1.
Dowódca jednostki wojskowej może przyznać zapomogę, o której mowa w § 1 pkt 1 lit.
a, na wniosek:
1)
zainteresowanego żołnierza zawodowego;
2)
innego przełożonego żołnierza zawodowego niż przełożony, o którym mowa w § 2 ust.
2;
3)
organu przedstawicielskiego, o którym mowa w art. 108 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
2.
Minister Obrony Narodowej może przyznać zapomogę, o której mowa w § 1 pkt 1 lit. a,
żołnierzowi zawodowemu na wniosek:
1)
zainteresowanego żołnierza zawodowego;
2)
dowódcy jednostki wojskowej oraz jego przełożonych;
3)
organu przedstawicielskiego, o którym mowa w art. 108 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
3.
Wniosek, o którym mowa w ust. 2, przesyła się Ministrowi Obrony Narodowej za pośrednictwem
dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw socjalnych.
4.
Osobom, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. b-d, zapomoga może być przyznana na ich wniosek
lub na wniosek dowódcy jednostki wojskowej oraz jego przełożonych.
5.
Do wniosków, o których mowa w ust. 1-4, dołącza się dokumenty potwierdzające zaistnienie
zdarzenia określonego w art. 84 ust. 1 pkt 2, ust. 1a albo ust. 1ab ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
6.
Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy, o którym mowa w art. 84 ust.
1a albo 1ab ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, pełnił ostatnio służbę wojskową, informuje pisemnie małżonka żołnierza zawodowego,
dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego lub rodziców żołnierza zawodowego
o możliwości wystąpienia do Ministra Obrony Narodowej z wnioskiem o przyznanie zapomogi.