Treść rozporządzenia

Na podstawie art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2014 r. poz. 1539 oraz z 2015 r. poz. 266 i 470) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1)

sposób i tryb postępowania przy:

a)

wykrywaniu i zapobieganiu rozwojowi zgnilca amerykańskiego pszczół, zwanego dalej „chorobą”,

b)

podejrzeniu choroby,

c)

stwierdzeniu choroby,

d)

wygaszaniu ogniska choroby;

2)

środki stosowane przy zwalczaniu choroby;

3)

rodzaj próbek pobieranych do badań diagnostycznych oraz sposób ich pobierania i wysyłania;

4)

sposób przeprowadzenia oczyszczania i odkażania.

§ 2.

Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1)

rodzina pszczela - zorganizowane zbiorowisko osobników pszczoły miodnej, złożone zwykle z jednej matki pszczelej, pszczół robotnic i trutni oraz czerwia;

2)

czerw - łączną nazwę stadiów rozwojowych pszczoły miodnej od jaja do poczwarki;

3)

pień pszczeli - ul wraz z zasiedlającą go rodziną pszczelą i plastrami stanowiącymi gniazdo;

4)

gniazdo - zabudowaną plastrami część ula składającą się z:

a)

rodni przeznaczonej do składania jaj przez matkę pszczelą i do wychowu czerwia oraz gromadzenia pierzgi i części miodu,

b)

miodni przeznaczonej do gromadzenia miodu, zwykle oddzielonej od rodni kratą odgrodową;

5)

pasieka - nieograniczony lub ograniczony teren wraz ze znajdującymi się na nim pniami pszczelimi, budowlami i urządzeniami pasiecznymi;

6)

ul - pomieszczenie dla pszczół wraz z wyposażeniem zwykle składającym się z ramek, beleczek, zatworów, mat ocieplających i nadstawek, zbudowane z drewna lub innych materiałów;

7)

plaster - woskową dwustronną konstrukcję sześciokątnych komórek, zbudowaną przez pszczoły robotnice;

8)

stwierdzenie przetrwalników w pasiece - stwierdzenie w wyniku badań laboratoryjnych czynnika zakaźnego choroby w pobranym z rodziny pszczelej materiale innym niż chorobowo zmieniony lub martwy czerw;

9)

stwierdzenie choroby w pasiece - stwierdzenie objawów klinicznych choroby w rodzinie pszczelej potwierdzone dodatnim wynikiem badań laboratoryjnych;

10)

rabunek - odbieranie przez pszczoły robotnice miodu lub zapasów pokarmu obcym rodzinom pszczelim, w szczególności w okresie bezpożytkowym;

11)

przesiedlenie pszczół - oddzielenie dorosłych pszczół od czerwia oraz zakażonego drobnoustrojami środowiska ulo-wego przez:

a)

przeniesienie dorosłych pszczół wraz z matką pszczelą do nowego lub odkażonego ula, wyposażonego w ramki z węzą i poddanie ich 24-godzinnemu głodzeniu albo

b)

przeniesienie dorosłych pszczół wraz z matką pszczelą do rojnicy (transportówki), poddanie ich 24-godzinnemu głodzeniu, a następnie osadzenie w nowym lub odkażonym ulu, wyposażonym w ramki z węzą.

§ 3.

1.

Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku stwierdzenia przetrwalników w pasiece dokonuje przeglądu rodzin pszczelich.

2.

W ramach przeglądu, o którym mowa w ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza badanie kliniczne wszystkich rodzin pszczelich znajdujących się w pasiece.

3.

Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku braku podejrzenia wystąpienia choroby informuje posiadacza pszczół o działaniach mogących zredukować obecność czynnika zakaźnego choroby i zapobiegających dalszemu jego rozwojowi, w szczególności:

1)

regularnej i sukcesywnej wymianie plastrów na ramki z węzą wytworzoną z wosku poddanego procesowi sterylizacji;

2)

przesiedlaniu pszczół;

3)

poddawaniu procesowi sterylizacji wosku pozyskanego z plastrów;

4)

niepozostawianiu w pasiece niezabezpieczonych przed dostępem pszczół pustych uli, sprzętu pszczelarskiego i plastrów;

5)

kontroli plastrów z czerwiem podczas przeglądu rodziny pszczelej;

6)

bieżącym oczyszczaniu i odkażaniu wyposażenia, sprzętu i urządzeń pasiecznych oraz wycofanych z użytkowania uli, w sposób określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia;

7)

niewprowadzaniu do pasieki rodzin pszczelich o nieznanym stanie zdrowotnym;

8)

ograniczeniu okoliczności sprzyjających rabunkom, w szczególności przez:

a)

dokarmianie rodzin pszczelich po ustaniu lotów pszczół,

b)

zabezpieczenie plastrów z miodem lub z zapasami pokarmu przed dostępem pszczół,

c)

ograniczenie czasu przeglądu rodzin pszczelich,

d)

niepozostawianie otwartych gniazd,

e)

zmniejszenie wylotu ula rabowanej rodziny pszczelej,

f)

uszczelnienie pni pszczelich,

g)

utrzymywanie w pasiece tylko silnych rodzin pszczelich.

§ 4.

1.

Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku podejrzenia wystąpienia choroby niezwłocznie podejmuje czynności mające na celu wykrycie lub wykluczenie choroby.

2.

Czynności, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności:

1)

dochodzenie epizootyczne;

2)

badanie kliniczne wszystkich rodzin pszczelich znajdujących się w pasiece.

3.

Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku stwierdzenia objawów klinicznych choroby wskazujących na wystąpienie choroby w rodzinach pszczelich pobiera od każdej z nich próbki do badań diagnostycznych, zabezpiecza je, znakuje i przesyła do laboratorium, o którym mowa w art. 25 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1077).

4.

Rodzaj próbek pobieranych do badań diagnostycznych od rodzin pszczelich wykazujących objawy kliniczne choroby oraz sposób ich pobierania i wysyłania jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

5.

Powiatowy lekarz weterynarii w okresie oczekiwania na wyniki badań diagnostycznych:

1)

w przypadku ustalenia w ramach dochodzenia epizootycznego, że czynnik zakaźny choroby mógł być przeniesiony do innej pasieki lub z innej pasieki, informuje o podejrzeniu wystąpienia choroby powiatowych lekarzy weterynarii właściwych ze względu na miejsce położenia tych pasiek;

2)

nakazuje oznakowanie pni pszczelich, w których znajdują się rodziny pszczele podejrzane o chorobę;

3)

zakazuje:

a)

przemieszczania z pasieki oraz do pasieki:

-

pni pszczelich, rodzin pszczelich, pszczół, matek pszczelich, plastrów,
-

uli i ich wyposażenia,
-

sprzętu i narzędzi używanych do pracy w pasiece,
-

produktów pszczelich,

b)

pozyskiwania produktów pszczelich od rodzin pszczelich podejrzanych o chorobę.

§ 5.

Powiatowi lekarze weterynarii, o których mowa w § 4 ust. 5 pkt 1, po otrzymaniu informacji o podejrzeniu wystąpienia choroby oraz na podstawie przeprowadzonej analizy ryzyka mogą przeprowadzić badanie kliniczne rodzin pszczelich znajdujących się w pasiece, której dotyczy ta informacja.

§ 6.

1.

Powiatowy lekarz weterynarii, w przypadku stwierdzenia choroby w pasiece, wyznacza pasiekę jako ognisko choroby oraz:

1)

stosuje środki, o których mowa w § 4 ust. 5 pkt 3 lit. a;

2)

zakazuj e pozyskiwania produktów pszczelich od rodzin pszczelich, w których stwierdzono chorobę;

3)

nakazuje:

a)

spalenie chorego pnia pszczelego po uprzednim zabiciu pszczół lub

b)

spalenie chorej rodziny pszczelej i jej gniazda po uprzednim zabiciu pszczół, lub

c)

przesiedlenie pszczół z chorej rodziny pszczelej oraz spalenie jej gniazda,

d)

przeprowadzenie oczyszczania i odkażania:

-

pozostałych po chorych rodzinach pszczelich uli, w przypadku gdy ule nie zostały unieszkodliwione przez spalenie,
-

sprzętu, narzędzi oraz odzieży ochronnej, używanych przy utrzymywaniu rodzin pszczelich,
-

sprzętu, narzędzi oraz odzieży ochronnej, używanych do pozyskiwania produktów pszczelich,
-

miejsc dotychczasowego utrzymywania chorych rodzin pszczelich,
-

w sposób określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia;

4)

pobiera od każdej z rodzin pszczelich niewykazującej objawów klinicznych choroby próbki do badań diagnostycznych, zabezpiecza je, znakuje i przesyła do laboratorium, o którym mowa w art. 25 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej.

2.

Rodzaj próbek pobieranych do badań diagnostycznych od rodzin pszczelich niewykazujących objawów klinicznych choroby w pasiekach wyznaczonych jako ognisko choroby oraz sposób ich pobierania i wysyłania jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

3.

Nakazy, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a-c, powiatowy lekarz weterynarii stosuje w zależności od jego oceny, uwzględniającej porę roku, liczbę rodzin pszczelich w pasiece, zaawansowanie rozwoju choroby, kondycję i wielkość rodzin pszczelich oraz stan techniczny uli i rodzaj materiału, z którego zostały one wykonane.

4.

Po przeprowadzeniu analizy ryzyka powiatowy lekarz weterynarii może zezwolić na przemieszczenie z ogniska choroby produktów pszczelich pozyskanych od rodzin pszczelich niewykazujących objawów klinicznych choroby, w ramach sprzedaży bezpośredniej lub do zastosowania związanego z obróbką zapewniającą inaktywację przetrwalników.

5.

Powiatowy lekarz weterynarii, w przypadku stwierdzenia w próbkach pobranych zgodnie z ust. 1 pkt 4 przetrwalników w pasiece wyznaczonej jako ognisko choroby, nakazuje:

1)

przesiedlenie pszczół oraz spalenie gniazda każdej z rodzin pszczelich, w których wykryto czynnik zakaźny choroby;

2)

przeprowadzenie oczyszczania i odkażania uli pozostałych po rodzinach pszczelich, w których wykryto czynnik zakaźny choroby, w sposób określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

6.

Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i ust. 5, przeprowadza się pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii.

§ 7.

1.

zanurzenie na 20 minut w roztworze produktu biobójczego zawierającym podchloryn sodu jako substancję czynną.

12.

Wosk pozyskany w pasiece, w której stwierdzono chorobę, przed jego ponownym zastosowaniem w pszczelarstwie powinien zostać poddany sterylizacji podczas procesu autoklawowania w temperaturze 121°C, w ciśnieniu 0,1 MPa, przez 30 minut.

13.

Teren przed skażonymi ulami odkaża się przez posypanie lub polanie produktem biobójczym zawierającym podchloryn sodu jako substancję czynną, a następnie przekopanie na głębokość 30 cm.

14.

Ręce oraz ubrania ochronne osób wykonujących czynności przy utrzymywaniu rodzin pszczelich zakażonych chorobą odkaża się przy użyciu produktu biobójczego zawierającego podchloryn sodu jako substancję czynną.

Załącznik nr 2 - Rodzaj próbek pobieranych do badań diagnostycznych oraz sposób ich pobierania i wysyłania

I.

Rodzaj próbek pobieranych do badań diagnostycznych od rodzin pszczelich wykazujących objawy kliniczne choroby oraz sposób ich pobierania i wysyłania

1.

Od rodzin pszczelich wykazujących objawy kliniczne choroby pobiera się do badań diagnostycznych plaster lub jego wycinek o powierzchni co najmniej 20 cm², zawierający w komórkach jak najwięcej chorobowo zmienionego lub martwego czerwia.

2.

Pobierany plaster lub jego wycinek nie powinien zawierać miodu.

3.

Każdy plaster lub jego wycinek oddzielnie umieszcza się w papierowym opakowaniu, na którym zapisuje się numer pnia pszczelego wraz z numerem próbki pozwalającym na jej identyfikację.

4.

Opakowanie, o którym mowa w ust. 3, umieszcza się w pudełku zabezpieczającym plastry lub ich wycinki przed zgnieceniem.

5.

Na opakowaniu zewnętrznym pudełka, o którym mowa w ust. 4, zawierającym materiał pobrany do badań diagnostycznych umieszcza się napis: „Materiał zakaźny! Nie otwierać w czasie transportu.”.

6.

Pobrane próbki bez zbędnej zwłoki, nie później niż przed upływem 24 godzin od pobrania, przesyła się bezpośrednio do laboratorium.

7.

Pobrane i przesyłane próbki należy przechowywać i transportować w temperaturze poniżej 0°C.

8.

Do każdej przesyłki próbek do badań diagnostycznych dołącza się pismo przewodnie.

II.

1.

Do badań diagnostycznych od rodzin pszczelich niewykazujących objawów klinicznych choroby w pasiekach wyznaczonych jako ognisko choroby pobiera się próbki miodu lub zapasów pokarmu, a w przypadku ich braku próbki:

1)

wosku lub

2)

pszczół, lub

3)

osypu.

2.

Próbki miodu lub zapasów pokarmu w ilości co najmniej 40 ml powinny być pobrane indywidualnie, bezpośrednio z pni pszczelich.

3.

Miejscem, z którego zaleca się pobieranie próbek miodu lub zapasów pokarmu z pnia pszczelego, są komórki plastrów położone w pobliżu czerwia.

4.

Próbki miodu lub zapasów pokarmu z pnia pszczelego należy pobierać jednorazowymi łyżeczkami lub szpatułkami.

5.

Próbki miodu lub zapasów pokarmu z pnia pszczelego pobiera się w szklane lub plastikowe, sterylne pojemniki, zamykane szczelnym przykryciem zabezpieczającym przed wyciekiem zawartości, wraz z łyżeczką lub szpatułką, które mogą być przechowywane w temperaturze pokojowej lub w lodówce.

6.

Próbki wosku powinny być pobrane indywidualnie, bezpośrednio z pustych plastrów z pni pszczelich w postaci wycinków o powierzchni co najmniej 200 cm²

7.

Próbki wosku umieszcza się w opakowaniu papierowym, a następnie w zewnętrznym opakowaniu tekturowym lub plastikowym.

8.

Próbki wosku mogą być transportowane i przechowywane w temperaturze pokojowej.

9.

Próbki pszczół, składające się z co najmniej 30 pszczół, pobiera się z plastrów z czerwiem przez ich strząsanie lub zmiatanie do pojemników.

10.

Pobrane do pojemników pszczoły uśmierca się przez zamrożenie lub uśpienie i umieszcza w papierowym lub tekturowym opakowaniu, które przechowuje się i przewozi w temperaturze poniżej 0°C; dopuszczalne jest przechowywanie i przewożenie tych pszczół w szczelnym pojemniku, w roztworze etanolu 70%.

11.

Próbki osypu, w ilości co najmniej 200 ml, pobiera się z dna ula i umieszcza w papierowym opakowaniu, które przechowuje się i przewozi w temperaturze poniżej 0°C.

12.