Treść ustawy

Art. 1.

W ustawie z dnia 16 września 2011 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1385, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 43 ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„

6.

Oszacowanie, o którym mowa w ust. 4, stanowi podstawę określenia przez fundusz pożyczkowy kwoty pożyczki udzielanej przedsiębiorcy. W przypadku przedsiębiorcy, który przed wystąpieniem powodzi zawarł umowę ubezpieczenia przedsiębiorstwa od następstw klęsk żywiołowych, podstawę określenia przez fundusz pożyczkowy kwoty pożyczki może stanowić oszacowanie dokonane przez ubezpieczyciela.

”

;

2)

w art. 44 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„

2a.

W przypadku gdy podstawą określenia kwoty pożyczki jest oszacowanie, o którym mowa w art. 43 ust. 4 pkt 2 lub 3, lub oszacowanie dokonane przez ubezpieczyciela, o którym mowa w art. 43 ust. 6, do wniosku o udzielenie pożyczki przedsiębiorca dołącza to oszacowanie wraz z dokumentacją, na podstawie której zostało ono dokonane.

”

;

3)

w art. 45 uchyla się ust. 5;

4)

w art. 46 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„

2a.

W uzasadnionych przypadkach, na wniosek przedsiębiorcy oraz za zgodą funduszu pożyczkowego, dopuszczalne jest dokonywanie zmian pomiędzy wydatkami finansowanymi ze środków otrzymanej pożyczki.

”

;

5)

w art. 47:

a)

ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„

2.

Decyzję w sprawie umorzenia pożyczki wydaje fundusz pożyczkowy po dokonaniu kontroli poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków. Do decyzji stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego. Fundusz pożyczkowy wydający decyzję w sprawie umorzenia pożyczki jest organem pierwszej instancji.

”

b)

w ust. 4:

-

wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„

Odmowa umorzenia pożyczki odpowiednio w całości lub w części następuje:

”

,
-

pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„

1)

w przypadku niewykorzystania lub nierozliczenia pożyczki w całości lub w części w sposób oraz w terminach określonych w art. 41 ust. 2 i art. 46;

”

,
-

po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:

„

1a)

w przypadku niewykorzystania pożyczki w całości lub w części i niedołączenia do jej rozliczenia potwierdzenia, o którym mowa w art. 47a ust. 2;

”

,

c)

po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„

4a.

W decyzji o odmowie umorzenia pożyczki w całości lub w części określa się kwotę, do której zapłaty jest obowiązany przedsiębiorca. Kwota ta jest równa sumie nieumorzonej kwoty pożyczki oraz należnych w dniu wydania decyzji odsetek ustawowych, jeżeli są naliczane. Decyzja o odmowie umorzenia pożyczki w całości lub w części stanowi podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego.

”

d)

ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„

5.

Od decyzji o odmowie umorzenia pożyczki w całości lub w części przysługuje przedsiębiorcy odwołanie do ministra właściwego do spraw gospodarki. Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia tej decyzji.

”

e)

dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

„

6.

Jeżeli przedsiębiorca wniósł odwołanie, o którym mowa w ust. 5, za okres od dnia jego wniesienia do dnia uprawomocnienia się wydanego w postępowaniu odwoławczym rozstrzygnięcia nie nalicza się odsetek ustawowych.

”

;

6)

po art. 47 dodaje się art. 47a w brzmieniu:

„

Art. 47a.

1.

W przypadku niewykorzystania pożyczki w całości lub w części niewykorzystana kwota pożyczki podlega zwrotowi.

2.

Do rozliczenia pożyczki, o którym mowa w art. 46 ust. 1, przedsiębiorca dołącza potwierdzenie dokonania wpłaty niewykorzystanej kwoty pożyczki na rachunek bankowy funduszu pożyczkowego. W przypadku niedołączenia tego potwierdzenia przepis art. 45 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

3.

Od niewykorzystanej kwoty pożyczki niezwróconej zgodnie z ust. 2 fundusz pożyczkowy nalicza odsetki ustawowe. Odsetki są liczone od dnia zawarcia umowy pożyczki.

”

;

7)

art. 48 otrzymuje brzmienie:

„

Art. 48.

1.

W przypadkach, o których mowa w art. 47 ust. 3 i art. 49 ust. 3:

1)

spłaty pożyczki dokonuje się zgodnie z harmonogramem ustalonym przez fundusz pożyczkowy i przedsiębiorcę;

2)

okres spłaty pożyczki przez przedsiębiorcę nie może przekroczyć 3 lat od dnia zawarcia umowy pożyczki;

3)

okres karencji spłaty pożyczki wynosi 9 miesięcy i jest liczony od dnia zawarcia umowy pożyczki.

2.

W uzasadnionych przypadkach fundusz pożyczkowy może, na wniosek przedsiębiorcy, dokonać zmian harmonogramu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.

”

;

8)

w art. 49:

a)

ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„

2.

W przypadku:

1)

odmowy umożliwienia funduszowi pożyczkowemu przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 1 - przedsiębiorca jest obowiązany do zwrotu otrzymanej pożyczki,

2)

nierozliczenia pożyczki w całości lub w części w terminie określonym w art. 46 ust. 1 - przedsiębiorca jest obowiązany do zwrotu nierozliczonej kwoty pożyczki

- wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia zawarcia umowy pożyczki.

”

b)

ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„

5.

Decyzja o odmowie umorzenia pożyczki w całości lub w części, o której mowa w art. 47 ust. 4a, stanowi podstawę do zwrotu lub spłaty przez przedsiębiorcę pożyczki lub jej części. Zwrotu pożyczki lub jej części przedsiębiorca dokonuje w terminie 14 dni od dnia doręczenia mu tej decyzji.

”

;

9)

po art. 49 dodaje się art. 49a i art. 49b w brzmieniu:

„

Art. 49a.

1.

Należności funduszu pożyczkowego z tytułu niespłaconych lub niezwróconych pożyczek lub ich części mogą zostać umorzone w całości lub w części, jeżeli:

1)

przedsiębiorca będący osobą fizyczną zmarł, nie pozostawiając żadnego majątku albo majątek pozostawiony nie podlega egzekucji na podstawie ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1619, z późn. zm.) lub ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.), albo pozostawił jedynie przedmioty codziennego użytku domowego;

2)

przedsiębiorca będący osobą prawną został wykreślony z właściwego rejestru osób prawnych przy jednoczesnym braku majątku, z którego można by egzekwować należność, a odpowiedzialność z tytułu należności nie przechodzi z mocy prawa na osoby trzecie;

3)

zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji tej należności lub postępowanie egzekucyjne okazało się nieskuteczne;

4)

przedsiębiorca będący jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną uległ likwidacji;

5)

zachodzi ważny interes dłużnika lub interes publiczny.

2.

Decyzję w sprawie umorzenia należności, o których mowa w ust. 1, wydaje fundusz pożyczkowy. W przypadku gdy należność funduszu pożyczkowego przekracza 5000 zł, decyzja w sprawie jej umorzenia wymaga zgody ministra właściwego do spraw gospodarki.

3.

Do decyzji w sprawie umorzenia należności, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego. Od decyzji wydanej przez fundusz pożyczkowy przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw gospodarki.

4.

Umorzenie należności funduszu pożyczkowego na podstawie ust. 1 pkt 5 stanowi pomoc dla przedsiębiorcy i jest dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1).

Art. 49b.

Przed wydaniem decyzji o umorzeniu należności funduszu pożyczkowego na podstawie art. 49a ust. 1 pkt 5 fundusz pożyczkowy jest obowiązany wystąpić do przedsiębiorcy o przedłożenie dokumentacji, o której mowa w art. 37 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404, z późn. zm.).

”

;

10)

art. 50 otrzymuje brzmienie:

„

Art. 50.

Spłata, o której mowa w art. 47 ust. 3 i art. 49 ust. 3, oraz zwrot, o którym mowa w art. 47a ust. 1 i art. 49 ust. 2 i 4, są dokonywane na rachunek bankowy funduszu pożyczkowego.

”

;

11)

po art. 50 dodaje się art. 50a w brzmieniu:

„

Art. 50a.

1.

Do należności funduszu pożyczkowego z tytułu spłaty lub zwrotu pożyczki lub jej części, w zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

2.

Do dochodzenia należności funduszu pożyczkowego z tytułu spłaty lub zwrotu pożyczki lub jej części stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

”

;

12)

w art. 53 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„

3)

oświadczenie o spełnianiu warunków, o których mowa w art. 52 ust. 1 pkt 1 i ust. 2.

”

Art. 2.

W ustawie z dnia 12 sierpnia 2010 r. o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010 r. (Dz. U. Nr 148, poz. 992) wprowadza się następujące zmiany:

1)

po art. 13 dodaje się art. 13a i art. 13b w brzmieniu:

„

Art. 13a.

1.

Należności funduszu pożyczkowego z tytułu niespłaconych lub niezwróconych pożyczek mogą zostać umorzone w całości lub w części, jeżeli:

1)

2)

3)

4)

przedsiębiorca będący jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną uległ likwidacji;

5)

zachodzi ważny interes dłużnika lub interes publiczny.

2.

3.

Do decyzji w sprawie umorzenia należności, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.). Od decyzji wydanej przez fundusz pożyczkowy przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw gospodarki.

4. Art. 13b.

Przed wydaniem decyzji o umorzeniu należności funduszu pożyczkowego na podstawie art. 13a ust. 1 pkt 5 fundusz pożyczkowy jest obowiązany wystąpić do przedsiębiorcy o przedłożenie dokumentacji, o której mowa w art. 37 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404, z późn. zm.).

”

;

2)

po art. 14 dodaje się art. 14a i art. 14b w brzmieniu:

„

Art. 14a.

1.

2.

Do dochodzenia należności funduszu pożyczkowego z tytułu spłaty lub zwrotu pożyczki lub jej części, stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Art. 14b.

