po rozpoznaniu, z udziałem sądu przedstawiającego pytanie prawne oraz Sejmu i Prokuratora
Generalnego, na rozprawie w dniu 21 października 2014 r., pytania prawnego Sądu Rejonowego
dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie, czy
art. 278 § 5 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny
(Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.) oraz
art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne
(Dz. U. z 2012 r. poz. 1059) w zakresie, w jakim dopuszczają jednoczesne stosowanie wobec tej samej osoby, za
to samo zachowanie polegające na nielegalnym poborze energii elektrycznej, odpowiedzialności
za przestępstwo oraz opłaty przewidzianej właśnie w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy -
Prawo energetyczne, są zgodne z
art. 2 Konstytucji, art. 4 ust. 1 Protokołu nr 7 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych
wolności (Dz. U. z 2003 r. Nr 42, poz. 364) oraz art. 14 ust. 7 Międzynarodowego Paktu
Praw Obywatelskich i Politycznych (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167),
Art. 278 § 5 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny
(Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.) oraz
art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne
(Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z 2013 r. poz. 984 i 1238 oraz z 2014 r. poz. 457, 490, 900, 942 i 1101) w zakresie, w jakim dopuszczają jednoczesne stosowanie wobec tej samej osoby fizycznej,
za ten sam czyn polegający na nielegalnym poborze energii elektrycznej, odpowiedzialności
karnej za przestępstwo kradzieży energii z art. 278 § 5 ustawy -
Kodeks karny oraz opłaty przewidzianej w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo energetyczne, są
zgodne z
art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
na podstawie
art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym
(Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070, z 2005 r. Nr 169, poz. 1417, z 2009 r. Nr 56, poz. 459 i Nr 178, poz. 1375, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 i Nr 197, poz. 1307 oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie.