: przewodniczący kolegium i dwaj członków kolegium. W sprawach zawiłych można wyznaczyć skład pięcioosobowy.

Art. 280¹⁶⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

1.

Przewodniczącym kolegium może być pracownik Urzędu Patentowego, który:

1)

ma obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw publicznych;

2)

jest nieskazitelnego charakteru;

3)

nie był karany za przestępstwo umyślne;

4)

ukończył wyższe studia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskał tytuł magistra lub zagraniczne studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej Polskiej;

5)

odbył aplikację sędziowską, radcowską, adwokacką, prokuratorską albo jest profesorem lub doktorem habilitowanym nauk prawnych, albo też przez dziesięć lat pozostawał w instytucjach publicznych na stanowiskach związanych ze stosowaniem lub tworzeniem prawa administracyjnego.

2.

Do przewodniczących kolegium stosuje się przepisy o ekspertach, z tym że są oni zwolnieni z odbycia aplikacji, o której mowa w art. 266 ust. 1.

3¹⁶⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 64 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

W skład kolegium, oprócz przewodniczącego kolegium, wchodzą jako jego członkowie eksperci upoważnieni do orzekania w sprawach spornych przez Prezesa Urzędu Patentowego.

4.

(uchylony).

5.

(uchylony).

Art. 281¹⁶⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

1.

Obsługę kolegiów sprawuje wyodrębniona komórka organizacyjna Urzędu Patentowego.

2.

Kierownik komórki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, wyznaczony przez Prezesa Urzędu Patentowego:

1)

zarządza skompletowanie akt niezbędnych do wyznaczenia posiedzenia niejawnego lub rozprawy, a w razie potrzeby innych dowodów;

2)

wyznacza skład orzekający w sprawie;

3)

zarządza doręczenie stronie przeciwnej odpisów wniosku z załącznikami w celu przedstawienia odpowiedzi na wniosek;

4)

wyznacza termin posiedzenia niejawnego lub rozprawy, w którym sprawa ma być rozpatrzona;

5)

zarządza zawiadomienie o rozprawie stron i innych osób, których udział na rozprawie jest niezbędny.

Art. 282.

(uchylony).

Tytuł IX

Dochodzenie roszczeń w postępowaniu cywilnym

Dział I

Przepisy wspólne

Art. 283.

Sprawy dotyczące roszczeń cywilnoprawnych z zakresu ochrony własności przemysłowej, nienależące do kompetencji innych organów, rozstrzygane są, z zastrzeżeniem art. 257, w trybie postępowania cywilnego na zasadach ogólnych.

Art. 284.

W trybie postępowania cywilnego, na zasadach ogólnych, rozpatrywane są w szczególności sprawy o:

1)

ustalenie autorstwa projektu wynalazczego;

2)

ustalenie prawa do patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji;

3)

wynagrodzenie za korzystanie z projektu wynalazczego;

4)

wynagrodzenie za korzystanie z wynalazku, wzoru użytkowego lub topografii dla celów państwowych;

5)

odszkodowanie za przejście na Skarb Państwa prawa do patentu lub prawa ochronnego odpowiednio na wynalazek tajny lub na wzór użytkowy tajny;

6)

naruszenie patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji;

7)

stwierdzenie prawa korzystania z wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w przypadkach określonych w art. 71 i 75;

8)

stwierdzenie prawa używania w ramach lokalnej działalności oznaczenia zarejestrowanego jako znak towarowy na rzecz innej osoby;

9)

stwierdzenie prawa używania oznaczenia geograficznego;

10)

stwierdzenie utraty prawa używania oznaczenia geograficznego;

11)

przeniesienie patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego lub topografii, uzyskanego przez osobę nieuprawnioną;

12)

przeniesienie prawa ochronnego na znak towarowy w przypadku określonym w art. 161.

Art. 285.

Uprawniony z patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji bądź osoba, której ustawa na to zezwala, może żądać zaprzestania działań grożących naruszeniem prawa.

Art. 286¹⁷⁰⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2007 r. o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 99, poz. 662), która weszła w życie z dniem 20 czerwca 2007 r..

Sąd, rozstrzygając o naruszeniu prawa, może orzec, na wniosek uprawnionego, o będących własnością naruszającego bezprawnie wytworzonych lub oznaczonych wytworach oraz środkach i materiałach, które zostały użyte do ich wytworzenia lub oznaczenia. W szczególności sąd może orzec o ich wycofaniu z obrotu, przyznaniu uprawnionemu na poczet zasądzonej na jego rzecz sumy pieniężnej albo zniszczeniu. Orzekając, sąd uwzględnia wagę naruszenia oraz interesy osób trzecich.

Art. 286¹¹⁷¹⁾Dodany przez art. 3 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 170..

1.

Sąd właściwy do rozpoznania spraw o naruszenie praw własności przemysłowej miejsca, w którym sprawca wykonuje działalność lub w którym znajduje się jego majątek, także przed wytoczeniem powództwa, rozpoznaje, nie później niż w terminie 3 dni od dnia złożenia w sądzie lub 7 dni w przypadku sprawy szczególnie skomplikowanej, wniosek uprawnionego z patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji lub osoby, której ustawa na to zezwala:

1)

o zabezpieczenie dowodów;

2)

o zabezpieczenie roszczeń przez zobowiązanie naruszającego patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji do udzielenia informacji, które są niezbędne do dochodzenia roszczeń określonych w art. 287 ust. 1 i art. 296 ust. 1, o pochodzeniu i sieciach dystrybucji towarów lub usług naruszających patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, jeżeli naruszenie tych praw jest wysoce prawdopodobne;

3)

o zabezpieczenie roszczeń przez zobowiązanie innej niż naruszający osoby do udzielenia informacji, które są niezbędne do dochodzenia roszczeń, określonych w art. 287 ust. 1 i w art. 296 ust. 1, o pochodzeniu i sieciach dystrybucji towarów lub usług naruszających patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, jeżeli naruszenie tych praw jest wysoce prawdopodobne oraz:

a)

stwierdzono, że posiada ona towary naruszające patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, lub

b)

stwierdzono, że korzysta ona z usług naruszających patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, lub

c)

stwierdzono, że świadczy ona usługi wykorzystywane w działaniach naruszających patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, lub

d)

została przez osobę określoną w lit. a, b lub c wskazana jako uczestnicząca w produkcji, wytwarzaniu lub dystrybucji towarów lub świadczeniu usług naruszających patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji,

a powyższe działania mają na celu uzyskanie bezpośrednio lub pośrednio zysku lub innej korzyści ekonomicznej, przy czym nie obejmuje to działań konsumentów będących w dobrej wierze.

2.

Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, mogą dotyczyć wyłącznie:

1)

firm (nazw) i adresów producentów, wytwórców, dystrybutorów, dostawców oraz innych poprzednich posiadaczy towarów lub świadczących usługi, które naruszają patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, jak również przewidzianych odbiorców hurtowych lub prowadzących sprzedaż detaliczną tych towarów lub usług;

2)

ilości wyprodukowanych, wytworzonych, zbytych, otrzymanych lub zamówionych towarów lub usług naruszających patent, dodatkowe prawo ochronne, prawo ochronne lub prawo z rejestracji, a także cen uiszczonych za te towary lub usługi.

3.

Sąd, dopuszczając dowód lub rozpoznając wnioski, o których mowa w ust. 1, zapewnia zachowanie tajemnicy przedsiębiorcy i innych tajemnic ustawowo chronionych.

4.

Od obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, może uchylić się ten, kto według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego mógłby jako świadek odmówić zeznań lub odpowiedzi na zadane mu pytanie.

5.

Na udokumentowane żądanie osoby, o której mowa w ust. 1 pkt 3, uprawniony jest zobowiązany zwrócić koszty i wydatki poniesione w związku z udzieleniem informacji.

6.

W uzasadnionych przypadkach sąd może uzależnić wydanie postanowienia o zabezpieczeniu dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, od złożenia kaucji.

7.

O zabezpieczeniach wymienionych w ust. 1 pkt 2 i 3 sąd orzeka po przeprowadzeniu rozprawy.

8.

Zażalenia na postanowienia sądu w sprawach, o których mowa w ust. 1, sąd rozpoznaje w terminie 7 dni.

9.

Do zabezpieczenia dowodów stosuje się odpowiednio art. 733, art. 742 i art. 744-746 Kodeksu postępowania cywilnego.

Dział II

Roszczenia dotyczące wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych i topografii układów scalonych

Art. 287¹⁷²⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 170..

1.

Uprawniony z patentu, którego patent został naruszony, lub osoba, której ustawa na to zezwala, może żądać od naruszającego patent zaniechania naruszania, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, a w razie zawinionego naruszenia również naprawienia wyrządzonej szkody:

1)

na zasadach ogólnych albo

2)

Art. 290¹⁷³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 170..

Uprawniony, o którym mowa w art. 74, może żądać od osoby, która, nie będąc do tego uprawniona, zgłosiła wynalazek lub uzyskała patent, wydania uzyskanych bezpodstawnie korzyści i naprawienia szkody na zasadach ogólnych.

Art. 291.

Jeżeli strony nie postanowiły inaczej, w razie unieważnienia patentu nabywca, licencjobiorca albo inna osoba, na rzecz której uprawniony dokonał odpłatnego rozporządzenia, może żądać zwrotu wniesionej zapłaty oraz naprawienia szkody na zasadach ogólnych. Zbywca może jednak potrącić sobie korzyści, jakie nabywca uzyskał przez korzystanie z wynalazku przed unieważnieniem patentu; jeżeli korzyści te są wyższe od wniesionej zapłaty i dochodzonego odszkodowania, zbywca nie ponosi odpowiedzialności.

Art. 291¹.

Do dodatkowego prawa ochronnego przepisy art. 287-291 stosuje się odpowiednio.

1¹⁷⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 170..

Osoba, której prawo ochronne na znak towarowy zostało naruszone, lub osoba, której ustawa na to zezwala, może żądać od osoby, która naruszyła to prawo, zaniechania naruszania, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, a w razie zawinionego naruszenia również naprawienia wyrządzonej szkody:

1)

na zasadach ogólnych albo

2)

1a¹⁷⁶⁾Dodany przez art. 3 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 170..

Do roszczeń, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 287 ust. 2 i 3.

2.

Naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy polega na bezprawnym używaniu w obrocie gospodarczym:

1)

znaku identycznego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do identycznych towarów;

2¹⁷⁷⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.)

znaku identycznego lub podobnego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem towarowym zarejestrowanym;

3)

znaku identycznego lub podobnego do renomowanego znaku towarowego, zarejestrowanego w odniesieniu do jakichkolwiek towarów, jeżeli takie używanie może przynieść używającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego.

3.

Z roszczeniami, o których mowa w ust. 1, można wystąpić również przeciwko osobie, która tylko wprowadza do obrotu oznaczone już znakiem towary, jeżeli nie pochodzą one od uprawnionego, bądź osoby, która miała jego zezwolenie na używanie znaku.

4.

Licencjodawca, powołując się na udzielone mu prawo ochronne na znak towarowy, może wystąpić z roszczeniami, o których mowa w ust. 1, przeciwko licencjobiorcy, który narusza postanowienia umowy licencyjnej, odnoszące się do okresu i terenu jej obowiązywania, postaci znaku będącego przedmiotem licencji, a także wskazania towarów, dla których znak może być używany, oraz ich jakości. Przepis stosuje się odpowiednio do sublicencji.

5.

Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może wystąpić z roszczeniami, o których mowa w ust. 1, przeciwko licencjobiorcy lub sublicencjobiorcy w razie naruszenia tych postanowień umowy sublicencyjnej, o których mowa w ust. 4, a także w przypadku gdy umowa ta zawarta została z naruszeniem przepisu art. 163 ust. 2.

Art. 297.

Art. 302.

1¹⁸⁰⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 55 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Do oznaczeń geograficznych stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem art. 186, przepisy art. 296-298.

2.

Z roszczeniami, o których mowa w art. 296, może wystąpić uprawniony z tytułu prawa z rejestracji oznaczenia geograficznego, a także każdy, kto jest ujawniony w rejestrze jako uprawniony do jego używania.

Tytuł X

Przepisy karne

Art. 303.

1.

Kto przypisuje sobie autorstwo albo wprowadza w błąd inną osobę co do autorstwa cudzego projektu wynalazczego albo w inny sposób narusza prawa twórcy projektu wynalazczego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

2.

Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Art. 304.

1.

Kto, nie będąc uprawnionym do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, zgłasza cudzy wynalazek, wzór użytkowy, wzór przemysłowy lub cudzą topografię układu scalonego w celu uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

2.

Tej samej karze podlega, kto ujawnia uzyskaną informację o cudzym wynalazku, wzorze użytkowym, wzorze przemysłowym albo cudzej topografii układu scalonego lub w inny sposób uniemożliwia uzyskanie patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji.

3.

Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 2 działa nieumyślnie, będąc zobowiązanym do zachowania w tajemnicy uzyskanej informacji, podlega grzywnie.

Art. 305.

1¹⁸¹⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 66 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; wszedł w życie z dniem 31 sierpnia 2007 r..

Kto, w celu wprowadzenia do obrotu, oznacza towary podrobionym znakiem towarowym, zarejestrowanym znakiem towarowym, którego nie ma prawa używać lub dokonuje obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

2¹⁸²⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 56 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

W wypadku mniejszej wagi, sprawca przestępstwa określonego w ust. 1 podlega grzywnie.

3.

Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełnienia przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło dochodu albo dopuszcza się tego przestępstwa w stosunku do towaru o znacznej wartości, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.

Art. 306.

1¹⁸³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 67 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; wszedł w życie z dniem 31 sierpnia 2007 r..

W razie skazania za przestępstwo określone w art. 305 ust. 3 sąd orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa materiałów i narzędzi, jak również środków technicznych, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa; jeżeli takie materiały, narzędzia albo środki techniczne nie były własnością sprawcy, sąd może orzec ich przepadek na rzecz Skarbu Państwa.

2¹⁸³⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 67 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; wszedł w życie z dniem 31 sierpnia 2007 r..

W razie skazania za przestępstwo określone w art. 305 ust. 1 i 2, sąd może orzec przepadek na rzecz Skarbu Państwa materiałów i narzędzi, jak również środków technicznych, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa, chociażby nie były własnością sprawcy.

3.

W razie orzeczenia przepadku, o którym mowa w ust. 1 lub 2, art. 195 Kodeksu karnego wykonawczego stosuje się odpowiednio niezależnie od wartości towarów, których przepadek orzeczono.

Art. 307.

1.

Kto w celu wprowadzenia do obrotu oznacza przedmioty niechronione patentem, dodatkowym prawem ochronnym, prawem ochronnym na wzór użytkowy lub prawem z rejestracji wzoru przemysłowego, topografii układu scalonego lub rejestracji na oznaczenie geograficzne, napisami lub rysunkami mającymi wywołać mylne mniemanie, że przedmioty te korzystają z takiej ochrony, podlega karze grzywny lub aresztu.

2.

Tej samej karze podlega, kto przedmioty wymienione w ust. 1, wiedząc o mylnym ich oznaczeniu, wprowadza do obrotu albo do celów obrotu przygotowuje lub przechowuje, albo podaje w ogłoszeniach, zawiadomieniach lub w inny sposób wiadomości mające wywołać mniemanie, że te przedmioty korzystają z ochrony prawnej.

Art. 308.

Kto wprowadza do obrotu towary oznaczone znakiem towarowym z wyróżnikiem mającym wywołać mylne mniemanie, że przedmioty te korzystają z takiej ochrony, podlega karze grzywny.

Art. 309.

W jednostkach organizacyjnych odpowiedzialność określoną w art. 303, art. 304, art. 305, art. 307 i art. 308 ponosi osoba prowadząca lub kierująca jednostką, chyba że z podziału kompetencji wynika odpowiedzialność innej osoby.

Art. 310.

1.

Ściganie sprawców przestępstw określonych w art. 303, art. 304 i art. 305 ust. 1 i 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

2.

Orzekanie w sprawach o czyny określone w art. 307 i art. 308 następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.

Tytuł XI

Zmiany w przepisach obowiązujących.

Przepisy przejściowe i końcowe

Dział I

Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 311-314.

(pominięte).

Dział II

Przepisy przejściowe i końcowe

Art. 315.

1.

Prawa w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych, topografii układów scalonych, znaków towarowych oraz projektów racjonalizatorskich, istniejące w dniu wejścia w życie ustawy, pozostają w mocy. Do praw tych stosuje się przepisy dotychczasowe, o ile przepisy niniejszego działu nie stanowią inaczej.

2.

Do stosunków prawnych powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

3.

Ustawowe warunki wymagane do uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji ocenia się według przepisów obowiązujących w dniu zgłoszenia wynalazku, wzoru użytkowego, znaku towarowego albo topografii układów scalonych w Urzędzie Patentowym. Jednakże do zgłoszeń wynalazków i wzorów użytkowych, nierozpatrzonych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepis art. 37 ust. 2.

Art. 316.

1.

Zgłoszenia wzorów zdobniczych dokonane przed dniem wejścia w życie ustawy i nierozpatrzone do tego czasu uważa się za zgłoszenia wzorów przemysłowych.

2.

Zgłoszenia o udzielenie patentu na wynalazek tajny lub prawa ochronnego na wzór użytkowy tajny, dokonane przed dniem wejścia w życie ustawy i nierozpatrzone do tego czasu, uważa się za zgłoszenia dokonane w celu zastrzeżenia pierwszeństwa.

3.

Zgłoszenia o udzielenie prawa ochronnego dodatkowego na wzór użytkowy, dokonane przed dniem wejścia w życie ustawy i nierozpatrzone do tego czasu, uważa się za zgłoszenia dokonane w celu uzyskania prawa ochronnego.

4.

Postępowanie związane ze zgłoszeniem wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego i topografii układów scalonych w Urzędzie Patentowym toczy się od dnia wejścia w życie ustawy według jej przepisów.

5.

Dotychczasowy rejestr wspólnych znaków towarowych uważa się za odrębną zamkniętą księgę rejestru znaków towarowych.

Art. 317.

Postępowanie sporne przed Urzędem Patentowym i postępowanie przed Komisją Odwoławczą przy Urzędzie Patentowym, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, toczy się od dnia wejścia w życie ustawy według jej przepisów, z zastrzeżeniem art. 318 i 319.

Art. 318.

1.

Sprawy, o których mowa w art. 255, rozpatrywane według dotychczasowych przepisów w Urzędzie Patentowym w postępowaniu spornym przekazuje się do Wydziału Spraw Spornych.

2.

Sprawy, o których mowa w art. 255, rozpatrywane według dotychczasowych przepisów w Komisji Odwoławczej przekazuje się do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

3.

Sprawy, rozpatrywane według dotychczasowych przepisów w Komisji Odwoławczej w wyniku zażaleń i odwołań w postępowaniu administracyjnym, przekazuje się do Urzędu Patentowego w celu rozpatrzenia w Izbie Odwoławczej, w trybie przepisów o ponownym rozpatrzeniu sprawy.

4.

Postępowanie w sprawach rozpatrywanych według dotychczasowych przepisów w Urzędzie Patentowym oraz w Komisji Odwoławczej w postępowaniu spornym i nienależące według ustawy do kompetencji Urzędu Patentowego podlega umorzeniu. Wniesione opłaty od wniosków o wydanie decyzji, a w przypadku sprawy rozpatrywanej w Komisji Odwoławczej - także opłaty od odwołań i zażaleń podlegają zwrotowi.

Art. 319.

Wszczęte i niezakończone, do dnia wejścia w życie ustawy, sprawy o wydanie decyzji o wygaśnięciu prawa z rejestracji na znak towarowy z powodu nieużywania znaku towarowego przekazuje się do Wydziału Spraw Spornych, a odwołania od takich decyzji przekazuje się do Naczelnego Sądu Administracyjnego, jako skargi na decyzje Urzędu Patentowego.

Art. 320.

Do odwołań i zażaleń przekazywanych do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z art. 318 ust. 2 i art. 319, stosuje się odpowiednio przepis art. 318 ust. 4 zdanie drugie.

Art. 321.

Orzeczenia Sądu Najwyższego wydane w wyniku rewizji nadzwyczajnej przekazuje się do wykonania organom właściwym według przepisów ustawy.

Art. 322.

(pominięty).

Art. 323.

1.

Pracownicy Urzędu Patentowego, którzy w dniu wejścia w życie ustawy są upoważnieni przez Prezesa Urzędu Patentowego, na podstawie dotychczasowych przepisów, do orzekania w sprawach, o których mowa w art. 261 ust. 2 pkt 2 i 3, oraz w sprawach dokonywania wpisów do rejestrów, mają prawo do orzekania w zakresie przewidzianym ustawą przez okres trzech lat od dnia wejścia ustawy w życie. Prezes Urzędu Patentowego może jednak, w zależności od potrzeby, zmienić zakres udzielonego upoważnienia.

2.

Stosunek pracy pracowników, o których mowa w ust. 1, nawiązany na podstawie mianowania, przekształca się, z dniem wejścia w życie ustawy, w stosunek pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

3.

Warunkiem nadania pracownikowi, o którym mowa w ust. 1, upoważnienia do orzekania po upływie trzech lat od dnia wejścia ustawy w życie, jest złożenie egzaminu. Przepisy art. 267 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

4.

Pracownik, który złożył egzamin wymagany zgodnie z ust. 3, może uzyskać uprawnienia eksperta z pominięciem okresu asesury.

Art. 324.

Do ustalania wynagrodzeń oraz limitów zatrudnienia ekspertów i asesorów w Urzędzie Patentowym stosuje się odpowiednio, o ile ustawa nie stanowi inaczej, przepisy o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej, odnoszące się do członków korpusu służby cywilnej.

Art. 325.

1.

W przypadku jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, patent, prawo ochronne albo prawo z rejestracji może być udzielone tylko na rzecz osoby prawnej, w skład której wchodzi ta jednostka, bądź na rzecz osoby fizycznej, bądź osób fizycznych prowadzących tę jednostkę na własny rachunek.

2.

Prawa przysługujące Skarbowi Państwa wykonuje w jego imieniu organ administracji rządowej lub państwowa jednostka organizacyjna, według właściwości w zakresie gospodarowania mieniem Skarbu Państwa będącym przedmiotem prawa.

Art. 326.

Tracą moc:

1)

ustawa z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770);

2)

ustawa z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1993 r. Nr 10, poz. 46, z 1994 r. Nr 74, poz. 331 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554);

3)

ustawa z dnia 30 października 1992 r. o ochronie topografii układów scalonych (Dz. U. Nr 100, poz. 498 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770);

4)

ustawa z dnia 31 maja 1962 r. o Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 118);

5)

przepisy art. 5-7 ustawy z dnia 30 października 1992 r. o zmianie ustawy o wynalazczości i ustawy o Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1993 r. Nr 4, poz. 14).

Art. 327.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 136, poz. 958), która weszła w życie z dniem 1 listopada 2007 r.

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 33, poz. 286), która weszła w życie z dniem 17 marca 2004 r.; stosuje się od dnia 1 maja 2004 r., stosownie do art. 6 tej ustawy.

Oznaczenie ust. 1 nadane przez art. 1 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 173, poz. 1808, z 2007 r. Nr 50, poz. 331, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056 i Nr 216, poz. 1371, z 2009 r. Nr 201, poz. 1540, z 2011 r. Nr 85, poz. 459 i Nr 134, poz. 779, z 2012 r. poz. 1445 oraz z 2013 r. poz. 1036.

Oznaczenie ust. 1 skreślone przez art. 1 pkt 4 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

10)

Przez art. 1 pkt 4 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

11)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

12)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

13)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

14)

Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

15)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

16)

Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

17)

Dodany przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

18)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

19)

Dodany przez art. 1 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

20)

Dodany przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

21)

Dodany przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

22)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

23)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

24)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

25)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

26)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

27)

W brzmieniu ustalonym przez art. 127 pkt 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. 182, poz. 1228), która weszła w życie z dniem 2 stycznia 2011 r.

28)

Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

29)

Dodany przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 5 września 2008 r. o zmianie ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 180, poz. 1113), która weszła w życie z dniem 11 stycznia 2009 r.

30)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

31)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

32)

Dodany przez art. 1 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

33)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

34)

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 126, poz. 877, z 2007 r. Nr 99, poz. 662 oraz z 2011 r. Nr 186, poz. 1099.

35)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

36)

Dodany przez art. 1 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

37)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

38)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

39)

Dodany przez art. 1 pkt 23 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

40)

Dodany przez art. 1 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

41)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

42)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

43)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

44)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

45)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

46)

Dodany przez art. 1 pkt 7 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

47)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

48)

Oznaczenie ust. 1 skreślone przez art. 1 pkt 29 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

49)

Uchylony przez art. 1 pkt 29 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

50)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

51)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

52)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

53)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

54)

Dodany przez art. 60 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych oraz o produktach tradycyjnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 10, poz. 68), która weszła w życie z dniem 17 lutego 2005 r.; w brzmieniu ustalonym przez art. 46 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 18 października 2006 r. o wyrobie napojów spirytusowych oraz o rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych (Dz. U. Nr 208, poz. 1539), która weszła w życie z dniem 22 grudnia 2006 r.

55)

Dodany przez art. 46 pkt 1 lit. b ustawy wymienionej jako druga w odnośniku 54; w brzmieniu ustalonym przez art. 2 ustawy z dnia 24 października 2008 r. o zmianie ustawy o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych oraz o produktach tradycyjnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 216, poz. 1368), która weszła w życie z dniem 5 stycznia 2009 r.

56)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

57)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

58)

Dodany przez art. 1 pkt 9 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 2; stosuje się od dnia 1 maja 2004 r., stosownie do art. 6 tej ustawy.

