Art. 1.
Ustawa określa zakres monitorowania i przedstawiania informacji o sytuacji osób starszych,
podmioty uczestniczące w realizacji tego zadania oraz źródła jego finansowania.
Art. 2.
Monitorowanie sytuacji osób starszych jest prowadzone przez organy administracji publicznej,
państwowe jednostki organizacyjne oraz inne organizacje zaangażowane w kształtowanie
sytuacji osób starszych.
Art. 3.
Zakresem monitorowania sytuacji osób starszych obejmuje się: sytuację demograficzną,
sytuację dochodową, warunki mieszkaniowe, aktywność zawodową, sytuację rodzinną i
strukturę gospodarstw domowych, sytuację osób niepełnosprawnych, aktywność społeczną
i obywatelską, aktywność edukacyjną i kulturalną, aktywność sportową i rekreacyjną,
stan zdrowia, dostępność i poziom usług socjalnych, równe traktowanie i przeciwdziałanie
dyskryminacji ze względu na wiek oraz realizację polityki senioralnej.
Art. 4.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1)
osoba starsza - osoba, która ukończyła 60. rok życia;
2)
polityka senioralna - ogół działań organów administracji publicznej oraz innych organizacji
i instytucji, które realizują zadania i inicjatywy kształtujące warunki godnego i
zdrowego starzenia się;
3)
osoba niepełnosprawna - osoba, o której mowa w
ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu
osób niepełnosprawnych
(Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721, z późn. zm.1)Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r.
Nr 171, poz. 1016, Nr 209, poz. 1243 i 1244 i Nr 291, poz. 1707, z 2012 r. poz. 986
i 1456, z 2013 r. poz. 73, 675, 791, 1446 i 1645, z 2014 r. poz. 598, 877, 1198, 1457
i 1873 oraz z 2015 r. poz. 218, 493, 1240, 1273, 1359 i 1649.).
Art. 7.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.