Treść rozporządzenia

Na podstawie art. 57a ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2014 r. poz. 1512 oraz z 2015 r. poz. 1505 i 1893) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1)

szczegółowe przesłanki kwalifikowania odpadów promieniotwórczych do kategorii i podkategorii;

2)

wzór karty ewidencyjnej dla opakowania z odpadami promieniotwórczymi i wzór karty ewidencyjnej dla opakowania z wypalonym paliwem jądrowym oraz sposób ich wypełniania;

3)

okresy przechowywania kart ewidencyjnych i ich kopii oraz kopii wspólnej ewidencji dla działań w postępowaniu z odpadami promieniotwórczymi lub z wypalonym paliwem jądrowym;

4)

szczegółowe warunki przechowywania odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego;

5)

szczegółowe wymagania dla obiektów, pomieszczeń i opakowań przeznaczonych do przechowywania poszczególnych kategorii odpadów promieniotwórczych;

6)

zakres przeprowadzania kontroli przechowalników wypalonego paliwa jądrowego;

7)

szczegółowe wymagania dla poszczególnych rodzajów składowisk odpadów promieniotwórczych w zakresie ich eksploatacji i budowy;

8)

szczegółowe wymagania w zakresie przygotowania odpadów promieniotwórczych do składowania;

9)

sposób i zakres przeprowadzania kontroli zgodności stanu odpadów promieniotwórczych z informacjami zamieszczonymi w karcie ewidencyjnej;

10)

wzory tablic informacyjnych do oznaczania wejść do:

a)

przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego,

b)

magazynu odpadów promieniotwórczych,

c)

składowiska odpadów promieniotwórczych.

§ 2.

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1)

izotopach promieniotwórczych długożyciowych - należy przez to rozumieć izotopy promieniotwórcze, których okres połowicznego rozpadu przekracza 30 lat;

2)

izotopach promieniotwórczych krótkożyciowych - należy przez to rozumieć izotopy promieniotwórcze, których okres połowicznego rozpadu nie przekracza 30 lat;

3)

zezwoleniu - należy przez to rozumieć zezwolenie, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe, zwanej dalej „ustawą”.

Rozdział 2

Szczegółowe przesłanki kwalifikowania odpadów promieniotwórczych do kategorii i podkategorii

§ 3.

Wartości aktywności i stężenia promieniotwórczego izotopów promieniotwórczych stanowiące podstawę kwalifikowania odpadów promieniotwórczych do kategorii odpadów promieniotwórczych i podkategorii zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 4.

1.

Odpady promieniotwórcze kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych, jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopu promieniotwórczego w tych odpadach przekracza wartość określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia, ale nie więcej niż dziesięć tysięcy razy.

2.

W przypadku odpadów promieniotwórczych zawierających różne izotopy promieniotwórcze, odpady te kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych, jeżeli suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów promieniotwórczych w tych odpadach do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 1, ale nie przekracza 10 000.

3.

Do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych kwalifikuje się także ciekłe odpady promieniotwórcze zawierające:

1)

jeden izotop promieniotwórczy, w których stężenie promieniotwórcze izotopu promieniotwórczego nie przekracza wartości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia, jeżeli aktywność tego izotopu w ciekłych odpadach promieniotwórczych, które powstały w wyniku działalności związanej z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego w okresie nie dłuższym niż 30 dni, przekracza więcej niż tysiąc razy wartość aktywności określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia;

2)

więcej niż jeden izotop promieniotwórczy, w których suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów promieniotwórczych do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia nie przekracza 1, jeżeli suma stosunków aktywności tych izotopów w ciekłych odpadach promieniotwórczych, które powstały w wyniku działalności związanej z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego w okresie nie dłuższym niż 30 dni, do wartości aktywności określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 1000.

§ 5.

Nie kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych niskoaktywnych:

1)

mas ziemnych lub skalnych przemieszczanych w związku z wydobywaniem kopalin ze złóż,

2)

odpadów wydobywczych,

3)

niezanieczyszczonej gleby i innych materiałów występujących w stanie naturalnym, wydobytych w trakcie robót budowlanych

- zawierających naturalne izotopy promieniotwórcze, jeżeli suma stosunków maksymalnych stężeń tych izotopów, wynikających z niejednorodności odpadów, do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia nie przekracza 10 dla reprezentatywnej próbki odpadów o masie 1 kg.

§ 6.

1.

Odpady promieniotwórcze kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych średnioaktywnych, jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopu promieniotwórczego w tych odpadach przekracza wartość określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia więcej niż dziesięć tysięcy razy, ale nie więcej niż dziesięć milionów razy.

2.

W przypadku odpadów promieniotwórczych zawierających różne izotopy promieniotwórcze, odpady te kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych średnioaktywnych, jeżeli suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów promieniotwórczych w tych odpadach do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 10 000, ale nie przekracza 10 000 000.

§ 7.

1.

Odpady promieniotwórcze kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych wysokoaktywnych, jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopu promieniotwórczego w tych odpadach przekracza więcej niż dziesięć milionów razy wartość określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

2.

W przypadku odpadów promieniotwórczych zawierających różne izotopy promieniotwórcze, odpady te kwalifikuje się do kategorii odpadów promieniotwórczych wysokoaktywnych, jeżeli suma stosunków stężeń promieniotwórczych każdego z izotopów promieniotwórczych w tych odpadach do wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia przekracza 10 000 000.

§ 8.

Odpady promieniotwórcze niskoaktywne, średnioaktywne i wysokoaktywne dzieli się na następujące podkategorie:

1)

odpady przejściowe - jeżeli stężenie promieniotwórcze izotopów promieniotwórczych w tych odpadach w momencie ich wytworzenia jest takie, że w okresie 3 lat obniży się poniżej wartości określonych w § 4;

2)

odpady krótkożyciowe - jeżeli zawierają:

a)

izotopy promieniotwórcze krótkożyciowe, a:

-

średnie stężenie promieniotwórcze izotopów promieniotwórczych długożyciowych w tych odpadach nie przekracza 400 kBq/kg,
-

maksymalne stężenie promieniotwórcze izotopów promieniotwórczych długożyciowych w tych odpadach, wynikające z niejednorodności materiału w reprezentatywnej próbce odpadów o masie 1 kg, nie przekracza 4000 kBq,

b)

wyłącznie izotopy promieniotwórcze długożyciowe, a średnie stężenie promieniotwórcze tych izotopów w tych odpadach nie przekracza 400 kBq/kg;

3)

odpady długożyciowe - jeżeli średnie stężenie promieniotwórcze izotopów promieniotwórczych długożyciowych w tych odpadach przekracza 400 kBq/kg.

§ 9.

Zużyte zamknięte źródła promieniotwórcze kwalifikuje się do podkategorii:

1)

niskoaktywne - jeżeli aktywność zawartych w nich izotopów promieniotwórczych przekracza wartości określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, ale nie przekracza wartości 108 Bq;

2)

średnioaktywne - jeżeli aktywność zawartych w nich izotopów promieniotwórczych przekracza wartość 108 Bq, ale nie przekracza wartości 1012 Bq;

3)

wysokoaktywne - jeżeli aktywność zawartych w nich izotopów promieniotwórczych przekracza wartość 1012 Bq.

§ 10.

Rozcieńczanie odpadów promieniotwórczych nie może prowadzić do zmiany kwalifikacji tych odpadów do kategorii lub podkategorii.

Rozdział 3

Wzory kart ewidencyjnych, sposób ich wypełniania, okresy przechowywania kart ewidencyjnych i ich kopii oraz kopii wspólnej ewidencji dla działań w postępowaniu z odpadami promieniotwórczymi lub z wypalonym paliwem jądrowym, a także sposób i zakres przeprowadzania kontroli zgodności stanu odpadów promieniotwórczych z informacjami zamieszczonymi w karcie ewidencyjnej

§ 11.

Wzór karty ewidencyjnej dla opakowania z odpadami promieniotwórczymi oraz wzór karty ewidencyjnej dla opakowania z wypalonym paliwem jądrowym określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

Kartę ewidencyjną dla opakowania z odpadami promieniotwórczymi zawierającą informacje, o których mowa w ust. 2 albo 3, przechowuje się przez okres 3 lat od dnia dokonania w niej ostatniego wpisu.

7.

W przypadku odpadów promieniotwórczych przekazanych do składowania kartę ewidencyjną dla opakowania z odpadami promieniotwórczymi przechowuje się przez okres składowania tych odpadów.

8.

Kopie kart ewidencyjnych, o których mowa w § 11, przechowuje się przez okres 3 lat od dnia przekazania odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego.

§ 13.

Kopię wspólnej ewidencji dla działań w postępowaniu z odpadami promieniotwórczymi lub z wypalonym paliwem jądrowym przechowuje się przez okres 3 lat, licząc od zakończenia roku, w którym kopia ta została sporządzona.

§ 14.

3)

środki ochrony indywidualnej przed skażeniami promieniotwórczymi i napromieniowaniem;

4)

instalację wodną i kanalizacyjną - w zależności od potrzeb.

§ 19.

1.

W magazynie odpadów promieniotwórczych, w którym są przechowywane odpady promieniotwórcze niegenerujące gazów, zapewnia się wentylację zapobiegającą powstawaniu zjawiska roszenia na powierzchni opakowań oraz na ścianach magazynu.

2.

W magazynie odpadów promieniotwórczych, w którym są przechowywane odpady promieniotwórcze generujące gazy lub mogące spowodować skażenie promieniotwórcze powietrza, zapewnia się wentylację mechaniczną umożliwiającą zmniejszenie stężenia powstałych gazów lub skażeń do poziomu, który można pominąć z punktu widzenia ochrony radiologicznej.

§ 20.

1.

Stałe odpady promieniotwórcze przechowuje się w pojemnikach metalowych, ceramicznych, kompozytowych lub z tworzyw sztucznych, zapewniających spełnienie wymagań, o których mowa w art. 50 ust. 1 ustawy.

2.

W workach i opakowaniach foliowych można przechowywać tylko stałe odpady promieniotwórcze niskoaktywne, o ile zapewniają spełnienie wymagań, o których mowa w art. 50 ust. 1 ustawy.

§ 21.

1.

Ciekłe odpady promieniotwórcze przechowuje się w zbiornikach stalowych pokrytych wewnątrz powłoką chemoodporną, zbiornikach betonowych uszczelnionych od wewnątrz i pokrytych powłoką chemoodporną lub zbiornikach z tworzyw sztucznych laminowanych.

2.

W obiektach posiadających kanalizację specjalną na ciekłe odpady promieniotwórcze magazyn odpadów promieniotwórczych wyposaża się w co najmniej dwa zbiorniki zapewniające ciągłość odbioru odpadów promieniotwórczych.

3.

W obiektach nieposiadających kanalizacji specjalnej, o której mowa w ust. 2, ciekłe odpady promieniotwórcze przechowuje się wyłącznie w pojemnikach lub zbiornikach ze stali nierdzewnej lub z tworzyw sztucznych, których pojemność nie przekracza 100 dm³, oraz w zabezpieczonych przed uszkodzeniami mechanicznymi pojemnikach szklanych lub ceramicznych, których pojemność nie przekracza 25 dm³.

4.

Zbiornik lub pojemnik do przechowywania ciekłych odpadów promieniotwórczych umieszcza się w pokrytej od wewnątrz powłoką chemoodporną wannie stalowej lub betonowej, której pojemność jest nie mniejsza od objętości umieszczonego w niej zbiornika lub pojemnika.

§ 22.

Nie jest dopuszczalne przechowywanie w tym samym opakowaniu odpadów promieniotwórczych zaliczonych do różnych kategorii i o różnych stanach skupienia.

§ 23.

1.

Oddzielnie od pozostałych ciekłych odpadów promieniotwórczych w odrębnych zbiornikach lub pojemnikach przechowuje się ciekłe odpady promieniotwórcze zawierające:

1)

izotopy alfapromieniotwórcze;

2)

izotopy promieniotwórcze, których okres połowicznego rozpadu nie przekracza 65 dni.

2.

Ciekłe odpady promieniotwórcze zawierające:

1)

organiczne rozpuszczalniki, ekstrahenty i oleje lub

2)

detergenty o stężeniu przekraczającym 10 mg/dm³, lub

3)

związki kompleksujące o stężeniu przekraczającym 10 mg/dm³, lub

4)

substancje rozpuszczone i osady o zawartości przekraczającej 10 g/dm³ w przeliczeniu na suchą pozostałość

- przechowuje się oddzielnie od siebie oraz od odpadów, o których mowa w ust. 1.

§ 24.

Na opakowaniu do przechowywania odpadów promieniotwórczych średnioaktywnych i wysokoaktywnych umieszcza się informacje o temperaturze, której nie mogą przekroczyć przechowywane odpady, oraz o temperaturze, której nie może przekroczyć opakowanie z tymi odpadami.

§ 25.

Wypalone paliwo jądrowe przechowuje się w warunkach wynikających z uwzględnienia danych zawartych w dokumentacji przekazywanej z wypalonym paliwem jądrowym, obejmujących:

1)

charakterystykę i dokumentację konstrukcyjną paliwa jądrowego;

2)

specyfikację zawartości początkowej wszystkich rozszczepialnych izotopów promieniotwórczych;

3)

nadane przez producenta paliwa jądrowego numery identyfikacyjne elementów lub zestawów paliwowych;

4)

informacje dotyczące przebiegu eksploatacji paliwa jądrowego, w szczególności wypalenia, maksymalnej mocy cieplnej generowanej przez element lub zestaw paliwowy podczas napromieniowania, ciepła powyłączeniowego oraz daty załadunku i wyładunku paliwa jądrowego z rdzenia reaktora;

5)

informacje dotyczące warunków przechowywania wypalonego paliwa jądrowego w basenie przy reaktorze, w szczególności dotyczące parametrów fizykochemicznych wody oraz uszkodzeń koszulki wypalonego elementu paliwowego.

§ 26.

Kontrola przeprowadzana w przechowalniku wypalonego paliwa jądrowego polega na sprawdzeniu:

1)

w mokrym przechowalniku wypalonego paliwa jądrowego:

a)

ilości i rozmieszczenia wypalonego paliwa jądrowego,

b)

parametrów wody: stężenia promieniotwórczego i aktywności całkowitej izotopów promieniotwórczych, temperatury, czynnika pH, składu chemicznego i przewodności elektrycznej,

c)

poziomu wody w przechowalniku,

d)

szczelności przechowalnika,

e)

mocy dawki promieniowania jonizującego i skażeń promieniotwórczych w przechowalniku i w jego otoczeniu,

f)

spełnienia warunków utrzymania podkrytyczności zgromadzonego w przechowalniku wypalonego paliwa jądrowego;

2)

w suchym przechowalniku wypalonego paliwa jądrowego:

a)

ilości i rozmieszczenia wypalonego paliwa jądrowego,

b)

szczelności pojemników zawierających wypalone elementy paliwowe,

c)

temperatury i szczelności wypalonych elementów paliwowych oraz temperatury pojemnika z wypalonym paliwem jądrowym,

d)

mocy dawki promieniowania jonizującego i skażeń promieniotwórczych w przechowalniku i w jego otoczeniu, w szczególności stężenia promieniotwórczego izotopów promieniotwórczych Xe-133 oraz Kr-85.

§ 27.

W przypadku uszkodzenia koszulki wypalonego elementu paliwowego, stwierdzonego w szczególności na podstawie wyników kontroli, o której mowa w § 26, element ten zamyka się w pojemniku zapobiegającym uwolnieniu substancji promieniotwórczych.

Rozdział 5

Szczegółowe wymagania dla poszczególnych rodzajów składowisk odpadów promieniotwórczych w zakresie ich eksploatacji i budowy

§ 28.

Wzór tablicy informacyjnej do oznaczania wejścia do składowiska odpadów promieniotwórczych określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

§ 29.

1.

Podczas eksploatacji składowiska powierzchniowego odpadów promieniotwórczych zapewnia się:

1)

wypełnianie wolnych przestrzeni pomiędzy poszczególnymi opakowaniami w obiekcie przeznaczonym do składowania odpadów promieniotwórczych materiałami o właściwościach przeciwdziałających rozprzestrzenianiu się izotopów promieniotwórczych zawartych w odpadach promieniotwórczych;

2)

ograniczenie eksponowania obiektu przeznaczonego do składowania odpadów promieniotwórczych będącego w trakcie wypełniania odpadami promieniotwórczymi na opady atmosferyczne, jeżeli wypełnianie musi być prowadzone w czasie tych opadów;

3)

umieszczanie opakowań w obiekcie przeznaczonym do składowania odpadów promieniotwórczych w sposób uniemożliwiający ich uszkodzenie pod wpływem własnego ciężaru;

4)

gromadzenie odcieków i w razie potrzeby poddawanie ich oczyszczaniu;

5)

składowanie w oddzielnych obiektach:

a)

odpadów promieniotwórczych krótkożyciowych niskoaktywnych i średnioaktywnych,

b)

zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych niskoaktywnych i średnioaktywnych,

c)

zużytych zamkniętych źródeł promieniotwórczych wysokoaktywnych;

6)

monitoring środowiska, obejmujący w szczególności:

a)

pomiary zawartości substancji promieniotwórczych w:

-

wodach powierzchniowych znajdujących się w otoczeniu składowiska,
-

wodach podziemnych na terenie składowiska i w wodach drenażowych oraz wodach podziemnych występujących w jego otoczeniu,
-

wodzie wodociągowej na terenie składowiska i w jego otoczeniu,
-

powietrzu na terenie składowiska,
-

trawie i w glebie na terenie składowiska i w jego otoczeniu,

b)

pomiary:

-

mocy dawki promieniowania gamma na terenie składowiska i w jego otoczeniu,
-

skażeń promieniotwórczych na terenie składowiska oraz na powierzchni dróg w otoczeniu składowiska,

c)

obserwacje hydrogeologiczne i meteorologiczne:

-

pomiary położenia zwierciadła wód podziemnych na terenie składowiska i w jego otoczeniu,
-

pomiary wielkości opadów atmosferycznych na terenie składowiska i w jego otoczeniu,

d)

badania hydrogeochemiczne.

2.

Podczas eksploatacji składowiska głębokiego odpadów promieniotwórczych zapewnia się spełnienie wymagań określonych w ust. 1 pkt 1, 3 i 6.

§ 30.

Na terenie składowiska głębokiego i powierzchniowego odpadów promieniotwórczych wydziela się sektory związane z eksploatacją, w tym:

1)

zaplecze techniczno -eksploatacyjne;

2)

obiekty przeznaczone do składowania odpadów promieniotwórczych;

3)

zaplecze budowy, w przypadku gdy rozbudowa lub przebudowa składowiska następuje w czasie jego eksploatacji.

§ 31.

Obiekty składowiska powierzchniowego odpadów promieniotwórczych przeznaczone do składowania odpadów promieniotwórczych spełniają warunki:

1)

wymagane dla pomieszczeń zaliczonych zgodnie z przepisami prawa budowlanego do co najmniej klasy B odporności pożarowej;

2)

wodoszczelności betonu nie mniejszej niż W8, mrozoodporności betonu nie mniejszej niż F150 oraz nasiąkliwości betonu nie większej niż 6%;

3)

wynikające z właściwości fizykochemicznych składowanych odpadów promieniotwórczych oraz objętości odpadów promieniotwórczych dostarczanych do składowiska.

§ 32.

1.

Składowisko powierzchniowe odpadów promieniotwórczych wyposaża się w system drenażowy regulujący przepływ wód opadowych na terenie i w otoczeniu składowiska uniemożliwiający, zarówno w warunkach normalnych, jak i w sytuacji zdarzeń radiacyjnych, penetrację składowanych odpadów przez wodę.

2.

System drenażowy, o którym mowa w ust. 1, projektuje się i wykonuje się w sposób zapewniający:

1)

przystosowanie do przewidywanego osiadania gruntu w podstawie składowiska odpadów promieniotwórczych pod wpływem obciążeń obiektami składowiska;

2)

odporność na chemiczne oddziaływanie infiltrujących wód opadowych;

3)

możliwość jego kontroli i obserwacji;

4)

skuteczne funkcjonowanie w okresie eksploatacji składowiska odpadów promieniotwórczych oraz w okresie 50 lat po jego zamknięciu, chyba że w zezwoleniu na budowę składowiska odpadów promieniotwórczych określono dłuższy okres;

5)

objęcie całej powierzchni podstawy składowiska odpadów promieniotwórczych;

6)

wyprofilowanie podstawy składowiska odpadów promieniotwórczych zapewniające efektywny spływ wód do drenów;

7)

odprowadzanie wód drenażowych do zbiornika retencyjnego.

§ 33.

W składowisku głębokim i powierzchniowym odpadów promieniotwórczych zapewnia się możliwość kontroli dozymetrycznej dostarczanych opakowań z odpadami promieniotwórczymi.

Rozdział 6

Szczegółowe wymagania w zakresie przygotowania odpadów promieniotwórczych do składowania

§ 34.

Odpady promieniotwórcze przed składowaniem podlegają:

1)

przetworzeniu do postaci stałej o zawartości wody niezwiązanej poniżej 1% masowego, a szybkość ługowania wodą destylowaną zestalonych odpadów promieniotwórczych:

a)

niskoaktywnych, po 28 dniach ługowania w warunkach statycznych, nie może przekraczać 10-2 g cm-2 d-1,

b)

średnioaktywnych, po 28 dniach ługowania w warunkach statycznych, nie może przekraczać 10-3 g cm-2 d-1,

c)

wysokoaktywnych, po 28 dniach ługowania w warunkach statycznych, nie może przekraczać 10-5 g cm-2 d-1;

2)

segregowaniu według ich kategorii i podkategorii;

3)

umieszczeniu w zamkniętym opakowaniu do składowania w sposób zabezpieczający przed wydostaniem się odpadów promieniotwórczych na zewnątrz.

§ 35.

1.

Konstrukcja opakowania do składowania odpadów promieniotwórczych uwzględnia właściwości fizykochemiczne i kategorie umieszczonych w nim odpadów, warunki lokalizacyjne składowiska odpadów promieniotwórczych oraz jego konstrukcję.

2.

Wymiary opakowania do składowania odpadów promieniotwórczych dostosowuje się do wymiarów obiektów składowiska odpadów promieniotwórczych przeznaczonych do składowania odpadów promieniotwórczych i liczby warstw, w których opakowania będą umieszczane.

§ 36.

1.

Opakowaniami do składowania odpadów promieniotwórczych są pojemniki metalowe, ceramiczne lub kompozytowe.

2.

Odpady promieniotwórcze, których wymiary lub kształt uniemożliwiają umieszczenie ich w opakowaniach, a ich rozdrobnienie jest ze względów ochrony radiologicznej niewskazane, mogą być po zabezpieczeniu przed rozprzestrzenianiem się skażeń promieniotwórczych umieszczane w składowisku odpadów promieniotwórczych bez opakowań.

3.

Zużyte zamknięte źródła promieniotwórcze przeznaczone do składowania mogą być także dostarczane do składowiska odpadów promieniotwórczych w opakowaniach transportowych wielokrotnego użycia i umieszczane w wydzielonych obiektach przeznaczonych do ich składowania.

§ 37.

Maksymalna moc dawki na powierzchni opakowania do składowania odpadów promieniotwórczych zawierającego odpady promieniotwórcze nie może przekraczać 2 mSv/h, a w odległości 1 m od powierzchni opakowania - 0,1 mSv/h, przy czym skażenia niezwiązane na powierzchni opakowania nie mogą przekraczać 40 kBq/m² dla izotopów beta- i gammapromioniotwórczych oraz 4 kBq/m² dla izotopów alfapromieniotwórczych.

§ 38.

Na opakowaniu do składowania odpadów promieniotwórczych zawierającym odpady promieniotwórcze umieszcza się w widocznym miejscu:

1)

symbol promieniowania;

2)

symbol identyfikacyjny opakowania zgodny z kartą ewidencyjną;

3)

informację o kategorii i podkategorii odpadu promieniotwórczego.

Rozdział 7

Przepis przejściowy i końcowy

§ 39.

Przepisów § 32 nie stosuje się do Krajowego Składowiska Odpadów Promieniotwórczych eksploatowanego w dniu wejścia w życie rozporządzenia.

§ 40.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Niniejsze rozporządzenie w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Rady 2011/70/Euratom z dnia 19 lipca 2011 r. ustanawiającą ramy wspólnotowe w zakresie odpowiedzialnego i bezpiecznego gospodarowania wypalonym paliwem jądrowym i odpadami promieniotwórczymi (Dz. Urz. UE L 199 z 02.08.2011, str. 48).

Niniejsze rozporządzenie zostało notyfikowane Komisji Europejskiej w dniu 21 lipca 2015 r., pod numerem 2015/0396/PL, zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65, poz. 597), które wdraża postanowienia Dyrektywa nr 2015/1535 (UE) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 września 2015 r. ustanawiająca procedurę udzielania informacji w dziedzinie przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. WE L 241 z 17.09.2015, str. 1).

Spis treści