po rozpoznaniu, z udziałem Sejmu oraz Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu
23 lipca 2013 r., pytania prawnego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie
Wielkopolskim, czy
art. 10 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym
oraz niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 244, poz. 1454) w zakresie, w jakim nakazuje stosować w sprawach o nałożenie kary pieniężnej za naruszenie
obowiązków lub warunków przewozu drogowego przepisy
ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym
(Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, ze zm.) w brzmieniu nadanym wskazaną ustawą, do spraw wszczętych i niezakończonych decyzją
ostateczną przed dniem jej wejścia w życie i tym samym przewidującej wymierzenie kary
pieniężnej w wysokości wyższej niż przewidziana w chwili wystąpienia zdarzenia (
tempus regit actum) rodzącego odpowiedzialność karnoadministracyjną, jest zgodny z
art. 2 i art. 32 ust. 1 Konstytucji,
Art. 10 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym
oraz niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 244, poz. 1454) w zakresie, w jakim - w sprawach o nałożenie kary pieniężnej za naruszenie obowiązków
lub warunków przewozu drogowego wszczętych a niezakończonych decyzją ostateczną przed
dniem wejścia tej ustawy w życie - nakazuje stosowanie przepisów
ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym
(Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, ze zm.) w brzmieniu nadanym wyżej powołaną ustawą z 16 września 2011 r., przewidujących wyższe
kary pieniężne niż kary przewidziane w przepisach obowiązujących w chwili wystąpienia
zdarzenia powodującego odpowiedzialność administracyjną, jest niezgodny z
art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
na podstawie
art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym
(Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070, z 2005 r. Nr 169, poz. 1417, z 2009 r. Nr 56, poz. 459 i Nr 178, poz. 1375, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 i Nr 197, poz. 1307 oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie.