§ 1.
Rozporządzenie określa należności pieniężne, inne niż określone w art. 15 § 3a ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zwanej dalej „ustawą”, których egzekucja może być wszczęta bez uprzedniego doręczenia
upomnienia.
§ 2.
Egzekucja administracyjna może być wszczęta bez uprzedniego doręczenia upomnienia
w przypadku, gdy dotyczy:
1)
należności pieniężnych, w przypadku których, na podstawie przepisów szczególnych,
przed skierowaniem sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego zobowiązanemu zostało
doręczone wezwanie do zapłaty;
2)
należności pieniężnych, których obowiązek uiszczenia powstaje z mocy prawa, a wysokość
tych należności została określona w ostatecznym orzeczeniu;
3)
należności pieniężnych wynikających z orzeczeń, którym nadano rygor natychmiastowej
wykonalności;
4)
należności pieniężnych dochodzonych w ponownie wszczętej egzekucji administracyjnej
w przypadku, o którym mowa w art. 61 ustawy;
5)
należności pieniężnych państw członkowskich Unii Europejskiej/Europejskiego Stowarzyszenia
Wolnego Handlu dochodzonych na podstawie
art. 84 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29
kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego
(Dz. Urz. UE. L 166 z 30.04.2004, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, tom 5, str. 72);
8)
grzywien w celu przymuszenia nakładanych w postępowaniu egzekucyjnym obowiązków o
charakterze niepieniężnym;
9)
odszkodowań orzeczonych w sprawach o naprawienie szkód wyrządzonych przez skazanych
w mieniu zakładów karnych i aresztów śledczych.
§ 3.
Do dnia 31 grudnia 2015 r. egzekucja administracyjna może być również wszczęta bez
uprzedniego doręczenia upomnienia w przypadku, gdy dotyczy:
1)
grzywien nałożonych w drodze mandatu karnego w postępowaniu w sprawach o wykroczenia;
2)
grzywien wymierzonych mandatem karnym i innych należności pieniężnych orzeczonych
w postępowaniu karnym skarbowym.