W
ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej
(Dz. U. z 2013 r. poz. 1458 oraz z 2015 r. poz. 1690) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 6 ust. 1 pkt 1, ust. 1a, 2 i 3, art. 7, art. 8 ust. 2, 3 i 4, art. 9 ust. 2b,
2d i 2f, art. 10 ust. 4, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 3, art. 15 ust. 2 pkt 1 i ust.
8, art. 15a ust. 1, art. 16 ust. 4, art. 17 ust. 7 i 9, art. 21 ust. 3, art. 24, art.
24a, art. 26 ust. 7, art. 26a ust. 3 i 4, art. 29 ust. 3, art. 34 ust. 2, art. 34b
ust. 3 i 6, art. 34c ust. 4, art. 34d ust. 3 i 4, art. 34h ust. 3, art. 34j ust. 5,
art. 34l ust. 2, art. 35 ust. 6, art. 37 ust. 1, art. 37a ust. 5 i 14, art. 37b ust.
8, art. 40, art. 46, art. 47 ust. 3, art. 47a ust. 3, art. 47d ust. 2, art. 52, art.
57, art. 63a ust. 4, art. 69 ust. 4 oraz w art. 72 ust. 2 użyte w różnych przypadkach
wyrazy „minister właściwy do spraw transportu” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej”;
2)
w art. 37 w ust. 2 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„
Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki
zdrowotne wymagane od osób wykonujących pracę na statkach żeglugi śródlądowej, ze
szczególnym uwzględnieniem:
”
.