1.

Zobowiązanie przedsiębiorcy do spłaty lub zwrotu pożyczki w całości lub w części przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od pierwszego dnia roku następującego po roku, w którym pożyczka powinna zostać spłacona lub w którym powinien nastąpić zwrot pożyczki.

2.

Bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu z dniem:

1)

wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję wydaną w trybie art. 11 ust. 5;

2)

wszczęcia administracyjnego postępowania egzekucyjnego, mającego na celu egzekucję należności funduszu pożyczkowego.

”

Art. 3.

Do pożyczek udzielonych, na podstawie ustawy zmienianej w art. 1, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przepisy ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 4.

1.

Przedsiębiorca, który przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy złożył rozliczenie, o którym mowa w art. 46 ustawy zmienianej w art. 1, i w stosunku do którego do tego dnia nie została wydana decyzja, o której mowa w art. 47 ust. 2 tej ustawy, może złożyć do funduszu pożyczkowego wybranego zgodnie z art. 51-54 ustawy zmienianej w art. 1 nowe rozliczenie, z zastosowaniem art. 46 ust. 2a ustawy zmienianej w art. 1, zwane dalej „nowym rozliczeniem”.

2.

Fundusz pożyczkowy obowiązany jest do powiadomienia przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1, w terminie 10 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, o możliwości złożenia nowego rozliczenia. Nowe rozliczenie przedsiębiorca składa w terminie 14 dni od dnia doręczenia mu powiadomienia. Złożenie przez przedsiębiorcę nowego rozliczenia jest równoznaczne ze złożeniem przez niego wniosku, o którym mowa w art. 46 ust. 2a ustawy zmienianej w art. 1.

3.

Przedsiębiorca, który nie zamierza składać nowego rozliczenia, może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia mu powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, zawiadomić pisemnie fundusz pożyczkowy, iż nie będzie składał nowego rozliczenia.

4.

W przypadku złożenia przez przedsiębiorcę, w terminie, o którym mowa w ust. 2, nowego rozliczenia, bieg terminu na wydanie decyzji, o której mowa w art. 47 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, rozpoczyna się od nowa i jest liczony od dnia otrzymania przez fundusz pożyczkowy nowego rozliczenia.

5.

W przypadku niezłożenia przez przedsiębiorcę, w terminie, o którym mowa w ust. 2, nowego rozliczenia, do terminu na wydanie decyzji, o której mowa w art. 47 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, nie wlicza się okresu od dnia doręczenia powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, do dnia dokonania przez przedsiębiorcę zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3, lub upływu terminu na jego dokonanie.

Art. 5.

Weksle in blanco, przyjęte przez fundusze pożyczkowe przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, na podstawie art. 45 ust. 5 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, są zwracane przedsiębiorcom, w terminie 15 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Fundusz pożyczkowy dokonuje zwrotu weksla przesyłką poleconą, za zwrotnym pokwitowaniem odbioru, wysyłając wraz z wekslem pisemną informację o jego zwrocie.

Art. 6.

1.

Do pożyczek udzielonych, na podstawie ustawy zmienianej w art. 2, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, które nie zostały do tego dnia rozliczone, zwrócone lub spłacone, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

2.

Należności funduszy pożyczkowych z tytułu spłaty lub zwrotu pożyczek powstałe, na podstawie ustawy zmienianej w art. 2, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, które w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy są dochodzone lub egzekwowane w trybie przepisów o postępowaniu cywilnym, są w tym trybie dochodzone lub egzekwowane także po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 7.

1.

W przypadku pożyczek udzielonych na podstawie ustawy zmienianej w art. 2, które powinny zostać spłacone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy lub których zwrot powinien nastąpić przed tym dniem, i w przypadku których przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nie nastąpiło przedawnienie roszczeń o ich spłatę lub zwrot, bieg terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 14b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 2, liczy się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2.

Przepis art. 14b ust. 2 ustawy zmienianej w art. 2 stosuje się także, gdy zdarzenia, o których mowa w tym przepisie, wystąpiły przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, z tym że bieg terminu przedawnienia ulega zawieszeniu z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

3.

W przypadku gdy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zostało wszczęte, w trybie przepisów o postępowaniu cywilnym, postępowanie mające na celu dochodzenie lub egzekwowanie należności funduszu pożyczkowego, powstałych na podstawie ustawy zmienianej w art. 2, bieg terminu przedawnienia należności dochodzonych lub egzekwowanych w tym postępowaniu ulega zawieszeniu z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 8.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 908, z 2013 r. poz. 1291 oraz z 2014 r. poz. 598.

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2015 r. poz. 87, 211, 218, 396, 539, 774 i 978.

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 293, 379, 435, 567, 616, 945, 1091, 1161, 1296, 1585, 1626, 1741 i 1924 oraz z 2015 r. poz. 2, 4, 218, 539 i 978.

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 93, poz. 585, z 2010 r. Nr 18, poz. 99 oraz z 2011 r. Nr 233, poz. 1381.