59)

Dodany przez art. 1 pkt 30 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

60)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

61)

Dodany przez art. 1 pkt 31 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

62)

Dodany przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

63)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

64)

Zdanie pierwsze w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

65)

Dodany przez art. 1 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

66)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

67)

Dodany przez art. 1 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; stosuje się od 1 maja 2004 r.; stosownie do art. 6 tej ustawy.

68)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

169)

Przez art. 1 pkt 65 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

70)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

71)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

72)

W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 29.

73)

Dodany przez art. 1 pkt 38 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

74)

Przez art. 1 pkt 16 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

75)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

76)

Dodany przez art. 1 pkt 38 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

77)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

78)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

79)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

80)

Dodany przez art. 1 pkt 18 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

81)

Dodany przez art. 1 pkt 39 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

82)

Dodany przez art. 1 pkt 18 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

83)

W brzmieniu ustalonym przez art. 46 pkt 2 ustawy wymienionej jako druga w odnośniku 54.

84)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

85)

Dodany przez art. 1 pkt 40 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

86)

Oznaczenie ust. 1 nadane przez art. 1 pkt 19 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

87)

Dodany przez art. 1 pkt 19 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2; stosuje się od dnia 1 maja 2004 r., stosownie do art. 6 tej ustawy; w brzmieniu ustalonym przez art. 46 pkt 3 ustawy wymienionej jako druga w odnośniku 54.

88)

Dodany przez art. 1 pkt 20 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; stosuje się od dnia 1 maja 2004 r., stosownie do art. 6 tej ustawy; uchylony przez art. 60 pkt 3 ustawy wymienionej jako pierwsza w odnośniku 54.

89)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

90)

Nazwa tytułu w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

91)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 42 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

92)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 43 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

93)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

94)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 45 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

95)

Dodany przez art. 1 pkt 45 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

96)

Dodany przez art. 1 pkt 46 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

97)

Nazwa działu w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

98)

Dodany przez art. 1 pkt 47 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

99)

Przez art. 1 pkt 47 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

100)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 47 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

101)

Dodany przez art. 1 pkt 47 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

102)

Dodany przez art. 1 pkt 48 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

103)

Dodany przez art. 1 pkt 48 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

104)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

105)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 50 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

106)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

107)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

108)

Dodany przez art. 1 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

109)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

110)

Nazwa tytułu w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 53 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

111)

Przez art. 1 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

112)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 54 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

113)

Dodany przez art. 1 pkt 55 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

114)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 56 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

115)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

116)

Dodany przez art. 1 pkt 27 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

117)

Przez art. 1 pkt 27 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

118)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

119)

Dodany przez art. 1 pkt 57 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

120)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

121)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

122)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

123)

Oznaczenie ust. 1 nadane przez art. 1 pkt 31 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

124)

Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

125)

Dodany przez art. 1 pkt 58 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

126)

Dodany przez art. 1 pkt 58 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

127)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 58 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

128)

Dodany przez art. 1 pkt 58 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

129)

Dodany przez art. 1 pkt 31 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

130)

Dodany przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

131)

Dodany przez art. 1 pkt 59 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

132)

Dodany przez art. 1 pkt 60 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

133)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

134)

Dodany przez art. 1 pkt 33 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

135)

Przez art. 1 pkt 33 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

136)

Nazwa tytułu w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

137)

Nazwa działu w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

138)

Przez art. 1 pkt 36 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

139)

Dodany przez art. 1 pkt 37 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

140)

W brzmieniu ustalonym przez art. 161 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505), która weszła w życie z dniem 24 marca 2009 r.

141)

Dodany przez art. 161 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 140.

142)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

143)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

144)

Dodany przez art. 1 pkt 40 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

145)

Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 41 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

146)

Dodany przez art. 1 pkt 61 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; w brzmieniu ustalonym przez art. 127 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 27.

147)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 42 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

148)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 43 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

149)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 62 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

150)

W brzmieniu ustalonym przez art. 127 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 27.

151)

W brzmieniu ustalonym przez art. 127 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 27.

152)

Przez art. 1 pkt 44 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

153)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 45 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

154)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 45 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

155)

Dodany przez art. 1 pkt 46 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

156)

W brzmieniu ustalonym przez art. 161 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 140.

157)

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1706, z 2011 r. Nr 82, poz. 451, Nr 185, poz. 1092 i Nr 201, poz. 1183 oraz z 2012 r. poz. 1544.

158)

Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116, poz. 740, Nr 223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98, poz. 817, Nr 99, poz. 825, Nr 115, poz. 958, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1704, z 2010 r. Nr 105, poz. 655, Nr 135, poz. 912, Nr 182, poz. 1228, Nr 224, poz. 1459, Nr 249, poz. 1655 i Nr 254, poz. 1700, z 2011 r. Nr 36, poz. 181, Nr 63, poz. 322, Nr 80, poz. 432, Nr 144, poz. 855, Nr 149, poz. 887 i Nr 232, poz. 1378, z 2012 r. poz. 908 i 1110 oraz z 2013 r. poz. 2, 675, 896 i 1028.

159)

Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 47 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

160)

Przez art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z podwyższeniem wieku emerytalnego (Dz. U. poz. 1544), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

161)

Dodany przez art. 1 pkt 63 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

162)

Dodany przez art. 1 pkt 48 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

163)

W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 160.

164)

Przez art. 1 pkt 49 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

165)

Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 50 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

166)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

167)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 64 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

168)

Przez art. 1 pkt 64 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.

170)

W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2007 r. o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 99, poz. 662), która weszła w życie z dniem 20 czerwca 2007 r.

171)

Dodany przez art. 3 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 170.

172)

W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 170.

173)

W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 170.

174)

W brzmieniu ustalonym przez art. 144 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398), która weszła w życie z dniem 2 marca 2006 r.

175)

W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 170.

176)

Dodany przez art. 3 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 170.

177)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

178)

Przez art. 1 pkt 53 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

179)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 54 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

180)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 55 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

181)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 66 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; wszedł w życie z dniem 31 sierpnia 2007 r.

182)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 56 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

183)

W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 67 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; wszedł w życie z dniem 31 sierpnia 2007 r.

184)

Jako niezgodny z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 marca 2001 r. sygn. akt K. 24/2000 (M. P. Nr 10, poz. 160).

185)

Ustawa została ogłoszona w dniu 21 maja 2001 r.

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiejz dnia 17 września 2013 r.w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo własności przemysłowej

Spis treści

Treść obwieszczenia

1.

1)

2)

3)

4)

5)

6)

7)

8)

9)

10)

11)

2.

1)

Art. 2.

Art. 3.

Art. 4.

Art. 5.

Art. 6.

Art. 7.

2)

Art. 63.

1.

2.

3.

4.

5.

Art. 64.

3)

Art. 151.

4)

Art. 50.

5)

Art. 7.

6)

Art. 3.

Art. 4.

Art. 5.

Art. 6.

Art. 7.

1.

2.

Art. 8.

Art. 9.

7)

Art. 5.

8)

Art. 6.

9)

Art. 202.

1)

2)

Art. 203.

Art. 216.

10)

Art. 191.

11)

Art. 21.

Załącznik - Tekst jednolity ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej

Tytuł I Przepisy ogólne

Art. 1.

1.

1)

2)

3)

2.

Art. 2.

Art. 3.

1.

1)

2)

3)

4)

5)

6)

71)Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 136, poz. 958), która weszła w życie z dniem 1 listopada 2007 r.)

81)Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 136, poz. 958), która weszła w życie z dniem 1 listopada 2007 r.)

Tytuł I

Przepisy ogólne

7¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 136, poz. 958), która weszła w życie z dniem 1 listopada 2007 r.)

8¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 136, poz. 958), która weszła w życie z dniem 1 listopada 2007 r.)

9¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 136, poz. 958), która weszła w życie z dniem 1 listopada 2007 r.)

10¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 136, poz. 958), która weszła w życie z dniem 1 listopada 2007 r.)

11¹⁾Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 136, poz. 958), która weszła w życie z dniem 1 listopada 2007 r.)

Art. 4²⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 33, poz. 286), która weszła w życie z dniem 17 marca 2004 r.; stosuje się od dnia 1 maja 2004 r., stosownie do art. 6 tej ustawy..

1³⁾Oznaczenie ust. 1 nadane przez art. 1 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

2⁴⁾Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

2⁵⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 2..

Tytuł II

Wynalazki, wzory użytkowe i wzory przemysłowe

Dział I

Przepisy wspólne

2⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

3⁶⁾W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

6⁷⁾Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

7⁷⁾Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

8⁷⁾Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

9⁷⁾Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1..

Art. 15⁹⁾Oznaczenie ust. 1 skreślone przez art. 1 pkt 4 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1..