Rozporządzenie Ministra Gospodarkiz dnia 19 grudnia 2014 r.w sprawie maksymalnego procentowego udziału składników pochodzenia zagranicznego w przychodzie netto z realizacji kontraktu eksportowego oraz rodzaju dowodów, na podstawie których ustala się pochodzenie produktu lub usługi

Treść rozporządzenia

Na podstawie art. 6e ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach eksportowych   (Dz. U. z 2001 r. Nr 59, poz. 609, z późn. zm.2)Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 96, poz. 959, z 2005 r. Nr 143, poz. 1204, z 2009 r. Nr 161, poz. 1277 i Nr 215, poz. 1662 oraz z 2014 r. poz. 1662.) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Maksymalny procentowy udział składników pochodzenia zagranicznego w przychodzie netto z realizacji kontraktu eksportowego, uwzględniając rodzaj eksportowanych produktów i usług lub okres kredytu, ustala się:

1)

dla kontraktu eksportowego zawartego na okres kredytu poniżej dwóch lat w wysokości 70% przychodu netto, z wyłączeniem:

a)

usług budowlanych, dla których maksymalny procentowy udział składników pochodzenia zagranicznego wynosi 90% przychodu netto,

b)

systemów komputerowych, urządzeń elektronicznej techniki obliczeniowej, wyrobów przemysłu elektrotechnicznego, elektronicznego i teletechnicznego, statków powietrznych, statków morskich i statków żeglugi śródlądowej, dla których maksymalny procentowy udział składników pochodzenia zagranicznego wynosi 80% przychodu netto;

2)

dla kontraktu eksportowego zawartego na okres kredytu dwóch lub więcej lat w wysokości 60% przychodu netto, z wyłączeniem:

a)

usług budowlanych, dla których maksymalny procentowy udział składników pochodzenia zagranicznego wynosi 90% przychodu netto,

b)

systemów komputerowych, urządzeń elektronicznej techniki obliczeniowej, wyrobów przemysłu elektrotechnicznego, elektronicznego i teletechnicznego, statków powietrznych, statków morskich i statków żeglugi śródlądowej, dla których maksymalny procentowy udział składników pochodzenia zagranicznego wynosi 80% przychodu netto.

§ 2.

1.

Pochodzenie produktu lub usługi, eksportowanych w ramach kontraktu eksportowego, ustala się w oparciu o kalkulację składników pochodzenia krajowego lub zagranicznego na podstawie:

1)

faktur lub innych dokumentów dotyczących sprzedaży przedmiotu kontraktu eksportowego;

2)

dokumentów dotyczących wartości składników pochodzenia zagranicznego, w tym faktur i innych dokumentów dotyczących kosztów wytworzenia lub ceny nabycia tych składników, wydruków analitycznych z kont systemu finansowo-księgowego, innych dokumentów oraz informacji dotyczących poniesionych kosztów wytworzenia lub ceny nabycia produktu lub usługi, w rozumieniu art. 6c ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach eksportowych, zwanej dalej „ustawą”;

3)

dokumentów dotyczących wartości wybranych przez przedsiębiorcę składników pochodzenia krajowego, w tym faktur i innych dokumentów dotyczących kosztów wytworzenia lub ceny nabycia tych składników, wydruków analitycznych z kont systemu finansowo-księgowego, innych dokumentów i informacji dotyczących poniesionych kosztów wytworzenia lub ceny nabycia produktu lub usługi, w rozumieniu art. 6c ust. 2 ustawy;

4)

dokumentów dotyczących wartości marży z realizacji kontraktu eksportowego, w rozumieniu art. 6c ust. 3 ustawy;

5)

dokumentów umożliwiających ustalenie pochodzenia produktu lub usługi.

2.

W przypadku gdy przedsiębiorca nie ponosi kosztów wytworzenia lub ceny nabycia, o których mowa w art. 6c ust. 1 ustawy, składa oświadczenie w tym zakresie.
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 96, poz. 959, z 2005 r. Nr 143, poz. 1204, z 2009 r. Nr 161, poz. 1277 i Nr 215, poz. 1662 oraz z 2014 r. poz. 1662.
3)
Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 6 sierpnia 2001 r. w sprawie maksymalnego procentowego udziału składników pochodzenia zagranicznego w eksportowanym w ramach kontraktu eksportowego produkcie finalnym, umożliwiającego uznanie tego produktu za krajowy (Dz. U. Nr 101, poz. 1097), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz. U. poz. 1662).