po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy, Ministra Infrastruktury i Rozwoju oraz Prokuratora
Generalnego, na rozprawie w dniu 17 lipca 2014 r., wniosku grupy posłów o zbadanie
zgodności:
2)
art. 31 ustawy powołanej w punkcie 1 z art. 20 i art. 22 w związku z art. 32 Konstytucji,
3)
art. 31 ustawy powołanej w punkcie 1 z art. 20 i art. 22 w związku z art. 2 Konstytucji,
4)
art. 26 ust. 9 ustawy powołanej w punkcie 1 z art. 20 i art. 22 Konstytucji,
5)
art. 53 ust. 3 ustawy powołanej w punkcie 1 z art. 20 i art. 22 Konstytucji,
6)
art. 54 ust. 2 ustawy powołanej w punkcie 1 z art. 61 ust. 1 i art. 51 ust. 3 Konstytucji,
7)
art. 139 ustawy powołanej w punkcie 1 z art. 2 Konstytucji,
10)
art. 28 ust. 2 pkt 2 ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie, w jakim wprowadza obowiązek
zatrudniania w ośrodku szkolenia kierowców co najmniej jednego instruktora posiadającego
uprawnienia oraz udokumentowaną 3-letnią praktykę w szkoleniu kandydatów na kierowców
bądź spełnienia przez przedsiębiorcę tych wymagań, z art. 65 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji, z art. 22 w związku z art. 20 i art. 31 ust. 3 oraz art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji, a także z art. 2 Konstytucji,
§ 2 pkt 10 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z
dnia 13 lipca 2012 r. w sprawie egzaminowania osób ubiegających się o uprawnienia
do kierowania pojazdami, szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez egzaminatorów
oraz wzorów dokumentów stosowanych w tych sprawach
(Dz. U. poz. 995 oraz z 2013 r. poz. 319) w zakresie, w jakim posługuje się pojęciem „profilu kandydata na kierowcę”, jest
zgodny z
art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
na podstawie
art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym
(Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070, z 2005 r. Nr 169, poz. 1417, z 2009 r. Nr 56, poz. 459 i Nr 178, poz. 1375, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 i Nr 197, poz. 1307 oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie ze względu na niedopuszczalność wydania
wyroku.