Ustawaz dnia 11 września 2015 r.o osobach starszych

Art. 1.

Ustawa określa zakres monitorowania i przedstawiania informacji o sytuacji osób starszych, podmioty uczestniczące w realizacji tego zadania oraz źródła jego finansowania.

Art. 2.

Monitorowanie sytuacji osób starszych jest prowadzone przez organy administracji publicznej, państwowe jednostki organizacyjne oraz inne organizacje zaangażowane w kształtowanie sytuacji osób starszych.

Art. 3.

Zakresem monitorowania sytuacji osób starszych obejmuje się: sytuację demograficzną, sytuację dochodową, warunki mieszkaniowe, aktywność zawodową, sytuację rodzinną i strukturę gospodarstw domowych, sytuację osób niepełnosprawnych, aktywność społeczną i obywatelską, aktywność edukacyjną i kulturalną, aktywność sportową i rekreacyjną, stan zdrowia, dostępność i poziom usług socjalnych, równe traktowanie i przeciwdziałanie dyskryminacji ze względu na wiek oraz realizację polityki senioralnej.

Art. 4.

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1)

osoba starsza - osoba, która ukończyła 60. rok życia;

2)

polityka senioralna - ogół działań organów administracji publicznej oraz innych organizacji i instytucji, które realizują zadania i inicjatywy kształtujące warunki godnego i zdrowego starzenia się;

Art. 5.

1.

Rada Ministrów corocznie, do dnia 31 października, przedstawia Sejmowi i Senatowi informację o sytuacji osób starszych, w szczególności w oparciu o monitorowanie, o którym mowa w art. 2 i art. 3.

2.

Przedmiotem informacji o sytuacji osób starszych jest w szczególności:

1)

sytuacja demograficzna społeczeństwa i struktura demograficzna według wieku populacji osób starszych, prognozy na kolejne lata oraz implikacje zmian demograficznych dla polityki państwa;

2)

sytuacja dochodowa, warunki bytu, w tym warunki mieszkaniowe;

3)

aktywność zawodowa;

4)

sytuacja rodzinna i struktura gospodarstw domowych;

5)

stan zdrowia i jego uwarunkowania oraz jakość życia związana ze zdrowiem, w tym dostępność do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;

6)

dostępność i poziom usług socjalnych, w tym opiekuńczych;

7)

sytuacja osób niepełnosprawnych i ich opiekunów;

8)

aktywność społeczna i obywatelska;

9)

aktywność edukacyjna i kulturalna;

10)

aktywność sportowa i rekreacyjna;

11)

równe traktowanie i przeciwdziałanie dyskryminacji ze względu na wiek;

12)

ocena realizacji polityki senioralnej, w tym wniosków i rekomendacji sformułowanych w poprzedniej informacji;

13)

wnioski i rekomendacje dotyczące przyszłych zadań i inicjatyw, które należy podjąć w celu kształtowania warunków godnego i zdrowego starzenia się.

3.

Informacja Rady Ministrów podawana jest do wiadomości publicznej.

Art. 6.

1.

Zadania wynikające z ustawy koordynuje Prezes Rady Ministrów.

2.

Za przygotowanie informacji odpowiedzialny jest minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego.

3.

Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb przygotowania informacji o sytuacji osób starszych, uwzględniając sprawne jej przygotowanie.

4.

Monitorowanie sytuacji osób starszych oraz przygotowanie informacji, o której mowa w art. 5, jest finansowane z budżetu państwa.

5.

Podmioty, o których mowa w art. 2, są obowiązane do współpracy w przygotowaniu informacji Rady Ministrów o sytuacji osób starszych, w tym do nieodpłatnego udostępniania informacji, dokumentów i danych, którymi dysponują.

Art. 7.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.
1)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 171, poz. 1016, Nr 209, poz. 1243 i 1244 i Nr 291, poz. 1707, z 2012 r. poz. 986 i 1456, z 2013 r. poz. 73, 675, 791, 1446 i 1645, z 2014 r. poz. 598, 877, 1198, 1457 i 1873 oraz z 2015 r. poz. 218, 493, 1240, 1273, 1359 i 1649.