1.
Jeżeli po upływie pięćdziesięciu lat od publikacji fonogramu albo jego rozpowszechnienia
w inny sposób, producent fonogramu nie wprowadza do obrotu wystarczającej liczby egzemplarzy
fonogramu, która, biorąc pod uwagę jego charakter, zaspokajałaby racjonalne potrzeby
odbiorców, lub nie udostępnia go publicznie w taki sposób, aby każdy mógł mieć do
niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym, artysta wykonawca albo jego
spadkobierca może wypowiedzieć umowę, na mocy której prawa do artystycznego wykonania
zostały przeniesione w tym zakresie na producenta fonogramu, albo umowę, na mocy której
producentowi fonogramu udzielona została w tym zakresie licencja wyłączna na korzystanie
z artystycznego wykonania.
2.
Wypowiedzenie umowy, o którym mowa w ust. 1, staje się skuteczne, jeżeli producent
fonogramu w terminie roku od dnia doręczenia mu oświadczenia przez artystę wykonawcę
albo jego spadkobiercę o wypowiedzeniu umowy, nie rozpocznie korzystania z fonogramu
w żaden ze sposobów, o których mowa w ust. 1.
3.
Jeżeli fonogram zawiera utrwalenie wykonań kilku artystów wykonawców, prawo do wypowiedzenia
umowy, o którym mowa w ust. 1, przysługuje każdemu z nich.
4.
W przypadku skutecznego wypowiedzenia umów zawartych w odniesieniu do wszystkich artystycznych
wykonań utrwalonych na fonogramie, prawo producenta tego fonogramu, o którym mowa
w art. 94 ust. 4 i 5, wygasa.
5.
Prawo do wypowiedzenia umowy, o którym mowa w ust. 1, nie podlega zrzeczeniu się ani
zbyciu.