1.
Opłatę ustala się w wysokości co najmniej 1/2 opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach
2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy.
2.
Ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej
opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu
pracy radcy prawnego oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia
sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy,
liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych
w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również
przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy radcy prawnego w
przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia
i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie
i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w
sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu
z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów
o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.
3.
Opłatę, o której mowa w ust. 1, podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną
według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów
o podatku od towarów i usług.
4.
W razie zmiany w toku postępowania wartości stanowiącej podstawę obliczenia opłaty,
bierze się pod uwagę wartość zmienioną, poczynając od następnej instancji.