po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie
w dniu 17 lipca 2014 r., skargi konstytucyjnej Jacka Rasia o zbadanie zgodności
art. 13 § 1 i art. 18 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny
(Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.) „w zakresie, w jakim przepisy te wprowadzają karalność bezskutecznego usiłowania
podżegania do pomocnictwa przestępnego, penalizując subiektywne zachowanie na styku
formy stadialnej i dwóch form zjawiskowych popełnienia przestępstwa, bardzo odległe
od dokonania czynu zabronionego przez prawo karne, przewidują i zrównują odpowiedzialność
za tę postać zachowania przestępnego z realnym zachowaniem”, z
art. 2, art. 31 ust. 1, art. 31 ust. 3 i art. 42 ust. 1 Konstytucji,
Art. 13 § 1 i art. 18 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny
(Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.) w zakresie, w jakim dopuszczają odpowiedzialność karną za usiłowanie podżegania do
popełnienia czynu zabronionego, określonego w części szczególnej tej ustawy, jeżeli
usiłujący bezskutecznie nakłania do czynu zabronionego o znamionach podżegania, są
zgodne z art. 42 ust. 1 w związku z
art. 2 oraz z art. 31 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej.