1.
Zniszczenia materiałów dokonuje się poprzez:
1)
trwałe usunięcie zapisów informacji utrwalonych na informatycznych nośnikach danych
lub ich kopiach, na których informacje zostały utrwalone, w sposób uniemożliwiający
odtworzenie treści tych zapisów;
2)
fizyczne zniszczenie materiałów i dokumentów sporządzonych na ich podstawie, za pomocą
urządzeń niszczących w sposób uniemożliwiający ich ponowne odczytanie.
2.
Trwałe usunięcie zapisów informacji utrwalonych na informatycznych nośnikach danych
lub ich kopiach, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest wykonywane poprzez co najmniej
siedmiokrotne nadpisanie całej przestrzeni tych nośników lub ich kopii dowolnym jawnym
ciągiem bajtów.
3.
W przypadku gdy trwałe usunięcie zapisów informacji utrwalonych na informatycznych
nośnikach danych lub ich kopiach, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie jest możliwe,
nośniki te lub ich kopie uszkadza się w sposób uniemożliwiający ich odczytanie albo
dokonuje się ich fizycznego zniszczenia.