Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiejz dnia 6 czerwca 2013 r.w sprawie rejestru cywilnych statków powietrznych oraz znaków i napisów na statkach powietrznych wpisanych do tego rejestru

Rozporządzenie określa:

Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do statków powietrznych objętych przepisami wydanymi na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, zwanej dalej „ustawą”.

Wzór świadectwa rejestracji określa załącznik do rozporządzenia.

Świadectwo rejestracji traci ważność z chwilą wykreślenia statku powietrznego z rejestru.

Zmianę danych rejestrowych zgłasza się na piśmie Prezesowi Urzędu.

Zgłaszając zmianę danych rejestrowych, składa się świadectwo rejestracji.

W przypadku zmiany właściciela lub użytkownika statku powietrznego, zgłaszając zmianę danych rejestrowych, składa się również dokument potwierdzający własność, ograniczone prawo rzeczowe do statku powietrznego lub umowę z użytkownikiem potwierdzającą faktyczne władanie statkiem powietrznym.

W przypadku zmiany danych technicznych statku powietrznego zawartych w świadectwie zdatności do lotu, zgłaszając zmianę danych rejestrowych, składa się również dokument potwierdzający, że zmiana ta została zatwierdzona przez Prezesa Urzędu albo Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego, jeżeli zmiana wymaga takiego zatwierdzenia.

Użytkownik statku powietrznego inny niż właściciel, zgłaszając zmianę danych rejestrowych, składa również pisemną zgodę właściciela statku powietrznego na zgłoszenie zmiany.

Zgłoszenie zmiany danych rejestrowych skutkuje dokonaniem przez Prezesa Urzędu adnotacji w świadectwie rejestracji w przypadku wpisu albo zmiany wpisu użytkownika statku powietrznego, wpisu albo zmiany wpisu zastawów albo wydaniem nowego świadectwa rejestracji w przypadku zmiany właściciela lub zmiany znaków rozpoznawczych.

Znakiem rozpoznawczym jest znak przynależności państwowej oraz znak rejestracyjny. Znak rozpoznawczy składa się z grupy liter lub cyfr.

Znak przynależności państwowej umieszcza się przed znakiem rejestracyjnym. Oba znaki rozdziela się poziomą kreską.

Znakiem polskiej przynależności państwowej są litery „SP”.

Znak rejestracyjny samolotów, wiropłatów, balonów i sterowców składa się z grupy trzech liter.

Znak rejestracyjny szybowców i motoszybowców składa się z grupy czterech cyfr.

Znak rejestracyjny składający się z liter nie może zaczynać się od litery Q oraz tworzyć grupy liter sygnału niebezpieczeństwa SOS lub podobnych sygnałów, a także grupy liter: XXX, PAN i TTT oraz zawierać liter: J, Ł, Ą, Ę, Ń, Ó, Ż, Ź, Ć, Ś.

Do oznakowania statków powietrznych używa się wielkich liter alfabetu łacińskiego i cyfr arabskich. Litery i cyfry są proste, bez ozdób.

Szerokość każdej litery lub cyfry, oprócz litery I, M, W i cyfry 1, i długość poziomej kreski stanowi 4/6 wysokości litery lub cyfry; szerokość litery I stanowi 1/6 wysokości litery, szerokość litery M - 5/6 wysokości litery, szerokość litery W - 6/6 wysokości litery, szerokość cyfry 1 - 2/6 wysokości cyfry.

Litery, cyfry i kreski poziome wykonuje się pełnymi liniami w kolorze wyraźnie kontrastującym z kolorem tła. Grubość linii stanowi 1/6 wysokości litery lub cyfry.

Każda litera i cyfra jest oddzielona od innej poprzedniej lub następnej odstępem nie mniejszym niż 1/4 szerokości litery lub cyfry. Kreskę poziomą traktuje się w tym zakresie jak literę lub cyfrę.

Wysokość znaków rozpoznawczych umieszczonych na skrzydłach statków powietrznych cięższych od powietrza nie może być mniejsza niż 50 cm.

Wysokość znaków rozpoznawczych umieszczonych na kadłubie lub analogicznej konstrukcji statków powietrznych cięższych od powietrza nie może być mniejsza niż 30 cm. Znaki te nie mogą sięgać do linii konturowej kadłuba lub analogicznej konstrukcji.

Znaki rozpoznawcze na sterowcu umieszcza się na korpusie lub na powierzchni statecznika. W przypadku gdy znaki są umieszczane na korpusie, umieszcza się je z obu stron wzdłuż sterowca oraz na górnej powierzchni wzdłuż osi symetrii. W przypadku gdy znaki są umieszczane na powierzchni statecznika, umieszcza się je na statecznikach poziomym i pionowym. Znaki na stateczniku poziomym umieszcza się na górnej powierzchni prawej połowy i na dolnej powierzchni lewej połowy, przy czym górna część liter i cyfr jest skierowana w stronę krawędzi natarcia. Znaki na stateczniku pionowym umieszcza się na każdej stronie, w dolnej części statecznika, przy czym litery są rozmieszczone poziomo.

Znaki rozpoznawcze na balonie kulistym umieszcza się w dwóch przeciwległych miejscach, położonych w pobliżu największego obwodu poziomego balonu.

Znaki rozpoznawcze na balonie niekulistym umieszcza się po każdej jego stronie, w miejscach położonych w pobliżu linii maksymalnego przekroju poprzecznego balonu, bezpośrednio nad pasem podwieszenia lub nad punktami mocowania lin podwieszenia kosza.

Znaki rozpoznawcze na statku powietrznym lżejszym od powietrza umieszcza się w taki sposób, aby były widoczne z obu jego stron zarówno z powietrza, jak i z ziemi.

Na statkach powietrznych cięższych od powietrza znaki rozpoznawcze umieszcza się na dolnej powierzchni konstrukcji lewego skrzydła. W miarę możliwości znaki umieszcza się w jednakowej odległości od krawędzi natarcia i spływu skrzydła. Górna część liter i cyfr jest skierowana w stronę krawędzi natarcia skrzydła.

Na statkach powietrznych cięższych od powietrza znaki rozpoznawcze umieszcza się również albo na każdym boku kadłuba lub analogicznej konstrukcji pomiędzy skrzydłami i usterzeniem ogonowym, albo na górnej połowie płaszczyzn pionowych usterzenia ogonowego. Znaki na pojedynczym usterzeniu pionowym umieszcza się po jego obu stronach. W przypadku gdy statek powietrzny ma więcej niż jedno usterzenie pionowe, znaki umieszcza się na zewnętrznych powierzchniach tego usterzenia.

Znaki rozpoznawcze umieszcza się również na tabliczce tożsamości, mocowanej na statkach powietrznych z wyjątkiem szybowców i motoszybowców.

Głębokość napisu wyrytego na tabliczce tożsamości nie może być mniejsza niż 1 mm; wysokość znaków napisu nie może być mniejsza niż 15 mm.

Tabliczkę tożsamości wykonuje się z metalu ogniotrwałego lub innego materiału ognioodpornego mającego odpowiednie właściwości fizyczne i mocuje na statku powietrznym w miejscu dobrze widocznym w pobliżu głównego wejścia.

Znaki i napisy inne niż znaki rozpoznawcze umieszcza się na statkach powietrznych w odległości nie mniejszej niż 50 cm od znaków rozpoznawczych.

W przypadku gdy znaki i napisy inne niż znaki rozpoznawcze umieszcza się w jednej linii ze znakami rozpoznawczymi, ich wielkość nie może przekraczać 0,8 wielkości znaków rozpoznawczych.

Świadectwa rejestracji wydane na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują ważność.

Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe.

Do znaków rozpoznawczych oraz innych znaków i napisów na statkach powietrznych oznakowanych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe.