po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego oraz Sejmu, Prokuratora Generalnego i Rzecznika
Praw Obywatelskich, na rozprawie w dniu 18 listopada 2014 r., skargi konstytucyjnej
Romana Wysockiego o zbadanie zgodności
art. 17 ust. 5 pkt 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych
(Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992, ze zm.) w zakresie, w jakim odmawia uprawnionemu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego - jeżeli
inna osoba w rodzinie ma już ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym
mowa w art. 10 ustawy o świadczeniach rodzinnych, albo do świadczenia pielęgnacyjnego
na to lub inne dziecko w rodzinie - w przypadku rodziny dotkniętej niepełnosprawnością
kilkorga dzieci, z
art. 2, art. 18, art. 32 ust. 1 oraz art. 71 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
Art. 17 ust. 5 pkt 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych
(Dz. U. z 2013 r. poz. 1456, 1623 i 1650 oraz z 2014 r. poz. 559, 567 i 1443), w brzmieniu obowiązującym do 13 października 2011 r., w zakresie, w jakim uniemożliwia
przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego rodzicowi (opiekunowi faktycznemu),
który rezygnuje z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością
sprawowania opieki, o której mowa w art. 17 ust. 1 tej ustawy, nad niepełnosprawnym
dzieckiem, w sytuacji, gdy drugi z rodziców (opiekunów faktycznych) ma ustalone prawo
do świadczenia pielęgnacyjnego na inne dziecko w rodzinie, jest niezgodny z
art. 71 ust. 1 zdanie drugie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
na podstawie
art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym
(Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070, z 2005 r. Nr 169, poz. 1417, z 2009 r. Nr 56, poz. 459 i Nr 178, poz. 1375, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 i Nr 197, poz. 1307 oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie.